Θέλω να χωρίςω και δεν ξέρω πως να του το πω..

ΕίμΑι 21 ετών και εδώ και ένα χρόνο έχω μια σχέση στην οπόια πλέον νιώθω δυστιχισμένη κΑι δεν αντέχω. Προσπαθώ να χωρίζω αλλά δεν μπορώ να του το πω. Τον τελευταίο καιρό του το δείχνω δεν του μιλάω ερωτικά ,δεν έχω επιθυμεία για σεξ , έχω αρχίσει να έχω καταθληπτικές τάσεις για λόγους πλήξεις κΑι βαρεμάρας είμΑι επιθετική και γενικά απόμαρη. Το έχει καταλάβει αλλα δεν τον νιάζει τίποτα παραλ μόνο να είναι μαζί μου. Αυτές τις μέρες ετοιμάζεται να έρθει αθήνα να μείνουμε μάζι αλλά εγώ δεν θέλω να έρθει και να επιβαρυνθεί ένα ενοίκιο και να δεσμευτό περισσότερο από την στιγμή που θέλω ήδη να χωρίσω. Χθες του είπα να χωρίσουμε με έμμεσο τρόπο αλλά άρχισε να φώναζει να κλαίει να μου ρίχνει ευθήνες και πολλά αλλά που με οδήγησαν να του πω μα συνεχίσουμε μήπως και μου ξάνα έρθει ο έρωτας . Εγώ όμως δεν θέλω είμαι αποφάσισμένη να χωρίσω αλλα δεν ξέρω πως να του το πω.... Αξιοσημείωτο είναι να σας πω επίσεις πως έχουμε διαφορά ηλικίας 10 χρόνια εγώ είμαι 21 και έκεινος είναι 31 καθώς επίσης πρέπει να σας πω πως το καλοκαίρι είχαμε χωρίσει για ένά μήνα γιατι ήταν ανυπόφορα ζηλιάρηα νεύρικος και γένικα δεν άντεχα άλλλο μαζί του.. Είμαι μαζί του από οίκτο και φόβο. Πως να του το πω να ώστε να το πάρει απόφαση. Πώ θα βρω το θάρρος να του πω πως δεν είμΙ ερωτευμένη μάζι του; Ντρέπομαι να το πάραδεχτω ..

Οι λογοι για τους οποιους θες να χωρισεις ποιοι ειναι συνοπτικα?

πες του την αληθεια με ευγενικο τροπο ..... ξεκαθαριζοντας οτι εισαι αποφασισμενη

Αρχικά ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Δεν νιώθω ερωτευμένη μάζι του πια και με εκνευριζει ο χαρακτήρας του και η αντίδραση σου σε πόλλα θέματα. Άλλα του λέβ και άλλα καταλαβαίνει και άμα του πω μα χωρίσουμε φωνάζει πως ποτε δεν τον αγάπησα πως έπαιξα μαΖί του και φωνάΖει αγριεμαίνος για ποιο λόγο του το κάνω αυτο. Προσπαθώ να σκεφτώ πως να του το πω και τι να του απαντήσω οταν με ρωτάει αν θέλω να ξανακάνουμε αλλη μια προσπάθεια και πως αν τον αγάπισα πραγματικά το αξίζει . νομίζω αυτό λέγετε ψυχολογικός - συναισθηματικός πόλεμος και εγώ δεν μπορώ να ανταπεξέλθω..

Ή και συναισθηματικος εκβιασμος μπορεις να το πεις, ειναι συχνο φαινομενο. Ομως ηθελα να σε ρωτησω πως εγινε κ εφτασες να σου τελειωσει, γτ δε νομιζω να εγινε ξαφνικα. Ετσι απο περιεργεια σε ρωτω.

