Λιγο απο ολα?

Καλησπερα,
δεν ξερω αν θα επρεπε να το βαλω σε καποιο blog συγκεκριμενα(καταθλιψη,φοβ ιες,αγχος κτλ),οποτε το τοποθετησα εδω.Ειμαι αρκετα μπερδεμενος,με τις σπουδες μου,με τους φιλους μου,με τη κοπελα μου,με την οικογενεια μου,με τα οικονομικα..Δεν πιστευω οτι υπαρχει καποιος τομεα στην ζωη που πηγαινει οπως θα ηθελα.!Νομιζω οτι απλα υπαρχω,οτι δεν ζω.
Σε γενικες γραμμες ειμαι θυμωμενος και στεναχωρημενος.Δεν μπορω να ικανοποιηθω τιποτα.Δεν μπορω να κατσω στο ιδιο μερος ή με τα ιδια ατομα για πολυ ωρα.Δεν εχω βρει ακομα αυτο το κατι που θα 'πιστευω' σε αυτο,που θα μου δινει δυναμη,κουραγιο και ορεξη να ζησω.Οπως προανεφερα απλα εχω την εντυπωση οτι υπαρχω,οτι δεν κανω κατι το οποιο πραγματικα θελω.Νιωθω σαν να ειμαι αδειος και να περιφερομαι απο μερος σε μερος.Οτι απλα καταναλωνω χρηματα απο την οικογενεια μου χωρις να κανω κατι ουσιαστικο.Δεν ειμαι ικανοποιημενος ουτε με αυτα που εχω κανει στην ζωη μου,ουτε με αυτα που μου παρεχονται και το μονο που κανω ειναι να ονειρευομαι.Να ονειρευομαι πως θα ηταν αν,πως θα ηταν αν ημουν ετσι,πως θα ηταν να ειχα και αυτο και αυτο και αυτο...Εδω και πολυ καιρο κανω τις ιδιες σκεψεις,λεω οτι θα το αλλαξω και το μονο που καταφερνω ειναι να γυρναω στο ιδιο σημειο.Ξερω οτι δεν υπαρχει απαντηση,μονος μου πρεπει να το βρω αλλα πραγματικα εχω φτασει σε ενα σημειο που δεν ξερω τι αλλο να κανω...

τι ηλικια εχεις?

Για να μιλαει για σπουδες ο ανθρωπος παέι να πει θα ναι 18 - 22.

Άλλο ονειρευομαι κι αλλο θέτω στοχους και ειμαι σε σωστη πορεια να τους πραγματωσω. Αν συμβαινει το πρωτο χωρις να υφισταται και να πηγάζει από το δευτερο τότε απλά χάνεις τον καιρό σου, κι αυτο θα το διαπιστωσεις χρονια μετα όταν θα αναλογίζεσαι αυτα που εχασες με το να κρατας τη σκεψη σου στο πεδιο της φαντασιας σου στερωντας την ζωη σου απο στοχους και δημιουργικοτητα.

Αντι να ονειρευεσαι (με τον τροπο που το θετεις δλδ) γιατι δεν καθεσαι να ξεκαθαρισεις μεσα σου τι θελεις, τι δε σε ικανοποιει και τι σε γεμίζει? Αυτο θα ναι η αρχή, μετα θα βρεις τους τροπους.
Μηπως εχεις θεσει τον πυχη πολύ ψηλά για σενα, αδυνατεις να τον φτασεις κι ετσι νοιωθεις ανικανοποίητος με αυτα που εχεις? Μηπως όλα οσα περιγραφεις σε γεμιζουν μεν αλλά σου εχουν γινει ρουτινα και νοιωθεις να θες να βαλεις λίγο χρωμα στη ζωη σου, δεν ξερεις όμως τι ειναι αυτο που θα δινε χρωμα στη ζωη σου και γι αυτο το λογο νοιωθεις μεσα σου το ανικανοποίητο? Νοιωθεις να μην εχεις στοχους στη ζωη κι απλα να ζεις την καθημερινοτητα?

