ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ!! ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΠΟΛΥ! ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!

Μου λειπουν παρα πολυ τα παλια μου ποστ απο το μπλογκ που εσβησα. Ειμαι μπλογκερ απο το 2007 περιπου. Διεγραψα εντελως το μπλογκ και ολα τα ποστ. Εχουν σωθει αρκετα ποστ στη google και σε διαφορα αλλα σαιτ αλλα ειναι αλλα τοσα που τα εχασα και μου λειπουν πολυ. Απο τα πολυ παλια εχω βρει ελαχιστα. 2 φορες εκανα τη βλακεια να σβησω το μπλογκ. Νομιζα πως σβηνοντας το θα σβησω και το παρελθον που δεν ηθελα να θυμαμαι. Ομως ειχα γραψει μερικα πολυ ωραια κειμενα που αξιζαν. Θα ηθελα πολυ να μπορουσα να τα διαβαζα τωρα. Μου λειπουν πολυ. Ειχα αφιερωσει πολυ απο το χρονο μου στο μπλογκ. Ηταν μια καθημερινη ενασχοληση. Μακαρι να μπορουσα να ξαναδω ολα αυτα τα ποστ. Δε μπορω και αυτο με τσακιζει. Με κανει να νιωθω χαλια. Με αποδυναμωνει. Εχω απελπιστει. Τα εχω βαλει με τον εαυτο μου. Σκεφτομαι συνεχεια ποσες βλακειες εχω κανει. Πραγματα που τοτε δεν εκτιμουσα, πραγματα που τωρα θα μπορουσα να εχω και δεν εχω, χαμενες ευκαιριες. Δεν ειναι μονο τα ποστ που μου λειπουν. Ειναι πολλα απο το παρελθον. Βιβλια, cd, εκθεσεις λυκειου, ρουχα. Ποσο θα ηθελα να τα ειχα ολα αυτα. Να μην τα πετουσα ποτε. Μου λειπουν πολυ. Νιωθω πολυ μονος και αδυναμος χωρις αυτα. Πως θα προχωρησω μπροστα; Ειχα αναγκη μερικα πραγματα για να νιωσω καλα. Θα ημουν πολυ χαρουμενος αν μπορουσα να διαβασω ενα κειμενο μου του 2007. Μου λειπουν ολα πολυ.
Με βασανιζει το παρελθον. Πως θα μπορεσω να το αποδεχτω; Πως θα μπορεσω να καταλαβω πως ο,τι εγινε εγινε; Μου φαινεται τοσο δυσκολο ρε πουστη μου. Το μονο που ευχομαι ειναι τα πραγματα απλα να ηταν αλλιως και αυτη η σκεψη ειναι πολυ βασανιστικη :(

Φτιάξε ένα άλλο μπλογκ και όσα παλιά άρθρα μπορείς να τα βρεις μετεφερέ τα εκεί, αν και θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις κάτι καινούριο με νέα άρθρα μιας και όπως είπες και εσύ έσβησες το μπλογκ για να σβήσεις το παρελθόν που ήθελες να ξεχάσεις. Οπότε ξεκίνα κάτι καινούριο. Διατηρώ και εγώ μπλογκ από το 2004 το οποίο το είχα παρατήσει για μερικά χρόνια αλλά ευτηχώς δεν το έσβησα και τώρα συνεχίζω από εκεί που έμεινα, ξέρω τι σημαίνει να έχεις αφιερώσει χρόνο και ψυχή για να γράψεις κυριολεκτικά εκατοντάδες άρθρα.

πως θα ενιωθες αν το ειχες σβησει;; θα αναζητουσες τα παλια σου ποστ; θα σου ελειπαν; θα ενιωθες οπως εγω;;

με εχει τσακισει αυτο το θεμα. σημερα κοιμομουν πολλες ωρες. δυσκολευομουν να σηκωθω απο το κρεβατι. εκει που ελεγα οτι θα τα αφησω ολα πισω μου και θα κανω μια νεα αρχη το παρελθον με κυνηγαει και δε με αφηνει να ζησω :(((

Quote:

---

Originally Posted by stefanos14587

πως θα ενιωθες αν το ειχες σβησει;; θα αναζητουσες τα παλια σου ποστ; θα σου ελειπαν; θα ενιωθες οπως εγω;;

---

Quote:

---

Originally Posted by stefanos14587

με εχει τσακισει αυτο το θεμα. σημερα κοιμομουν πολλες ωρες. δυσκολευομουν να σηκωθω απο το κρεβατι. εκει που ελεγα οτι θα τα αφησω ολα πισω μου και θα κανω μια νεα αρχη το παρελθον με κυνηγαει και δε με αφηνει να ζησω :(((

---

Εγώ δεν είχα φτάσει σε αυτό το σημείο, να το διαγράψω, αλλά έχω δώσει πάρα πολλά για να το κρατάω σε λειτουργία και να το ανανεώνω με άρθρα, για αυτό ότι και να γινόταν δεν θα το έσβηνα. Για τον ίδιο λόγο όμως, αν έφτανα σε αυτό το σημείο, να το σβήσω, πιστεύω πως ναι θα με είχε τσακίσει και εμένα αυτό το θέμα. Εγώ πάντως προτείνω να δημιουργήσεις ένα άλλο μπλογκ και να ξεκινήσεις κάτι καινούριο από το μηδέν, να κάνεις κάτι ανανεωμένο το οποίο να μην σου θυμήζει το παλιό σου μπλογκ.

Και να τα βρεις δε θα αλλαξουν τη ζωη σου. Ολα αυτα που εγγραφες μην μου πεις ειναι επιστημονικες μελετες ή αρθρα για την επικαιρότητα. Ηταν η εναπόθεση των συναισθηματων και αυτων που σε βασανίζουν. Η εναποθεση αυτη λειτουργουσε για σενα ως εκφραση τους εκει που δεν ειχες τα καταλληλα πρόσωπα να μιλησεις κι εκει που ειχες ηδη αντιληφθει ότι καποια πραγματα στη ζωη σου δεν αλλάζουν ευκολα. Ηθελες καπου να τα πεις, να τα βγαλεις από μεσα σου και τα ελεγες εκει, σ αυτα τα σαητ, μπλοκ κλπ. Τουλάχιστον η εναπόθεση τους μέσω γραπτου λόγου σε διαδικτυακους χωρους σου πρόσφερε ως καταλληλη για σενα μορφη ξεσπασματος λίγη ανακούφιση, αλλά όχι τη λύτρωση που θα θελες. Ηταν η δικη σου καταφυγη, όπως για άλλους ειναι κάτι άλλο μεσα στα δικα τους προβληματα. Κι αυτο φαινεται και μεσα από το συναισθημα το οποιο βγαζει ο λογος σου, και τετοιο συναισθημα ειχαν κι αυτα. Κι αν ειχε αλλάξει η ζωη σου από τοτε δε θα τα αναζητουσες.

Κι εγω εχω γραψει αρκετα, κυριως στο χωρο αυτο. Δεν τα εχω σβησει, υπάρχουν, όμως δεν μου κανει κουραγιο να καθομαι να τα διαβασω. Κατι τετοιο θα μου ειναι σαν πισωγύρισμα. Το νοιωθω σαν πισωγύρισμα. Αυτο που θα μου προσφερει δηλαδη θα ειναι αρνητικο συναισθημα, επειδη η ζωη μου δεν αλλαξε ιδιαίτερα σε σχεση με το τοτε. Αν αλλαζε θα τα διαβαζα ευκολα και η επαναφορα τους δε θα μου προκαλουσε αρνητικα αισθηματα αλλά μια καποια μορφη ικανοποίησης, νίκης, ότι προχωρησα, ότι ξεπερασα αυτα που με βασανιζαν.

Ξωτικο, ωραιο αυτο που εγραψες για τις εμμονες. Όμως αμα έχουν την ριζα τους πολύ παλια και εχουν ριζωσει μεσα μας τα πραγματα δεν ειναι τοσο απλά οσο τα βλεπεις.

Στεφανε καλησπερα!

αν και η ασθενεια μου δεν ειναι ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη, εχω ορισμενα στοιχεια ψυχαναγκασμου τα οποια, απο οτι μου λεει η ψυχολογος μου, ειναι συνεπειες της αγχωδους διαταραχης που με βασανιζει εδω και καιρο.

