Δυσκολεύομαι να βρώ νόημα στη ζωή...

Καλησπέρα...καταρχήν επειδή ίσως ο τίτλος είναι παραπλανητικός, θα ήθελα να διευκρινήσω ότι το πρόβλημα μου δεν περιλαμβάνει αυτοκτονικές τάσεις. Ελπίζω το ποστ να είναι στο σωστό σημείο και πιστεύω ότι ταιριάζει καλύτερα στην κατηγορία της κατάθλιψης, σε αντίθετη περίπτωση ζητώ συγνώμη!

Δεν ξέρω από που να αρχίσω, όποτε θα ξεκινήσω από την αρχή του 'κακού'. Τα προβλήματα στην γενική ψυχολογία μου ξεκίνησαν μέσα σε μια σχέση που είχα μέχρι και πρίν ένα χρόνο με μια κοπέλα. Αυτό διότι η σχέση αυτή, παρότι ιδιαίτερα γλυκιά, είχε αρκετά προβλήματα τα οποία με χτυπούσαν κατευθείαν στις αρκετές ανασφάλειές μου. Ναι, ήμουν πάντοτε ανασφαλής, αλλά απο οτι καταλαβαίνω τελευταία τα θέματα μου προκύπτουν στο κομμάτι των ανθρώπινων σχέσεων...όσο ήμουν στο σχολείο με απασχολούσαν περισσότερο τα μαθήματα και τα παιχνίδια στον υπολογιστή.

Τώρα, είμαι 20 χρονών και σπουδάζω. Παρότι ο χωρισμός με την κοπέλα που προανέφερα μου πήρε περίπου 8 μήνες για να ξανανιώσω σταθερότητα, ακόμα και τώρα νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά...με συγχωρείτε εάν το κείμενο 'ξεφύγει', απλώς θα προσπαθήσω να περιγράψω την κατάσταση λεπτομερώς. Γενικά, είμαι πολύ ανασφαλές άτομο. Μου αρέσει πάρα πολύ να έχω σχέση με ένα κορίτσι ή γενικά επαφές με κορίτσια, αλλα δυστυχώς είμαι διστακτικός και δεν το καταφέρνω, με αποτέλεσμα αυτό να δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο. ΤΟ θέμα είναι οτι αρχίζω να καταλαβαίνω οτι πλέον μόνο αυτό με απασχολεί! Έχω χάσει μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος που είχα για τις σπουδές μου...κάθε φορά που βγαίνω έχω κρυφά την ελπίδα ότι θα γνωρίσω κάποιο κορίτσι, και απογοητεύομαι πολύ όταν αυτό δε γίνεται. Ακόμα και η 'παρηγοριά' μου για να πάω στη δουλειά είναι αυτή. Νιώθω ότι κάθε μέρα που δε γνωρίζω μια κοπέλα πάει χαμένη, και απλά περιμένω την επόμενη. Το αποτέλεσμα είναι, όπως έγραψα και στον τίτλο, να μην μπορώ να βρώ νόημα στη ζωή μου...παρότι σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να της βάλω τέλος γιατί θέλω να παλέψω και να το γυρίσω, είναι κουραστικό ψυχικά απλά να επιβιώνω. Το μόνο πράγμα που μπορεί πλεόν να με κάνει να ξυπνήσω με ανυπομονησία θα ήταν ένα πιθανό ραντεβού.

Ξέρω οτι όλο αυτό ακούγεται πολύ περίεργο, και ντρέπομαι λιγάκι που το λέω...αλλα δεν ξέρω γιατί συμβαίνει! Για κάποιο λόγο μου φαίνεται ότι μια σχέση είναι η πεμπτουσία. Πιστεύω οτι ξαφνικά έτσι θα αποκτήσει νόημα η ζωή μου αλλα από εμπειρία ξέρω οτι και μέσα στη σχέση θα αρχίσω να βαριέμαι γιατί δεν έχω πραγματικούς στόχους. Ζηλεύω πολύ τους φίλους μου που κυνηγάνε τα όνειρά τους, και η σχέσεις έρχονται από μόνες τους χωρίς εκείνοι να το επιδιώκουν, όταν εγώ συνεχώς κυνηγάω να βρώ μια κοπέλα. Δεν ξέρω τι να κάνω για να ξεπεράσω αυτή την κατάσταση...οι συμβουλές σας θα ήταν πολύ χρήσιμες! Ευχαριστώ!

