σχέσεις

προσφάτως κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι μόνες σχέσεις που δε με πληγώνουν είναι αυτές που δεν υπάρχουν.με τον ΖΙου-Τσι-Χου για παράδειγμα στο Θιβέτ.σήμερα αναθεώρησα.και αυτές πληγώνουν..ειδικά οι σχέσεις εμ το άλλο φύλο έτσι?οι ομόφυλες σχέσεις επηρεάζουν σε διαφορετικά επίπεδα και πιο έμμεσα.είμαι η μοναδική?είμαι η μειοψηφία?είμαι η πλειοψηφία?τι στο καλό είμαι?ευαισθητη και ακοινώνητη?καλά μη κοινωνική είμαι σίγουρα.σκέφτομουν σοβαρά το ενδεχόμενο του μοναστηριού χτες,(μετά απόο μια σφαλιάρα), αλλά αναθεώρησα καθώς θυμήθηκα ότι τις λειτουργίες τις τελούνε αντρες.:P ωχ εντάξει κάνω χιούμορ, δεν είναι και τοσο τραγικα τα πράγματα. αλλά εχω ένα γιατι. γιατι γιατι γιατι.ουπς, τρία ήταν!

Γιατί τι?

Blessed is the one who expects nothing for he shall never be dissapointed. Alexander Pope (νομίζω) ή κατά το ελληνικό Ευτυχής όποιος δεν περιμένει τίποτα γιατί ποτέ δεν θα απογοητευτεί.(μεταφραση δική μου)

Cursed is the one who expects nothing for he shall never find Ιthaka. ΔΙΚΟ ΜΟΥ (σίγουρα) ή κατα το ελληνικό Καταραμένος όποιος δεν περιμένει τίποτα γιατί ποτέ δεν θα βρεί την Ιθάκη.(και η Ιθάκη αξίζει να την βρείς μόνο αν ταξιδέψεις ονειροπωλόντας την στη διάρκεια του ταξιδού)

Διάλεξε και πάρε

ΥΓ (Ψιλο) άσχετο? Μπορεί.

Όποιος δεν επιθυμεί δεν πονά...Όποιος δεν τολμά δεν χάνει τίποτα αλλά δεν κερδίζει και τίποτα...