Αδυναμία συγκέντρωσης

Θα αναφερθώ σε κάποια συμπτώματα, τα οποία αν και τα είχα παραθέσει σε παλαιότερα posts, ένιωσα την ανάγκη να «επιστρέψω», μιας και τον τελευταίο μήνα πέρασα δύσκολες καταστάσεις, που τα επανέφεραν.

Η κοινωνική φοβία, οι κρίσεις πανικού, η διαταραχή πανικού και το έντονο στρες με συνοδεύουν τα τελευταία επτά χρόνια της ζωής μου. Σε καθημερινή βάση, το έντονο άγχος είναι παρών σε αρκετές δραστηριότητες μου, από τις πιο απλές ως τις πιο πολύπλοκες.

Ένα από τα πιο ενοχλητικά συμπτώματα όλων των παραπάνω, είναι η αδυναμία συγκέντρωσης. Ενοχλητικό γιατί η εργασία μου είναι περισσότερο πνευματική και έχει να κάνει με την μελέτη, την διδασκαλία και ενίοτε την συγγραφή.

Στα πρώτα χρόνια συνύπαρξης με τον πανικό και το έντονο άγχος, παρατηρούσα ότι δεν είχα υπομονή να διαβάσω ένα απλό κείμενο. Έτσι, πολλές φορές ξεκινούσα την ανάγνωση από τις τελευταίες παραγράφους. Μετά από λίγο καιρό παρατήρησα ότι διάβαζα πολύ γρήγορα και επιφανειακά τα κείμενα και έπρεπε να μου «υπενθυμίζω» ότι πρέπει να «φρενάρω» ώστε να διαβάσω κανονικά.

Σήμερα, το συγκεκριμένο σύμπτωμα εξακολουθεί να υφίσταται. Προκειμένου να διαβάσω ένα κείμενο, εξακολουθώ να νιώθω ότι πρέπει να υπενθυμίζω στον εγκέφαλο μου, ότι «πρέπει»να συγκεντρωθώ προκειμένου να θυμάμαι τι έχω διαβάσει. Το αξιοπερίεργο είναι ότι το παραπάνω σύμπτωμα, δεν εμφανίζεται μόνο κατά την μελέτη βιβλίων που έχουν να κάνουν με την ειδικότητα μου, αλλά και με το απλό καθημερινό διάβασμα μιας εφημερίδας ή ενός forum σαν και αυτό. Πολλές φορές έχω την εντύπωση ότι διαβάζω από συνήθεια, μιας και μετά το πέρας της ανάγνωσης δεν θυμάμαι ουσιαστικές λεπτομέρειες από το κείμενο.

Παρατήρησα, ότι τα παραπάνω είχαν επίδραση και στον προφορικό λόγο. Δύσκολα, βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις και φράσεις, σε μια απλή συζήτηση ακόμη και με τους κοντινούς μου ανθρώπους.

Θα πρέπει να σημειώσω ότι παλαιότερα, η μνήμη μου ήταν αξιοθαύμαστη. Θυμόμουν ημερομηνίες, ονόματα, τηλέφωνα. Μετά τις ψυχολογικές περιπέτειες άρχισα να νιώθω ότι «καίγομαι».

Θα ήθελα να το συζητήσω με κάποιους που πιθανότατα έχουν τα ίδια συμπτώματα, αλλά και με οποιονδήποτε πιστεύει ότι μπορεί να βοηθήσει.

