ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΒΑΘΙΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ
Βρήκα στα αρχεία μου μια παλιά συνομιλία που είχα με ένα καταθλιπτικό παιδί, τον Κώστα, που γνώρισα σε ένα φόρουμ.
Είχαμε ήδη μιλήσει αρκετές φορές προσπαθώντας να καταλάβω ποιο ήταν ακριβώς το πρόβλημα του και να δω αν μπορώ να τον βοηθήσω με τον τρόπο μου. Τον ρώτησα εκείνη τη μέρα αν θα ήθελε να βρεθούμε από κοντά. Μου λέει δύσκολο έως ακατόρθωτο. Τι φοβάσαι, τον ρωτάω. "Δε φοβάμαι, απλά ξέρω σε τι έχω παγιδευτεί και μέχρι να βγω δε μπορεί κανένας, αλλά ούτε και εγώ, να με κάνω να νιώσω καλύτερα. Ένιωσα για λίγο καλύτερα πριν κάτι μέρες. Ήξερα πως ήταν για κακό όμως και έτσι έγινε. Είναι όλα τόσο προβλέψιμα...". Σε μια φάση μου λέει "Η ψυχολογία μου είναι καλή, τα πράγματα είναι χάλια". Ο ίδιος δεν πιστεύει σε ψυχολόγους, ψυχιάτρους και φάρμακευτική αγωγή, έτσι υπομένει μόνος του το πρόβλημα, όποιο κι αν είναι αυτό. Προφανώς είναι βαθιά απογοήτευση για τη ζωή. Είναι 30 χρονών και δουλεύει. "Πηγαίνω στη δουλειά μου κάθε μέρα, γυρνώ πίσω και περιμένω την επόμενη να ξαναπάω". Πίσω από αυτή την απαισιοδοξία και παραίτηση, τελικά φάνηκε ότι κρύβεται μια μεγάλη ερωτική απογοήτευση. Τι άλλο τον απασχολεί όμως; Η απάντηση είναι τίποτα. "Δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή μου που έχει κάποιο νόημα γενικά. Τίποτα απολύτως. Βλέπω κόσμο να ασχολείται με το παραμικρό και αναρωτιέμαι "γιατί; Πώς γίνεται να τούς είναι σημαντικό; Δε μπορώ να ασχοληθώ με κάτι γιατί απλά είναι όλα ασήμαντα. Οι άνθρωποι μόνο πληγώνουν. Η χώρα επίσης. Η οικονομία". Χρειάζεσαι καλούς φίλους του λέω, που θα σου μιλάνε στα ίσα, θα σε συνεφέρουν όποτε το χρειάζεσαι και δε θα σου χαιδεύουν τα αυτιά. "Δεν μου χαιδεύει κανείς τα αυτιά, δεν μπορεί κανείς να με στηρίξει σε κάτι. Θα μπορούσε κάποιος να μου πουλήσει παραμύθια και να τα πιστέψω, αλλά δεν πρόκειται να συμβεί γιατί ξέρω ήδη για τα παραμύθια και δεν θα τα πιστέψω". Τι θα σε έκανε ευτυχισμένο τον ρώταω και μου λέει τίποτα. Επέμενα. "Ίσως το να νοιάζεται κάποιος για μένα και εγώ αντίστοιχα. Δεν υπάρχει όμως αυτό". Αγάπη δηλαδή. "Δεν υπάρχει αγάπη. Υπάρχει η καλοπέραση με οποιονδήποτε τρόπο. Και δεν είμαι συμβατός ούτε με αυτό". Επέμενα ότι θα πρέπει να πάει σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο. "Γιατί να παώ; Για να μου πει έτσι είναι οι άνθρωποι; Το ξέρω ήδη. Δεν θα μου πει κάτι που δεν ξέρω".
Χμμμ...τώρα τι κάνει κάποιος με αυτόν;
