Η επιδραση του διαζυγιου στην κοινωνικη και συναισθηματικη προσαρμογη των παιδιων.
Ειναι μια παρα πολυ ενδιαφερουσα ερευνα που δημοσιευσε στο προσωπικο του Blogspot ο Κ. Ευστρατις Παπανης (Ψυχολογος, Επικουρος καθηγητης Κοινωνιολογιας Πανεπιστημιου Αιγαιου) για την αυτοεκτιμηση των παιδιων απο χωρισμενους γονεις (ή οχι) και τις επιδρασεις στην ψυχοκοινωνικη τους προσαρμογη (συνδρομο προσκολησης σε μητερα/πατερα ή ερωτικο συντροφο, φιλους κ.α). Εμενα προσωπικα με βοηθησε να καταλαβω αρκετα πραγματα για τον τροπο που αντιδρω, καθως προερχομαι απο χωρισμενη οικογενεια! Μου ειχατε πει αρκετοι, οσοι ειχατε διαβασει το Θεμα στο Forum "Γενικα->Εξάρτηση σε σύντροφο; Κανεις που να ξέρει τον ψυχολογικό λόγο;", οτι ταυτιστηκατε αρκετα με αυτα που ελεγα...
Αν και αρκετά εκτενες κειμενο, αξίζει κανεις να του δωσει λιγο βαση! Μπορει να βοηθησει ολες τις ηλικιες!
http://epapanis.blogspot.gr/2007/09/blog-post_1451.html
Ενα μεγαλο ευχαριστω στον χρηστη "μαρκελα" που μου εδωσε τροφη για να σκεφτω και να ψαξω...!
Quote:
Η ανάγκη μας να εξαρτηθούμε απ' τον άλλο π.χ. τον σύντροφο που αναφέρεις στο τίτλο, δείχνει μάλλον, ότι τότε που φυσικό ήταν
να είμαστε σε εξάρτηση από τους γονείς, δεν πήραμε αρκετή αγάπη, ενδιαφέρον κ.λπ. κι αυτό εξηγείται στη δική σου περίπτωση
με τον χωρισμό των γονιών όσο ήσουν πολύ μικρός.. Μετά στις σχέσεις μας, όσα δεν πήραμε τότε.. τα ζητάμε απεγνωσμένα..
