Πού έχω φταίξει;;

Καλημέρα σε όλους....

Είμαι 28 ετών, απογοητευμένη από ορισμένες σχέσεις που διαλύθηκαν..Δεν είναι πως στοχεύω στο γάμο,δε μ απασχολεί καν,απλά διαπίστωσα πως μάλλον έκανα κάποιες λανθασμένες και βιαστικές επιλογές. Είχα αποφασίσει λοιπόν να μείνω λίγο μόνη,αλλά τελικά γνώρισα ένα αξιόλογο παιδί (28 κι αυτός) με τον οποίο ταιριάζαμε και ξεκινήσαμε σχέση από απόσταση (Αθήνα-Θεσσαλονίκη) πριν από 2 μήνες σχεδόν, με την προοπτική πως αν πάει καλά, ένας απ τους δυο θα μετακομίσει. Πηγαινοερχόμασταν συχνά (κυρίως εγώ λόγω δουλειάς),μέχρι που του παρουσιάστηκαν κάποια θέματα σχετικά ζόρικα με τη δουλειά του κι άρχισε να απομακρύνεται από όλους μας...Ουσιαστικά κλείστηκε στον εαυτό του και παρά τις προσπάθειες, αποφασίσαμε πως δε γίνεται να παλέψουμε τη σχέση έτσι,αφού είναι σε αυτή τη φάση.Φυσικά και με έχει πειράξει πολύ κι έχω απογοητευτεί ακόμη περισσότερο...Γιατί δεν προσπάθησε να παλέψει για τη σχέση;;;Εγώ ήμουν διατεθειμένη να κάνω πολλά...Όλα μας έδειχναν πως είχαμε βρει αυτό που ψάχναμε και οι δυο...και ειδικά εκείνος ήταν τόοοοοοσο χαρούμενος πριν αρχίσουν τα προβλήματα της δουλειάς..Γιατί άφησε τη δουλειά να τον επηρεάσει τόσο;;;Πού έχω φταίξει πια;;;:(

Η δουλειά anastasia είναι ένας σημαντικός παράγοντας, ιδίως στις μέρες μας. Κι αν άρχισαν τα δύσκολα, ίσως σκέφτηκε ότι δεν μπορεί να κυλήσει η σχέση σας. Ξέρεις πολλές φορές πιστεύουμε ότι αν ταιριάζουμε κι αγαπιόμαστε, τότε παλεύουμε ενάντια σε κάθε αντιξοότητα, αλλά δυστυχώς δεν είναι πάντοτε έτσι. Αν για παράδειγμα, για κάποιον είναι σημαντικό να συναντά συχνά το σύντροφο ή να ζει μαζί του, ή αν θέλει σχέσεις με συγκεκριμένη άμεση προοπτική, προφανώς η απόσταση είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα. Αυτή τη στιγμή, αποφασίσατε να χωρίσετε γιατί δεν είναι εφικτές πλέον οι μετακινήσεις του?

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Η δουλειά anastasia είναι ένας σημαντικός παράγοντας, ιδίως στις μέρες μας. Κι αν άρχισαν τα δύσκολα, ίσως σκέφτηκε ότι δεν μπορεί να κυλήσει η σχέση σας. Ξέρεις πολλές φορές πιστεύουμε ότι αν ταιριάζουμε κι αγαπιόμαστε, τότε παλεύουμε ενάντια σε κάθε αντιξοότητα, αλλά δυστυχώς δεν είναι πάντοτε έτσι. Αν για παράδειγμα, για κάποιον είναι σημαντικό να συναντά συχνά το σύντροφο ή να ζει μαζί του, ή αν θέλει σχέσεις με συγκεκριμένη άμεση προοπτική, προφανώς η απόσταση είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα. Αυτή τη στιγμή, αποφασίσατε να χωρίσετε γιατί δεν είναι εφικτές πλέον οι μετακινήσεις του?

---

Το αντιλαμβάνομαι αυτό που λες,για τη δουλειά, και συμφωνώ απόλυτα..Αποφασίσαμε να χωρίσουμε γιατί δεν ήταν σε θέση να διαχειριστεί τη σχέση, κι όχι μόνο τη δική μας,ακόμα και με τους φίλους του έχει κόψει...Οι μετακινήσεις δεν ήταν πρόβλημα...Άλλωστε ξέραμε απ την αρχή πως θα υπάρχει η απόσταση...Απορώ όμως,πως ένας άνθρωπος κρατάει σχέσεις προβληματικές και προσπαθεί (όπως είχε κάνει κι αυτός στο παρελθόν) και μια σχέση που υποτίθεται πως τη βλέπεις αλλιώς και σου χει δημιουργήσει έντονα συναισθήματα, την παρατάς αντί να βρεις στήριγμα σε αυτήν...Μήπως είναι δειλός;;

Αχά... χμ, μάλλον αγχωτικός κι αρκετά ανασφαλής ακούγεται :) Για σκέψου, αν συστηματικά επιλέγουμε σχέσεις που έχουν μεγάλο βαθμό δυσκολίας, η δυσκολία είναι ένα πολύ καλό άλλοθι τελικά (για να μην προχωρήσουμε, αλλά και για να μην αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας, αφού την ευθύνη την έχει είτε ο άλλος, είτε οι συνθήκες). Με τις προβληματικές σχέσεις, μπορεί να κάνουμε 'προσπάθεια', αφού νιώθουμε ότι έχουμε το πάνω χέρι. Όταν όμως το 'εμπόδιο' πάψει να υπάρχει, τότε... τι κάνουμε??

