Προβλημα (;)

Καλησπέρα.

Καταρχας να ξεκαθαρισω ότι ντρέπομαι. Ντρέπομαι που γραφω εδώ. Εσας, δηλαδή, ντρέπομαι, οποιον εχει προβλημα σοβαρό και μαλιστα αποδεδειγμένα. Δεν ξερω γιατι γράφω. Σας ανακάλυψα. Και είναι ωραίο να μοιράζεσαι με ανωνυμία. Ελπίζω να μην με παρεξηγείτε.

Εδώ και καιρό, χρόνια μάλλον. Πιστεύω ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα. Ειδικα τα τελευταία δύο χρόνια, όπου περνάω από πολύ χοντρές φάσεις μελαγχολίας, φάσεις που δεν μπορώ να κοιμηθώ, να φάω, φάσεις που παραγγέλνω από το ιντερνετ τρόφιμα, μονο και μονο για να αποφύγω να πάω στο σουπερμαρκετ. Φάσεις που κλαίω και κλαίω μέχρι να μην μπορώ άλλο. Φάσεις που προτιμώ να είμαι νεκρός και σκέφτομαι πόσο άχρηστος είμαι που ούτε να φουντάρω δεν είμαι κανός. Και μετά από κάποιες μέρες ή βδομάδες, όλα αυτά περνάνε. Νιώθω πάλι δυνατός. Λέω ότι μπορώ να τα καταφέρω. Όπως λέει και το nickname μου, σκέφτομαι πως αύριο είναι μια καινούρια μέρα. Αυτό προσπαθώ να το σκέφτομαι πάντα, αλλά ο πόνος δεν αποδιώχνεται. Και αλλες φάσεις που τα αισθηματα εναλλάσσονται σαν σε κυκλοθυμικό επεισόδιο, αν μπορει κανεις να το πει έτσι, που την μια ωρα νιώθεις σούπερ, την άλλη φρικτά και την άλλη απλώς ήρεμος. Δεν ξερω αν αυτό ειναι διπολική διαταραχή. Σημασία έχει ότι πονάω. και ότι είναι φορές που νομιζω ότι τρελλαίνομαι.

Είμαι περίπου 22 και έκανα 2 χρόνια ψυχαναλυση, από 17,5 μεχρι 19,5, λόγω υπερβολικού άγχους. Με την θεραπευτρια μου καναμε καλή δουλειά αλλά στο μεταξύ προεκυψαν πράγματα που με τσάκισαν, ένας διαρκής αγώνας για να σπουδάσω στο εξωτερικό, αγωνας που ξεκινησε ήδη από τις πανελληνιες, γεμάτος καθυστερήσεις που, αν και έβγαλε κάπου, μάτωσα. Τελικά ξεκινησα να σπουδάζω στο εξωτερικό. Παντού να με καταρώει ο πανικός και το άγχος. Τοτε ήταν που εσπασαν τα νευρα μου, γιατι μεχρι τα 19 ήμουν αλήθεια ήρεμος άνθρωπος, με τις φυσιολογικες κυκλοθυμικες φάσεις του εφήβου. Τωρα είμαι, οπως είπα στο εξωτερικό καισπουδάζω, αλλά και εδώ οτο αγχος με εχει διαλύσει, να δαβαζω και ν ακοβομαι παθαινοντας μπλακ αουτ. Και εδώ δεν ειναι αστεία, αμα κοπεις 2-3 φορές σε διωχνουν. Αυτο και μονο αυξάνει το άγχος. Το αντιμετωπίζω, το εχω υπό έλεγχο μερικές φορές, κάνω μεγάλο αγωνα. Όμως πιο πολύ από το αγχος υποφέρω από τις κρίσεις που περιεγραψα. Αυτες τις μερες έχω φρικτες αυπνιες και ειμαι κατατονικός. Ίσως να φταίει και ο καιρός, δεν ξέρω. Φοβαμαι ότι για ολα ευθυνονται τοσο οι παλιοτερες εμεπιριες μου οσο και η πιεση της αυστηρης σχολής. Ελπίζω να μην σας μπερδεύω με αυτά που γράφω. Προσπαθώ να γράφω με ειρμό.

