Printable View
Την Ιψδ την αντιμετωπίζουμε αν βιώνουμε τον φόβο μας και τον αφήνουμε να εκπνεύσει...
Τον φόβο της απόρριψης πως τον αντιμετωπίζουμε; Φοβάμαι να προχωρήσω πολλές φορές γιατί φοβάμαι την αποτυχία κι επίσης μου είναι κάποιες φορές δυσδιάκριτο το πότε το κάνω από φόβο ή πότε το κάνω επειδή θεωρώ πως είναι χαμένος χρόνος να το κάνω.
καλημέρα Γάτο :-)
Προσωπικά, προκειμένου να ξεπεράσω ένα φόβο ως προς κάτι, αυτό που κάνω είναι να εκτεθώ στο αντικείμενο του φόβου μου.
Αυτό βέβαια έχει τις εξής υποπεριπτώσεις:
1ον να θέλω να ξεπεράσω το φόβο μου γιατί μου στερεί κάτι άλλο πιο σημαντικό
2ον να μη θέλω να το ξεπεράσω είτε γιατί είναι πολύ μεγάλο αυτό που με φοβίζει - οπότε δεν μπορώ να το χειριστώ- είτε γιατί δε με απασχολεί να το ξεπεράσω διότι δεν έχει χρειαστεί.
Είναι πολύ σημαντικό επίσης να διακρίνουμε το φόβο από την τεμπελιά ή ένα συνδυασμό και των δύο.
Εγώ πολλές φορές διαπιστώνω ότι μπορεί να μη φοβάμαι τόσο πολύ κάτι αλλά επί της ουσίας να βαριέμαι να διαθέσω χρόνο σε αυτό επειδή απαιτεί πολύ προσπάθεια και εγώ θέλω άμεσα αποτελέσματα.
Πάντως, νομίζω και το βλέπω δηλαδή και στον εαυτό μου ότι ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε τους όποιους φόβους μας είναι να γίνουμε επιθετικοί απέναντί τους και να μην εφησυχάζουμε περιμένοντας καρτερικά να φύγουν από μόνοι τους..
Δυστυχώς και μένα το χειρότερο ελάττωμά μου είναι ότι γίνομαι υποχείριο των φόβων μου με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή μου.
Όταν έχεις φόβους που δεν τους αντιμετωπίζεις κατά μέτωπον, δεν είσαι και ελέυθερος, δυστυχώς.
η συμβουλή μου λοιπόν (τα λέω για να τα ακούω κι εγώ) είναι η επίθεση στο φόβο. Όλα είναι στο μυαλό μας εξάλλου.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις. Να πω μόνο kortha πως επειδή δε ξέρω αγγλικά αν θα μπορούσες να με βοηθήσεις θα το εκτιμούσα.
Είναι σίγουρο πως αυτό δοκιμάζεται με έκθεση; Λογικά έχω χαμηλή αυτο-εκτίμηση άρα αν αποτύχω θα ρίξω κι άλλο κι άλλο κι άλλο στον πάτο την αυτο-εκτίμηση που είναι ήδη καταρρακωμένη. Αμφισβηττώ πράγματα πάνω μου. Τι θα κάνατε στη θέση μου;
Γατε αυτο που λες πιστευω πως σχετιζεται αμεσα με την Ιψδ και με την τελειομανια η οποια χαρακτηριζει τους ιδεοψυχαναγκαστικους.
Και εγω ειχα και εχω μεγαλο προβλημα με αυτο το θεμα. Φοβαμαι να ξεκινησω πραγματα για να μην αποτυχω ή εχω απο την αρχη καταδικασει κατι ,και αυτο ειναι κατι που το εχω πληρωσει . Πρεπει αν βρεις εναν τροπο να το θεσεις υπο ελεγχο .
Εγω απλα με πιεζω ωστε να μην τα παραταω και μου υπενθυμιζω συχνα τι εχω χασει απλα και μονο επειδη φοβαμαι οτι θα αποτυχω. Δεν αποδιδει παντα αλλα εχω βελτιωθει σε σχεση με παλιοτερα.....
Τωρα οσο αφορα την εκθεση ναι βοηθαει , η δυσκολια ομως εγκειται στο να κανεις την εκθεση πραξη.
