Λογω της ψυχωσης αυτοστιγματιζομαι δηλαδη νιωθω αχρηστος και λεω οτι επειδη ειμαι αρρωστος δεν μπορω να κανω πραγματα κτλ.Για παραδειγμα βγαινω εξω με παρεα και σκεφτομαι τι ωραια που ειναι οι αλλοι καλα ενω εγω ειμαι αρρωστος.Το εχει κανεις αυτο?
Printable View
Λογω της ψυχωσης αυτοστιγματιζομαι δηλαδη νιωθω αχρηστος και λεω οτι επειδη ειμαι αρρωστος δεν μπορω να κανω πραγματα κτλ.Για παραδειγμα βγαινω εξω με παρεα και σκεφτομαι τι ωραια που ειναι οι αλλοι καλα ενω εγω ειμαι αρρωστος.Το εχει κανεις αυτο?
Νομιζω οτι σχεδον ολοι οσοι εχουν καποιο ψυχικο νοσημα σκεφτονται ετσι που και που.
Και εγω σκεφτομαι πολλες φορες το ιδιο.
ναι και εγω το εχω κανει καποιες φορες.ειναι κατι σαν να τους ζηλευω που αυτοι ειναι καλα και εγω οχι...
Αυτό που ΔΕΝ γνωρίζεις αδελφέ μου είναι πως εσύ νοιώθωντας τον εαυτό σου με αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο, έχεις εγκατεστημένες μέσα σουQuote:
Originally Posted by mihalis
τις αρχικές προϋποθέσεις για να διαμορφώσεις προοδευτικά την προσωπικότητα σου στο μέγιστο δυνατό ισορροπημένη και με πλήρη θετικά χαρακτηριστικά
αρετής (ταλέντα, χαρίσματα, διάφορα καλά) ανεπτυγμένη. Το θέμα μας και αυτό στο οποίο πρέπει να επιγκεντρωθούμε, πρέπει να είναι το πως θα πρέπει
να διαχειριστούμε από εδώ και πέρα την κατάσταση που μας χαρακτηρίζει και μέσα στην οποία βρισμόμαστε, ώστε να διασφαλίσουμε στο καλύτερο δυνατό
τα ευεργετήματά της. Μπορεί να ασθενής με ψύχωση τώρα, που σημειωτέων αφορά μόνο σε μία πλευρά του εαυτού σου, όμως ποτέ δεν θα ασθενήσεις
στο κέντρο της ύπαρξης σου, ποτέ δεν θα αρρωστήσεις στην ουσία και την βάση του εαυτού σου, από εγωπαθή ελατήρια ή άλλου είδους μολυσματικών αισθήσεων.
Η κατάσταση σου, αυτό που νοιώθεις δηλαδή για τον εαυτό σου, είναι το ισχυρότερο όπλο και εργαλείο για να ασκούμε μέσα μας την αρετή της μετριοπάθειας,
να μετριάζουμε, δηλαδή, τα πάθη μας. Να τα κάνουμε να λειτουργούν μέσα μας με το φυσικό τους μέτρο, και όχι αχαλίνωτα και παρά φύση.
Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός λέει, η Εκκλησία δηλαδή, πως η αρετή της Ταπεινοφροσύνης είναι η αρχή και το θεμέλιο κάθε άλλης αρετής. Και πως χωρίς την
Ταπεινοφροσύνη ψυχική και πνευματική πρόοδος ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει. Κι εμείς, έχω κι εγώ ψύχωση, έχουμε το αλάνθαστο εργαλείο (η αρρώστεια μας),
να νοιώθουμε τον εαυτό μας και να τον αντιλαμβανόμαστε μέσα σε πνεύμα ταπεινοφροσύνης. Μην νομίζεις όταν βγαίνεις με παρέα πως οι άλλοι είναι καλά,
ενώ εσύ είσαι ο μοναδικός άρρωστος. Όχι. Απλά η δική σου ασθένεια ονομάζεται ψύχωση και την έχεις συνειδητοποιήσει, των άλλων η αρρώστια είναι και
ονομάζεται διαφορετικά και με άλλα ονόματα, συν το ότι δεν τους είναι συνειδητοποιημένη.
Μιχάλη δεν είσαι άχρηστος επειδή είσαι άρρωστος. Κι αν δεν μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα αυτό σημαίνει πως δεν διαθέτεις ορισμένες δεξιότητες ή πως
η ασθένεια σου λειτουργεί ανασταλτικά προς ορισμένες δεξιότητες. Μην σε θλίβει και σε στενοχωρεί αυτό. Όλοι οι άνθρωποι, ψυχικά ασθενείς και οι δήθεν υγιείς,
τους λέω "δήθεν υγιείς" γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε ένας με απόλυτη ψυχική υγεία, η διαφορά μας είναι πως η δική μας ασθένεια (ψύχωση) εκδήλωσε
παθολογικά συμπτώματα ενώ η δική τους, των υγιών δηλαδή, δεν εκδήλωσε παθολογική συμπτωματολογία και υφείστατε κάτω και μέσα σε άλλες δυσλειτουργίες, όλοι,
λοιπόν, οι άνθρωποι, υγιείς και ασθενής, έχουν ο καθένας τα ιδιαίτερα του χαρίσματα αλλά και ελλείψεις και ελαττώματα. Ο καθένας, με άλλα λόγια, διαθέτει τις
ιδιαίτερες του δεξιότητες αλλά επίσης και τις δικές του ιδιαίτερες πρακτικά ελλείψεις και δυσλειτουργίες.