παρακαλω !ναι αυτο που κανει ειναι συναισθηματικος πολεμος να του πεις οτι τον αγαπησες αλλα με τετοια συμπεριφορα κ με ζηλια ...
πολλες φορες τετοιους ανθρωπους δυσκολα τους αντιμετωπιζεις πες οτι του εδωσες ευκαιρια ...... ξερεις κατι ?αφου δυσκολευεσαι τοσο
θα μπορουσες να μη μιλησεις πολυ μαζι του να πεις 2 3 κουβεντες κ να σηκωθεις να φυγεις ...... αν επιμενει αγνοησε τον .... ειναι δυσκολη κατασταση

Με πιάνουν τύψεις πως θα τον καταστρέψω. Δεν μπορώ να του μιλήσω από κοντά ακόμα γιατί λείπει και μου λέει πως δεν εχω δικαίωμα να τον τρελάνω πάλι οπως όταν χωρίσαμε το καλοκαίρι κΑΙ Να μην σηκώνω τα τηλέφωνα . Το καλοκαίρι δεν του σήκωνα τα τηλ γιατί μου έκανε πάλι το ίδιο. Έκανα το λάθος να γυρίσω γιατί όλοι αξίζουμε μοα δεύτερη ευκαιρία αλλά τελικά έκανα λάθος γιατί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και τωρα δεν ξέρω τι να κανω. Χθες που ειπα οτι θέλω να μείνω μόνη μου τελικά χώρια να θέλω από αδυναμία του είπα να κάνουμε ένα μήνα προσπάθεια ακόμα αλλα αυτός σήμερα θέλει να κλείσει ενα που βρήκαμε σπίτι να μείνουμε μαζί . Εγώ όμως δεν θέλω μέτα δεν πρόκεται να μπορέσω να χωρίσω με κανέναν τρόπο γιατι αυτό θα με δεσμεύση... Έχω ανχωθεί πολύ.

Σιγά σιγά με την συμπεριφορά του ξενέρωνα το καταλάβαινα αλλά ήλπιζα σε μια μια ανανέωση.. Τελικά το μόνο που κατάφερα ειναι να τα κάνω όλα μαντάρα να καταπιεστώ και να νιώθω δυστιχισμένη και απελπισμνένη σε ενα αδιέξο...

Καλό είναι να πεις ακριβώς αυτό που θέλεις, να το τηρήσεις και να μην μπεις στη διαδικασία να εξηγείς ξανά και ξανά πράγματα που δεν καταλαβαίνει. Φυσικά και δεν θα τον καταστρέψεις. Κι έχεις κάθε δικαίωμα όταν χωρίσεις να μην ξανασηκώσεις το τηλέφωνο. Πες του τα χωρίς πολλά λόγια, ότι λυπάσαι αν νιώθει ότι δεν τον αγάπησες κι άλλα τέτοια, εσύ δεν συμφωνείς με αυτό, αλλά δεν μπορείς να κάνεις και κάτι άλλο. Δεν νιώθεις πια ερωτευμένη, δεν σου αρέσει η ζήλεια του κι οι υπερβολές στις αντιδράσεις του, δεν θέλεις πια να είστε μαζί και δεν θέλεις καμία επικοινωνία. Και τήρησε το. Εύκολο δεν είναι, όμως από τη στιγμή που είσαι αποφασισμένη να χωρίσεις, δεν έχει νόημα να υποκύπτεις σε εκβιασμούς και χειριστικές συμπεριφορές.

Μην τον αφήνεις να μπαίνει στο μυαλό σου. Από ότι φαίνεται εκείνος έχει το πρόβλημα (προσκόλληση, φόβος εγκατάλειψης) και σε καμία περίπτωση δεν είναι δικό σου. Σε μια σχέση που έχει τελειώσει (και έχει τελειώσει εάν εσύ δεν είσαι εκεί συναισθηματικά) το να έχεις την ψευδαίσθηση ότι μπορείς να την ανανεώσεις περισσότερο με "μνημόσυνο" μοιάζει. Πόσο μάλλον όταν νοιώθεις υποχρεωμένη να το κάνεις από τύψεις. Αυτά τα πράγματα θέλουν δραστικά μέτρα, όπως είπε και ο wstyron. Δεν θέλει να καταλάβει γι' αυτό φορτώνει εσένα με το βάρος της ευτυχίας του.

