Κλαίει συνέχεια στην τάξη

Είμαι εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε ένα διθέσιο σχολείο (που σημαίνει κάνω μάθημα στην ίδια αίθουσα σε 3 ταυτόχρονα). Στην πρώτη δημοτικού έχω δύο μαθητές. Ο ένας μαθητής από την αρχή της σχολικής χρονιάς κλαίει ή κλαψουρίζει και έχει ένα βλέμμα έτοιμο να βάλει τα κλάματα όλη μέρα μέσα στην τάξη. Εκτός αυτού συχνά κάνει εμετό από το κλάμα του. Μετά την πρώτη βδομάδα άρχισε και το δεύτερο κοριτσάκι την ίδια συμπεριφορά. Αμέσως κάλεσα τους γονείς στο σχολείο για να συζητήσουμε το θέμα. Οι γονείς του κοριτσιού ήταν συζητήσιμοι και μετά από 2-3 μέρες το παιδί επανήλθε πλήρως. Οι γονείς όμως του αγοριού πριν προλάβω να μιλήσω άρχισαν και οι δύο να με κατηγορούν ότι είμαι αυστηρή και ότι φώναζα στα μεγάλα παιδιά μέσα στην τάξη και γενικώς κατηγορούσαν ότι εγώ φταίω για αυτή την κατάσταση. Να σας πω ότι το ίδιο πρόβλημα υπήρχε και όταν το παιδί ήταν στα προνήπια αλλά ελαττώθηκε στα νήπια. Από εκείνη τη μέρα (έχει περάσει 1 μήνας περίπου) δεν έχω φωνάξει καθόλου μέσα στην τάξη, το παιδί όμως συνεχίζει αυτή τη συμπεριφορά. Ο σχολικός σύμβουλος μου είπε ότι το παιδί είναι χειριστικό και τα κάνει όλα αυτά για να πετύχει κάτι που θέλει και να κάνω υπομονή μέχρι τα Χριστούγεννα όπου θα έχει προσαρμοστεί ο μικρός.

Χθες και προχθές έλειπε το κοριτσάκι. Το αγοράκι ήταν άλλος άνθρωπος. Δεν έκλαψε, δε δυσανασχέτησε ούτε κλαψούρισε.Σήμερα μόλις μπήκε στην τάξη και είδε τη συμμαθήτριά του άρχισε το κλάμα πριν εγώ μπω καν στην τάξη.

Δεν αντέχω άλλο αυτή τη συμπεριφορά. Όσο κι αν προσπαθώ να μη δίνω σημασία στο κλάμα του με επηρεάζει πάρα πολύ. Στην προσωπική μου ζωή δεν περνάω και τόσο εύκολα. Είμαι μακριά από την οικογένειά μου, τον σύντροφό μου και τους φίλους μου και πέρσι την άνοιξη και το καλοκαίρι πέρασα μία ελαφριά κατάθλιψη. Με τη συμπεριφορά του μικρού έχω φτάσει σε σημείο να μη θέλω να μπω στην τάξη. Προσπαθώ να είμαι όσο ήρεμη γίνεται μέσα στην αίθουσα αλλά όταν βγαίνω αισθάνομαι χάλια. Θα μπορούσε κάποιος να μου πει τι να κάνω;

Γεια σου κατερινάκι... όντως πολύ δύσκολη κατάσταση για εσένα. Ο μικρός κλαίει συνέχεια? Εκτός από τις ημέρες που απουσίασε το κοριτσάκι, υπάρχουν άλλες στιγμές που έχεις παρατηρήσει να είναι καλύτερα? Εσύ πώς το χειρίζεσαι όλο αυτό, την ώρα που είστε μέσα στην τάξη ή και μετά, αν θες γράψε λίγες παραπάνω λεπτομέρειες.
Είναι λυπηρό να μην μπορείς να συνεννοηθείς με τους γονείς... δεν υπήρξε κανένα περιθώριο για συζήτηση?

Για ρωτα τη νηπιαγωγο που τους ειχε περσι, γινοταν το ιδιο?
Με το παιδι μιλησες? Μηπως δε θελει το σχολειο για καποιο λογο?
Μηπως στο σπιτι υπαρχει καποια κατασταση? (Γι αυτο κ αντεδρασαν οι γονεις του μποι).
Μηπως συνδυαζεται για καποιο λογο με το κοριτσι?
Μηπως κατι τον στρεσαρει ή κατι θελει? Στο σπιτι του εχει την ιδια συμπεριφορα?
Καλα για τον συμβουλο ρεσπεκτ! Ειναι πολυ μπροστα! Καλα χριστουγεννα....

