Εχω πεισει τον εαυτο μου οτι εχω προβλημα.

Γεια χαρα.Ο λογος που γραφω ειναι για να παρω μερικες γνωμες για καποιες σκεψεις μου.Δεν θελω να γραψω πολλα και θα μπω στην ουσια.Ειμαι σχεδον πεπεισμενος οτι εχω καποιο προβλημα.Ειναι καποιες σκεψεις που κανω οταν με παιρνει απο κατω,και με παιρνει αρκετα συχνα για αημαντους λογους,που με ανησυχουν.Και οταν παλι νοιωθω καλυτερα και τα αναλογιζομαι ολα αυτα στεναχωριεμαι.Εχω βαρεθει πια αυτα τα παιχνιδια του μυαλου.Μηπως εχω καποιο προβλημα διαθεσης η κατι τετοιο?Πριν δυο χρονια ειχα περασει μια ηπια καταθλιψη αλλα ολη αυτη η περιπετεια με βοηθησε να ελεγχω τις σκεψεις μου και να γνωρισω καλυτερα τον εαυτο μου.Τελευταια καποιες αποτυχιες στην προσωπικη μου ζωη με εκαναν παλι να βλεπω ολα τα αρνητικα του εαυτου μου.Χαμηλη αυτοπεποιθηση κυριως και ευαισθησια διακρινω στον εαυτο μου αλλα εχω κουραστει πια να κανω αυτες τις σκεψεις και να κλεινομαι.Καποιες φορες σκεφτομαι οτι θα ηθελα να ημουν καποιος αλλος πιο σκληροτραχηλος και αδιαφορος.Δεν χαιρομαι τον εαυτο μου.Θελω να νοιωσω λιγο πιο ελευθερος και να ζησω πιο εντονα,και αυτη η νοοτροπια με κραταει πισω.Περιμενω τις γνωμες σας.

Καλησπέρα Χρήστος_08...μπορω να πω οτι και εγω περναω ενα παρομοιο προβλημα με εσενα...θα σου προτινα να πας σε ψυχολογο(οπως κανω και εγω) ο οποιος πιστευω πως θα σε βοηθησει να το ξεπερασεις..αλλα για να λες οτι εχεις πεισει τον εαυτο σου οτι εχεις προβλημα..σημαινει οτι κατι νιωθεις..κατι δεν σου αρεσει σε εσενα ή στην ζωη σου..εγω παντως πιστευω οτι φταει ο τροπος που σκεφτεσε..(για να λες οτι εχεις χαμηλη αυτοπεποιηθηση και ευαισθησια)..Αρα αν δεν εχεις λεφτα για ψυχολογους θα σου προτινα να σταματησεις να σκεφτεσε ΑΡΝΗΤΙΚΑ,να κανεις πραγματα που σου αρεσουν και να απολαυσεις την ΖΩΗ ΣΟΥ ;)

Quote:

---

Originally Posted by Atyxos

Καλησπέρα Χρήστος_08...μπορω να πω οτι και εγω περναω ενα παρομοιο προβλημα με εσενα...θα σου προτινα να πας σε ψυχολογο(οπως κανω και εγω) ο οποιος πιστευω πως θα σε βοηθησει να το ξεπερασεις..αλλα για να λες οτι εχεις πεισει τον εαυτο σου οτι εχεις προβλημα..σημαινει οτι κατι νιωθεις..κατι δεν σου αρεσει σε εσενα ή στην ζωη σου..εγω παντως πιστευω οτι φταει ο τροπος που σκεφτεσε..(για να λες οτι εχεις χαμηλη αυτοπεποιηθηση και ευαισθησια)..Αρα αν δεν εχεις λεφτα για ψυχολογους θα σου προτινα να σταματησεις να σκεφτεσε ΑΡΝΗΤΙΚΑ,να κανεις πραγματα που σου αρεσουν και να απολαυσεις την ΖΩΗ ΣΟΥ ;)