Όπως και να έχει όμως, είτε ανάμεσά σας υπερτερεί η αντικειμενική δυσκολία, είτε μια προσωπική του δειλία / ανασφάλεια, η ουσία είναι πως αποφασίζει να μη συνεχίσει....

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Αχά... χμ, μάλλον αγχωτικός κι αρκετά ανασφαλής ακούγεται :) Για σκέψου, αν συστηματικά επιλέγουμε σχέσεις που έχουν μεγάλο βαθμό δυσκολίας, η δυσκολία είναι ένα πολύ καλό άλλοθι τελικά (για να μην προχωρήσουμε, αλλά και για να μην αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας, αφού την ευθύνη την έχει είτε ο άλλος, είτε οι συνθήκες). Με τις προβληματικές σχέσεις, μπορεί να κάνουμε 'προσπάθεια', αφού νιώθουμε ότι έχουμε το πάνω χέρι. Όταν όμως το 'εμπόδιο' πάψει να υπάρχει, τότε... τι κάνουμε??

Όπως και να έχει όμως, είτε ανάμεσά σας υπερτερεί η αντικειμενική δυσκολία, είτε μια προσωπική του δειλία / ανασφάλεια, η ουσία είναι πως αποφασίζει να μη συνεχίσει....

---

Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς έτσι...δηλαδή ότι επιλέγει επίτηδες σχέσεις προβληματικές...Πάντως σίγουρα έχεις δίκιο στο ότι είναι αγχωτικός κι ανασφαλής και ειδικά στις μέρες μας, αυτό είναι μεγάλο μειονέκτημα...Ενδεχομένως επειδή έχει χάσει και τον πατέρα του κι έχει περάσει γενικά δυσκολίες να είναι έτσι,αλλά ό,τι κι αν τον έκανε ανασφαλή, το θέμα είναι πως δεν μπορεί να το διαχειριστεί..Και σε συνδυασμό με τις αντικειμενικές δυσκολίες,το θέμα δεν προχώρησε...Μάλιστα,εγώ τον πίεσα να αποφασίσει αν θα χωρίσουμε γιατί δε γίνεται έτσι και μου έλεγε "δεν ξέρω,δε μου φταις εσύ" και τελικά του είπα εγώ "τέλος"..το δέχτηκε,αλλά όπως σχολίασε "δεν μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος αν αυτό θέλει"....ουφ...

Εγω πιστευω οτι το θεμα της δουλειας ειναι δικαιολογια. Σε περιπτωση που δεν ειναι, τοτε σημαινει οτι δεν ειναι σε θεση να διαχειριστει το στρες, το χρονο, τις διαπροσωπικες σχεσεις, πρακτικα θεματα κλπ οποτε και να κανατε σχεση παρακατω θα χες προβληματα.
Το ηθικο διδαγμα ομως ειναι, φανταζομαι να το γνωριζεις αλλα ετυχε, οτι θα κοιτας να κανεις σχεση με ατομα που ειναι στο ιδιο μερος με σενα. Η σχεση εξ αποστασεως δεν ειναι σχεση. Ειναι λαθος η φραση. Μεχρι 10 χιλιομετρα να ειναι ο αγαπητικος, αλλιως αστο. Αν θες να στο αποδειξω κ μαθηματικα μπορω.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Εγω πιστευω οτι το θεμα της δουλειας ειναι δικαιολογια. Σε περιπτωση που δεν ειναι, τοτε σημαινει οτι δεν ειναι σε θεση να διαχειριστει το στρες, το χρονο, τις διαπροσωπικες σχεσεις, πρακτικα θεματα κλπ οποτε και να κανατε σχεση παρακατω θα χες προβληματα.
Το ηθικο διδαγμα ομως ειναι, φανταζομαι να το γνωριζεις αλλα ετυχε, οτι θα κοιτας να κανεις σχεση με ατομα που ειναι στο ιδιο μερος με σενα. Η σχεση εξ αποστασεως δεν ειναι σχεση. Ειναι λαθος η φραση. Μεχρι 10 χιλιομετρα να ειναι ο αγαπητικος, αλλιως αστο. Αν θες να στο αποδειξω κ μαθηματικα μπορω.

---

Και εγω μπορω να σου αποδειξω, με χειροπιαστα παραδειγματα, οτι και η σχεση εξ αποστασεως ειναι σχεση. Οταν δυο ανθρωποι ειναι ωριμοι, κατασταλαγμενοι και ξερουν τί θελουν, η αποσταση δεν ειναι εμποδιο. Αρκει βεβαια να ειναι και οι δυο στο ιδιο μηκος κυματος και να υπαρχει και στο μελλον καποια -εστω- προοπτικη να μηδενιστει αυτη η αποσταση..