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Γεια σου κατερινάκι... όντως πολύ δύσκολη κατάσταση για εσένα. Ο μικρός κλαίει συνέχεια? Εκτός από τις ημέρες που απουσίασε το κοριτσάκι, υπάρχουν άλλες στιγμές που έχεις παρατηρήσει να είναι καλύτερα? Εσύ πώς το χειρίζεσαι όλο αυτό, την ώρα που είστε μέσα στην τάξη ή και μετά, αν θες γράψε λίγες παραπάνω λεπτομέρειες.
Είναι λυπηρό να μην μπορείς να συνεννοηθείς με τους γονείς... δεν υπήρξε κανένα περιθώριο για συζήτηση?

---

Μαρίνα μου κανένα περιθώριο για συζήτηση. Ενώ ξεκίνησα τη συζήτηση ότι τους κάλεσα για να συνεργαστούμε για το πρόβλημα που υπάρχει ήταν πολύ αρνητικοί μαζί μου. Με διέκοπταν συνέχεια και γενικότερα δεν υπήρχε συζήτηση. Ο μικρός από την ώρα που θα μπει στην αυλή διαφαίνεται ο πανικός στο πρόσωπό του και μόλις του ζητήσω να κάνει κάτι αρχίζει και κλαίει. Πχ χθες μου ζήτησε να τον βοηθήσω σε μία άσκηση γιατί δυσκολευόταν και του είπα ότι θα πάω κοντά του σε 2 λεπτά γιατί εκείνη την ώρα εξηγούσα τις διαιρέσεις στην άλλη τάξη και άρχισε να κλαίει. Γενικότερα όλη τη μέρα υπάρχει αυτή η κατάσταση: ή θα κλαίει ή θα αναστενάζει με παράπονο ή θα φαίνεται ο πανικός στο πρόσωπό του. Ακόμα και στο διάλειμμα πολλές φορές κλαίει. Προχθές έκλαιγε μέσα στην τάξη και όταν βγήκε έξω συνέχισε και έκανε και εμετό.

Τις πρώτες μέρες τον ρωτούσα γιατί κλαίει αλλά δεν έπαιρνα απάντηση. Όταν κάλεσα τους γονείς, έκανα και μία συζήτηση μαζί του μετά, λέγοντας του ότι δε χρειάζεται να φοβάται και ότι αν δε ξέρει κάτι δεν είναι ντροπή να με ρωτάει και να μη φοβάται να με ρωτάει και ότι τον απασχολεί να μου το λέει. Είδα όμως ότι με το να τον ρωτάω συνέχεια επιδεινωνόταν η κατάσταση και ύστερα από τη συμβουλή του συμβούλου ενεργώ σαν να μη κλαίει. Προσπαθώ να μη δίνω σημασία.

Σήμερα παρόλο που δεν ήρθε το κοριτσάκι πάλι αυτός συνέχισε να κλαίει ακόμα και το πρωί μόλις χτύπησε το κουδούνι για προσευχή.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Για ρωτα τη νηπιαγωγο που τους ειχε περσι, γινοταν το ιδιο?
Με το παιδι μιλησες? Μηπως δε θελει το σχολειο για καποιο λογο?
Μηπως στο σπιτι υπαρχει καποια κατασταση? (Γι αυτο κ αντεδρασαν οι γονεις του μποι).
Μηπως συνδυαζεται για καποιο λογο με το κοριτσι?
Μηπως κατι τον στρεσαρει ή κατι θελει? Στο σπιτι του εχει την ιδια συμπεριφορα?
Καλα για τον συμβουλο ρεσπεκτ! Ειναι πολυ μπροστα! Καλα χριστουγεννα....