Νιωθω απελπισία. Συχνα σκεφτομαι να ξεκινησω πάλι ψυχαναλυση. Εδώ που ειμαι. Δεν το εχω αποτολμήσει ακομα. Δεν ξερω γιατί. Θα ηθελα να κανω με τον ψυχολογο του πανεπιστημιου. Ναι υριο ειναι μι ακαινούρια μερα και ολα μπορει να ειναι αλλιώς. Αλλά ο πόνος ειπαμε ότι δεν φεύγει.

Να ειστε καλά που το διαβασατε.

Φιλικά

Anotherday μην το καθυστερεις , πηγαινε στον ψυχολογο στο πανεπιστημιο και απο εκει θα σε κατευθυνουν.

Αν επιτρεπεται σε ποια χωρα εισαι?

Θα προτιμουσα να μην πω ακόμα. Ειναι τόσο περιεργο ολο αυτό. Νιωθω να καταρρεω σε ενα πηγάδι ωρε ωρες και μετά παύει να υπάρχει ολο αυτο αλλα ξερω ότι υπάρχει.

Φιλαρακι πριν φυγεις απο ελλαδα αντιμετωπιζες ηδη ορισμενα θεματα που σε ειχαν επηρεασει αρνητικα. Για μενα δεν επρεπε να φυγεις διοτι ησουν ηδη επιβαρυμενος και πας για σπουδη σε ξενη χωρα, γεγονος που συνεπαγεται επιπροσθετο βαρος στην ψυχολογια σου. Και εδω να περναγες παλι θα χες προσαρμογη, ποσο μαλλον εξω, που τιθεντε θεματα κουλτουρας, γλωσσας, μοναξιας, απαιτησεις ακαδημαικες και γενικα ευθυνη ολως των εκφανσεων της καθημερινοητας. Κοιτα να εντοπισεις το πως ξεκινησε το ολο θεμα. Στην τελικη γυρνα πισω αν ειναι να χασεις την υγεια σου. Οταν πρωτοπηγες σε ειδικο για ποιο προβλημα πηγες? Γιατι δε λυθηκε? Το αγχος σε τετοιο βαθμο γιατι το νιωθεις? Αγχος για τι δηλαδη ενιωθες? Γενικα γνωριζω οτι στην ψυχολογια υπαρχουν χονδρικα 2 περιπτωσεις. Να σου παει κατι στραβα στη ζωη σου, κατι να μην ειναι οπως το θες, να σου φταιει κατι δηλ οποτε αισθανεσαι ασχημα ή μπορει να ναι ολα καλα, αλλα παλι δε μπορεις να νιωσεις καλα. Πως πιστευεις λοιπον οτι ξεκινησε το θεμα?

Σου εχω στειλει πμ.

Δεν περιμενα τοσο γρηγορες απαντησεις! Λοιπόν, κερασι, ειμαι πολυ΄ευχαριστημενος με το ΕΔΩ. Θελω να πω, το προβλημα δνε πηγαζει από εδώ, οπως είπες ήδη και συ, ειχα άλυτα θέματα. Ή μάλλον, μα το θεσω σωστά, όχι όλα τα θεματα λυμένα. Ολη αυτη η κατάσταση κυκλοθυμιας που περιεγραψα ξεκινησε να αναπτύσσεται λόγω κάποιων οικογενειακών προβλημάτων υγειας, πιστευω. Και μετά όλη η προσπάθεια να φύγω έξω... Δεν ηθελα να μείνω Ελλάδα. Αγαπώ την Ελλάδα, άλλοι λογοι με οδηγησαν στην απόφαση. Δεν θεώ να γυρισω πίσω, θελω να μεινω και να τελειωσω με την σχολή μου.

