...αρρωστοφοβία...

Καλησπέρα. Θα ήθελα τη γνώμη σας αναφορικά με την περίπτωσή μου. Πάσχω από κρίσεις πανικού εδώ και 3 χρόνια. Κατάφερνα να ελέγξω το πρόβλημά μου αλλά δυστυχώς, πριν ένα χρόνο, είχα μία περιπέτεια υγείας που επιδείνωσε δραματικά τα πράγματα.. Ένας -αγνώστου προελεύσεως- πόνος κατάφερε να δυσκολέψει τον καθημερινό αγώνα για την επιστροφή στη ''φυσιολογική ζωή''. Χρειάστηκαν 8 μήνες και αμέτρητες εξετάσεις για να καταλήξουν οι γιατροί ότι ο πόνος προέρχεται από κρυφή σκωληκοειδίτιδα. Ακολουθεί χειρουργείο και περίοδος δύσκολης ανάρρωσης. Εν τω μεταξύ, έχει προηγηθεί νοσηλεία μερικών ημερών σε νοσοκομείο, λόγω ίωσης. Να σημειώσω ότι ο υπεύθυνος ΄΄γιατρός΄΄ με κρατούσε όλες αυτές τις ημέρες στο νοσοκομείο χωρίς καμία εξήγηση παρά μία μόνιμη απάντηση: το ψάχνουμε και κάνουμε εξετάσεις. Ο λόγος; Φυσικά οικονομικός! Εν ολίγοις, ακόμα ένας λόγος να εντείνει το πρόβλημά μου και την ανησυχία μου. Ακολούθησε ψυχοθεραπεία -η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα- κατά την οποία προσπαθούσαμε να βρούμε την αιτία του πόνου. Η ψυχολόγος μου υποστήριζε, με το δίκιο της, ότι ήταν ψυχολογικός, μέχρι που ήρθε το χειρουργείο να επιβεβαιώσει ότι δεν το προκαλώ εγώ και όντως πονάω. Έκτοτε, ο πόνος έχει μειωθεί. Όμως, όταν πονάω ταράζομαι, αγχώνομαι, τρελαίνομαι. Δεν αντέχω άλλο. Παίρνω κάποια γνωστά αγχολυτικά τα οποία με έχουν βοηθήσει σ' ένα βαθμό, αλλά ειλικρινά δεν αντέχω άλλο.. Πονάω κάπου και νομίζω ότι παθαίνω πράγματα, να τονίσω ότι έχω μία εμμονή με την καρδιά, οπότε οι πόνοι επικεντρώνονται σε αυτό το σημείο. Πονάω στην κοιλιά και τρομοκρατούμαι και λέω τι παθαίνω πάλι.. δε μπορώ να τρέχω στους γιατρούς.. δε μπορώ να μη ζω επειδή φοβάμαι.. Αν σε κάποιον από σας είναι οικεία αυτά που λέω ας μου πει πώς νιώθει, πώς το ελέγχει, πώς αντέχει..
Νιώθω αγνώμων.. Έχω την υγεία μου την οικογένειά μου και άλλοι δεν έχουν τίποτα από τα δύο..

Συγγνώμη αν σας κούρασα..

καλησπερα.γιαννης 20 ετων.πολλα χρονια νοσοφοβεια.νομιζω πως εχω καρκινο καρδια κλπ κλπ. εγω παθενω και αποπραγματοποιηση και τα βλεπω ολα σαν ψευτικα.δεν μπορω να καταλαβω αν ζω η ονειρευομαι.η ζωη μου ειναι ενα χαλι

lost_soul, παρότι έχει περάσει πάνω από μήνας, ελπίζω να δεις την απάντηση. Καταρχήν ως προς τις αιτίες και τη διαχείριση των πανικών κλπ, χρειάζεται λίγο να δεις (με τη βοήθεια της ψυχολόγου σου) τι συμβαίνει στην καθημερινότητα σου. Είσαι ευχαριστημένη από τη ζωή σου, τις σχέσεις σου, τα ενδιαφέροντα σου, τον εαυτό σου?

Τώρα για τους πόνους...οι πόνοι συνήθως είναι καλό σημάδι, είναι ένδειξη ότι είμαστε ζωντανοί! :p Πάντως, καλό θα ήταν αν κάποιος πόνος είναι ιδιαίτερα έντονος, συνεχής ή ασυνήθιστος, να απευθύνεσαι άμεσα στο γιατρό και να κάνεις όλες τις εξετάσεις. Η αιτία ενός σταθερού και συγκεκριμένου πόνου, είναι κάτι που χρειάζεται έλεγχο. Χρειάζεται λοιπόν πρώτα να μάθεις να διακρίνεις ποιοι πόνοι είναι άξιοι διερεύνησης και ποιοι όχι. Να μάθεις το σώμα σου και να φροντίζεις το σώμα σου (αλήθεια, η φυσική σου κατάσταση πώς θα έλεγες ότι είναι?). Και μετά να μάθεις να περιορίζεις τον τρόμο και την καταστροφολογία γύρω από κάθε τυχαίο πόνο. Και τέλος να ενεργοποιείς τις δυνατότητες του οργανισμού σου ώστε να αντιμετωπίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οποιοδήποτε μικρότερο ή μεγαλύτερο πρόβλημα υγείας. Όλα αυτά είναι πέρα για πέρα εφικτά. Με την ψυχοθεραπεία που ήδη κάνεις, έχεις νιώσει κάποια διαφορά προς το καλύτερο?