Printable View
ειμαι 34 ετων ανδραs
εχω παρατηρησει να δακρυσω με μεγαλη ευκολια
ακουγονταs ενα τραγουδι στο ραδιο με στιχο που να μ εκφραζει
βλεπωνταs μια εκπομπη στην tv
ειναι μερικεs φορεσ που μου ερχεται πολυ ευκολα
δεν εχω καποια αλλα προβληματα πλην των οικονομικων
πωs το βλεπετε εσειs?φυσιολογικο?
Μαλλον θα βοηθουσε περισσοτερο να μας πεις εσυ πως το βλεπεις...
ειναι στιγμεs που αναρωτιεμαι εαν ειναι προβλημα ή οχιQuote:
Originally Posted by Πυρρων
ποτε αναρωτιεσαι οτι δεν ειναι προβλημα;
Φυσιολογικό είναι. Μάλλον από το φυσιολογικό είναι ακόμη καλύτερο πιό ανώτερο. Έχεις την τύχη και το προνόμιο να διαθέτεις πολύ όξυνες αισθαντικές ευαισθησίες. Αυτό είναι, τίποτε άλλο.
+1000000000000 Με τον ΓιώργοQuote:
Originally Posted by Γιώργος Πολίδης
πρέπει να είσαι ευτηχισμένος που μπορείς να βγάλεις την ψυχή σου και να την αφήσεις να χαθεί με την μορφή μιάς σταγόνας...πόσο μα πόσο τυχερός είσαι...να φανταστώ πώς το ίδιο συμβαίνει και με το χαμόγελο ή το τρανταχτό γέλιο;;;; δηλαδή είσαι με όλες σου τις αισθήσεις τόσο διαχυτικός;;;
duosmos, θα λεγες πως γενικά οι άλλοι σε χαρακτηριζουν κλειστο χαρακτήρα?
μήπως την ωρα που ακούς τραγούδια που σ αρεσουν λειτουργεί έντονα η φαντασια σου (με φανταστικούς κόσμους στους οποίους νιώθεις εκεινη τη στιγμη που τα ακους πως ζεις ή με το ποσο ωραια θα θελες να σαι στο μελλον?
Κώστα, διαχυτικός ειναι κανεις αμα βγάζει τη ψυχή του, αφηνει δλδ τον εαυτο του ελευθερο μπροστα στους αλλους και το μοιραζεται μαζι τους και κανει πράξη γενικα στη ζωη του αυτα που νοιώθει, και όχι αμα απλά αλλάζει η όψη του προσωπου του από τα αισθήματα (πχ συγκινειται, γελα) άμα ειναι μόνος και κατα τα λοιπα απομόνωση και απραξία. Διαχυτικός θα ναι αμα το αισθημα αυτο με το τραγουδι το βγαζει κι οταν ειναι με άλλους.
Ωστοσο, αυτο το χαρακτηριστικό του Δυοσμος μπορει να δειχνει ατομο με οξυδέρκεια και όραμα για τη ζωη και τους άλλους.
Ιωάννη Καλημέρα... :) Δέν είμαι ειδικός για να κρίνω πράγματα και καταστάσεις...για μένα προσωπικά το διαχυτικός είναι συνόνυμα με το ειλικρινής με το αληθινός με το ελεύθερος...ο άνθρωπος που δέν φοβάται να τσαλακώσει τον εαυτό του και να ξεμπρωστιάσει τον χαρακτήρα του δηλαδή τον ίδιο του τον εαυτό και όλα του τα συναισθήματα,δέν αλλάζει για μένα άν το εκφράσει μπροστά σε κόσμο ή μόνος του ακούγοντας ένα τραγούδι μιλάω καθαρά για τα ψυχολογικά ερεθίσματα και για το πώς μπορεί να τα εξωτερικεύσει ένας άνθρωπος...το άν κρύβεται κάτι πίσω απο αυτό είναι ένα άλλο θέμα μπορεί καλό μπορεί κακό...το να δακρύσεις απο χαρά είναι εξίσου κακό με το να γελάς απο λύπη...πολύ λεπτές ισοροπίες με το ίδιο αποτέλεσμα...κλάμα χαρά γέλιο πόνος είναι αυτά που μας κρατάνε ζωντανούς και δείχνουν ότι εξακολουθούμε να υπάρχουμε...όπως και να έχει όλα αυτά δηλώνουν ζωή και όσο υπάρχει ζωή υπάρχει και ελπίδα... :)Quote:
Originally Posted by ioannis2
μου συμβαίνει να συγκινούμαι πολύ εύκολα ΜΟΝΟ σε εποχές που δέν έχω κάποιον να με κρατήσει. Άρα, μάλλον, μας συμβαίνει επειδή λυπόμαστε γιά τον εαυτό μας
μαλλον ιδιαιτεροτητα θα ελεγα και ευαισθησια,,απολυτα φυσιολογικο οπως μας το λες αν δεν κρυβεις κατι,,