Edit 1: Και κάτι ακόμα...έχω φτάσει πλέον στο σημείο να αντιπαθώ τον εαυτό μου γιατί με βλέπω σαν ένα απελπισμένο άτομο. Κάποτε έβγαινα με τους φίλους μου για να περνάω καλά, τώρα για το ενδεχόμενο να γνωρίσω κορίτσια. Θέλω πάρα πολύ να χαλαρώσω και να το αφήσω να γίνει από μόνο του, αλλά ότι και να κάνω επανέρχεται στις προτεραιότητες μου...

Οπως φιλε μου στα παιχνιδια που παιζεις προφανως δεν ειχες την ιδια ικανοτητα απο την πρωτη μερα αλλα βαθμιαια εγινες καλυτερος, ετσι και στο θεμα αυτο. Απ οτι καταλαβα εχεις 2 βασικα προβληματα. Το να γνωριστεις και αφου γνωριστεις, τις ανασφαλειες. Καλα ως εδω? Διαβασα το τι εγινε με την τυπισσα, δε το χειριστηκες καλα αλλα εμαθες πιστευω, οποτε σε αναλογη περιπτωση θα πραξεις τα δεοντα. Ετσι ειναι, απο καθε σχεση μαθαινεις που λεει κ ενας ποιητης, αρκει να εισαι εξυπνος. Θα χρειαστουν πολλα game over για να κανεις high score...

Λοχαγέ, το νόημα της ζωής πολλοί το ψάχνουμε. Για να το δούμε όμως πρέπει να καθαρίσουμε το τοπίο της ζωής μας από τα αγριόχορτα που μας κρύβουν τη θέα. Και ποιά είναι αυτά τα αγριόχορτα? Ο εγωισμός, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, η εξάρτηση από τους άλλους, οι φόβοι και οι ανασφάλειές μας, οι προκαταλήψεις μας κ.λ.π. Αναγνωρίζεις κάποια από αυτά στο τοπίο της δικής σου ζωής?

Γράφεις: "Ζηλεύω πολύ τους φίλους μου που κυνηγάνε τα όνειρά τους, και η σχέσεις έρχονται από μόνες τους χωρίς εκείνοι να το επιδιώκουν".
Πρώτον, το να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους δε μας προσφέρει τίποτα θετικό. Απλά μία ακόμα πληγή στην αυτοεκτίμησή μας. Δεύτερον, η ευτυχία έρχεται μέσα από την προσωπική ολοκλήρωση. Είμαι ολόκληρος, σημαίνει είμαι αυτάρκης. Χρειάζομαι τους άλλους, αλλά όχι σα δεκανίκι. Ο ίδιος παραδέχεσαι πως όταν κάνεις μιά σχέση, γρήγορα βαριέσαι γιατί δεν έχεις στόχους. Μήπως λοιπόν θα ήταν προτιμότερο να ασχοληθείς με τον εαυτό σου? Οι στόχοι δεν είναι κάτι που μας επιβάλλεται απ' έξω. Για να βάλεις ένα στόχο πρέπι κατ' αρχάς να βρεις κάτι που σου αρέσει, κάτι με το οποίο μπορείς να παθιαστείς. Κάποιο χόμπι, κάποια τέχνη, κάποια επαγγελματική επιδίωξη... Μέσα από την επιδίωξη των στόχων σου θα αρχίσεις να ανακαλύπτεις και να αγαπάς τον εαυτό σου. Και όταν συμβεί αυτό, θα γίνεις πιό ελκυστικός για τους άλλους. Θα έχεις περισσότερες ευκαιρίες και πιθανότητες για μιά σχέση. Και περισσότερες προοπτικές αυτή η σχέση να πάει καλά, γιατί δε θα την υπονομεύεις με τις ανασφάλειές σου.

Μπες λοιπόν στη μάχη της ζωής με όλα σου τα όπλα λοχαγέ, και καλό βόλι...;)

Nick, δεν έχεις καθόλου άδικο. Ειλικρiνά, όλα αυτά που μου λες τα έζησα και τα κατάλαβα απο την προηγούμενη σχέση μου, και ειδικά αυτό για το δεκανίκι...ουσιαστικά, με το που έφυγε η κοπέλα, έπεσα! Το θέμα μου είναι αυτό: όσο και να ψάχνω, δεν μπορώ να βρώ κάτι με το οποίο να είμαι παθιασμένος και ταυτόχρονα να έχει νόημα - τα games προφανώς δεν μετράνε γιατι δεν προσφέρουν τίποτα. Ας πούμε, μου αρέσουν πολύ οι πολεμικές τέχνες. Είναι το μόνο άθλημα που λατρεύω. Με το που χώρισα λοιπόν, γράφτηκα kick boxing πάνω στην τρέλα - ετσι να ξεδώσω και λίγο και να δοκιμάσω μια διαφορετική τέχνη (παλιοτερα έκανα Ταε Κβον Ντο). Μου άρεσε και μου αρέσει πολύ, αλλά μέσα μου φοβάμαι μήπως κατά βάθος και αυτό το κάνω για να εντυπωσιάζω τα κορίτσια, γιατι υπάρχουν φορές που το βαριέμαι. Το χειρότερο είναι οτι την τελευταία φορά που βαριόμουν να πάω, βρήκα κίνητρο στο γεγονός ότι ήρθε στο τμήμα καινούργια κοπέλα!!!