Θα σε συμβούλευα να πάψεις να αυτοστιγματίζεσαι και να αποδεχτείς τον εαυτό σου με αγαπητική διάθεση. Νοιώσε τον εαυτό σου σαν να είναι ένας φίλος σου που
τον αγαπάς. Θα έλεγες ποτέ στον φίλο σου, που για κάποιους λόγους δεν διαθέτει ορισμένες συγκεκριμένες δεξιότητες, <<ρε συ φίλε, είσαι πολύ άχρηστος.>>
Δεν νομίζω να του το έλεγες, αντίθετα, θα τον συμπαθούσες και θα δεχόσουν με συγκατάβαση τις όποιες ελλείψεις του, ενίοτε όταν ήταν απαραίτητο και το έκρινες,
με πολύ αγάπη θα τον συμβούλευες και καθοδηγούσες στις παρουσιαζόμενες δυσλειτουργίες λόγω έλλειψης συγκεκριμένων δεξιοτήτων οι οποίες θα τον δυσκόλευαν
και θα έκαναν να νοιώθει άσχημα.
Κουράγιο αδερφέ μου, η ζωή αν και δεν φένονται πάντα έχει πολλές, πάρα πολλές, ομορφιές.
M αρεσε η απαντηση σου Γιωργο εμπνεει αισιοδοξια και θετικοτητα που τα χρειαζομαστε ολοι νοσουντες και μη.
Δε θέλω να σας στενοχωρήσω, αλλά είναι γεγονός ότι όταν έχεις ψύχωση, ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΣΘΕΝΕΙ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ, αλλά πολύ και βαριά όμως, αλλιώς δεν έχεις τίποτα......
Και όσο για τις δεξιότητες κλπ., άμα φύγει το κέντρο και πάει περίπατο, άντε γεια ΖΩΗ, δεν ξανακαταφέρνεις τίποτα ποτέ. Αυτά τα ολίγα.
Ελάφι ο καθένας λειτουργεί με την αντίληψη του και όπου αυτή τον οδηγεί. Σφάλλεις διότι ως απόλυτα δεδομένα της αρρώστειας λαμβάνεις αποκλειστικά από τις δικές σου εμπειρίες. Οι δικές μου όμως εμπειρίες διαφορετικά από τα δικά σου δεδομένα μου παρουσιάζουν. Ποιός σου είπε εσένα πως ο ψυχωτικός απώλεσε λόγω της ασθένειας του τις δεξιότητες και τα ταλέντα που διέθετε. Κοιτάς τον εαυτό σου κι από εκεί παραδειγματίζεσαι για την συνολική έκφανση της ψύχωσης;;;
Σου σημειώνω πως μεγάλα δημιουργήματα από όλους τους τομείς έχουν καταγραφεί και περάσει πλέον στην ιστορία, τα οποία ήταν το προϊόν της δημιουργικότητας ασθενών με ψύχωση. Και από τον χώρο των επιστημών, και από τον χώρο των τεχνών, της πολιτικής και λοιπά.
Εάν εσύ στερείσαι την ικανότητα δημιουργικότητας λόγω της ασθένειας αυτό δεν σημαίνει πως το ίδιο με εσένα ισχύει για όλους.
Καλά, μπορεί να έχεις δίκιο. Εξ'όνυχος ο λέων κρίνει τα αλλότρια......
η αληθεια ειναι στη μεση.δλδ ο ανθρωπος και με ψυχωση μπορει να καταφερει πραγματα αλλα νομιζω οτι το σιγουρα αν δεν ειχε ψυχωση θα κατεφερνε περισσοτερα(κατα την γνωμη μου πολλα περισσοτερα πρακτικα)Quote:
Originally Posted by elafi
ένας αλλα λέων και όλοι εσείς τυριά?? εχω οπτικες παραισθησεις!!!
Ναι, βγήκε το φαϊ πάλι μπροστά, τι να κάνουμε;?????
Η φρασούλα σημαίνει απλώς ότι ο καθένας κοιτάει τα νυχάκια του και από εκεί κρίνει τι γίνεται, με τη μόνη διαφορά ότι τα λιονταράκια, πάνθηρες, τιγράκια, ύαινες και λοιπά "ευγενή" τέρατα δε φημίζονται ούτε διαφημίζονται ιδιαίτερα για τη συνήθειά τους να πηγαίνουν για μανικιούρ-πεντικιούρ......Απλά φθείρονται-θεωρητικά-όταν γερνούν και χάνουν τις δυνάμεις τους. Έτσι, κοιτάζοντας τα νυχάκια τους καταλαβαίνουμε ποιες είναι οι δυνατότητές τους.
Το πρόβλημα είναι ότι η φράση είναι λίγο ΚΟΡΟΪΔΊΑ, όπως δεν κατάλαβες, αφού έχει στο δεύτερο μισό της ενωμένη μαζί (και κάνει τη διαφορά.........) τη φράση "κρίνουμε εξ'ιδίων τα αλλότρια", δηλαδή κοιτάμε τι κάνουμε ΕΜΕΙΣ και νομίζουμε έτσι είναι ΟΛΟΙ. Αμ δε!!!!!!!!!!!!
Και πάρ'τα κάτω τα νύχια.
Δεν είναι κριτήριο, αγαπούλες, αφού ούτε είναι όλοι λιονταράκια ή κάτι αντίστοιχο/ανάλογο, ούτε καταλαβαίνει κανείς τίποτα από αυτά, αφού κάποιος που έτσι και αλλιώς δεν έχει "νυχάκια" ΠΟΤΕ εκ γενετής, και δεν ΚΥΝΗΓΑ με αυτά ΟΥΤΕ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ποτέ, θα έχει έτσι και αλλιώς μικρά, κοντά και αδύναμα/ανύπαρκτα νυχάκια.
Ο ΛέωΝ όμως......................