Το θεμα το αγχους, αφού πιανουμε αυτό, που ειναι το μεγαλο μου πρόβλμα περα από τα ήδη περιγραφέντα, θαρρώ ότι πηγάζει από την τελειομανία μου, έτσι καταληξαμε με την θεαπευτρια. Και αυτό σε συνδυασμο με πράγματα στο σχολείο, ανταγωνισμοί προς το μερος μου από παιδια που θεωρουσα φίλους εντάθηκε. Φοβομουν μεχρι και ν απω μαθημα εξαιτιας αυτων των παιδιών. Μαλιστα ο ενας ήταν κατα συμπτωση και στο φροντηστηριο μου, γραφτηκε δηλαδή εκει και δεν μπορουσα να γραψω διαγωνισμα ουτε εκει. Τελος παντων, αυτο το λύσαμε γιατι τους μικρυνα στο κεφάλι μου. Αλλα το θεμα της τελειομανίας, το συζηταγαμε με την θεραπευτρια. Δεν μπορώ να το διορθώσω, θελω παντα να ικανοποιώ ολους, να ειμαι οσο πιο τελειος γίνεται. Καταπιανομαι με πολλά πράγματα και προσπαθω να τα ολοκληρώνω. Και αλλες φορές μουειναι ολα τοσο αδιαφορα.

Σημερα αγχος εχω για την σχολή. Ειναι φορες που νιωθω άχρηστος. Πραγματικα, σκεφτομαι οτι θα επρεπε να εχω τελειωσει με την σχολη μου, ή τελος πάντων να τεέιωνω, και δεν εχω περασει τίποτα σχεδόν. Θα αλλαξω τμημα τώρα, θα κανω ταχαρτια μου, για κατι που με ενδιαφερει πιο πολύ, κυριως ομως γι αν ακανω μια νεα αρχη.

Na προσθεσω ότι εφυγα ενα χρονο εμτα τις πανελληνιες. Μετα απο απεγνωσμενες προσπαθειες για μετεγγραφη στην Αθηνα... Αυτες κι αν με εφθειραν

Παιδια σόρρυ ειμαι σκατά. Δεν την παλεύω να μεινω πάλι ως τις 3 και τις 4 όρθιος. Θα πάρω αταραξ να κοιμηθώ

Παιδες μου εχω πλαντάξει στο κλάμα, έχει να με πιασει μήνες τέτοιο πράγμα, εχω διαβασει καποιες ιστοριες σας και ειναι σα να διαβαζω τον εαυτο μου. Δεν μπορώ άλλο. Δεν ειναι ευγενικό που το λέω, αλλά νιώθω ότι έχω αρχίσει και τρελλαίνομαι. Την τελευταια φορά κράτησε μήνα που εκλαιγα καθε βράδυ και αναρωτιέμαι γιατί να μου συμβαινει, δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος, υπάρχουν άλλοι με προβληματα βιοπορισμού και όλα αυτά... Και φοβαμαι ότι θα μου περασει πριν κλεισω ραντεβου με γιατρό. Κια πάντα έχω τόσο λίγο χρόνο. Λθπάμαι τόσο πολύ που σας φορτώνω τα δικα μου ό΄ταν σιγουρα εχετε σοβαρότερα προβλήματα. Δεν ξερω που αλλού να τα πω. Μονο ενα άτομο υπάρχει, αλλα όσες φορές το εχω συζητησει ενω μου εχει δωσει όμορφες συμβουλές, λέει ότι περνάω άγχος κλπ, αλλα εσεις με καταλαβαινετε, το ξερω ότι με νιώθετε.

αδερφε μαλλον εχεισ προβλημα με τη διαχειριση τησ πιεσησ γενικα στη ζωη σου

Quote:

---

Originally Posted by elis

αδερφε μαλλον εχεισ προβλημα με τη διαχειριση τησ πιεσησ γενικα στη ζωη σου

---

Φιλε μακαρι να ειναι μονο αυτό. Το ελπίζω... Τα καταφερνω στην πίεση κάποιες φορές παιζοντας τον αναισθητο. Και ξερεις με ενοχλεί και η σκέψη γιατι θελω ολα να τα εχω στην εντέλεια. Να μην ξεφευγω. Και δεν αντεχω αλλο αυτες τις φάσεις. Με καταλαβαινεις; Δεν μπορώ. Κλείνομαι σπίτι και είμαι σαν το ζόμπι. Την μία κλαίω και την άλλη με πιάνει λογοδιαροια, περνω τηλεφωνο την μανα μου και μιλάω μια ώρα χωρίς ανασα. Νομιζω θα μου στριψει στο τέλος. Δεν θελω να με νομιζετε για ενα κακομαθημενο που δεν εχει με τι να ασχοληθεί. Για αυτο τα γραφω εδώ. Θα ακολουθησω την συμβουλη του beatlegeuse... Δνε θα βγει αλλιως