Γενικά, έχω δοκιμάσει πολλά και πάντα νομίζω οτι βρήκα αυτό που μου αρέσει, αλλά πάντα βαριέμαι πολύ γρήγορα. Εκεί αρχίζω και τα χάνω...δεν μπορώ να σταθεροποιηθώ σε κάτι και να πώ 'ξέρεις τι, αυτό είναι για σένα'. Το χειρότερο είναι ότι έχασα ήδη τα 3 πρώτα φοιτητικά μου χρόνια, δεδομένου ότι ούτε είμαι κορυφαίος φοιτητής ακαδημαικά, ούτε τουλάχιστον έχω τρελές παρέες...Ολο πανεπιστήμιο-σπίτι-δουλεία τα Σ/Κ και πάμε πάλι. Πίστευα ότι στο πανεπιστήμιο κάθε μέρα θα ήταν ενδιαφέρουσα το λιγότερο, αλλα τελικά περνούσα πολύ καλύτερα στο σχολείο! Ισως φταίει και το γεγονός οτι δεν μου αρέσουν πολύ οι διασκεδάσεις τον συνομιλήκων μου (κλαμπακια, ποτα και τα λοιπα) πέρα απο ελάχιστες φορές το μήνα. Δεν είμαι αντικοινωνικός, απλά προτιμώ άλλες δραστηριότητες, όπως συγκεντρώσεις σε σπίτια. Ξέροντας οτι ουσιαστικά χαράμισα 3 χρόνια έτσι με στρεσσάρει ακόμα περισσότερο.
'Οπως βλέπεις λοιπόν, είμαι και πολύ αναποφάσιστος. Πέρα από τα χτυπήματα στο σάκο, δεν βρίσκω κάτι άλλο να ξεσκάω, και ότι άλλο με κάνει να ξεχνιέμαι με κάνει αντικοινωνικο (π.χ. ο προγραμματισμός υπολογιστών) γιατι απαιτεί χρόνο στο σπίτι.

Σε καταλαβαίνω φίλε μου. Αν σε παρηγορεί, σου λέω πως έχω τα διπλά σου χρόνια, είμαι παντρεμένος με μιά γυναίκα που αγαπώ και ακόμα ψάχνομαι. Και δεν εννοώ γκομενικώς. Δεν έχω βρει κάτι που να με παθιάζει σε βαθμό που να αφιερώσω σε αυτό όλη μου την ενέργεια. Η ζωή είναι μιά διαρκής αναζήτηση. Αυτό δε σημαίνει πως δε μπορεί ταυτόχρονα να είναι ένα απολαυστικό ταξίδι...

Μην έχεις ενοχές. Ολοι βαριόμαστε κάποια στιγμή αυτό που κάνουμε, ακόμα και αν μας αρέσει πολύ. Αν η καινούργια κοπέλα είναι για σένα κίνητρο, χρησιμοποίησέ το. Αλλο είναι να έχεις σα στόχο να είσαι αυτόφωτος και αυτάρκης, και άλλο να το καταφέρεις αμέσως.

Είναι λογικό να αγχώνεσαι και να είσαι ανυπόμονος. Μην αφήνεις όμως τα συναισθήματα αυτά να σε ρίξουν. Κάνε τα δράση, όπως κάνεις με το κικ μπόξινγκ. Ψάχνε διαρκώς νέα πράγματα, νέους φίλους, νέα ενδιαφέροντα. Μη σκέφτεσαι τα χρόνια που έφυγαν σα "χαμένα χρόνια". Το παρελθόν πέρασε και δεν αλλάζει. Επικεντρώσου στο παρόν και προετοίμασε το μέλλον. Σφίξε τις γροθιές και προχώρα...:)

To nohma ths zwhs einai h zwh me noima.

τι ωραια που το εθεσες... και αμα δε μοιαζεις με αυτους.... :D