---

καλησπερα και χρονια πολλα!Σ ευχαριστω για το μυνημα σου.Σιγουρα υπαρχει κατι που δε μου αρεσει σε μενα και στον τροπο που σκεφτομαι.Απλα στεναχωριεμαι γιατι ολο αυτο το ειχα περασει πολυ χειροτερα πριν 1,5 χρονο περιπου οταν ξαναδινα πανελληνιες.Υστερα που περασα στη σχολη που ηθελα εφυγα στη θεσσαλονικη και ενιωσα αλλος ανθρωπος.Μακρια απο οικογενεια δυσαρεστες καταστασεις του σπιτιου και τα λοιπα.Καταλαβα οτι ανοιγεται μια νεα προοπτικη στη ζωη μου και πραγματι ετσι ειναι.Καταλαβαινω ομως πως εχω υιοθετησει καποια δυσλειτουργικα προτυπα σκεψης τα οποια νοιωθω οτι ειναι δυσκολο να αλλαξουν,επηρεαζουν υποσυνειδητα τη συμπεριφορα μου και τις επιλογες μου σε καθε τομεα.Επισης απογοητευομαι πολυ ευκολα απο τον εαυτο μου και ματαιωνομαι μεχρι εκει που δεν παει.Αυτο που με πληγωνει περισσοτερα απ ολα ειναι πως η εικονα μου ειναι πολυ διαφορετικη απ αυτο που αισθανομαι πως ειμαι.Ατομα του κυκλου μου δεν παει καν το μυαλο τους οτι ειμαι ετσι κι αυτο με στεναχωρει.Γενικα ειμαι εμφανισιμος,εχω χιουμορ ειμαι επικοινωνιακος και θα μπορουσα να εχω μια φυσιολογικη ζωη.Αλλα ολα αυτα με κρατανε πισω.Συνειδητοποιω οτι δεν χαιρομαι τη ζωη μου,δεν εκτιμω καθολου αυτο που ειμαι και σκεφτομαι συνεχως..σκεψεις σκεψεις και ξανα σκεψεις..Και μια σκεψη μου λεει πως αυτα που κανω στη ζωη μου ειναι πολυ λιγα ενω αυτα που θα μπορουσα να κανω υπο φυσιολογικες συνθηκες ειναι πολλα περισσοτερα.Χανω τη ζωη μεσα απ τα χερια μου..αυτο!
Εσυ φιλε μου τι προβλημα αντιμετωπιζεις ακριβως?

Quote:

---

Originally Posted by Χρήστος_08

καλησπερα και χρονια πολλα!Σ ευχαριστω για το μυνημα σου.Σιγουρα υπαρχει κατι που δε μου αρεσει σε μενα και στον τροπο που σκεφτομαι.Απλα στεναχωριεμαι γιατι ολο αυτο το ειχα περασει πολυ χειροτερα πριν 1,5 χρονο περιπου οταν ξαναδινα πανελληνιες.Υστερα που περασα στη σχολη που ηθελα εφυγα στη θεσσαλονικη και ενιωσα αλλος ανθρωπος.Μακρια απο οικογενεια δυσαρεστες καταστασεις του σπιτιου και τα λοιπα.Καταλαβα οτι ανοιγεται μια νεα προοπτικη στη ζωη μου και πραγματι ετσι ειναι.Καταλαβαινω ομως πως εχω υιοθετησει καποια δυσλειτουργικα προτυπα σκεψης τα οποια νοιωθω οτι ειναι δυσκολο να αλλαξουν,επηρεαζουν υποσυνειδητα τη συμπεριφορα μου και τις επιλογες μου σε καθε τομεα.Επισης απογοητευομαι πολυ ευκολα απο τον εαυτο μου και ματαιωνομαι μεχρι εκει που δεν παει.Αυτο που με πληγωνει περισσοτερα απ ολα ειναι πως η εικονα μου ειναι πολυ διαφορετικη απ αυτο που αισθανομαι πως ειμαι.Ατομα του κυκλου μου δεν παει καν το μυαλο τους οτι ειμαι ετσι κι αυτο με στεναχωρει.Γενικα ειμαι εμφανισιμος,εχω χιουμορ ειμαι επικοινωνιακος και θα μπορουσα να εχω μια φυσιολογικη ζωη.Αλλα ολα αυτα με κρατανε πισω.Συνειδητοποιω οτι δεν χαιρομαι τη ζωη μου,δεν εκτιμω καθολου αυτο που ειμαι και σκεφτομαι συνεχως..σκεψεις σκεψεις και ξανα σκεψεις..Και μια σκεψη μου λεει πως αυτα που κανω στη ζωη μου ειναι πολυ λιγα ενω αυτα που θα μπορουσα να κανω υπο φυσιολογικες συνθηκες ειναι πολλα περισσοτερα.Χανω τη ζωη μεσα απ τα χερια μου..αυτο!
Εσυ φιλε μου τι προβλημα αντιμετωπιζεις ακριβως?