το προβλημα δε προερχεται απο κανεναν, ειναι καθαρα απο τον εαυτο σου, απο εκει πηγαζει, αυτον πρεπει να αντιμετωπισεις και πιστεψε με αυτο ποναει περισσοτερο! Βρες τα μαζι του, μη περιμενεις να αλλαξουν οι αλλοι για σενα! Αλλαξε εσυ και τοτε ως δια μαγειας θα δεις οτι ολα θα αλλαξουν!

Η ζωή είναι μια μαλακία αν δεν βάλεις στόχους κ δεν προσπαθείς όντως δεν έχει νόημα δίκιο έχεις

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Μηπως όλα οσα περιγραφεις σε γεμιζουν μεν αλλά σου εχουν γινει ρουτινα και νοιωθεις να θες να βαλεις λίγο χρωμα στη ζωη σου, δεν ξερεις όμως τι ειναι αυτο που θα δινε χρωμα στη ζωη σου και γι αυτο το λογο νοιωθεις μεσα σου το ανικανοποίητο? Νοιωθεις να μην εχεις στοχους στη ζωη κι απλα να ζεις την καθημερινοτητα?

---

σε γενικες γραμμες αυτο ισχυει ioannis2..Θελω να ξεφυγω απο τα ιδια και τα ιδια γιατι απλα δεν μου αρεσει που τα κανω.Ομως δεν εχω βρει αυτο το κατι που θα με ωθησει να το κανω.Δεν εχει βρει κατι που θα μου τραβηξει την προσοχη.
Το θεμα δεν ειναι μονο αυτο,εχω παρατηρησει τρομερη αλλαγη στην συμπεριφορα μου και την διαθεση μου.Πραγματα που εκανα με χαρα τωρα με ενοχλουν.Καποτε γελαγα,τωρα οχι..Οι ανθρωποι με ενοχλουν..Πολλες φορες πιανω τον εαυτο να θελει να κανει κακο σε αλλους.Την μια μερα δεν θα μιλιεμαι και θα σκεφτομαι τι εχω καταφερει και την αλλη θα ειμαι καλυτερα.Σκεφτομαι το μελλον μου,την σχολη μου,τις προσωπικες σχεσεις και το μονο που βλεπω ειναι ενα τεραστιο βουνο μπροστα μου που δεν μπορω να το νικησω.Δεν ημουν ετσι,ημουν χαρουμενος ανθρωπος και αισιοδοξος..τωρα βλεπω μονο δυσκολιες μπροστα μου.Ειναι στιγμες που απλα με πιανουν τα κλαμματα χωρις να εχει γινει κατι.Δεν ξερω τι συμβαινει...Καποιοι ισως να ελεγαν οτι ωριμανσα και βλεπω τα πραγματα πιο ρεαλιστικα αλλα δεν το πιστευω αυτο.Πιστευω οτι γερναω ψυχικα..οτι πλεον τιποτα δεν με γεμιζει.Αναρωτιεμαι αν πασχω απο καταθλιψη ή ακομα και διπολικη διαταραχη...

Quote:

---

Originally Posted by mimikaki

το προβλημα δε προερχεται απο κανεναν, ειναι καθαρα απο τον εαυτο σου, απο εκει πηγαζει, αυτον πρεπει να αντιμετωπισεις και πιστεψε με αυτο ποναει περισσοτερο! Βρες τα μαζι του, μη περιμενεις να αλλαξουν οι αλλοι για σενα! Αλλαξε εσυ και τοτε ως δια μαγειας θα δεις οτι ολα θα αλλαξουν!

---

Ναι το ξερω.Αλλα τι μπορω να κανω?Πως μπορω να αλλαξω?
Να δω την ζωη πιο αισιοδοξα?Αφου οτι συμβαινει μου δειχνει ακριβως το αντιθετο!Με απωθει!Με κανει να θελω να μην προσπαθω και να τα παραταω.Αφου τα πραγματα πανε απο το κακο στο χειροτερο!