---

Πέρσι γινόταν το ίδιο στην αρχή της χρονιάς αλλά μετά βελτιώθηκε η κατάσταση (η νηπιαγωγός δεν έδινε έμφαση στο κλάμα). Πού και πού βέβαια μέσα στη χρονιά είχαμε πάλι κλάματα.
Με το παιδί που μίλησα μου είπε ότι φοβάται να μη φωνάξω. Όχι μόνο σε αυτό αλλά γενικά μέσα στην τάξη. Όντως στην αρχή της χρονιάς φώναξα κάποιες φορές αλλά μετά από τη συζήτηση με τους γονείς δεν ύψωσα τον τόνο της φωνής μου ούτε μία φορά. αλλά καμία βελτίωση από την πλευρά του παιδιού.
Οι γονείς υποστηρίζουν ότι στο σπίτι υπάρχει ένα αρμονικό κλίμα και ότι το παιδί παρουσιάζει αυτή τη συμπεριφορά μόνο στο σχολείο. (Θα συμφωνήσω με τους γονείς εδώ γιατί από ότι έχω καταλάβει τρέχουν πίσω από το παιδί και είναι από πάνω του συνέχεια οπότε αυτό δε κάνει τίποτα μόνο του. Και σε όποια δυσκολία αντιμετωπίσει είναι πάντα κάποιος από πίσω του)
Όσον αφορά το κορίτσι. Το κοριτσάκι γενικότερα "είναι μέσα στην τρελή χαρά"¨και διακρίνω κάποια μικρά σημάδια διάσπασης αλλά είναι μικρή ακόμα για να πω κάτι με σιγουριά. Οι γονείς του αγοριού εκφράζονται άσχημα για το κοριτσάκι και δε θέλουν ο γιος τους να κάνει παρέα μαζί της. Το κοριτσάκι δυσκολεύεται στα μαθήματα (αν εχει αρχίσει να παίρνει μπρος σε σύγκριση με την αρχή) και το αγοράκι το ξέρει καθώς σχολιάζεται αυτό και στο σπίτι.

Πολυ complicated η ολη φαση κ δεν ξερω τι να συσχετισω με τι...
Δν εχω εμπειρια (ακομα) με διδασκαλια μεσα σε κανονικη ταξη με παιδια κτλ, αλλα θα σου πω καποια πραγματα που σκεφτηκα διαβαζοντας το κειμενο σου....

Καταρχην δν μ αρεσε καθολου αυτο που εβγαλε ως "πορισμα" ο σχολικος συμβουλος.. Σορρυ αμα προβαλω δικες μ αντιληψεις επ αυτου, αλλα οι περισσοτεροι σχολικοι συμβουλοι ειναι... να μην πω, ασχετοι με το αντικειμενο, μπαινουν για αξιολογηση οποτε θυμουνται κ δεν προσφερουν κ τπτ στην τελικη. Αυτο που εβγαλε κατ εμε ειναι μια μπαρουφα κ μιση, πρωτον δεν εχει ερθει σε επαφη ποτε με το παιδι, ωστε να γνωριζει καποιες εκφανσεις της συμπεριφορας του, κ δευτερον ακομη κ "χειριστικο" να ειναι, προκειται για παιδι. Δεν ξερω αν υπαρχει στο σχολειο δασκαλος ειδικης αγωγης να συζητησει με το παιδακι κ μαζι σου, η καποιος ψυχολογος η καποιο ιατροπαιδαγωγικο κεντρο (ΚΕΔΔΥ). Το καλυτερο θα ηταν να παραπεμφθει εκει που υπαρχει εξειδικευμενο προσωπικο, αλλα αμφιβαλλω πως θα δεχτουν οι γονεις κατι τετοιο.

Κ ερχομαστε στο θεμα με τους γονεις. Αυτοι ειναι μαλλον οι "χειριστικοι" κ οχι το παιδακι. Επισης αμφιβαλλω κατα ποσο ειναι ειλικρινεις στον ισχυρισμο τους "στο σπιτι ειναι μια χαρα κ μονο στο σχολειο τα κανει αυτα", κατι παιζει στο σπιτι ειμαι 99% σιγουρη. Επισης η ολη αρνητικη κ αντιδραστικη συμπεριφορα τους απεναντι σου οταν πηγες να τους μιλησεις ειναι δυστυχως τροχοπεδη, κωλυει τη συνεργασια δασκαλου-γονεα, κ αυτος που την πληρωνει ειναι ο μαθητης χωρις να φταιει σε τιποτα.

Προσπαθησε να επαναπροσεγγισεις το παιδακι, ισως να ανεφερεις την περιπτωση εσυ στο ΚΕΔΔΥ κ να σου κανουν καποιες υποδειξεις πως πρεπει να του φερεσαι. Ο,τι κ να ειναι, ακομη κ σχολικη φοβια σοβαρου βαθμου να ειναι, το παιδακι υποφερει κ σιγουρα δεν κλαιει επιτηδες ουτε κανει εμετο επιτηδες (πως θα μπορουσε αλλωστε?!) προκειμενου να τραβηξει την προσοχη.
Συζητησε με τη νηπιαγωγο αμα ξερει αυτη να σου πει καποιες λεπτομερειες για το οικογενειακο background του παιδιου.. κατι μου λεει οτι απο εκει "βρωμαει το ψαρι"...