---

Σε πολλα σημεια του μυνηματος μου θυμισες τον εαυτο μου.Μιλα λιγο πιο συγκεκριμενα τι σκεψεις κανεις, πως αισθανεσαι, τι συνεπειες εχουν ,πως τις ξεπερνας και οτι αλλο θες.Επισης, πες μας λιγα πραγματα για τον εαυτο σου(χομπι,φιλοι,κοπελα,οικο γενοια)

Κατ αρχας ειμαι φοιτητης στη θεσσαλονικη.Περασα με την τριτη προσπαθεια αλλα ενιωσα περηφανος που τα καταφερα γιατι ηταν κατι που το ηθελα!Μ αρεσει ο αθλητισμος,το μπασκετ ειδικοτερα και μπορω να πω οτι ειμαι "καλος"στα αθληματα.Φιλους ποτε δεν ειχα(γνωστους ναι),οχι επειδη ημουν ακοινωνητος αλλα δεν το επεδιωκα,και θα λεγα οτι αυτο το κενο το αναπληρωναν σ ενα σημειο τ αδερφια μου(ειμαι ο τελευταιος απο τεσσερις).Εναμιση χρονο που ειμαι φοιτητης εκτος δεν δυσκολευτηκα καθολου να βρω φιλους και ενταχτηκα πολυ γρηγορα στα νεα δεδομενα.Δεσμο επισης ποτε δεν ειχα αν και ειχα πολλες ευκαιριες.Δεν εχω κανει ποτε τιποτα σοβαρο με κοπελα κι αυτος ειναι ενας σημαντικος λογος που μου ριχνει την ψυχολογια.Επισης δεν περνιεμαι για "πρωταρης"στους αλλους.Οσο ειμαι φοιτητης ειχα 3-4 περιπτωσεις αλλα και παλι δεν εγινε τιποτα σοβαρο.Η οικογενεια μου οπως ολες οι μεγαλες οικογενειες εχει περασει πολλα και πλεον συμβατικα συνυπαρχουμε.Τα οικονομικα προβληματα αρκετα και το οτι μπορω και σπουδαζω εκτος ειναι θαυμα.Δεν υπαρχει οικονομικη ανεση κι οπως ειναι λογικο η ποιοτητα ζωης ολων ειναι χαμηλη και επομενως και η δικια μου σαν φοιτητης.Ειναι λαθος πολλες φορες που ολα τα προσωποποιω δεδομενης της καταστασης σημερα.Αυτα σε γενικες γραμμες.
Οπως ειπα κ παραπανω εχω χαμηλη αυτοπεποιθηση.Αυτο εχει ως αποτελεσμα να μην εχω χαρα απ τη ζωη μου.Καταλαβαινω οτι καποιες στιγμες αν ειχα διαφορετικη συμπεριφορα ειτε σε θεμα σχεσης,σχολης,φιλικων σχεσεων θα ηταν καλυτερα για μενα.Γενικα νοιωθω μια ελλειψη μεσα μου.Και φοβαμαι να ζησω,φοβαμαι τη ζωη.Αυτη η συνειδητοποιηση απο μονη της με τσακιζει.Βεβαιως οταν με παιρνει απο κατω οι αρνητικες σκεψεις ειναι περισσοτερες οπως οτι δεν εχω προσωπικοτητα,οτι συνεχως θ αποτυγχανω,οτι θα ειμαι εξαρτημενος απ τους δικους μου παντα και τετοια..

