φοβίες σεξουαλικού προσνατολισμού
Γειά σας!είμαι νέος στο φόρουμ οπότε συγχωρέστε με για τυχόν λάθη στην χρήση του!
Είμαι φοιτητής 20 χρονών και σπουδάζω μόνος μου στην επαρχία.Από μικρός (περίπου 6 χρονών) είχα διάφορες φοβίες που σχετίζοταν με το άγχος μήπως χασω τους γονείς μου, αλλά με τον καιρο εξαλήφθηκαν.Επειτα μου αναπτυχθηκαν διάφοροι ψυχαναγκασμοι περίεργου περιεχομένου (επρεπε να καλύπτω με τα χερια μου την επιφάνεια οποιου πραγματος εβλεπα,επρεπε να καλυπτω με νοητές κινησεις τον κενό χώρο μεταξύ των αντικειμένων και διαφορα τέτοια..) οι οποίοι δεν με βασάνιζαν ιδιαίτερα και μπορούσα εύκολα να τους αντιμετωπίσω.Οι ψυχαναγκασμοί αυτοι εξαφανίστηκαν σχεδον ολοκληρωτικά όταν άρχισα να μένω μόνος μου λόγω των σπουδών μου.
Εδώ και ένα (ή ενάμιση) χρόνο μου έχει αναπτυχθεί μία φοβία που με βασανίζει καθημερινώς.Φοβάμαι μην είμαι ή αν δεν είμαι, μην γίνω ομοφυλόφιλος.
Εδώ θέλω να πω πως μέχρι τωρα μου αρεσουν πολυ οι γυναικες αν και δεν ειχα εντονη σεξουαλικη ζωη.Βασικά είχα μία "σχέση" που δεν ολοκληρωθηκε, με ενα κορίτσι πριν 2 περιπου χρόνια.Το άγχος του σεξουαλικού προσανατολισμού ξεκίνησε μία μερα που είδα γυμνό έναν άντρα και σφίκτηκα(σαν μια αυθόρμητη κινηση (όχι στυση)).Από εκείνη την μέρα αρχισε το μαρτύριο....στην αρχη δεν ηταν εντονο αν και υπηρχε συνεχώς στο μυαλό μου.Επειτα αρχισα να ελέγχω τον εαυτό μου δηλαδή φαντασιωνόμουν αντρες για να δω αν με διεγείρουν.Το αποτέλεσμα ήταν οτι δεν με διειγειραν...παρόλα αυτα το αγχός μου δεν εφευγε και ο έλεγχος έπρεπε να γίνεται όλο και πιο συχνά.Ο έλεγχος αποτελούταν απο 2 σταδια:αρχικα αυνανιζόμουν σκεφτόμενος αντρες και αφόυ έβλεπα πως δεν με διεγείρουν αυνανιζόμουν με γυναικες για να δω αν το ότι δεν ερχόμουν σε στύση οφείλεται στο ότι δεν μου αρεσουν οι αντρες ή στο ότι δεν είχα όρεξη αυτην την στιγμή.Το αποτέλεσμα ήταν να αυνανίζομαι (όχι από ευχαρίστηση αλλα για να ελεγξω τον εαυτό μου) κατα μέσο όρο 7-8 φορές την μέρα και για αρκετη ώρα αφου ο ελεγχος αποτελούταν απο 2 στάδια.Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργήσω καποιες φορές πληγές στο πέος μου αλλα ευτυχώς όχι σοβαρές.Μου ερχονται πολυ συχνα ομοιοφιλικές σκέψεις στο μυαλό και ενώ νομίζω οτι θα μου αρέσουν, όταν τις ελέγχω δεν με διεγείρουν.Η παραμικρή ένδειξη οτι ισως μου αρεσουν μου δημιουργεί εντονο άγχος.Επίσης κάποιες φορές εκσπερμάτωσα σκεφτόμενος αντρες (ελάχιστες μέσα στο απειρο πλήθος των ελέγχων-και τις οφείλω στην διέγερση που είχα εκείνη την στιγμή) μετα ομως όταν ξαναελέγχω τον εαυτό μου με τις ίδιες εικόνες δεν με διεγείρουν καθόλου.Αυτές οι πραγματικά λίγες φορές μου δημιουργούν απεριόριστο άγχος.Πολλές φορές σκεφτομαι πως στον έλεγχο δεν διεγείρομαι με αντρες λόγω του άγχους που έχω γιαυτο και προσπαθώ να το καταβάλω για να είναι οι έλεγχοι πιο αντικειμενικοί.Το άγχος μου αυτό ειναι καθημερινό και με εμποδίζει πάρα πολύ από τις καθημερινές μου δραστηριότητες...πολλές φορές έχω φτάσει σε αδιέξοδο επειδή σκέφτομαι ότι αυτό μπορεί να κρατήσει για πάντα...
Μπορεί να γίνει κάποιος ομοφυλόφιλος σε αυτήν την ηλικία??Τι μπορώ να κάνω για να αντιμετωπίσω αυτό το άγχος?
Πολλές φορές πιστεύω ότι αν βρω κοπελα θα ηρεμήσω από αυτα...αυτη ειναι η μόνη σκέψη που με σώζει...
