Originally Posted by
panda
Xαιρετώ το forum που τυχαία βρήκα ψάχνωντας στο google για σχετικά με το θεμα που με απασχολει. Λοιπον θα ηθελα να παραθεσω και εγω το προβλημα μου μηπως και παρω καποιες χρησιμες συμβουλες γιατι δεν αισθανομαι καθολου καλα αυτο το διαστημα. Νομιζω πως ολα στη ζωη ειναι ψευτικα... Δεν υπαρχουν αληθινοι φιλοι, αληθινες σχεσεις, αληθινα πραγματα... Ολα ειναι πλασματικα. Ολοι παντα απομακρυνονται απο μενα χωρις να καταλαβω την αιτια... Δεν μπορουν να δωσουν οσα εγω. Φυσικα δεν περιμενω να κερδισω κατι οταν δινω στους αλλους, αλλα θελω να ειναι ανταξιοι για αυτα που τους προσφερω και οχι αναισθητοι. Εχω χασει κοπελες που ερωτευτηκα, φιλους που δεθηκα, ανθρωπους που εβαζα το χερι μου στη φωτια... Και ακομη και τωρα που νομιζα πως εχω καποιους λιγους και καλους ανθρωπους διπλα μου και αυτοι ακομα με απογοητευουν καθημερινα. Με θυμουνται μονο οταν τους συμφερει. Περασα μια δυσκολη φαση αυτο το διαστημα με ενα θεμα υγειας που ειχα και εκανα χειρουργειο 6 ωρες. Κανεις δεν μου σταθηκε, κανεις δεν νοιαστηκε, κανεις δεν ενδιαφερθηκε. Ενω ξερανε... Γιατι;; Γιατι ειναι τοσο "μικροι" οι ανθρωποι; Γιατι στα δυσκολα μενω παντα μονος μου; Ηδη εχω βγαλει αρκετα ατομα απο τη ζωη μου και μαλλον θα τους βγαλω ολους... Κανεις δεν εχει θεση στη ζωη μου. Ομως αυτο που με απασχολει ειναι οτι δεν μπορω μονος μου να ζω. Συχνα σκεφτομαι να στειλω ενα μηνυμα κατι σε καποιους-καποιες, αλλα μετα σκεφτομαι γιατι να το κανω; Αφου δεν μου φερθηκαν καλα; Ποιος ο λογος να επιδιωξω μια "καλπικη" φιλία; Αν ενιωθαν ποτε τυψεις, θα εκαναν αυτοι το πρωτο βημα... Γιατι να το κανω εγω; Και ετσι προτιμω να βυθιζομαι στην μοναξια μου, που ομως ειναι η μοναδικη "αληθινη φιλη". :(