Quote:

---

Originally Posted by Χρήστος_08

καλησπερα και χρονια πολλα!Σ ευχαριστω για το μυνημα σου.Σιγουρα υπαρχει κατι που δε μου αρεσει σε μενα και στον τροπο που σκεφτομαι.Απλα στεναχωριεμαι γιατι ολο αυτο το ειχα περασει πολυ χειροτερα πριν 1,5 χρονο περιπου οταν ξαναδινα πανελληνιες.Υστερα που περασα στη σχολη που ηθελα εφυγα στη θεσσαλονικη και ενιωσα αλλος ανθρωπος.Μακρια απο οικογενεια δυσαρεστες καταστασεις του σπιτιου και τα λοιπα.Καταλαβα οτι ανοιγεται μια νεα προοπτικη στη ζωη μου και πραγματι ετσι ειναι.Καταλαβαινω ομως πως εχω υιοθετησει καποια δυσλειτουργικα προτυπα σκεψης τα οποια νοιωθω οτι ειναι δυσκολο να αλλαξουν,επηρεαζουν υποσυνειδητα τη συμπεριφορα μου και τις επιλογες μου σε καθε τομεα.Επισης απογοητευομαι πολυ ευκολα απο τον εαυτο μου και ματαιωνομαι μεχρι εκει που δεν παει.Αυτο που με πληγωνει περισσοτερα απ ολα ειναι πως η εικονα μου ειναι πολυ διαφορετικη απ αυτο που αισθανομαι πως ειμαι.Ατομα του κυκλου μου δεν παει καν το μυαλο τους οτι ειμαι ετσι κι αυτο με στεναχωρει.Γενικα ειμαι εμφανισιμος,εχω χιουμορ ειμαι επικοινωνιακος και θα μπορουσα να εχω μια φυσιολογικη ζωη.Αλλα ολα αυτα με κρατανε πισω.Συνειδητοποιω οτι δεν χαιρομαι τη ζωη μου,δεν εκτιμω καθολου αυτο που ειμαι και σκεφτομαι συνεχως..σκεψεις σκεψεις και ξανα σκεψεις..Και μια σκεψη μου λεει πως αυτα που κανω στη ζωη μου ειναι πολυ λιγα ενω αυτα που θα μπορουσα να κανω υπο φυσιολογικες συνθηκες ειναι πολλα περισσοτερα.Χανω τη ζωη μεσα απ τα χερια μου..αυτο!
Εσυ φιλε μου τι προβλημα αντιμετωπιζεις ακριβως?

---

Και εγω αυτό ακριβως..κανω..σκεφτομαι αρνητικα..οι αρνητικες σκεψεις φερνουν ασχημα συναισθηματα(φοβο,αγχος,λυ� �η κλπ),μετα νιωθω καπως περιεργα,αγχωνομαι αναζητωντας το τι μου συμβαινει δεν βγαζω ακρη και αρκετες φορες φτανω στο συμπερασμα οτι εχω προβλημα...εγω ας πουμε φετος εχω περασει πολλα (λυπη,πιεση,φοβιες)..τα οποια μου χουν δημιουργησει προβλημα και δεν ξερω τι φταει ακριβως..και ολα αυτα με φτανουν στο συμπερασμα οτι εχω προβλημα..Τωρα για εσενα..οπως σου ειπα και πιο πριν..χρειαζεσε ή εναν καλο φιλο που εμπιστευεσε να τα συζητησετε αυτα...η πηγαινε σε εναν ψυχολογο..εγω παω σε ψυχολογο και μπορω να πω οτι βοηθαει..αλλα για να δεις αποτελεσμα θα πρεπει να προσπαθησεις και εσυ..;)

Quote:

---

Originally Posted by Χρήστος_08

Κατ αρχας ειμαι φοιτητης στη θεσσαλονικη.Περασα με την τριτη προσπαθεια αλλα ενιωσα περηφανος που τα καταφερα γιατι ηταν κατι που το ηθελα!Μ αρεσει ο αθλητισμος,το μπασκετ ειδικοτερα και μπορω να πω οτι ειμαι "καλος"στα αθληματα.Φιλους ποτε δεν ειχα(γνωστους ναι),οχι επειδη ημουν ακοινωνητος αλλα δεν το επεδιωκα,και θα λεγα οτι αυτο το κενο το αναπληρωναν σ ενα σημειο τ αδερφια μου(ειμαι ο τελευταιος απο τεσσερις).Εναμιση χρονο που ειμαι φοιτητης εκτος δεν δυσκολευτηκα καθολου να βρω φιλους και ενταχτηκα πολυ γρηγορα στα νεα δεδομενα.Δεσμο επισης ποτε δεν ειχα αν και ειχα πολλες ευκαιριες.Δεν εχω κανει ποτε τιποτα σοβαρο με κοπελα κι αυτος ειναι ενας σημαντικος λογος που μου ριχνει την ψυχολογια.Επισης δεν περνιεμαι για "πρωταρης"στους αλλους.Οσο ειμαι φοιτητης ειχα 3-4 περιπτωσεις αλλα και παλι δεν εγινε τιποτα σοβαρο.Η οικογενεια μου οπως ολες οι μεγαλες οικογενειες εχει περασει πολλα και πλεον συμβατικα συνυπαρχουμε.Τα οικονομικα προβληματα αρκετα και το οτι μπορω και σπουδαζω εκτος ειναι θαυμα.Δεν υπαρχει οικονομικη ανεση κι οπως ειναι λογικο η ποιοτητα ζωης ολων ειναι χαμηλη και επομενως και η δικια μου σαν φοιτητης.Ειναι λαθος πολλες φορες που ολα τα προσωποποιω δεδομενης της καταστασης σημερα.Αυτα σε γενικες γραμμες.
Οπως ειπα κ παραπανω εχω χαμηλη αυτοπεποιθηση.Αυτο εχει ως αποτελεσμα να μην εχω χαρα απ τη ζωη μου.Καταλαβαινω οτι καποιες στιγμες αν ειχα διαφορετικη συμπεριφορα ειτε σε θεμα σχεσης,σχολης,φιλικων σχεσεων θα ηταν καλυτερα για μενα.Γενικα νοιωθω μια ελλειψη μεσα μου.Και φοβαμαι να ζησω,φοβαμαι τη ζωη.Αυτη η συνειδητοποιηση απο μονη της με τσακιζει.Βεβαιως οταν με παιρνει απο κατω οι αρνητικες σκεψεις ειναι περισσοτερες οπως οτι δεν εχω προσωπικοτητα,οτι συνεχως θ αποτυγχανω,οτι θα ειμαι εξαρτημενος απ τους δικους μου παντα και τετοια..

---

Eχουμε ενα κοινο,μας παιρνει συνεχεια απο κατω και κανουμε αρνητικες σκεψεις.Ωστοσο τελικα εχουμε αρκετες διαφορες και δεν το περιμενα.Ολα ειναι στο μυαλο φιλε μου.Αυτο να εχεις υποψη.Τα πραγματα εχουν τοση σημασια οσο τους δινουμε εμεις.Γι αυτο θα δεις ατομα με το ιδιο προβλημα να εχουν εντελως διαφορετικη αντιμετωπιση.Οταν σε καταβαλουν οι αρνητικες σκεψεις συνηδειτοποιησε οτι ειναι ενα παιχνιδι του μυαλου σου και μη δεχθεις να παιξεις.Αναρωτησου ποσο αξια εχει για σενα καθε προβλημα που σε απασχολει;μηπως στεναχωριεσαι για πραγματα που δεν μπορεις να αλλαξεις η μηπως προκειται για προσδωκιες τριτων;Οταν ερχονται στιγμες μελαγχολιας ορθωσε το αναστημα σου και κανε πραγματα που σε ευχαριστουν.Ακου ενα τραγουδι,σηκω χορεψε,μαγειρεψε,βγες μια βολτα.Μια φαση ειναι και θα περασει αναλογισου.


