Πως θα φύγει αυτό το μαύρο βάρος;
Καλημέρα.. Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω στην παρέα σας και θέλω πραγματικά να μιλήσω με ανθρώπους που ίσως μπορούν να με καταλάβουν.
Είμαι 27 χρονών, με μια όμορφη σχέση, ζούμε μαζί εδώ και 2 χρόνια, έχω τους γονείς μου που τους λατρεύω, τις φίλες και τους φίλους μου.. Αν και τον καλυτερο μου φίλο τον έχασα πριν 2 χρόνια σε δυστύχημα. Πριν λίγους μήνες κατάφερα να μην πονάω τόσο. Έχω σπουδάσει. Εμφανισιακά, μου αρέσω.. Έχω τα θέματα μου αλλά νιώθω καλά κοιτάζοντας με. Κυρίως όταν είμαι περιποιημένη. Δεν εργάζομαι αυτή την εποχή αλλά έχει βρεθεί κάτι και σύντομα θα εργάζομαι. Είμαι κοινωνική.. Μου αρέσει πολύ να κανονίζω μαζώξεις στο σπίτι με φίλους ή πάρτυ με κάθε ευκαιρία. Αγαπώ πολύ τα ταξίδια εσωτερικό ή εξωτερικό. Ξεφεύγω και μαθαίνω ταξιδεύοντας. Είμαι σωματικά υγιής και εγώ και οι αγαπημένοι μου. Βλέπω το μέλλον μάλλον με αισιοδοξία. Πιστεύω ότι θα κάνω όσα ονειρεύομαι. Δεν θέλω και πολλά.. Κυρίως ηρεμία και αγάπη θέλω. (Τι λέω τώρα ε;) Γενικώς, φαινομενικά... Είμαι καλά!
Υπάρχει όμως ΠΑΝΤΑ αυτό το γνωστό σε κάποιους από εσάς, βάρος στο στέρνο.. Ένα μαυρο τεράστιο βάρος.. Υπάρχει φόβος, ανασφάλεια, κριτική από όλους και από όλα.. Υπάρχει συνέχεια.. συνέχεια... Ακόμη και όταν γελάω. Όταν κάτι καλό συμβαίνει. Όταν μιλάω ή όταν συμβουλεύω ή όταν διαβεβαιώνω τους γύρω μου πως όλα θα πάνε τέλεια. Όταν προσπαθώ να φάω γιατί συνήθως δεν έχω όρεξη. Όταν χορεύω. Όταν απαντάω "είμαι πολύ καλά". Πάντα.
Και μέχρι εκεί μπορώ να πω ότι αντέχω.. Μάλλον δεν αντέχω αλλά ειμαι σε καταστολή.. Όταν συμβεί κάτι που να με στεναχωρεί, που συνήθως μπορεί να είναι και ανευ σημασίας, παραλύω αμέσως, πονάει η καρδιά μου, έχω ταχυπαλμίες που ισως κρατήσουν μέρες. Θέλω να κοιμάμαι ή να μην κοιμάμαι. Ανάλογα. Δεν τρώω για καιρό. Και μαυρό βάρος. Μαύρο ασήκωτο βάρος.
Την τελευταία φορά, συνέβη κάτι σημαντικό για εμένα.. Έχω αποφασίσει να βγάλω από τη ζωή μου κάποιους ανθρώπους που μου την χαλούσαν και τύχαινε να είναι στο στενό οικογενειακό μου περιβάλλον. Τους αγαπούσα πολύ οπότε καταλαβαίνετε ότι η απώλεια ήταν μεγάλη. Ξέρω πως πίσω από την πλάτη μου έχουν ειπωθεί τέρατα για εμένα από ανθρώπους που είχα πολύ ψηλά σε κάποιους που ποτέ δεν εκτίμησα.. και όλοι αυτοι έχουν το δικαίωμα να μου σκίζουν την ψυχολογία... Στο τελευταίο περιστατικό και ενώ έχω πεισει τον εαυτό μου πως δεν με αγγίζει τίποτα σε σχέση με αυτούς, πέρασα το βράδυ μου με εφιάλτες, σπασμούς και ταχυπαλμία. Και φυσικά, μαυρο βάρος... πάντα εκει..
Συγνώμη που μακρυγορώ πραγματικά.. συγνώμη..
Αποφάσισα τότε πως χρειάζομαι βοήθεια. Μια φίλη μου έδωσε το τηλ και χωρίς να το σκεφτώ κάλεσα τη γιατρό. Πίστευα πως θα κάνω ψυχανάλυση. Αυτό που κάνω έμαθα πως λέγεται "προσωπική ανάπτυξη" . Έμαθα πολλά και είμαι μολις στην δεύτερη μου επίσκεψη. Πραγματικά αυτό το εκτιμώ πολυ! Το μαύρο βάρος δεν φεύγει αλλά έχω αρχίσει να επιβάλλομαι στο μυαλό μου και να το σταματάω όταν κάνει μόνο κακές σκέψεις. Και αναπαράγει όσα ζω τον τελευταίο καιρό. Σταματάω και τις φωναχτές συζητήσεις με τον εαυτό μου..
Νομίζω όμως πως παραπλάνησα τη γιατρό.. Έχω συνηθίσει να γελάω και να λέω σε ολους πως είμαι καλά.. και δυστυχώς νομίζω πως δεν έχει καταλάβει το δύσκολο της περίπτωσης. Μου λέει πως είμαι σε ανώτερο επίπεδο από άλλους που ξεκινούν την "ανάπτυξη" τους τώρα και πως είμαι πολύ κοντά στο να κάνω πραγματικότητα όσα θεωρητικά ξέρω και χωρίς να χρειαστεί να μου τα πει εκείνη... Το βάρος όμως... το βάρος δεν φευγει..... και εγώ χαμογελάω ικανοποιημένη με αυτά που ακούω κοροιδεύοντας τον εαυτό μου.
Σας κουρασα.... χιλια συγνώμη... και να φανταστείτε δεν είναι όλα όσα έχω στο μυαλό μου.. Υπάρχει κάποιος από εσάς που να μπορεί να μου πει κάτι... ότι θα περάσει.. η τι να κάνω για να περάσει... Υποφέρω... θέλω να φύγει...