Σας ευχαριστώ

Είναι από τα πράγματα που με ενόχλησαν πιο πολύ στην κατάθλιψη. Ίσως γιατί αυτή κατάφερα να την ξεπεράσω αλλά αυτό ήταν από τις συνέπειες που διήρκησε κάποια χρόνια. Κατάθλιψη έπαθα στα 21 μου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή θεωρούσα τον εαυτό μου πολύ έξυπνο άνθρωπο, μου λέγανε π.χ. ότι έχω ταλέντο στα μαθηματικά, είχα επίσης πάρα πολύ καλή μνήμη σε ότι έχει να κάνει με αριθμούς.
Δεν έχω αναφέρει τι έπαθα εγώ στην κατάθλιψη. Έπαθα ένα απίστευτο άγχος, τόσο που μόνο αυτό ένιωθα, τόσο που δε μπορούσα να σκεφτώ τίποτα. Λες και ήμουν σε μία συνεχή αγωνία. Δε μπορούσα να νιώσω χαρά ή θλίψη, δε μπορούσα να ακούσω μουσική ή να δω τηλεόραση γιατί δεν άντεχα να μπουν πληροφορίες στο μυαλό μου. Καθόμουν μπροστά σε μία ανοιχτή τηλεόραση χωρίς ουσιαστικά να παρακολουθώ, σα χαμένη ήμουν. Δε μπορούσα να μιλήσω με ευκολία στους άλλους, μπορούσα να πω βασικές κουβέντες μόνο. Κοιμόμουνα 6 ώρες, καθόμουνα στην πολυθρόνα άλλες 6, ξανακοιμόμουνα και ούτω κάθεξής. Αν με ρώταγες πόσο κάνει 1+1 μπορεί να το σκεφτόμουνα (ή να προσπαθούσα) για 5 λεπτά. Ότι έκανα το έκανα σχεδόν τελείως μηχανικά. Είχα ένα απέραντο κενό στο μυαλό μου. Ακόμα και την κατάστασή μου δε μπορούσα να σκεφτώ. Όλα μου προκαλούσαν σύγχηση. Αυτή η περίοδος κράτησε 1-2 μήνες. Μετά άρχισαν τα συμπτώματα να γίνονται με αργό ρυθμό πιο ήπια. Βέβαια για πολλούς μήνες δε μπορούσα να νιώσω συναισθήματα, αλλά τουλάχιστον άρχισα κάπως να λειτουργώ. Συνολικά από την ώρα που ξεκίνησε με τις πρώτες κρίσεις πανικού και τη θλίψη, μέχρι το τέλος που μπορούσα πια να βγω έξω και να μπορώ να χαρώ και να νιώσω ευχάριστα συναισθήματα μου πήρε 1 χρόνο.
Μου έμεινε η \"χαζομάρα\". Είχα διαβάσει ότι το μακροχρόνιο άγχος καταστρέφει εγκεφαλικά κύτταρα με πιο έντονο ρυθμό. Ήμουν σίγουρη ότι αυτό είχα πάθει και στενοχωριόμουνα ότι θα μείνω έτσι. Δεν ήμουν φυσικά τελείως χαζή. Αλλά εκεί που είχα συνηθίσει σε μία ευκολία στο να λύνω προβλήματα και να σκέφτομαι πολύπλοκα, έβλεπα ότι όταν προσπαθούσα να προχωρήσω παραπέρα ήταν λες και αντιμετώπιζα ένα τοίχο.
Με τον καιρό κατάλαβα ότι αυτό οφείλεται ναι μεν σε αυτό που πέρασα αλλά όχι γιατί νεκρώθηκαν πολλά εγκεφαλικά κύτταρα. Πιστεύω ότι έχει να κάνει με την άμυνα του οργανισμού μας απέναντι στο άγχος. Είναι όπως με την παροιμία \"όποιος έχει καεί με το χυλό φυσάει και το γιαούρτι\". Όταν προσπαθούμε να σκεφτούμε ένα πολύπλοκο πρόβλημα οι μηχανισμοί μοιάζουν με αυτούς του άγχους. Και το μυαλό μας τους μπλοκάρει για να μη ξαναπεράσει την επώδυνη διαδικασία. Πάντως με τον καιρό μπόρεσα να επανέλθω σχεδόν στη προηγούμενη κατάστασή μου. Δε μου είναι τόσο εύκολο πια να θυμάμαι ημερομηνίες και αριθμούς όμως. Ίσως γιατί όσο μεγαλώνουμε έχουμε πια τόσες πληροφορίες στο μυαλό μας που δεν αντέχει να χειριστεί κι άλλες με ευκολία.

Ναι το αισθανομαι και εγω αυτο σε συγκριση τουλαχιστον με παλιοτερα...δεν ξερω οφειλεται στα φαρμακα...στην παθηση..στην ηλικια ή σε ενα συνδυασμο ολων.
Βεβαια εμενα φτανει (σε λιγοτερο βαθμο τωρα) να μην μπορω να καταλαβω μια συζητηση...να μην πιανω τις λεξεις..τις προτασεις κλπ. πραγμα που κανει την επικοινωνια δυσκολη και οφειλεται στην παθηση...στον γραπτο λογο το αντιμετωπιζω πιο ευκολα το φαινομενο..οχι οτι δεν ειναι υπαρκτο αλλα οπως να το κανεις προτρεχει η επικοινωνια
.
Βασικα θα μπορουσα να γραψω πολλα αλλα δεν θα το ηθελα καθως και φαρμακα που δεν μου συνταγογραφουν και πιστευω οτι θα μπορουσαν να με βοηθησουν στην περιπτωση μου... δεν καιγομαι και ολας να μου τα συνταγογραφησουν γιατι σκεφτομαι και ααααλλα φαρμακα.