Καλη συνεχεια κ ευχομαι να βγαλεις ακρη!!

Θα συμφωνησω πανω κατω με την λακρυμοζα.
Σε καποιο σημειο λες οτι σου ειπε το παιδι οτι φοβαται μην το φωναξεις.
Μηπως λοιπον εχει προβληματα και στο σπιτι και εχει μαθει να ζει με τον φοβο?
Με τα αλλα παιδακια πως τα παει? Παιζει στα διαλειματα ή προτιμα να καθεται μονος?

Oσο για την χειριστικοτητα που αναφερθηκε , δεν νομιζω να ειναι εκει το προβλημα . Υπαρχουν παιδια που μεσω του κλαματος προσπαθουν να πετυχουν αυτο που θελουν , αλλα νομιζω οτι απλα κοιτωντας το προσωπο τους μπορεις να καταλαβεις αν το κλαμα ειναι ψευτικο ή οχι...

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Θα συμφωνησω πανω κατω με την λακρυμοζα.
Σε καποιο σημειο λες οτι σου ειπε το παιδι οτι φοβαται μην το φωναξεις.
Μηπως λοιπον εχει προβληματα και στο σπιτι και εχει μαθει να ζει με τον φοβο?
Με τα αλλα παιδακια πως τα παει? Παιζει στα διαλειματα ή προτιμα να καθεται μονος?

Oσο για την χειριστικοτητα που αναφερθηκε , δεν νομιζω να ειναι εκει το προβλημα . Υπαρχουν παιδια που μεσω του κλαματος προσπαθουν να πετυχουν αυτο που θελουν , αλλα νομιζω οτι απλα κοιτωντας το προσωπο τους μπορεις να καταλαβεις αν το κλαμα ειναι ψευτικο ή οχι...

---

Από ότι υποστηρίζουν οι γονείς στο σπίτι υπάρχει "ένα κλίμα ηρεμίας και γαλήνης χωρίς υστερίες" (όπως ανέφερε ο πατέρας) και δε φωνάζουν στα παιδιά τους.
Επειδή στο σχολείο είναι λίγα τα παιδιά, στην αυλή ο μικρός είναι συνέχεια πίσω από τον αδερφό του. Δεν έχει κάνει δικούς του φίλους. Στην ηλικία του όπως προανέφερα υπάρχει μόνο ένα κοριτσάκι. Δεν κάνει καθόλου παρέα ούτε καν με τα δευτεράκια. Παίζει όπου παίζει και ο αδερφός του ή η μεγαλύτερη ξαδέρφη του.

κατερινάκι, ένα κλίμα 'ηρεμίας και γαλήνης χωρίς υστερίες', δεν είναι απαραίτητα ένα κλίμα χωρίς φόβο... Και είναι λογικό να φοβάται, ακόμα κι αν το μόνο που συμβαίνει σπίτι είναι ότι δεν το αφήνουν να κάνει τίποτα μόνο του. Επίσης, αν το παιδάκι ζει σε ένα 'αποστειρωμένο' συναισθηματικά κι εκφραστικά περιβάλλον (γιατί, δεν είναι κακό να υπάρχει και θυμός και στενοχώρια κι απ' όλα μέσα σε ένα σπίτι, πολλές φορές όμως οι γονείς νομίζουν ότι πρέπει να υπάρχει μονίμως μια 'αρμονία'... αλήθεια, είναι ποτέ δυνατόν?), τότε είναι φυσικό να δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις διακυμάνσεις που υπάρχουν στον έξω κόσμο και στους ανθρώπους γύρω του.

Έπειτα, το γεγονός ότι οι γονείς ήταν εκ προοιμίου αρνητικοί μαζί σου, σε διέκοπταν και δεν σε άφηναν να μιλήσεις ελεύθερα, δείχνει μια τάση για αυταρχισμό εκ μέρους τους, κάτι που όπως δεν βοήθησε καθόλου εσένα και τη συνεργασία σας, πιθανόν δεν βοηθάει καθόλου και το παιδάκι τους.

