Κατάρρευση

Καλησπέρα. Είμαι η κοπέλα που πριν 2-3 εβδομάδες είχα γράψει θέμα που αφορούσε οικογενειακά ζητήματα με τίτλο ''εν λευκώ''.
Αυτή τη φορά το θέμα είναι διαφορετικό και άκρως προσωπικό.
Τον τελευταίο καιρό έκανα εφήμερες σχέσεις με κοπέλες. Δεν μετανιώνω καθώς απέκτησα όχι μόνο εμπειρίες, αλλά πήρα και μαθήματα.
Με την πρώτη μου κοπέλα ποτέ δεν σταμάτησα να έχω επικοινωνία, αφού 3 χρόνια είχαμε μία κοινή ζωή. Λίγους μήνες πριν απομακρύνθηκα από εκείνη θεωρώντας πως μόνο φιλικά συναισθήματα και βαθιά αγάπη μας ένωναν. Δεν προχωρούσε τη ζωή της, δεν ήθελε, δεν ήταν αμοιβαίο. Συνεχώς την παρότρυνα να προχωρήσει, να μην με περιμένει. Το τελευταίο διάστημα είχε όντως αλλάξει συμπεριφορά. Διαισθανόμουν πως κάτι συνέβαινε στη ζωή της. Έκανα απόπειρα να την πλησιάσω ερωτικά..δεν ανταποκρίθηκε. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ναι, την είχα θεωρήσει δεδομένη. Με τον καιρό, ''έφευγε'' ολοένα και περισσότερο. Την κυνηγούσα...την ρωτούσα αν υπήρχε κάποιο νέο πρόσωπο στη ζωή της και αρνιόταν πεισματικά.
Πριν 5 ημέρες είχαμε βγει ώστε να μιλήσουμε. Την ξαναρώτησα αν υπάρχει κάποιος/α άλλος/η. Το αρνήθηκε, αλλά ήξερα πως έλεγε ψέματα. Αναγκάστηκα να της πω πως ''αν υπάρχει κάτι καλύτερα να μου το πεις ώστε να το αποδεχτώ γρηγορότερα και να σε αφήσω''. Με πίστεψε και τότε ομολόγησε πως υπάρχει μια κοπέλα που γνώρισε πρόσφατα. Είναι ερωτευμένη μαζί της και έχουν προχωρήσει. Το ήξεραν όλοι οι φίλοι μας εκτός από εμένα.

Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου...έτρεξαν δάκρυα..έφυγα και με κυνήγησε. Δεν ήθελα να με δει να κλαίω. Την πίεσα να μου πει λεπτομέρειες. Έμαθα και πραγματικά ήθελα να εξαφανιστώ. Έπρεπε να την χάσω οριστικά για να καταλάβω ότι είμαι ερωτευμένη μαζί της και ότι την αγαπάω όσο τίποτε άλλο. Κλείστηκα σπίτι. Δεν έτρωγα 3 μέρες. Έκλαιγα ασταμάτητα. Παίρνω ηρεμιστικά κάθε βράδυ ώστε να κοιμηθώ και να μην σκέφτομαι. Έχω χάσει μαθήματα από τη σχολή. Είμαι άλλη. Την παρακάλεσα να γυρίσει. Μου είπε ότι πάντα θα με θέλει και θα με αγαπάει, αλλά δεν μπορεί να αφήσει αυτό το τόσο δυνατό που νιώθει για εκείνη. Εγώ την έδιωξα από κοντά μου. Εγώ την άφησα να φύγει μέσα από τα χέρια μου. Δεν μπορώ να το ξεπεράσω με τίποτα.

Τα 3 πολύ κοντινά μου άτομα που γνωρίζουν μου λένε συνέχεια να προχωρήσω..να συνεχίσω τη ζωή μου και ότι δεν γυρίζει. Πώς να προχωρήσω? Πού να πάω? Τρελαίνομαι στη σκέψη ότι είναι μαζί...ότι κάνει ο,τι κάναμε μαζί. Έχω χάσει τον εαυτό μου. Στο σπίτι με βλέπει η μητέρα μου και ο αδερφός μου και δεν ξέρω τι να πω. Ανησυχούν. Της είπα ότι δεν θέλω να την ξαναδώ ποτέ ξανά. Της έδωσα πίσω όλα τα πράγματά της, τα δώρα της, ό,τι την θύμιζε. Την σκέφτομαι συνέχεια. Φοβάμαι ότι θα χάσω το εξάμηνο στο Πανεπιστήμιο.

Συγγνώμη για την έκταση του κειμένου και ευχαριστώ σε όσους μπήκαν στον κόπο να με διαβάσουν.
Μην μου πείτε να την ξεχάσω...μην μου πείτε να προχωρήσω. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.
Έχω διαλυθεί ψυχικά και αυτοκαταστρέφομαι.
Θέλω να σταματήσω να πονάω...είμαι κουρέλι.

Ρε στραιντζ γκερλ, μας κοροιδευεις? Εσυ δε λες οτι σου τελειωσε το ερωτικο και την προετρεψες να προχωρησει μαλιστα? Τι ζητας τωρα? Μηπως δεν εχεις αλλες επιλογες, εισαι κ στις μαυρες σου γτ σου πανε ολα σκατα και την θυμηθηκες? Δεν υπαρχει φιλια με πρωη, αυτα ξεχασε τα. Απ οτι φαινεται δεν την ξεπερασες. Ας προσεχες. Αστην την κοπελα να κανει οτι θελει και αλλη φορα να μην κοροιδευεις τον εαυτο σου. Τι ηθελες, να σε περιμενεις σαν τη πηνελοπη? Κοιτα να λυσεις τα πιο σοβαρα και θα το ξεπερασεις.

Πληγωμένος εγωισμός δεν πειράζει περνάει