Μου φαινεται δεν εχεις το κουραγιο και την θεληση να ζησεις.Η ζωη φιλε μου ειναι πολυ μικρη οσο κλισε και αν ακουγεται.Αν θελεις να περασει μπροστα απο τα ματια σου και να μενεις αμετοχος δικαιωμα σου.Ειναι δυσκολο,θελει κουραγιο,δυναμισμο αλλα τουλαχιστον δωσε μια ευκαιρια στον εαυτο σου και προσπαθησε γιατι καταβαθος το θες.Ολοι θελουνε να ζησουνε.Οτι πραγμα δεν αρεσει στον εαυτο σου βαλε στοχο να το αλλαξεις και μην τα παρατησεις αν δεν το καταφερεις.Μπορει να αποτυχεις μια δυο φορες αλλα μην το βαλεις κατω,ολα στο παιχνιδι ειναι.Για παραδειγμα αν σε ενοχλει που σου φωναζουνε χωρις να εχεις αδικο ,τοτε την επομενη φορα που θα γινει προσπαθεις να αμυνθεις με επιχειρηματα και ηρεμο τροπο,να πεις σε αυτον που ειναι απεναντι σου οτι σε ενοχλει.Ισως να μην το καταφερερεις με την πρωτη αλλα σιγα σιγα θα το συνηθισεις σαν ασκηση και μετα απο λιγο καιρο θα μπορεις να υπερασπισθεις τον εαυτο σου οπως θες.Θελω να πω,αλλαξε σιγα σιγα τον τροπο που σκεφτεσαι και κατα επεκταση τον τροπο που αντιδρας.Κομματι κομματι με υπομονη και χωρις απογοητευση.Δεν μπορεις να αλλαξεις καθε πτυχη του εαυτου σου σε λιγες μερες ,οπως και σε λιγες μερες δεν εγινες αυτο που εισαι τωρα.

Μην συγκρινεις τον εαυτο σου με τριτους δεν εχει νοημα.Ο φοβος για την ζωη αντικατροπτιζει τα προβληματα που εχεις και πρεπει να αντιμετωπισεις καθως και οσα μπορει να προκυψουν.Αν δεν υπηρχαν οι κακες στιγμες δεν θα υπηρχαν και καλες.
Εχεις οσο προβλημα και ανασφαλεια εχουν ολοι οι ανθρωποι.Αρχισε να εκτιμας αυτα που εχεις σε καμια περιπτωση δεν εισαι προβληματικος

Να σου πω ακομα 2 πραγματα.

Οι φιλοι ειναι πολυ σημαντικο κομματι.Δεν καταλαβαινω γιατι επιδιωξες να μην εχεις.Τα αδερφια οσο σημαντικα και αν ειναι δεν ειναι φιλοι,οπως και να το κανουμε ειναι διαφορετικος ο ρολος τους.Δεν ξερω αν τωρα που εισαι φοιτητης εχεις βρει φιλους.Για ποιο λογο πιστευεις οτι φοβασαι να ερθεις πιο κοντα με εναν αλλο ατομο;

Με αυτα που διαβασα θελεις μια κοπελα στην ζωη σου.Μην αφησεις την επομενη ευκαιρια να περασει ανακμεταλευτη.Οσο και σφιγμενος να εισαι επιδιωξε να γινει το νταλαβερι.Μη σκεφτεσαι αν φαω χυλοπιτα,αν δεν της αξιζω και προπαντως μην το αφηνεις στην τυχη -του τυπου αν ειναι να γινει θα γινει- και μην το αναβαλλεις για αλλη φορα.Προσοχη μην σκεφτεσαι οτι πρεπει να βρεις κοπελα επειδη ετσι επιτασσει η κοινωνια, η για να την παρουσιασεις σε αλλους.Κανε το για σενα.

