Originally Posted by
BloodRazor
Καλησπέρα. Πρώτο ποστ στο Φόρουμ, καλώς σας βρήκα..:)
Λοιπόν μπαίνω κατευθείαν στα ψητά..:D Με λένε ας-πούμε-Γιώργο, γιατί ο κόσμος είναι μικρός όπως λέει ο λαός. Είμαι 18μιση χρονών και σπουδάζω.
Έχω κάποια θέματα τα οποία θα ήθελα να συζητήσω και να ζητήσω την άποψη σας.
1. Ώρες ώρες, βλέποντας μια συγκεκριμένη σειρά, με πιάνει μια μελαγχολία ως προς την ζωή μου, σκεφτόμενος το πόσο πολύ θα ήθελα να ζω σε μία πραγματικότητα σαν της σειράς. Οχι δεν είναι επιστημονική φαντασία ή κάτι άλλο, το Big Bang Theory είναι. Για να μην παρεξηγούμαι, απλά μου αρέσει ο τρόπος ζωής που παρουσιάζεται, και πολλές φορές έχω σκεφτεί, το πόσο ωραίο θα ήταν το να μην καταλάβαινα πολλά πράγματα, και να ζούσα στον δικό μου κόσμο (πράγμα που πιστεύω ότι έχουν σκεφτεί και άλλοι). Εννοώ, ότι δεν μου αρέσει αυτή η 'ήρεμη' ζωή που έχω πράγμα που έχει να κάνει και με το no2.
δεν ειναι απαραιτητα κακο το να σκεφτεσαι ή να θελεις να ειναι η ζωη σου καπως αλλιως , αρκει να μην χανεις επαφη με την πραγματικοτητα
2. Βλέποντας όλους τους επιτυχημένους άντρες εκεί έξω, ας πάρω παράδειγμα...Τον Timberlake. Λεφτά, ομορφιά, καριέρα. Τι τους λείπει? Τίποτα. Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι ότι στεναχωριέμαι για το γεγονός ότι όπως με βλέπω εγώ, είμαι ένα 0. Και δεν πιστεύω ότι είναι τα πάνω απ'τα σύννεφα μυαλλά, γιατί από όσο μπορώ να κρίνω τον εαυτό μου, δεν το έχω.
Μην μπαινεις στην διαδικασια να συγκρινεις την ζωη σου με την ζωη των αλλων. Ασε που δεν ξερεις καν πως ειναι η ζωη τους . Μπορει να εχουν λεφτα καριερα δοξα , αλλα να ειναι πχ καταπιεσμενοι
3. Παρόλο που έχω αρκετούς φιλους-γνωστούς, (δεν λέω ότι δεν έχω κοινωνική ζωή, το αντίθετο μάλιστα) επειδή σπουδάζω εκτός Ελλάδας, οι επιλογές είναι μειωμένες, πολλές φορές νιώθω ένα είδος κατάθλιψης, σαν να μην με υπολογίζει κανείς, κυρίως τις στιγμές που είμαι σπίτι, χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο
Εισαι 18 χρονων αρα μπορω να συμπερανω πως δεν εισαι στην χωρα που σπουδαζεις παραπανω απο λιγους μηνες. Περιμενε και σιγα σιγα θα βρεις ατομα να κανεις ουσιαστικες σχεσεις
4. Πόσο καλό είναι να είσαι 'καλό παιδί'. Και όταν λέω καλό παιδί, στα όρια της αηδίας, συγγνώμη κιόλας. Μου άρεζε μία κοπέλα, και επειδή άρεζε και σε έναν γνωστό μου, και έμαθα ότι άρεζε και σε αυτήν, εγώ έκανα τα πάντα για να τα βρουν. ΝΤΑΞ..Από ένα σημείο και μετά κάπως αλλιώς λέγεται. Το κακό βέβαια είναι ότι αυτό βγαίνει από μόνο του!!!!
Ε αυτο δεν το βρισκω τοσο κακο, απλα φροβτισε να μην σε πατανε οι αλλοι.
Συγγνώμη για το μεγάλο ποστ! Ελπίζω να μην σας κούρασα.
(και επίσης σορρυ αν δεν είναι στο κατάλληλο sub-forum, ελπίζω αν δεν είναι οι moderators να το μετακινήσουν..:) )
