ο ερωτας και το αγχος δεν κρύβονται!
το θέμα που αντιμετωπίζω εδώ και λίγο καιρό μπορει να φανεί αρχικά αστείο έως ή χαζό.
ωστόσο παρόμοιες εμπειρίες μπορούνα να μας βοηθήσουν γενικότερα όλους μας.
Το δικό μου θέμα έιναι πως εδώ και κάμποσο καιρό όταν είμαι πολύ κοντά με τον φίλο μου καταπίνω συνέχεια νευρικά και αγχωτικά.
Συγκεκριμένα όταν είμαστε ξαπλωμένοι αγκαλιά πρίν κοιμηθούμε ή με το που ξυπνάμε. Αυτό μου συνέβενε και σε προηγούμενες σχέσεις μου. Και επισης θυμάμαι πως το έκανε και η μαμά μου και με άχγωνε πάρα πολύ να αντιλαμβάνομαι το στρες της και το έκανα και εγώ αν τυχαινε και κοιμόμουν μαζί της.Υπήρχε στη σχέση μας δηλαδή:P
Για να γίνω πιο σαφής, όλη τη μέρα περνάμε πολύ καλά, αλλά μέσα στην ησυχία της νύχτας εκεί που μπορεί να είμαστε αγκαλία με πίανει ένα άγχος ότι θα μου συμβέι
ακριβώς αυτό και θα αρχίσω να καταπίνω συνεχώς και όντως αυτό συμβαίνει και με τρομοκρατεί πως ο φίλος μου θα το καταλάβει και θα είναι έκθετο πλέον πως έχω εσωτερικά άγχη.
Επίσης με τρομοκρατεί πως το κάνει και αυτος,δηλαδή, να καταπίνει έντονα. Γιατί αρχίζω να σκέφτομαι πως έιναι ''κολλητικό'' το άγχος μας και πως επαναλλαμβάνει αυτή την κίνηση λόγω στρες δικού του και δικού μου.
γενικά είμαι εμονικό άτομο,έχω παέι σε ειδικό, έχω δηλαδή στοιχεία ιδεοψυχαναγκαστικά, χωρίς να πάρω ποτέ αγωγή, αλλα με ομοιοπαθητική και πολλή γυμναστική βελτιώνομαι σταδιακά και σταθερά.
δέν ξέρω πως να το χειριστώ αυτό.είμαι σε νέα σχέση και εκεί που όλα ήταν τέλεια και έλεγα οκ!αυτός εδώ δεν έχει αγχη, καθώς η προηγούμενη σχέση μου ήταν πολύ άσχημα, τσουπ, να σου εμφανίζεται πάλι σε μία περίοδο δικής μου έντασης το ''τικ'' μου, ας το πούμε, το οποίο μάλιστα παρατηρώ πως κολλάω ή μου κολλάει ΚΑΙ το καινουριο μου αγόρι!και με τσιτώνει πάρα πολύ!!!plzzzz!help