Δεν ξερω την κλιμακα που σε επηρεαζει και κατα ποσο σε κανει δυσλειτουργικο, μπορεις να το συζητησεις με καποιον γιατρο αλλα το πιο πιθανο ειναι να σου προσφερει μηδεν λυσεις.
Απο περιεργεια ποσο γρηγορα διαβαζεις ενα βιβλιο (ελαφρυ μυθιστορημα για χαβαλε) πχ 100 σελιδων?

Ενδιαφέρουσες και κατατοπιστικές οι εμπειρίες σας παιδιά.

Keep_walking όσον αφορά την ερώτηση σου...
Μπορώ να πω ότι διαβάζω αρκετά γρήγορα, αλλά \"χάνω\" κάποια πράγματα ή λεπτομερειες της υπόθεσης. Προκειμένου να εμπεδώσω ή να \"κατακτήσω\" κάποια από αυτά θα πρέπει να τα διαβάσω και άλλες φορές... κάτι σαν επανάληψη...

Χαχα, κι εγώ διαβάζω πιο γρήγορα από άλλους ανθρώπους. 100 σελίδων μου φαίνεται μικρό, μάλλον γύρω στις 3 ώρες. Αλλά σπάνια κοιτάω πίσω. Εξαρτάται βέβαια και το κείμενο. Αν είναι επιστημονικό σίγουρα θα κάτσω περισσότερη ώρα για να καταλάβω κάτι.

Πάντως ούτε εγώ νιώθω σίγουρη με τον εαυτό μου στο προφορικό λόγο. Αλλά αυτό το είχα πάντα.

Ο τρόπος που διαβάζω και εκφράζομαι προσωπικά δε πιστεύω ότι έχει να κάνει με κατάθλιψη και ψυχολογικά προβλήματα. Για μένα απλά οφείλονται στις ιδιαιτερότητες του εγκεφάλου του καθενός. Ας πούμε όταν σκέφτομαι δεν είναι ότι σκέφτομαι με λέξεις αλλά περισσότερο με αισθήσεις, οπότε πρέπει να ανασύρω πολύ γρήγορα τις κατάλληλες λέξεις που περιγράφουν τις αισθήσεις για να μιλήσω. Δεν είναι εύκολο για μένα. Μερικές φορές μου έρχεται στο μυαλό η αγγλική λέξη αντί για την ελληνική και μετά πρέπει να κάθομαι να σκέφτομαι πόση ώρα ποια είναι η μετάφραση. Όταν πρέπει να γράψω κάποιο κείμενο ως εργασία έχω πάντα αγγλοελληνικό λεξικό ανοιχτό στον υπολογιστή για να βρίσκω τις λέξεις που θέλω να γράψω. Και δεν είναι ότι έχω τη φοβερή γνώση αγγλικών. Απλά καλή είναι. Πωπω, σκέφτομαι να ήξερα περισσότερες γλώσσες τι πρόβλημα θα είχα.

Αλλά γενικά έχω προβλήματα με το να θυμάμαι ονόματα και λέξεις. Πιστεύω ότι οφείλεται στο ότι δεν είναι αναπτυγμένη στο μέγιστο η συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου (άλλες περιοχές ευθύνονται για τα ονόματα και άλλες για αριθμούς).