Οταν λες χειροπιαστα παραδειγματα....

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Εγω πιστευω οτι το θεμα της δουλειας ειναι δικαιολογια. Σε περιπτωση που δεν ειναι, τοτε σημαινει οτι δεν ειναι σε θεση να διαχειριστει το στρες, το χρονο, τις διαπροσωπικες σχεσεις, πρακτικα θεματα κλπ οποτε και να κανατε σχεση παρακατω θα χες προβληματα.
Το ηθικο διδαγμα ομως ειναι, φανταζομαι να το γνωριζεις αλλα ετυχε, οτι θα κοιτας να κανεις σχεση με ατομα που ειναι στο ιδιο μερος με σενα. Η σχεση εξ αποστασεως δεν ειναι σχεση. Ειναι λαθος η φραση. Μεχρι 10 χιλιομετρα να ειναι ο αγαπητικος, αλλιως αστο. Αν θες να στο αποδειξω κ μαθηματικα μπορω.

---

Δε νομίζω πως είναι δικαιολογία...απλά όπως είπες προφανώς και δεν μπορούσε να διαχειριστεί το θέμα της δουλειάς μαζί με σχέση,ειδικά εξ αποστάσεως, πράγμα που όντως θα δημιουργούσε ούτως ή άλλως προβλήματα...

Τι ακριβως εγινε στη δουλεια του ωστε κλειστηκε στον εαυτο του?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Τι ακριβως εγινε στη δουλεια του ωστε κλειστηκε στον εαυτο του?

---

Δεν πηγαινει πολυ καλα (εχει δικο του καταστημα) κ επιπλεον ενας πρωην υπαλληλος του εκανε καταγγελια...εχει τρεχαματα...κ στο καπακι εχασε κ τον παππου του...γεγονος που τον γυρισε πισω στο θεμα του πατερα του,τον οποιο εχει επισης χασει..

Επομενως θεωρεις οτι τα επαγγελματικα προβληματα κ το πενθος των δικων μας ανθρωπων πρεπει να οδηγουν σε διαλυση της ερωτικης σχεσης? Αμα ηταν ετσι πρεπει ολη η ελλαδα να χωρισει. Ισα ισα τοτε ειναι που η υπαρξη του συντροφου λειτουργει επικουρικα.

Μπορει να ταν αισθηματικός και τρυφερός μαζι σου και να σαι κανε να νοιωθεις ωραια που εισαι μαζι του, όμως γενικα ειναι αδυναμος χαρακτηρας. Οι δυσκολες καταστασεις στη ζωη τον καταβαλλουν, τον κανουν να κλείνεται στον εαυτο του, βυθιζεται στις σκεψεις του και επιτρεπει τα συναισθηματα που τετοιες σκεψεις προκαλούν να διαχεονται και να επηρεαζουν καθε πλευρα της ζωης του. Κι αυτο τον κανει να αποφευγει τους αλλους ή να ειναι σε κατασταση σύγχυσης ή να μην ανταποκρινεται φυσιολογικα αμα ειναι μαζι τους. Γι αυτο ειχε προβλημα στη σχεση μαζι σου και με τους φιλους του. Τωρα τον ξερεις σιγουρα πολύ καλα. Αποφασισε τι θες να κανεις μαζι του.

κοπελα μου δεν εχεις φταιξει πουθενα απλα ετσι ειναι οι σχεσεις των ανθρωπων, κανουν το κυκλο τους, τελειωνουν και αυτο το αντιλαμβανεται εγκαιρα η μια πλευρα συνηθως! προχωρησε, ηταν μια σχεση αδοξη ετσι κι αλλιως λογω αποστασης! με το καιρο ολα θα γινουν καλυτερα το ξερεις! ζησε το δραμα σου τωρα για να το ξεπερασεις αλλα προχωρα μπροστα!

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Επομενως θεωρεις οτι τα επαγγελματικα προβληματα κ το πενθος των δικων μας ανθρωπων πρεπει να οδηγουν σε διαλυση της ερωτικης σχεσης? Αμα ηταν ετσι πρεπει ολη η ελλαδα να χωρισει. Ισα ισα τοτε ειναι που η υπαρξη του συντροφου λειτουργει επικουρικα.

---

Εγώ συμφωνώ μαζί σου...πως στη σχέση πρέπει να βρίσκεις στήριξη...κι όχι να τη νιώθεις "βάρος"..Αρκεί όμως να το θες πολύ..προφανώς και δεν το ήθελε τόσο και σε συνδυασμό με την απόσταση,απομακρύνθηκε από μένα..όχι πως εγώ ήμουν απόλυτα ευχαριστημένη από τη σχέση αυτή (ήταν πολύ νωρίς άλλωστε), απλά θα το πάλευα..για να με φτάσει στο σημείο να του πως εγώ "τέλος" αφού εσύ "δεν ξέρεις", φαντάσου...