3 Χειρουργεία και 390 μέρες καθηλωμένος ....

Γεγονός τυπικό, τελευταία σελίδα Tabloit...
Διάρκεια 5-6 δευτερόλεπτα, κλασσικές περιπτώσεις, ανάσκελα στην άσφαλτο, απορία, πόνος, αγωνία και το αριστερό πόδι σχεδόν κομμένο. Ασθενοφόρο, κίνηση, επείγοντα, χειρουργείο και βουρκωμένα βλέμματα στα όρια του λυγμού...

Μετά πόνος, πλαστική χειρουργική, μεταμόσχευση οστού και νέοι φόβοι, θα μολυνθεί ? , πως είναι η κυκλοφορία στο αίμα ? , το πατάς ? , παυσίπονο πήρες ?
serfing στο μαγικό κόσμο του Lonarid.

Μετά από 390 μέρες σκαλίζω τις μνήμες, σκάβω στο υποσυνείδητο να βρώ εικόνες του πρίν. Σιγά - σιγά ξεθωριάζουν , το χρώμα ξεβάφει και μένει μόνο αυτό το sepia των παλιών φωτογραφιών με τους βλοσυρούς παπούδες. Κοτάζω από το παράθυρο, ακροβατώντας στις πατερίτσες, το μεγάλο δρόμο ακόμα δεν προλαβαίνω το πράσινο στο φανάρι για να περάσω απέναντι.

Ανακαλύπτω ότι 4 τοίχοι σε 100 τετραγωνικά είναι ο μικρός μου ασφαλής κόσμος και σε πείσμα του γιατρού και της επιστήμης, φοβάμαι να τον διαπεράσω, φοβάμαι να ξαναβγώ στον μεγάλο δρόμο που θυμάμαι ανάσκελα...

Ιδρυματισμός? Χαμηλή αυτοπεποίθηση ? Είναι αυτός ο νέος κόσμος μου ?
Κουζίνα, μπάνιο, καναπές, μπαλκονόπορτα ?:(

Πρέπει να είναι πραγματικά φριχτό όλο αυτό που πέρασες...δεν ξέρω γιατί, με άγγιξαν πολύ αυτά που έγραψες...σήμερα κοιτούσα κι εγώ έξω απ\'το παράθυρο το δρόμο...είναι φοβερό τελικά το πόσο σπάνια συνειδητοποιούμε πόσο πολύτιμη είναι η ζωή...
Είναι απόλυτα φυσικό να φοβάσαι έχοντας περάσει κάτι τέτοιο...όμως σκέψου, βρέθηκες στο δρόμο ανάσκελα και τώρα είσαι όρθιος και κοιτάζεις έξω στο δρόμο. Το επόμενο βήμα αναπόφευκτα δε θα είναι να προλάβεις το φανάρι και να περάσεις απέναντι;
Το ατύχημα μπορεί να σου στέρησε πολλά, δε σου στέρησε, όμως, τη ζωή...έτσι δεν είναι; Είναι λογικό τώρα, μετά από τόσο καιρό στο νοσοκομείο να νιώθεις έτσι, όμως, όταν βγεις από κει μέσα θα καταφέρεις να φτιάξεις μια νέα ζωή σε περισσότερα τετραγωνικά...

Εύχομαι ολόψυχα περαστικά και ό,τι καλύτερο για το μέλλον...

Ε ! Ε ! μην ακούω τέτοια!!!!

Να χαίρεσαι που επέζησες του ατυχήματος. Να ανακαλύψεις νεα νοήματα στη ζωή. Τώρα εσύ ξέρεις! Εισαι απο τους τυχερους ανθρώπους που ένιωσαν την αξία της ζωής. Εχεις πολλά να κάνεις ακόμα εδω . Κάνε σχέδια.. σνε΄χισε τη ζωή σου, προσαρμόσου στα δεδομένα αλλά συνέχισε!

Και άκου !

8 Αυγούστου 1983 , μεσάνυχτα στη παραλιακή με μηχανή! Πέφτει ενας μεθυσμένος από πίσω μας. Εκτοξεύομαι ψηλά και σκάω σαν καρπούζι κάτω. Αριστερό πόδι σχεδόν \"πολτός\"... (σύμπτωση ε? στο αριστερό και εσύ!)

Τρία χρόνια κατάκοιτη, 12 εγχειρήσεις ανά τον κόσμο. Περπάτησα χωρίς πατερίτσες το 1986. Εσυ φοβασαι να περάσεις το πεζοδρόμιο, εγω φοβόμουν τα ...πλακάκια στο ΚΑΤ. Ξέρεις όταν κατέβηκα από τ κρεβάτι, νόμιζα ότι η γραμμή ανάμεσα στα πλακάκια είναι ρέμα και θα πέσω να πνιγω.

Αργησα να το ξεπεράσω. Αργησα πολυ να ξαναβγω στους δρόμους ... Αργησα πολυ να κοιμηθω χωρις εφιάλτες...

Αλλα θέλησα να περπατήσω οταν ολοι οι καθηγηταδες με ειχαν ξεγραμμένη..και συνιστούσαν ακρωτηριασμο.
Για να μην σου πω τα παρατράγουσα της τριετούς .....\"ξάπλας\" : πνευμονικό οιδημα, καπακι πνευμονικη εμβολη... Πνευμόνια, συκώτια, καρδιά όλα σκατά.. ΟΛο το συστημα διαλύθηκε από το σοκ.


Αστα μωρε ! Περάσανε.

Με πατερίτσες στην Αχαρνών και να μην σταματάει ΤΑΞΙ.. και να ουρλίαζω μέσα μου από οργή !

Αστα! Αστα!

Νομιζω οτι υπάρχει ένας συλλογος για τα άτομα σαν εμάς. Σε βοηθάνε να ξεπεράσεις αυτα τα προβλήματα . Πρέπει να ρωτήσεις το ΚΑΤ. Να κάνεις και θεραπεία. Χρειάζεσαι ψυχολογική υποστήριξη και φαρμακευτική αγωγή (εγω ειμαι οπαδος της ομοιοπαθητικης).. Με ολα τα μεσα θα προσπαθησεις! Με ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ, τ\' ακούς?????????????

Η αποστολη σου : Να γίνεις καλύτερος άνθρωπος μεσα από αυτη την εμπειρία. Να αγαπήσεις τη ζωή, να την ζήσεις δημιουργικά. ΑΠόκτησες μια σπάνια γνώση . Βιωσέ την!

Σφίξε το δόντια, κλάψε, ούρλιαξε , σπάσε τα πιάτα και τα ποτήρια στο σπιτι με τις πατερίτσες ... ξέσπασε! αλλά μην κλαψουρίζεις ! Μην λυπάσαι τον εαυτό σου. Αγάπησε τον!

ΠΕΡΠΑΤΑ ! Κέρδισες τη ζωή! Οχι χωρίς λόγο!

Είσαι ευλογημένος!:)

.