Ψυχική ασθένεια και κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο.

Αντιμετώπισα κάποια ψυχική διαταραχή στα 27 όταν είχαν προηγηθεί ποικίλες καταστάσεις (διάλυση οικογένειας με έξι παιδιά και οικονομικά προβλήματα σαν παιδί αυτής της οικογένειας, εγκατάλειψη σπουδών λόγω οικονομικών δυσκολιών στο εξωτερικό, αδυναμία έναρξης σπουδών στην Ελλάδα όπου εισήχθηκα με πανελλήνιες, εργασία σε ΝΠΙΔ με χαμηλές αμοιβές, αδυναμία εύρεσης συντρόφου).
Μπορεί αυτή η ψυχική διαταραχή να είναι αποτέλεσμα κοινωνικών παραγόντων και όχι η αιτία που δημιουργεί την κοινωνική απομόνωση?
Διάβασα μια ιστορία ψυχικά ασθενούς (με έναρξη της ασθένειας στα 17) και ειλικρινά λυπήθηκα γιατί κουβαλώντας το στίγμα (με την έννοια ότι ο εργοδότης γνώριζε το ιστορικό π.χ.), κατάφερε να σπουδάσει και να εργάζεται αλλά με χαμηλές αμοιβές που δεν του επέτρεπαν να αναβαθμίσει την ποιότητα ζωής του και θεωρούμενος σε κάθε βήμα ως ασθενής και εν δυνάμει επικίνδυνος.
Αυτή είναι μια διαφορετική περίπτωση εφόσον η ασθένεια χτύπησε σε πολύ τρυφερή ηλικία.
Αν έχει προηγηθεί όμως ένα ανακάτωμα της οικογένειας από συγγενικά πρόσωπα λόγω διάλυσης (για παράδειγμα επενέβησαν και έπεισαν την μητέρα μου να μην διαθέσει έστω και λίγα χρήματα για τις σπουδές μου, προσπάθησαν να περάσουν την φήμη ότι ο αδερφός μου έγινε έμπορος ναρκωτικών, ότι ο άλλος είναι gay κ.α.) με συνέπειες όχι τραγικές αφού κανείς δεν έγινε έμπορος ναρκωτικών ή έκανε έγκλημα, αλλά πιο ήπιες (τα αδέρφια μου με την ενθάρρυνση του περιβάλλοντος υιοθέτησαν τάσεις αιώνιων φοιτητών ή τεμπελιάς αδιαφορώντας για την οικονομική αιμορραγία, εγώ στερούμαι ενός αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου κλπ.), όλα αυτά συνηγορούν στην εμφάνιση ψυχικής ασθένειας?
Μπορεί στην καθομιλουμένη δηλαδή ένα άτομο να τα πάρει τόσο στο κρανίο σε σημείο που να αρχίσει να ακούει φωνές?
Σημειωτέον ότι οι φωνές στο επεισόδιο στην ηλικία των 27,αναφέρονταν σε διασυρμό με βιντεοσκόπηση ιδιωτικών στιγμών, από συγγενείς (είχα πράγματι μια σεξουαλική σχέση με άτομο που ήταν και μακρινός συγγενής αλλά γνωστός στον τόπο καταγωγής μου και στο σόι μου από την πλευρά της μητέρας μου). Κοινώς οι φωνές ισχυρίζονταν "σε κάνουν ρεζίλι παντού για να μην καταφέρεις να έχεις ούτε προσωπική ζωή".

Βασικά τα πράγματα διαφέρουν ανάλογα την διαταραχή. Είναι όμως πιθανόν να υπάρχει μια προδιάθεση της διαταραχής και αυτή να πυροδοτηθεί απο διάφορες κοινωνικο-οικονομικές καταστάσεις και γεγονότα στην ζωή του ατομου.

Kάθε άνθρωπος έχει τα όριά του. Σημασία έχει όχι ακριβώς τι μας συμβαίνει αλλά πως τα διαχειριζόμαστε μέσα μας. Κάποιες καταστάσεις όμως είναι στα όρια των περισσοτέρων και δύσκολο να διαχειριστούν.