Μπορεί όπως το λες να ωρίμασες, μπορει σαν χαρακτηρας να σαι ανησυχο πνευμα. Οι ωριμοι ειναι προσγειωμένοι, προσγειωμενος σημαινει αντιλαμβανεται τις δυσκολίες της ζωης, εχει συναμα συναισθηση των δυνατοτητων του, κι αυτο μπορει να τον γεμιζει απαισιοδοξία. Η απαισιοδοξια εν προκειμενω όμως μπορει να ειναι αποτελεσμα λάθος εκτίμησης, δλδ να μην εχει κατορθωσει να διαγνωσει σωστα ή να υποτιμα τις δυνατοτητες του και ως εκ τουτου να κρινει μη ικανο τον εαυτο του να αντεπεξελθει. Ανησυχος ειναι αυτος που δεν τον ικανοποιει το ανεμελο της καθημερινότητας, τη στιγμη που αλλοι υπο τις ιδεες συνθηκες νοιωθουν ευτυχια. Νοιώθει πως θελει κάτι άλλο το οποίο θεωρεί ανώτερο και με νόημα στη ζωη σε σχεση με αυτα της καθημερινότητας, κυριαρχειται όμως από αοριστια και σύγχυση ως προς αυτο μέχρι που μετα από μια εσωτερικη αναζητηση κατασταλάξει σ αυτο.
Θα σου λεγα να πας ενα ταξιδακι αλλά πιστευω αυτο ναι μεν θα σου φτιαξει τη διαθεση δεν θα σου αλλάξει όμως τις ανησυχίες και το ανικανοποίητο.
Τουλάχιστο να καλλιεργήσεις μεσα σου θετική σκέψη γι αυτο που εισαι, γι αυτα που εχεις, για τις ικανοτητες σου. Μεσα από αυτο θα βλέπεις αυτα που σε ανησυχουν με πιο αισιοδοξο τροπο, θα τα αντικριζεις ως λιγοτερο δύσκολα και όχι ως τελείως ακατόρθωτα για να τα ξεπεράσεις. Διασκέδασε τη ζωη σου και απόφευγε να κλείνεσαι στις σκέψεις σου επειδη η πολλή σκέψη δημιουργει προβληματα εκει που ίσως δεν υπάρχουν ή τα μεγεθύνει. Αν δεν συμβαινει κατι αλλο σοβαρο στη ζωη μας, τετοιες σκεψεις προκαλούν τα προβληματα που περιγραφεις. Αφηνε τον εαυτο σου ελευθερο να βιωνει την καθε στιγμη. Άλλοι ζουν ανέμελα κι όμως ειναι επιτυχημενοι στη ζωη τους.
Ενα ρητο λεει, μην κοιταζεις ποτε το ύψος του βουνου επειδη μόνο όταν φτασεις στην κορυφη του θα καταλάβεις πόσο χαμηλό ήταν!! Από τη στιγμη που διαθετεις ωριμοτητα και καλή ικανότητα αντίληψης θα σου ειναι ευκολο να βρεις στοχους.

Εχω ομως ωριμοτητα και καλη αντιληψη οπως ειπες ή απλα χανω τον χρονο μου χωρις να κανω τιποτα σημαντικο?Σε ευχαριστω παρα πολυ,αυτα που ειπες μου αρεσαν πραγματικα και πιστευω οτι ο ορισμος που εδωσες για τον ανησυχο με περιγραφει.Πραγματικα αυτες τις μερες προσπαθω να χαλαρωσω λιγο και να γινω οπως ημουν,χαρουμενος.Ειναι ομως δυσκολο,πρεπει συνεχεια να απασχολω το μυαλο μου.Παντως για την ιστορια σε ολη αυτη την κατασταση με εφερε η πρωην κοπελα μου(ειχα κανει ενα αντιστοιχο ποστ παλιοτερα).Μετα απο πολλους χωρισμους και επανασυνδεσεις τωρα της ειπα να χωρισουμε.Και νομιζω οτι ειναι οριστικο.Δεν κρυβω το γεγονος οτι στεναχωριεμαι αρκετα και οτι μου λειπει αλλα πρεπει να το αφησω να φυγει,πρεπει να προχωρησω γιατι αργοτερα θα ειμαι καλυτερα.γιατι αυτη φταιει σε μεγαλο βαθμο για αυτο που εχω γινει τωρα...