Αγχός Σχετικα με την ομοφυλοφιλία
Καλήμερα. Είμαι φοιτητής στην Μυτιλήνη 22 στα 23 και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο με βασανίζει ένα αγχος γύρω από την ομοφυλοφιλία. Όταν πρωτοήρθα εδώ όλα ήταν μια χαρά είχα διάθεση να γνωρίσω νέους ανθρώπους και τέτοια. Να πω λίγα πράγματα για μένα πρώτα. Είμαι από μια μικρή επαρχία 5000 κατοίκων. Μουσικόφιλος ως το κόκκαλο. Όταν ήμουν 8 ο ξάδελφος μου ξέχασε το πρώτο CD των TXC σπίτι μου και μου έκανε μεγαλη εντύπωση. Μετά ακουγε metal και άκουγα και γω. Υστερα γύρισα σε ποιο alternative και indie πράγματα τα οποία μου άρεσαν πολύ και στα 17 άκουσα trip hop και αργότερα διάφωρα είδη ηλεκτρονικής. Φίλος της βρετανικης κουλτουρας. Πάντα ήμουν κλειστός τύπος. Επίσης έχω ενα μικρο προβλημα κινητικότητας στο δεξί μου χέρι. η οικογένεια μου ανηκει στη μεσαια ταξη. Ονειροπόλος αριστεριστης και ανθρωπιστης. Η σχολή που σπουδάζω είναι κοινωνικής φύσης και τα ερεθίσματα πολλά και ενδιαφέροντα. Ένα εντυπωσιακό χάος. Δύο έννοιες μου κεντρίσαν το ενδιαφέρον. Η νοηματοδότηση και η αστική αναπτυξη. Πάντα ζήλευα την αθήνα και τα διάφορα πολιτισμικά αυτής. Οι σχέσεις μου με τις κοπέλες λίγες και περίεργες. Οχι οτι είχα προβλημα να μιλάω και τετοια αλλά είχα ως προταιρεότητα πάντα την πνευματική κατανόηση. Μέσα στην κοινωνια των συνομιλικων αλλα και έξω. Ενιωθα διαφορετικός και μου αρεσε. Στις εννοιες τωρα. Η νοηματοδότηση ουσιαστικά λέει οτι όλα γίνονται με τον τρόπο που γίνονται επειδή η μάζα πιστευει έτσι. Χοντρικά. Οτι όλα είναι ρευστα. Τέλειο ε; Στην αρχη ναι. Από έφηβος είχα δεχτει οτι όλοι είμαστε εν δυνάμει τα πάντα. Ως φοιτητης καπνιζα και καπνίζω χόρτο. Είναι πνευματική εξαρτηση μεχρι ένα σημείο το παραδέχομαι. Υπο την επείρια σκεφτόμουν όλα αυτά που μάθαινα και τρελαινόμουν από χαρά. Φιλοσοφίες σχετικά με την παγκοσμιοποιηση την πολιτισμική επιρροη και τέτοια. Μέσα από το χόρτο ένιωθα και νίωθω (σε μικροτερο βαθμο βέβαια) οτι βλέπω τον κόσμο πιο βαθία. Μέχρι τωρα δεν έχω μιλήσει για ομοφυλοφιλία. Μαρεσει να αναλύω πραγματα. Σε μια μπαφοποσία λοιπόν σκέφτηκα οτι ίσως είμαι ομοφυλόφιλος. Τρομοκρατηθηκα. Γενικά σκαλωνα με το χόρτο αλλά μαρεσε. Από μικρος φοβόμουν την γνώμη των αλλων για μένα. Μετα μου ρθαν κατι μνημες από την παιδική μου ηλίκία, με ένα φίλο μου κάναμε οτι γ...με ο ένας τον αλλον και μια αλλη φορα που ήθέλα να γ...σω τον μικρο μου ξάφελφο που κοιμόμασταν μαζι και ίσως να του πάρω και .... καταλάβατε. Η μνημη είναι λίγο θολη βέβαια. Ερωτευμενος έχω υπάρξει. απο το δημοτικό ακόμα. Στο παιδικό σταθμο τα χα με 2 κοριτσια ταυτοχρονα χαχα! Στο γυμνασιο έκανα μια φίλη απο αθήνα που ακόμα είμαστε φίλοι και πάντα είχα μια μικρη καψουρα που δεν την παραδεχόμουνα. Οταν μπηκε η σκέψη αυτή αρχίσα να σκεφτομαι την ζωη μου και να παρατηρω αντρες. και πριν τους εβλεπα και καποιοι μου αρεσαν απο αποψη στυλ. για μενα η φιλια ειναι σημαντικό πραγμα σε φαση bromance και σκέφτηκα μηπως πάει και παρακατω. Άρχισα να έχω τσιμπήματα στο πέος μου οταν έβλεπα αντρες όχι στυση όμως. Γνωρίσα και ομοφυλόφιλους, καλά παιδια. Η συμπαθεια αυτη με τρόμαξε αν και δεν το ηθελα, δεν θέωρω σωστό να απομακρυνεις καποιον επειδη είναι gay. Αυτα βασικά. Την απόφαση να γράψω την πήρα οταν διαβασα τα πόστ ενος jimκατι εδω που η περιπτωση του μοιαζει πολυ με την δική μου. Ελπίζω να το δει