http://www.omh.state.ny.us/omhweb/cogdys_manual/CogDysHndbk.htm

Αν ξερεις καλα αγγλικα μπορεις να διαβασεις την ιστοσελιδα που σου παραθετω και που ειχα κανει και παλιοτερα ποστ.
Εχει οτι χρειαζεται να ξερεις...για μενα εκτυπωσε την και διαβασε την προσεκτικα.
Επειδη μολις χθες δημιουργησα ενα blog βασιζομενος στην παραπανω ιστοσελιδα θα γραψω το πρωτο μου αρθρο στα ελληνικα...βεβαια αποκλειεται να ειναι τοσο καλο οσο το πρωτοτυπο και χρειαζεται υπερβολικη δουλεια για να γινει...οταν καταφερω εντελει να το αρθρογραφησω θα δωσω και το λινκ να διαβασεις τις αποψεις μου.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Ναι το αισθανομαι και εγω αυτο σε συγκριση τουλαχιστον με παλιοτερα...δεν ξερω οφειλεται στα φαρμακα...στην παθηση..στην ηλικια ή σε ενα συνδυασμο ολων.
Βεβαια εμενα φτανει (σε λιγοτερο βαθμο τωρα) να μην μπορω να καταλαβω μια συζητηση...να μην πιανω τις λεξεις..τις προτασεις κλπ. πραγμα που κανει την επικοινωνια δυσκολη και οφειλεται στην παθηση...στον γραπτο λογο το αντιμετωπιζω πιο ευκολα το φαινομενο..οχι οτι δεν ειναι υπαρκτο αλλα οπως να το κανεις προτρεχει η επικοινωνια
.
Βασικα θα μπορουσα να γραψω πολλα αλλα δεν θα το ηθελα καθως και φαρμακα που δεν μου συνταγογραφουν και πιστευω οτι θα μπορουσαν να με βοηθησουν στην περιπτωση μου... δεν καιγομαι και ολας να μου τα συνταγογραφησουν γιατι σκεφτομαι και ααααλλα φαρμακα.

Δεν ξερω την κλιμακα που σε επηρεαζει και κατα ποσο σε κανει δυσλειτουργικο, μπορεις να το συζητησεις με καποιον γιατρο αλλα το πιο πιθανο ειναι να σου προσφερει μηδεν λυσεις.
Απο περιεργεια ποσο γρηγορα διαβαζεις ενα βιβλιο (ελαφρυ μυθιστορημα για χαβαλε) πχ 100 σελιδων?

---

Αυτό το τεστ με το βιβλίο να το βάλει συγκρίσει των παλιών του ικανοτήτων όχι συγκρίσει ικανοτήτων άλλων.Όλοι έχουμε διαφορετικό ρυθμό συγκέντρωσης και κατανόησης του λόγου κι ας είμαστε οι Σούπερ Φυσιολογικοί.
Σκέψου.Αν πριν τα χάπια διάβαζες ικανοποιητικά και κατανοούσες τους άλλους εξίσου εύκολα τότε η αλλοίωση επέρχεται από τα χάπια.Αν όχι από την ασθένεια.

Ναι ετσι ειναι με βασει τον παλιο του εαυτο το εννοω και εγω...αλλα σιγουρα για να το αναφερει ως προβλημα θα εχει δει διαφορες με τον παλιο του εαυτο.
Το θεμα ειναι και κατα ποσο τον κανει δυσλειτουργικο...μια πτωση φανταζομαι μικρη ειναι αναμενομενη.
Δεν ξερω πως μου ηρθε το τεστ με το βιβλιο...ετσι το σκεφτηκα εκεινη την στιγμη...γιατι το ειχα σκεφτει και για την περιπτωση μου.

Ε,ναι μωρέ.Κι εγώ τεστάρω τον εαυτό μου και είναι κουραστικό.Από τα χάπια είναι τα περισσότερα.Τα έκοψα αναγκαστικά 2 εβδομάδες και είδα άσπρη μέρα στο διάβασμα.Με τεστάρω σε πολλά και είναι εξοργιστικό και επειδή το κάνω γι\'αυτό λέω σε εσένα να μην το κάνεις.Τσάμπα κόπος και ψυχική φθορά.Εσύ συγκεντρωνόσουν παλιά καλά χωρίς χάπια αλλά με την ασθένεια;;;(Κατά τ\'άλλα μην τεστάρεσαι.Λολ)

Και ομως δεν οφειλονται μονο στα φαρμακα...μακαρι να ηταν ετσι στην περιπτωση του gus και το εντονο στρες παιζει το ρολο του.
...Most people think best, pay attention and remember better when they are not emotionally stressed...