Αν εχεις τη δυνατότητα κσνε βελονισμο.θα σε βοηθήσει πολύ,κυρίως να εχεις έλεγχο του εαυτού σου και των αρνητικών σου σκέψεων.θα μπορείς να διαχειριζεσαι καλύτερα την οποία πίεση εχεις.

Να ρωτησω κατι καπως ασχετο? Πασχω απο διπολικη. Ο γιατρος επιμενει να νοσηλευτω σε κλινικη, εκανα καποιες χοντρες βλακειες τελευταια, δεν θελω να τις αναφερω. Αλλα εγω δεν θελω να μπω.
Σε ποιες περιπτωσεις μπορει καποιος να βγαλει ενταλμα (δεν ξερω πως ακριβως γινεται) να σε βαλουν δηλαδη χωρις τη βουληση σου μεσα?

Δεν μου λες φιλε μου, τα atarax με συνταγη γιατρου τα παιρνεις, η οτι βρεθει στην πιατσα? Ξερεις τι ειδους φαρμακα ειναι? Ξερεις τι μπορει να προκαλεσουν σε καποιον που τα παιρνει χωρις να εχει την παθηση για την οποια χορηγουνται? Πηγαινε σε εναν γιατρο να ρωτησεις να σου πει, επισης εφοσον το πανεπιστημιο σας εχει ψυχολογο αξιοποιησε το!
Αχινουλα μου ειναι πολυ γενικευμενο κ σχετικο αυτο που ρωτας.. Καταρχην εξαρταται τι βλακειες εκανες.. αν θες δν λες, αν θες μιλαμε με πμ.. Δευτερον, αμα κρινει καποιος απο την οικογενεια σου οτι εκανες πχ κατι επικινδυνο η αν πχ κανεις στριπτιζ στο δρομο ξερω γω (λεω κατι ακραιο), να μπορει να κανουν εισαγγελικη.. Το θεμα ειναι ομως γιατι να φτασεις ως εκει..

anotherday ζητάς συνέχεια συγνώμη για όσα μας περιγράφεις που στην ουσία είναι τα αισθήματά σου.Δεν υπάρχει λόγος γι'αυτό,από τη στιγμή που σε βασανίζει το πρόβλημά σου,τότε είναι σημαντικό και δεν αξίζει να το υποτιμάς.Για 'μένα φταίει η τελειομανία που έχεις.Είσαι σίγουρα άξιο άτομο αλλά λόγο του φόβου να μη τα πας τέλεια σε κάτι, η πίεση που είναι ήδη μεγάλη,γίνεται αποπνικτική, με αποτέλεσμα να χάνεις τις ικανότητές σου.Το μόνο που μπορεί να σε βοηθήσει θα είναι να πας σε ψυχολόγο,αφού όπως είπες στην Ελλάδα σε είχε βοηθήσει.Μη το αναβάλεις και μη φοβάσαι πως μέχρι τότε θα σου έχει περάσει.Ένα πρόβλημα όταν δε του δίνουμε τη σημασία που πρέπει μπορεί να αναβληθεί,αλλά κάθε φορά μετα απο καιρο παρουσιάζεται πιο έντονο.Ο ψυχολόγος θα σε βοηθήσει να χειριστείς αυτή τη δύσκολη περίοδο της ζωής σου.

Την τελειομανια προσεχε την! Μπορει να σε οδηγησει σε επικινδυνα μονοπατια! Εχω φιλο φοιτητη ιατρικης που εφτασε ενα βημα πριν την παρανοια, ηταν τελειομανης απο το γυμνασιο, κ κλατταρε, θελει ολα με μετρο!! :)