κρίσεις πανικού και άγιος ο Θεός!!

Καλησπέρα σε όλους. Για ευνόητους λόγους δεν αποκαλύπτω το όνομα μου αλλά ακούω και στο ψευδώνυμο Ηolyman. Τον τελευταίο χρόνο περίπου όταν με παράτησε η κοπέλα μου χωρίς προφανή αιτία ξεκίνησε για μένα ένας γολγοθάς. Ενώ είχα στενοχωρηθεί πάρα πολύ αρχικά κάνοντας κρίσεις πανικού στη συνέχεια το ξεπέρασα. Τον προηγούμενο Αύγουστο όμως οι κρίσεις πανικού ήταν συνεχόμενες και η κατάθλιψη μόνιμη για παράπανω από 20 μέρες. Πήγα σε ένα ψυχίατρο όπου μου έδωσε lexotanil για τρεις εβδομάδες και zoloft το οποίο παίρνω μέχρι σήμερα (100mg την ημέρα) και τα πήγαινα μια χαρά μέχρι προχθές. Στις 22/5 συνέβη κάτι και αγχώθηκα πολύ και νευρίασα και είχε ως αποτέλεσμα να κάνω κρίση πανικού. Ο γιατρός μου είπε να πάρω lexotanil για πέντε μέρες περίπου και στη συνέχεια θα επικοινωνήσουμε και θα δουμε. Θέλω να ρωτήσω το εξής: Αυτές οι κρίσεις πανικού θα σταματήσουν επιτέλους να με βαζανίζουν;;; Θα έρθει η στιγμή που να μη φοβάμαι ότι δεν θα ξανακυλίσω ή θα ζω μόνιμα με αυτό τον φόβο;; Εκεί που είπα ότι είμαι καλύτερα με έπιασε πάλι κατάθλιψη και άγχος (τα οποία μου προκαλούν τον πανικό) και ξαφνικά νιώθω απογοήτευση ότι δεν θα γίνω ποτέ όπως πριν. Ήθελα να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις με όλους εσάς μιάς και εκτός από την οικογένεια μου δεν μπορώ να μιλήσω σε κάποιο φίλο γι αυτά γιατί δεν ξέρω πως θα το εκλάβει ο καθένας.

Ευχαριστώ

Quote:

---

Originally posted by Holyman
Καλησπέρα σε όλους. Για ευνόητους λόγους δεν αποκαλύπτω το όνομα μου αλλά ακούω και στο ψευδώνυμο Ηolyman. Τον τελευταίο χρόνο περίπου όταν με παράτησε η κοπέλα μου χωρίς προφανή αιτία ξεκίνησε για μένα ένας γολγοθάς. Ενώ είχα στενοχωρηθεί πάρα πολύ αρχικά κάνοντας κρίσεις πανικού στη συνέχεια το ξεπέρασα. Τον προηγούμενο Αύγουστο όμως οι κρίσεις πανικού ήταν συνεχόμενες και η κατάθλιψη μόνιμη για παράπανω από 20 μέρες. Πήγα σε ένα ψυχίατρο όπου μου έδωσε lexotanil για τρεις εβδομάδες και zoloft το οποίο παίρνω μέχρι σήμερα (100mg την ημέρα) και τα πήγαινα μια χαρά μέχρι προχθές. Στις 22/5 συνέβη κάτι και αγχώθηκα πολύ και νευρίασα και είχε ως αποτέλεσμα να κάνω κρίση πανικού. Ο γιατρός μου είπε να πάρω lexotanil για πέντε μέρες περίπου και στη συνέχεια θα επικοινωνήσουμε και θα δουμε. Θέλω να ρωτήσω το εξής: Αυτές οι κρίσεις πανικού θα σταματήσουν επιτέλους να με βαζανίζουν;;; Θα έρθει η στιγμή που να μη φοβάμαι ότι δεν θα ξανακυλίσω ή θα ζω μόνιμα με αυτό τον φόβο;; Εκεί που είπα ότι είμαι καλύτερα με έπιασε πάλι κατάθλιψη και άγχος (τα οποία μου προκαλούν τον πανικό) και ξαφνικά νιώθω απογοήτευση ότι δεν θα γίνω ποτέ όπως πριν. Ήθελα να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις με όλους εσάς μιάς και εκτός από την οικογένεια μου δεν μπορώ να μιλήσω σε κάποιο φίλο γι αυτά γιατί δεν ξέρω πως θα το εκλάβει ο καθένας.