Ναι ναι αυτό είναι σίγουρο.Αλλά για εμένα το μεγαλύτερο ρόλο τον παίζουν τα χάπια.Σίγουρα η αδυναμία συγκέντρωσης μου οφείλεται και σε άλλους παράγοντες αλλά η πνευματική μου ικανότητα μειώνεται όπως είδα σημαντικά με τα φάρμακα.Χωρίς χάπια δεν διάβασα σελίδες.Όμως είχα την ικανότητα και τη διάθεση να ανατρέξω σε πληροφορίες να συνδυάσω στοιχεία και να οργανώσω καλύτερα τη σκέψη μου.Με τα χάπια καθόμουν πάνω από ένα βιβλίο και ανάθεμα αν καταλάβαινα Χριστό.Δεν μπορούσα να αφομιώσω τις πληροφορίες.Από το ένα έμπαινε απ\'τ\'άλλο έβγαινε.Χαίρομαι που αν και προσωρινά είδα ότι δεν έφταιγα σε κάτι εγώ δηλ.ότι είμαι στούρνο απελέκητο αλλά τα χάπια και που ξαναβρήκα την παλιά μου φόρμα.

Ναι ναι αυτό είναι σίγουρο.Αλλά για εμένα το μεγαλύτερο ρόλο τον παίζουν τα χάπια.Σίγουρα η αδυναμία συγκέντρωσης μου οφείλεται και σε άλλους παράγοντες αλλά η πνευματική μου ικανότητα μειώνεται όπως είδα σημαντικά με τα φάρμακα.Χωρίς χάπια δεν διάβασα σελίδες.Όμως είχα την ικανότητα και τη διάθεση να ανατρέξω σε πληροφορίες να συνδυάσω στοιχεία και να οργανώσω καλύτερα τη σκέψη μου.Με τα χάπια καθόμουν πάνω από ένα βιβλίο και ανάθεμα αν καταλάβαινα Χριστό.Δεν μπορούσα να αφομιώσω τις πληροφορίες.Από το ένα έμπαινε απ\'τ\'άλλο έβγαινε.Χαίρομαι που αν και προσωρινά είδα ότι δεν έφταιγα σε κάτι εγώ δηλ.ότι είμαι στούρνο απελέκητο αλλά τα χάπια και που ξαναβρήκα την παλιά μου φόρμα.

Χεχε χθες μου μιλουσε μια ιδιαιτερα ομορφη κοπελλα και ειχα στρεσσαριστει ιδιαιτερα και δεν καταλαβαινα καλα τι μου ελεγε ημουν ολο ε? τι μου ειπες?...ειχε και λιγο βαβουρα το περιβαλλον...αυτο μαλλον ειναι φυσιολογικο δεν οφειλοταν στην ασθενεια μου:p

Με την επικοινωνία ποτέ δεν είχα πρόβλημα.Μπορεί να ταξίδευα αλλά οικειοθελώς.Απλά όταν ήμουν για μάθημα και μιλούσε η καθηγήτρια κατέβαλα αρκετή προσπάθεια να αντιληφθώ την παράδοση του νέου μαθήματος...Είχα μια τάση να φεύγω λίγο με το μυαλό.Αφαιρούμουν αλλά αυτό δεν νομίζω να είναι απ\'τα χάπια.Εκ γενετής λέει μου έκατσε....Παιδί μου γιατί είσαι στον κόσμο σου;;;Γιατί δεν μου αρέσει ο δικός σου!

Με αφορμή κάποια από τα σχόλια παραπάνω θυμήθηκα το πρώην αγόρι μου που είχαμε σχέση 7 χρόνια. Ένας καθ\'όλα συγκροτημένος άνθρωπος που δεν είχε επιδείξει καμία ψυχολογική διαταραχή.
Είχε ας πούμε μία περίεργη αντίδραση σε φωνές και ένταση. Αν του φώναζα, αν η φωνή μου ήταν υψωμένη δεν καταλάβαινε τίποτα από ότι του έλεγα. Μου το δήλωνε καθαρά. Όταν συνέβαινε αυτό ήταν σα να μη μπορούσε να κατανοήσει τις λέξεις που του έλεγα. Άκουγε λέξεις να βγαίνουν από το στόμα μου αλλά δε μπορούσε να τις συνδέσει μεταξύ τους, να βγάζουν νόημα λες και έβαζε ένα τοίχος ανάμεσά μας. Φυσικά αυτό δε συνέβαινε μόνο με μένα. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που δε τσακωνόμασταν ποτέ. Με \"ανάγκασε\" και μένα να ηρεμήσω πάρα πολύ. Μου άρεσε όμως κιόλας αυτή η συνέπεια.
Δεν το αντιμετώπιζε σαν πρόβλημα, αλλά σαν ιδιαιτερότητά του και φρόντιζε να γίνεται κατανοητό από τους άλλους και να διαλέγει ήρεμα περιβάλλοντα.