Αν μπορουσα θα ηθελα να κλαψω. Οχι, δεν πεθανε κανεις. Πρεπει να πεθανει καποιος για να κλαψεις; Θελω να ξεσπασω. Ποναω πολυ. Υποφερω. Δεν εχω ξανανιωσει, νομιζω, ποτε τοσο μονος.
Δεν εχω νιωσει ποτε πριν τοσο εντονη ερωτικη μοναξια. Οταν ειχα ιψδ δεν την ενιωθα γιατι η ιψδ τα κουκουλωνε ολα αυτα. Οταν επαψα να εχω ιψδ, ενιωσα πρωτη φορα ερωτικη μοναξια και μαλιστα εντονα.
Ζηλευω πολυ τους αλλους...οσους εχουν σχεση, οσους ειναι πιο ωραιοι απο μενα, με περισσοτερη αυτοπεποιθηση, γενικα ζηλευω ο,τι εχουν οι αλλοι και δεν εχω εγω...
Ποτε πριν δεν ειχα τετοια ελλειψη αυτοεκτιμησης...
Και θα μου πειτε δεν εχεις φιλους; Εχω αλλα οι φιλοι μου δε μπορουν να ειναι συνεχεια μαζι μου. Εξαλλου στην Αθηνα μενω. Ειναι κατι φιλοι που δε μενουν πια Ελλαδα...
Ειμαι πολυ χαλια και κανεις δε μπορει να το καταλαβει. Κανεις δεν κανει τιποτα να με βοηθησει...
Μοναχα συμβουλες και "ξεκολλα" και "μη σε παιρνει απο κατω" και "βγες μια βολτα" Να βγω βολτα; Μονος; Να παω που; Ολο λογια και συμβουλες...
Βαρεθηκα...
Αφηστε που καποιος που δεν εχει καταθλιψη δυσκολα θα με καταλαβει...παιζει κιολας να με απορριψει επειδη εχω καταθλιψη και παω σε γιατρο και παιρνω αγωγη...μονο καποιος που εχει καταθλιψη και αλλα ψυχολογικα παιζει να με καταλαβει...αλλα δεν ξερω που ειναι αυτα τα ατομα. Δεν τα βρισκω πουθενα. Ουτε καν εδω. Πουθενα. Ειναι λες και ολοι τα εχουν βρει με τον εαυτο τους, κανουν τη ζωη τους και εγω ειμαι σαν χαμενος.
Μπορει να ειναι και η κακη η μερα, αλλα τον τελευταιο καιρο πολυ συχνα εχω αυτη τη διαθεση...
Δεν την παλευω αλλο ρε παιδια. Αληθεια σας λεω.