Ευχαριστώ

---

Δεν μπορώ να βοηθήσω γιατί δεν έχω κρίσεις πανικού μία φορά που κάτι έπαθα (νεύρα τσίτα και τζζζζζζζζζζζζ και πεθαίνω) τη διέγνωσαν εξ αποστάσεως και μέσω τρίτων ως \"υστερία οφελιμιστικού τύπου\" (ρε πούστη μου ακόμα και στη κρίση τον εαυτό μου κοιτάω!!!)΄Πάντως μπορεί και να κάναν λάθος γιατί ούτε φωνές έβαλα ούτε τίποτα. Απλά σαν να είχαν υπερφορτωθεί τα νευρικά μου κύταρα και σαν να πέθαινα. Αλλά επειδή είχα διαβάσει για τις κρίσεις πανικού έλεγα ότι δεν θα πεθάνω και φανταζόμουνα πράσινα λιβάδια και γάργαρα κρυστάλινα ποταμίσια νερά. Ποτέ σε κανέναν δεν θα ξαναδώσω τέτοιο επίπεδο ελέγχου πάνω μου.
Τέλος πάντων πλατιάζω λόγω και του προχωρημένου της ώρας, αλλά έχω κάτι ουσιώδες να πω.

Θυμάμαι πριν από πολύ καιρό, πριν καν καταλάβω ότι είχα κάτι που το λέγανε επερχόμενη κατάθλιψη, σ\'ένα φιλικό τραπέζι ήταν μια κοπελιά. Θυμάμαι αυτό που είχε πει: ο ψυχολόγος μου μου είπε μπλα μπλα αλλά τώρα (κοιτάζοντας εμένα) αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Θυμάμαι τις αντιδράσεις μου. Ψυχολογός και όλα αυτά ήταν πράγματα άγνωστα σε μένα τότε. Θυμάμαι πως τη κοίταξα και χαμογέλασα γιατί δεν μου φάνηκε \"απειλητικό\" αυτό που είπε ή παράξενο... το έλεγε με τέτοια συνείδηση και... σιγουριά! που έφευγαν όσες επιφυλάξεις μπορεί να έχει κάποιος. Ίσως να σκέφτηκα \"τρελιάρα\" αλλά με τη γλυκιά έννοια, δεν είχε κάτι το επικριτικό. Και πρόσεξε, το έλεγε σε ένα τραπέζι γεμάτο κόσμο, κυρίως άγνωστοι μεταξύ μας, εμένα δεν με είχε ξαναδεί, και δεν κόλωσε ούτε λεπτό.

Δεν ξέρεις τι σκέφτονται οι άλλοι. Αυτό προσπαθώ να πω. Κι ίσως αν μένουμε κλεισμένοι στην οικογένεια μας δημιουργούμε μια ασφάλεια - παγίδα που δεν τη χρειαζόμαστε. Αυτά έτσι σαν εμπειρίες.

katarxas kaneis psuxo8erapeia?
oi kriseis panikou apoteloun to sumptwma kai oxi thn as8eneia,,kati sumbainei mesa sou kai prepei na to anakalupseis,,mono etsi 8a gineis kala,,,ta xapia sou dinoun mia proskairh beltiwsh...an den lu8ei auto pou se basanizei mesa sou otan 8a ta tsamatas oi kriseis ua epanerxontai..egw den exw parei xapia para mono mia fora mou edwsan lexotanil se ena nosokomeio..me th psuxo8erapeia ta pragmata beltiw8hkan...kai to pio shmantiko einai oti den fobamai kai den skeftomai sunexeia ti 8a ginei an me ksanapiasei ktl..giati mallon 8a to ksereis oti me ton fobo mas prokaloume tis krieseis..to problhma einai mesa sou...kai 8elei na bgei..akouse to...

Quote:

---

Originally posted by Holyman
Καλησπέρα σε όλους. Για ευνόητους λόγους δεν αποκαλύπτω το όνομα μου αλλά ακούω και στο ψευδώνυμο Ηolyman. Τον τελευταίο χρόνο περίπου όταν με παράτησε η κοπέλα μου χωρίς προφανή αιτία ξεκίνησε για μένα ένας γολγοθάς. Ενώ είχα στενοχωρηθεί πάρα πολύ αρχικά κάνοντας κρίσεις πανικού στη συνέχεια το ξεπέρασα. Τον προηγούμενο Αύγουστο όμως οι κρίσεις πανικού ήταν συνεχόμενες και η κατάθλιψη μόνιμη για παράπανω από 20 μέρες. Πήγα σε ένα ψυχίατρο όπου μου έδωσε lexotanil για τρεις εβδομάδες και zoloft το οποίο παίρνω μέχρι σήμερα (100mg την ημέρα) και τα πήγαινα μια χαρά μέχρι προχθές. Στις 22/5 συνέβη κάτι και αγχώθηκα πολύ και νευρίασα και είχε ως αποτέλεσμα να κάνω κρίση πανικού. Ο γιατρός μου είπε να πάρω lexotanil για πέντε μέρες περίπου και στη συνέχεια θα επικοινωνήσουμε και θα δουμε. Θέλω να ρωτήσω το εξής: Αυτές οι κρίσεις πανικού θα σταματήσουν επιτέλους να με βαζανίζουν;;; Θα έρθει η στιγμή που να μη φοβάμαι ότι δεν θα ξανακυλίσω ή θα ζω μόνιμα με αυτό τον φόβο;; Εκεί που είπα ότι είμαι καλύτερα με έπιασε πάλι κατάθλιψη και άγχος (τα οποία μου προκαλούν τον πανικό) και ξαφνικά νιώθω απογοήτευση ότι δεν θα γίνω ποτέ όπως πριν. Ήθελα να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις με όλους εσάς μιάς και εκτός από την οικογένεια μου δεν μπορώ να μιλήσω σε κάποιο φίλο γι αυτά γιατί δεν ξέρω πως θα το εκλάβει ο καθένας.

Ευχαριστώ

---

4 περίπου χρόνια με φαρμακοθεραπεία και αναγκάστηκα να σταματήσω τα χάπια λόγω μιας βαριάς ίωσης.Παρά την σοβαρότητα της ίωσης και το πόσο με στρέσαρε ψυχολογικά δύο εβδομάδες χωρίς γραμμάριο χαπιού αν και το φοβόμουν δεν έκανα ούτε μία κρίση.Έκαναν και ένα καλό τα χάπια και η ψυχοθεραπεία.Κρίσεις μετά τους πρώτους μήνες φαρμακοληψίας δεν ξαναέκανα.Έφυγαν όπως ήρθαν.Μπορεί να συνέβη σε εμένα αυτό.Ελπίζω όμως να εκφράζω μια γενική άποψη περί του πόσο γρήγορα περνούν οι κρίσεις......Πώς τη βιώνεις εσύ την κρίση από περιέργεια;Εγώ ως πνίξιμο,όλα με πλακώνουν και ετοιμάζομαι να πεθάνω.Μοιάζουν οι περιγραφές;;;Νομίζω η κρίση πανικού είναι ότι πιο εύκολα αντιμετωπίσιμο απλά ιδιαίτερα κατά την δική μου άποψη επικίνδυνο και επώδυνο όταν συμβαίνει.Επικίνδυνο από την άποψη ότι η πίεσή μου και οι παλμοί μου έφταναν στο φουλ.....

kassi21 και όποιος εκανε θεραπεία με φαρμακα. νιώσατε παρενεργειες? προσπαθώ να ξεκινησω φαρμακοθεραπεία, αλλά μετα απο καναδυο μερες άλλωτε το χασμουρητό (σαν να μου βγαινει η ψυχή), άλλωτε η ζαλη, άλωτε η κουμάρα και το μουδιασμα στο σαγόνι και τη γλώσσα ή και όλα μαζι, σε διάφορα φαρμακα που δοκίμασα( zoloft,seroxat,seropram) με φτάνανε στο σημειο να μην κανω ποτε θεραπεια . Ξρω πως η επιδραση αρχιζει μετα απο 2-4 βδομαδες. Εσεις που κανατε θεραπεία με φαρμακευτικη αγωγή, φευγουν οι παρενεργειες?

Τσου.Κλαιγόμαστε εδώ όλη τη μέρα στο φόρουμ γι\'αυτές τις παρενέργειες.Πώς λένε το δασύτριχό μου στήθος είναι μύθος έτσι και το ψυχοφάρμακο χωρίς παρενέργεια.Εγώ ξεκίνησα χάπια γιατί όπως διάβασα και από κάποιον άλλο ομοιοπαθή δεν γινόταν αλλιώς.Είναι τόση η ένταση που ζεις που το αναζητάς το χάπι για να γλιτώσεις.Ελπίζω να μην έρθεις σε αυτό το σημείο αλλά αν σκέφτεσαι τι παρενέργειες έχει το χάπι δεν πρόκειται ποτέ να κάνεις δουλειά.Χρατς!(ήχος από μαστίγιο)......Ακολούθα απλά πιστά οδηγίες ψυχιάτρου/ψυχολόγου να επιφέρεις πιο σύντομα την αποθεραπεία σου.