Η μητέρα μου αυτή η άγνωστη!
Καλησπέρα σε όλους,
Έχοντας διαβάσει πολλά από τα θέματα, που κατα καιρούς δημοσιεύονται, που αφορούν την οικογένεια , τις σχέσεις, την κατάθλιψη και την οργή , αποφάσισα να γράψω και εγώ ενα κομμάτι της ζωής μου που με βασανίζει και το οποίο δεν μπορώ να το χειριστώ.
Είμαι 33 ετών και αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας με την μητέρα μου. Για να ξεκινήσω από την αρχή, οι σχέσεις της μητέρας μου με τον πατέρα μου δεν ήταν ποτέ καλές. Εγώ και η αδερφή μου ζήσαμε πολλές εντάσεις στο σπίτι και οι μεταξύ μας σχέσεις κλονίστηκαν πολλές φορές γιατί οι γονείς μας δεν αποφάσιζαν να πάρουν ένα "ειρηνικό" διαζύγιο. Όταν πέρασα στις Πανελλήνιες Εξετάσεις σε περιοχή εκτός της πόλης όπου ζω, ένοιωσα ότι επιτέλους βρήκα διέξοδο. Θα έφευγα μακριά από την γκρίνια και την μιζέρια. Η μητέρα μου αν και με παρότρυνε να φύγω ήταν διστακτική , ελεκτική και πολλές φορές ερειστική μαζί μου. Φοβόταν όταν έβγαινα βράδυ, τσακωνόμασταν τηλεφωνικά και με τον καιρό ψυχρανθήκαμε. Εκείνη την εποχή έκανα την πρώτη μου σχέση. Ούτε αυτό το ενέκρινε! Η σχέση αυτή κράτησε 9 χρόνια, στα τελευταία 2 αρραβωνιασμένοι μετά από πιέσεις της μητέρας μου γιατί θεωρούσε ότι ο τοτε συντροφός μου με εκμεταλλευόταν και έπρεπε να με αποκαταστήσει μετά από τόσα χρόνια. Οι καβγάδες με την μητέρα μου εκείνη την εποχή υπήρξαν ομηρικοί με ασχημα λόγια και μεγάλη ένταση.Έκανα πολλά λάθη γιατί πλέον δεν ήξερα τι ήθελα σε αυτή τη σχέση. Όταν διαλύθηκε ο αρραβώνας και επέστρεψα στο πατρικό μου, τότε άρχισε και πάλι η γκρίνια της. Για εκείνη ότι έχω κάνει στη ζωή μου είναι λάθος , με λίγα λόγια. Αυτή τη στιγμή μένω μόνη μου στο σπίτι που μου είχε γράψει και αυτό για οικονομικούς λόγους και μόνο όπως θέλει να μου θυμίζει. Είμαι σε μια νέα σχέση, όπου νοιώθω ευτυχισμένη και σε μερικούς μήνες θα νοικιάσουμε σπίτι και θα μείνουμε μαζί με σκοπό να φτιάξουμε τη δική μας οικογένεια. Η μητέρα μου φυσικά δεν έχει σταματήσει να με κατακρίνει για το ότι μένω μόνη μου και ο φίλος έρχεται μια φορά την εβδομάδα και με επισκέπτεται. Χαρακτηριστικά μου λέει : " Γιατί δεν έχει έρθει να με ζητήσει. Γιατί πρέπει εκείνη πάντα να δίνει και κανένας να μην σέβεται την ηθική της. Εκείνη είναι η μάνα και οφείλω να την υπακούω. Ότι εκείνη έπρεπε να μένει μόνη της μετά τα όσα έχει περάσει με τον πατέρα μου. Ότι την εκμεταλεύομαι οικονομικα και ηθικά και ένα σωρό λόγια που μόνο πληγώνουν".Κάθε μέρα που πάω στους γονείς μου για να τους δω ποτέ δεν με ρωτάει τι κάνω, αν έχω κάποιο πρόβλημα, αρχίζει την γκρίνια και ανατρέχει στο παρελθόν για με πικάρει, να μου δείξει πόσο ανάξια είμαι. Φυσικά με συγκρίνει με την αδερφή μου, την οποία έχει πάρει με το μέρος της με αποτέλεσμα ο πατέρας μου και εγώ να πρέπει να απολογούμαστε συνέχεια...! Έχω φτάσει σε σημείο να εύχομαι το θανατό της και να νοιώθω ευχαρίστηση όταν σκέφτομαι με ποιους τρόπους θα μπορούσα να την σκοτώσω..! Είναι τραγικό αλλά δεν έχω νοιώσει πραγματική αγάπη απο αυτη την γυναίκα. Μάνα μου θεωρώ την μητέρα της και γιαγιά μου, την οποία χάσαμε πριν 2 χρόνια και μου στοίχησε πάρα πολύ.Πρόσφατα η μητέρα μου μου ζήτησε να τα μαζέψω και να φύγω από το σπίτι γιατί αν θέλω να ζω ανεξάρτητη θα πρέπει να νοικιάσω εγώ σπίτι και όχι να ζω εις βάρος της!!! Στο σπίτι εχει έρθει 4 φορές εδώ και 1 μιση χρόνο!Επιτηδευμένη αδιαφορία. Ειλικρινά όσες φορές και αν έχω προσπαθήσει να της μιλήσω μου φέρεται λες και με μισεί.Μέχρι και σε ψυχολόγο με έστειλε με παρότρυνση της αδερφής μου γιατί λέει ότι δεν είμαι καλα..Και φυσικά πήγα..Δεν ξέρω τι να κάνω! Δεν ξέρω τι να πω για να ήρεμήσει η ψυχή της και να μην με αντιμετωπίζει έτσι. Ποτέ δεν με άκουσε και δεν πρόκειται να με ακούσει.Νοιώθω μεγάλο πόνο μέσα μου και απελπισία.Χρειάζομαι μια συμβουλή! Ευχαριστώ