Δεν ειναι τοσο απλο οσο παρουσιαζεται . Δηλαδη δεν μπορεις απλα να ξυπνησεις μια μερα και να πεις απο σημερα θα πηγαινω κοντρα σε ολους τους φοβους μου.
Χρειαζεται αρκετη δουλεια και αρκετη υπομονη.
................
Ισως να ξεκινουσες την εκθεση απο αυτα που σου προκαλουν λιγοτερο αγχος κι ειναι πιο ασημαντα.Οταν ξεπεραστει σε αυτα ο φοβος απορριψης, προχωρας ευκολοτερα στα πιο σημαντικα...Κι ετσι θα διακρινεις σιγα σιγα τι απο αυτα απεφευγες απο καθαρο φοβο και τι επειδη δεν σε αφορουσε.Κι η ικανοτητα διακρισης θελει το χρονο της για να τελειοποιηθει, και σε αυτο το θεμα και σε ολα...
Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια. Αισθάνομαι πως έχω όλες τις φοβίες και πως πάσχω από τα πάντα (σε ψυχολογικό επίπεδο) δε μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αυτό. χαχαχ :Ρ
Ήθελα να ρωτήσω κάτι ακόμα παλιά δεν μιλούσα όταν κάτι με ενοχλούσε από τον φόβο της απόρριψης, αργότερα έμαθα να διεκδικώ αλλά δεν παρέμενα στο κέντρο μου - έμπαινα δηλαδή στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης. Κάποιες φορές μου βγαίνουν κάποια ψήγματα από καθαρή διεκδίκηση και εκεί είμαι χαρούμενος αλλά όταν το κάνω αυτό το κάνω για να "σκοτώσω" τον άλλο. :ο Θα μπορούσατε να μου πείτε τελικά να μιλάω να μη μιλάω έχω μπερδευτεί. :(
Kι εγω , εκτος απο τις πολυ βαριες ψυχικες παθησεις, δηλαδη ψυχωσεις, ουσιαστικα ειχα ή ακομη εχω στοιχεια απο ολες, άλλα ηπιοτερα, άλλα εντονοτερα...Η αιτια, οπως σου ειχα γραψει και σε παλιοτερο θεμα σου, ειναι η ελλειψη επαφης με τον "πυρηνα" του εαυτου μας, με τη φυσικοτητα μας...Οταν υπαρχει αυτη η ελλειψη, η μια φοβια φευγει κι η αλλη ερχεται...Πανω σε αυτο που ρωτας, να μιλας ή οχι, δεν υπαρχει γενικος κανονας, οπως και σε ολα...Υπαρχουν ατομα απο τη φυση τους εσωστρεφη, κι αν ανηκεις σε αυτη την κατηγορια δεν χρειαζεται συνεχεια να πολεμας την ταση αυτη...Πριν απο καθε αποφαση, προσπαθησε να εχεις τη νηφαλιοτητα και το χρονο που χρειαζεται για να "αφουγκραστεις" τι οντως θες να διεκδικησεις και τι οχι.Συχνα ακουγεται η προτροπη να διεκδικουμε οσα περισσοτερα γινεται, αλλα το σωστοτερο ειναι να διεκδικουμε μονο οσα αξιζουν.Πολλες φορες κανουμε προσπαθειες για πραγματα που δεν ειναι αληθινες μας προτεραιοτητες, κι ετσι φθειρομαστε ψυχικα και χανουμε δυναμεις...
Σε ευχαριστω πολύ ραφαέλλα μου. Βρίσκομαι σε μια συναισθηματική φόρτιση τις τελευταίες μέρες. Πρέπει να μετονομάσω το τόπικ σε φοβίες καθώς βγήκαν όλες στη φόρα. :(
Κάτι άλλο που με απασχολεί είναι πως όταν μου λένε ψέματα (συνέβη και σήμερα) αισθάνομαι πως με υποτιμούν. :( Αυτό είναι παράλογο αφού όποιος ψεύδεται έχει το πρόβλημα και όχι ο δέκτης του ψέματος (δηλαδή εγώ). Εγκεφαλικά μπορώ να το κατανοήσω συναισθηματικά όμως όχι με αποτέλεσμα να ξεσπώ, να νευριάζω ή να πληγώνομαι. Χάνω την εμπιστοσύνη μου προς ΟΛΟΥΣ και αργώ να ξανασηκωθώ. Έχω γίνει επιφυλακτικός και η μαλακία είναι πως πέφτω και μέσα στις προβλέψεις μου τις οποίες δεν εμπιστεύομαι αν και φοβάμαι πως θα με ξαναδουλέψουν ή πως θα γελάσουν πίσω από την πλάτη μου που με χειρίζονται. :( :( Έχω μπερδευτεί δεν καταλαβαίνω πότε μιλά ο εγωισμός και πότε ο αυτοσεβασμός. Θέλω μια βοήθεια εδώ.