Απο ανθρωπο 31 ετων που εχει απεναντι του μια κοπελα 21 ετων, θα περιμενα πιο ωριμες αντιδρασεις...
Τελοσπαντων, συμφωνω με το τελευταιο ποστ της Νατασας, δραστικα μετρα, συνοπτικες διαδικασιες και... τελος!

Όντως για τριανταρησ μαλακίες κάνει

Του μιλησα.. Του ειπα πως δεν ειμαι ερωτευμενη μαζι του κΙ πως δεν αντέχω άλλο. Μου ζητησε να προσπαθήσουμε να ανακτήσουμε την σχέση μας ξανα και πως αξίζει μια προσπάθεια ακόμα. Παλί με κατάφερε γιατί από τον αύγουστο έχουμε απόσταση κΙ χρεισιμοποίσε αυτό το επιχείρημα (δλδ πως δεν μπορώ να τα παρατάω όλα πριν τα ξεκινήσω) . Του ξεκαθάρισα πως πλέον μονο τον αγαπάω και πως η γνώμη μου είναι πως δεν θα βγεί πουθενά ομως θα δώσω προσπάθεια. Δεν ξέρω αν έκανα καλά πάντως ξέρω πως τώρα είμαι ξεκάθαρη απεναντί του και την επόμενη φορε θα φύγω χωρίς το συζητίσω και δεν θα νιώθω και τύψεις. Παρόλα αυτό την στάση μου την βλέπω ανώρημη και εγωιστηκή αλλα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

καλημερα
χαιρομαι που μοιραζεσαι τις σκεψειςκ τα συναισθηματα σου μαζι μας .γιατι εχεις τυψεις κ μαλιστα αφου εισαι δυστυχισμενη κ απελπισμενη ?
τυψεις θα πρεπε να εχει ο φιλος σου .αν κ την επομενη φορα δε καταφερεις να ξεκοψεις ?

Quote:

---

Originally Posted by natasa_3

Μην τον αφήνεις να μπαίνει στο μυαλό σου. Από ότι φαίνεται εκείνος έχει το πρόβλημα (προσκόλληση, φόβος εγκατάλειψης) και σε καμία περίπτωση δεν είναι δικό σου. Σε μια σχέση που έχει τελειώσει (και έχει τελειώσει εάν εσύ δεν είσαι εκεί συναισθηματικά) το να έχεις την ψευδαίσθηση ότι μπορείς να την ανανεώσεις περισσότερο με "μνημόσυνο" μοιάζει. Πόσο μάλλον όταν νοιώθεις υποχρεωμένη να το κάνεις από τύψεις. Αυτά τα πράγματα θέλουν δραστικά μέτρα, όπως είπε και ο wstyron. Δεν θέλει να καταλάβει γι' αυτό φορτώνει εσένα με το βάρος της ευτυχίας του.

---

συμφωνώ απόλυτα.
μην του επιτρέπεις να σου κλαίγεται για τις υποτιθέμενες ευθύνες σου που τον "παρέσυρες" (τον μπέμπη).
είναι απλά εμμονή του που βρήκε έδαφος σε σένα να την ξεδιπλώσει..
πάω στοίχημα οτι έτσι φέρεται σε όλες του τις γνωριμίες.
ίσως η μικρή σου ηλικία σε κάνει να διστάζεις να τον διώξεις αποφασιστικά και γι αυτό έχεις αυτά τα πισωγυρίσματα. να ξέρεις όμως ότι όσο διστάζεις, τόση περισσότερη τροφή δίνεις στο παραλήρημα του και "επιχειρήματα" στο πόσο τον ταλαιπώρησες και πόσο ευθύνεσαι που δεν τον γουστάρεις τελικά..
μην το τραβάς άλλο όμως, αν τον αφήσεις να σου κουβαληθεί εκεί και να σου χτυπάει οτι ξεσπιτώθηκε για σένα, καλα ξεμπερδέματα μετά...
αν σου είναι τόσο δύσκολο να τον αντιμετωπίσεις γιατί σε ενοχλεί η υστερία του, κάντο ακόμα και γραπτά. μην το τραβάς άλλο όμως, εις βάρος της ηρεμίας σου είναι.