Λογικό είναι αμα βάλεις τον πηχη ψηλά κ δεν τον φτάνεις λογικό να στεναχώριεσαι απλό είναι πήγαινε με μια κοπέλα γτ στη ζωή πρέπει να σκέφτεσαι λίγο κ να πράττεισ πολύ με την σκέψη κανένας δεν προχώρησε

Ξερεις τι με στεναχωρει?οτι ολο αυτο το ειχα ξαναπερασει χειροτερα βεβαια και λογω εξετασεων..ιδιες σκεψεις,ιδιες ανασφαλειες κτλ..οταν το ξεπερασα αισθανθηκα πιο ωριμος και συνειδητοποιημενος γνωρισα καλυτερα τον εαυτο μου και πιστευα οτι δεν θα γκρεμιστω ξανα ετσι..Καταλαβαινω πολλα λαθη στον τροπο σκεψης μου,καταλαβαινω τι μου γινεται δηλαδη..απλα οταν αρχιζει αυτο το παιχνιδι του μυαλου οπως λες πειθομαι ευκολα και χανομαι.Επισης καταλαβαινω οτι το μεγαλυτερο εμποδιο ειναι ο ιδιος μου ο εαυτος.
Κοιτα βασικα σαν οικογενεια ειχαμε περιεργη ανατροφη,μεγαλωσαμε σε πολυ κλειστο κυκλο κι ετσι δεν ειχα συνηθισει να εχω φιλους,να βγαινω συχνα,να εχω κοπελα κτλ.Ωστοσο οπως ειπα σαν φοιτητης δεν ειχα προβλημα να αναπτυξω συναναστροφες.Εχω τους φιλους μου και αρκετες ευκαιριες να κανω κατι στο ερωτικο κομματι.Αρκετες φορες νοιωθω αγχος να διαχειριστω σωστα αυτες τις επαφες γιατι ποτε δεν το ειχα ξανακανει.Οπως μου ειχε πει και μια κοπελα σ ενα αλλο γκρουπ βρισκομαι σε μια χωρα αγνωστη.Θα ψαξω να βρω χαρτη για να μη χαθω η θα φυγω?Εχω την αισθηση ομως οτι τα καταφερνω επειδη βασικο προσον μου ειναι κ το χιουμορ. Και θα σου πω και κατι αλλο.Φαντασου ενα παιχνιδι το οποιο σ αρεσει πολυ.Το ποδοσφαιρο ας πουμε.Σου δινεται η ευκαιρια να παιξεις καποια στιγμη επαγγελματικα σε μεγαλη ομαδα και να ζησεις το ονειρο σου,ωστοσο επειδη εισαι πολυ ανασφαλης και φοβασαι απορριπτεις αυτη την ευκαιρια.Ετσι νοιωθω.Οτι δεν ξερω να διαχειριστω το δωρο της ζωης. Ειναι πολυ σωστα αυτα που λες και σ ευχαριστω παντως..!!

Quote:

---

Originally Posted by Χρήστος_08

Ξερεις τι με στεναχωρει?οτι ολο αυτο το ειχα ξαναπερασει χειροτερα βεβαια και λογω εξετασεων..ιδιες σκεψεις,ιδιες ανασφαλειες κτλ..οταν το ξεπερασα αισθανθηκα πιο ωριμος και συνειδητοποιημενος γνωρισα καλυτερα τον εαυτο μου και πιστευα οτι δεν θα γκρεμιστω ξανα ετσι..Καταλαβαινω πολλα λαθη στον τροπο σκεψης μου,καταλαβαινω τι μου γινεται δηλαδη..απλα οταν αρχιζει αυτο το παιχνιδι του μυαλου οπως λες πειθομαι ευκολα και χανομαι.Επισης καταλαβαινω οτι το μεγαλυτερο εμποδιο ειναι ο ιδιος μου ο εαυτος.
Κοιτα βασικα σαν οικογενεια ειχαμε περιεργη ανατροφη,μεγαλωσαμε σε πολυ κλειστο κυκλο κι ετσι δεν ειχα συνηθισει να εχω φιλους,να βγαινω συχνα,να εχω κοπελα κτλ.Ωστοσο οπως ειπα σαν φοιτητης δεν ειχα προβλημα να αναπτυξω συναναστροφες.Εχω τους φιλους μου και αρκετες ευκαιριες να κανω κατι στο ερωτικο κομματι.Αρκετες φορες νοιωθω αγχος να διαχειριστω σωστα αυτες τις επαφες γιατι ποτε δεν το ειχα ξανακανει.Οπως μου ειχε πει και μια κοπελα σ ενα αλλο γκρουπ βρισκομαι σε μια χωρα αγνωστη.Θα ψαξω να βρω χαρτη για να μη χαθω η θα φυγω?Εχω την αισθηση ομως οτι τα καταφερνω επειδη βασικο προσον μου ειναι κ το χιουμορ. Και θα σου πω και κατι αλλο.Φαντασου ενα παιχνιδι το οποιο σ αρεσει πολυ.Το ποδοσφαιρο ας πουμε.Σου δινεται η ευκαιρια να παιξεις καποια στιγμη επαγγελματικα σε μεγαλη ομαδα και να ζησεις το ονειρο σου,ωστοσο επειδη εισαι πολυ ανασφαλης και φοβασαι απορριπτεις αυτη την ευκαιρια.Ετσι νοιωθω.Οτι δεν ξερω να διαχειριστω το δωρο της ζωης. Ειναι πολυ σωστα αυτα που λες και σ ευχαριστω παντως..!!

---

Και σε μενα τα ιδια παιχνιδια κανει το μυαλο μου οποτε σε καταλαβαινω.Πιστευω πως πολλοι το παθαινουν.Ισως οχι ακριβως με τον ιδιο τροπο και την ιδια ενταση.Γι αυτο το βρισκω κατι φυσιολογικο.Χρειαζεται χρονος,δεν γινεται να το ξεπερασεις μαγικα.Οπως σου ξαναειπα ολη αυτη η νοοτροπια χτιστηκε με καταστασεις και βιωματα πολλων ετων.Επομενως και για να το ξεπερασεις θα πρεπει να γινει σταδιακα με σωστα βηματα.Ειδαλλως θα νομιζεις οτι το ξεπερασες αλλα στην πραγματικοτητα δεν θα ισχυει κατι τετοιο.

Να ξερεις οτι οι φιλικες και οι ερωτικες σχεσεις στην εφηβεια εχουν την σημασια τους.Εχοντας αυτη την εμπειρια διαχειριζεσαι πιο ευκολα καταστασεις.Πιστευω οτι σου στοιχισε λιγο η κλειστη κοινωνικα εφηβικη ζωη.Βεβαια εφοσον σε βλεπω οτι θελεις να αναπτυχθεις κοινωνικα δεν νομιζω να υπαρξει προβλημα.Ειναι φυσιολογικο να βρισκεσαι σε συγχυση.Γι αυτο και το αγχος ο φοβος και η ανασφαλεια

Πραγματι μου εχει στοιχησει.Πολυ σωστα το εθεσες.Γι αυτο οποτε τρωω τα μουτρα μου,απογοητευομαι και κλεινομαι.Ειναι μια πληγη αυτη η αληθεια ειναι και νοιωθω οτι ειναι ακομα ανοιχτη ακομα κι αν εχω φτασει 21.

Είμαι 19 χρονών, και απο αυτά που έγραψε ο Χρήστος, είναι σαν να διαβάζω για τον εαυτό μου κατα γράμμα. Βρίσκομαι στην ίδια ακριβώς κατάσταση, με όλες τις λεπτομέρειες που αναφέρει ο Χρήστος. Θελω να πώ κ εγώ ένα ευχαριστώ με την σειρά μου, για όλες τις συμβουλές που δίνονται απο σας!

Καλη χρονια και καλη δυναμη αδερφε στο ευχομαι ολοψυχα!πιστευω να ενοιωσες καλυτερα που καταλαβες οτι δεν εισαι ο μονος :)