Γατε, το ποσο επιφυλακτικος πρεπει να εισαι εχει να κανει οχι μονο με την κατανοηση του δικου σου εαυτου ,αλλα και του εκαστοτε ατομου με το οποιο εχεις να κανεις.Πραγμα που ειναι ακομη δυσκολοτερο μιας και συχνα δεν εχουμε γνωρισει αρκετα τους αλλους.Δυστυχως, το θρασος , η εκμεταλλευση κτλ ειναι παντου κι εντονα παροντα, και ουσιαστικα ετσι ηταν σε καθε εποχη.Γενικα, ειναι ωφελιμο να ειμαστε καλοπροαιρετοι και δοτικοι με ολους, οσο οι δυναμεις μας επιτρεπουν, αλλα παραλληλα να προσεχουμε μη χαραμιστουμε σε καταστασεις που δεν αξιζουν.Προσωπικα, παντα στρεφομουν και στρεφομαι πολυ στη μοναξια λογω αυτων που αναφερω, και συνηθως με αναπαυει και με χαροποιει πολυ περισσοτερο απο την παρεα ατομων που δεν μου εμπνεουν κατι ιδιαιτερο.Πρεπει να "ζυγισεις" το κατα ποσο και το αν θες να συναναστραφεις τον καθενα.Καποιες φορες μπορουμε να το κανουμε και με τη σκεψη αυτο το ζυγισμα, καποιες αλλες χρειαζεται και πρακτικος "πειραματισμος"...
Η απορριψη ειναι μερος της ζωης κ της καθημερινης μας κοινωνικης συναναστροφης. Κανεναν δεν αφηνει ανεπηρεαστο κ δεν υπαρχει καποιος που να μην εχει βιωσει καποια μορφη η συνεπεια της. Εξαρταται που αναφερεται η απορριψη, πχ σε συναψη ερωτικης σχεσης, σε χωρισμο, σε φιλιες κ τετοιου ειδους σχεσεις, σχετικα με εργασια κτλ.. Μεσα απο αυτο ωριμαζεις, βλεπεις που εκανες λαθη, κ προσπαθεις να εισαι την επομενη φορα πιο προσεκτικος! Μεσα απο αυτο μαθαινουμε... δυστυχως! Ετσι εξελισσομαστε κ "πλαθονται" οι ικανοτητες μας! Πολυ γενικα ολα αυτα. :)
το χειροτερο ειναι να πιστευεις αυτα που λεειQuote:
Originally Posted by Kortha
να τα ξερεις κ να μην κανεις τιποτα
αυτο κανω εγω.....
δηλ προσπαθω να εφαρμοσω το μοτο που λεει αν δεν ρωτησεις η απαντηση θαναι παντα οχι
οπως λεει δηλ ο κυριουλης εκει που εισαι στο πατο στην απομονωση εκει που χανεις τα παντα
δεν εχεις να χασεις τιποτα παρα μονο να κερδισεις
διοτι πολυ απλα δεν ξερεις ποια θα ειναι απαντηση
εσυ υποθετεις οτι θαναι κατι τραγικο κ αρνητικο
κ οσο δεν προσπαθεις ετσι θαναι
κ αν προσπαθησεις ποτε δεν ξερεις
κ οσο ερχεσαι αντιμετωπος με το φοβο τοσο θαρχιζεις να το ξεπερνας
γιατι ναναι τοσο δυσκολο στηνε φαρμογη
εχουμε φτιαξει μια φουσκα κ φοβομαστε να βγουμε εξω απο αυτην οταν εχεις τοσα να κερδισεις
εμενα προσωπικα αυτο που με τρομοκρατει ειναι η ψυχολογια μου
οτι δηλ αν φαω την απορριψη θαναι σαν να επιβεβαιωνω οτι ολα αυτα που φοβαμαι
οτι δεν αξιζω κτλ κ μετα δεν θ ξαναποροσπαθησω .....