Με αυτά, είναι πολύ λογικό το παιδάκι να παρουσιάζει ακριβώς τη συμπεριφορά που περιγράφεις. Θα συμφωνήσω με όσα είπε κι η Lacrymosa και θα έλεγα να του δίνεις με μέτρο μια παρηγοριά, και πολύ περισσότερο μια ενθάρρυνση, μια αγκαλιά, μια επιβράβευση.

Λες κλαιει συνεχεια στην ταξη. Εξω απ την ταξη τι κανει?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Λες κλαιει συνεχεια στην ταξη. Εξω απ την ταξη τι κανει?

---

Άλλες φορές συνεχίζει το κλάμα και στο διάλειμμα άλλες όχι. Γενικότερα στα διαλείμματα είναι πίσω από τον αδερφό του, δεν έχει αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις με άλλα παιδιά.

Είχαμε εξελίξεις στο θέμα. Ύστερα από καβγά πάλι με τη μητέρα του παιδιού και εμπλοκή του σχολικού συμβούλου και του παιδιάτρου του παιδιού, αποφανθήκαμε ότι οι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί με το παιδί και ότι οι ίδιοι με την αρνητικοί συμπεριφορά τους απέναντι μου τροφοδοτούσαν αυτή την αντίδραση του παιδιού. Ύστερα από συζήτηση με τον μικρό και αφού του εξήγησα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα ανάμεσα στους γονείς του και σε μένα (πιθανότατα να έγινε και στο σπίτι η ίδια συζήτηση) εδώ και δύο μέρες έχει βελτιωθεί η κατάσταση.

Είναι κρίμα πάντως να θέλει η δασκάλα να βοηθήσει το παιδί και την οικογένεια και αυτοί να την αρνούνται και μόνο να κατηγορούν.

Και μία συμβουλή προς τους γονείς: Όσο και αν διαφωνείτε με τη/το δασκάλα/λο του παιδιού σας, μη μεταφέρεται αυτή τη διαφωνία στο παιδί και αφήστε τον να σας εξηγήσει τη στάση του. Είναι και αυτός άνθρωπος και κάνει λάθη. Βοηθήστε τον να βοηθήσει τα παιδιά σας.

Κατερινα μου σε καταλαβαινω απολυτα κ θα σου στειλω πμ να σου πω κ καποια πραγματα ως συναδελφος εν πρακτικη πλεον.. οι γονεις ειναι πολλες φορες πραγματι ανασταλτικος παραγοντας κ στεκονται εμποδιο στο να βοηθησουμε τα παιδια... πρεπει να υπαρξει συνεργασια των γονεων με τους εκπαιδευτικους αλλα πολλες φορες μας βλεπουν καχυποπτα κ δεν συνεργαζονται κ επειδη παιρνουμε πληροφοριες σε γενικοτερο πλαισιο, ειδικα οταν προκειται για περιπτωσεις οπως η παραπανω, το θεωρουν invasion into privacy να το πω.. το προγραμμα "ενταξη στη γειτονια" φανταζομαι θα το χεις ακουσει, λοιπον πριν 3 χρονια συμμετειχα ημασταν 2 κοπελες ειχαμε αναλαβει 2 μαθητες ο ενας ολα οκ σχετικα με γονεις (μας δινανε τα χρηματα να τα φυλαμε εμεις οταν βγαιναμε με το παιδι πχ πηγαιναμε στο ζωολογικο κηπο για να κοινωνικοποιηθει) η αλλη ομως περιπτωση οι γονεις δεν συνεργαζοντουσαν καθολου κ ηταν πολυ αποτομοι κ σ αυτες τις περιπτωσεις οντως ειναι προβλημα.. με την τελευταια σου προταση συμφωνω απολυτως, ετσι ακριβως ειναι, μακαρι να το δουν αυτο πολλοι γονεις κ να αναθεωρησουν τη σταση τους προς τους δασκαλους, διοτι πανω απ ολα θελουμε το καλυτερο των παιδιων, κ εκτος απο να μεταφερουμε γνωσεις, να μεταφερουμε κ αρχες κ αξιες, ωστε ο μαθητης αργοτερα να ειναι μια ολοκληρωμενη προσωπικοτητα οταν θα "ξανοιχτει" στην κοινωνια.. πολλες φορες οι γονεις ξες νομιζουν τα ξερουν ολα κ ξερουν πιο ειναι το καλυτερο για το παιδι τους, ομως δν εχουν σπουδασει 5 χρονια για την ψυχολογια του παιδιου κ τους τροπους εκμαθησης κ πολλα πολλα αλλα.. τα λεμε!!