οι ψυχαναγκαστικες μου τασεις λοιπον, με εχουν οδηγησει αρκετες φορες σε συμπεριφορες σαν την δικη σου.


εχω πεταξει στα σκουπιδια δυο ζευγαρια παπουτσια, εχω πεταξει ποιηματα μου και εχω σβησει απειρα ποστ μου απο το facebook.

εσυ θελεις πισω το μπλογκ σου...

και γω Στεφανε θελω πισω τα πα******κια μου, θελω πισω τα ποστ μου απο το φατσοβιβλιο καθως και τα ποιηματακια μου....

δεν γινεται ομως αγορι μου να γυρισουμε πισω το χρονο.

απο τα λαθη σου και απο τα λαθη μου, πιστευω πως καλο ειναι να πεταμε τις ενοχες και να κραταμε τα διδαγματα.

αυτα τα ολιγα απο εμενα για να μην νιωθεις οτι εισαι ο μονος που υποφερεις απο ψυχαναγκαστικες τασεις.

Φραντζιλ, πιστευω ότι χαρακτηριστικό/απόδειξη ψυχαναγκασμού είναι η τάση του ατόμου που στην ουσία ειναι ανασφάλεια και είδος φόβου να προσέχει τα πράγματα του (μην χαθούν ή μην πάθουν ζημιά κλπ), η σχολαστικοτητα και η επανάληψη με την οποία γινεται αυτο ακόμα και όταν δεν υπάρχει κανενας λόγος ανησυχίας και η σκέψη του κυριαρχειται από τετοιες σκέψεις για τα καθε λογης πραγματα του. Αντιθετως το να καταστρεφει ή να αφηνει να χαθουν πράγματα δικα του με ανεμελο και επιπολαιο τροπο δε θα ελεγα ότι ειναι χαρακτηριστικό/απόδειξη ψυχαναγκασμού εκτός κι αν αυτο ειναι αποτελεσμα εμμονής, δλδ εχει κολλήσει η σκεψη σε μια ιδέα και γι αυτο θελει να το κανει.
Κατα τα λοιπα συμφωνω μαζι σου ότι το παρελθον δεν αλλάζει εκτος απο τα διδαγματα του τα οποια κραταμε, και συμπληρωνω δεν πρεπει να επιτρεπουμε στη σκεψη μας να προσκολλάτε και να αναμοχλευει σ αυτα που χασαμε.

Γιαννη ισως και να εχεις δικιο.

το οτι διεγραψε ο Στεφανος το μπλογκ του, ισως να μην οφειλεται σε ψυχαναγκασμο, αλλα σε παρορμητισμο, προερχομενο δεν ξερω απο ποια ψυχικη νοσο (εκτος αν οφειλεται οπως λες σε ψυχαναγκαστικη εμμονη)

αλλωστε...δεν ειμαι και ο γιατρος του.
προσωπικες αποψεις εκφραζω οπως και ολοι μας.

Stefane ακουσε με αν κατεχεις καλα αγγλικα θα καταλαβεις τι εννοω.
"Don 't drown my friend in the little things, you are better than that. And to everyone who doubts you, give them hell"
Οπερ μεθερμηνευομενον σε ελευθερη μεταφραση :
Ο,τι εγινε εγινε, δν αλλαζει. Κοιτα τι θες να κανεις απο δω κ στο εξης. Αν νιωθεις οτι πρεπει να αφησεις πισω το παρεθλον, το αφηνεις. Αν θελεις να το σκαλισεις, σκεψου αν θα σε ωφελησει. Αν θες να ανοιξεις νεο ιστολογιο, το ιδιο. It 's up to you! :)

Quote:

---

Αντιθετως το να καταστρεφει ή να αφηνει να χαθουν πράγματα δικα του με ανεμελο και επιπολαιο τροπο δε θα ελεγα ότι ειναι χαρακτηριστικό/απόδειξη ψυχαναγκασμού

---

άρα τι είναι; πάντως το αποτέλεσμα μπορεί να είναι να πέσει κάποιος σε κατάθλιψη.