Προσπαθώ να καταλάβω τι έπαθες. Αυτό το επεισόδιο που λες, έγινε μια φορά ή πολλές φορές; Καταλάβαινες ότι προέρχεται από μέσα σου και δεν είναι πραγματικές φωνές;

Κάποια περίοδος που ήμουν στρεσαρισμένη και ένιωθα περίεργα ήταν σα να ακούω φωνές αλλά καταλάβαινα ότι τις δημιουργούσα εγώ και μάλιστα μπορούσα να τις προκαλέσω. Ειδικά τη φωνή της μητέρας μου μπορούσα να τη χρησιμοποιήσω για να κάνω ολόκληρη διάλεξη. Παρόλο που ακουγόταν λες και ήταν στο διπλανό δωμάτιο και μου μίλαγε καταλάβαινα (τις πρώτες φορές δεν ήμουν σίγουρη) ότι η ευαίσθητη κατάστασή μου εκείνο το διάστημα με είχε κάνει να νιώθω κάποια πράγματα πιο έντονα. Δεν έδωσα καμία σημασία, μου φάνηκε διασκεδαστικό κιόλας γιατί έπαιζα με αυτό, και όταν πέρασε η περίεργη περίοδος έφυγε μόνο του. Αλλά ήξερα ότι εγώ έχω τον έλεγχο, ήταν όπως βλέπεις ένα όνειρο, ξυπνάς και θέλεις να το συνεχίσεις και νομίζεις ότι συνεχίζεται μόνο του αλλά τελικά μπορείς να επέμβεις αλλά και πηγαίνει προς την κατεύθυνση που θέλεις.

Κανείς δεν ξέρει τις αιτίες.
Μπορεί να ήταν μόνο αυτές οι δυσκολίες και τα βιώματα (περιβάλλον) που πέρασες, μπορεί να ήταν αυτά συν μια κληρονομική προδιάθεση, ή μόνο προδιάθεση και καθόλου περιβάλλον, χίλια δυο μπορεί να φταίξανε. Η ουσία είναι \"τι κάνεις μετά\" την ασθένεια (αυτό το λέει ο Nash).
Όλοι εμείς έχουμε έντονη τη τάση για αυτοπαρατήρηση/αυτοψυχανάλυση αλλά φιλικά σου λέω \"άστο, μην το ψάχνεις\". Άλλος έχει μικρό σταυρό, εμείς μεγάλο και δυσβάστακτο. Άλλος καλή μοίρα, άλλος ταπεινή.
Πιστεύω, σε όχι πολλά χρόνια από τώρα, όλες αυτές οι ασθένειες (που υπάρχουν αιώνες τώρα) θα θεραπεύονται πλήρως και θα δούμε κι εμείς οι κατατρεγμένοι μια καλύτερη μέρα.

Quote:

---

Πιστεύω, σε όχι πολλά χρόνια από τώρα, όλες αυτές οι ασθένειες (που υπάρχουν αιώνες τώρα) θα θεραπεύονται πλήρως και θα δούμε κι εμείς οι κατατρεγμένοι μια καλύτερη μέρα.

---

Ναι ετσι ειναι πιστευω το μελλον μας επιφυλασσει ευχαριστες εκπληξεις...αρκει να μην ερθει πολυ αργα...τουλαχιστον αυτη η σκεψη ειναι παρηγορη σε περιπτωση που θελησω να κανω παιδι (που δεν το βλεπω).
Δεν αισθανομαι κατατρεγμενος...και τωρα αν ακολουθεις πιστα την φαρμακευτικη αγωγη εχεις μια σχετικα καλη ποιοτητα ζωης πιστευω...πειραματιζεσαι λιγο και με την αγωγη ωστε να πετυχεις μια που να σου ταιριαζει βελτιστα στον εαυτο σου ή τουλαχιστον ικανοποιητικα γιατι και το να αλλαζεις φαρμακευτικες αγωγες ειναι και αυτη μια επωδυνη διαδικασια.
Ναι σιγουρα ζηλευω πολλους ανθρωπους που ειναι ή τουλαχιστον φαινονται μες την τρελλη χαρα ή ακομα σε πολλους τομεις με περνανε σαν σταματημενο...αλλα c\'est la vie.(ετσι ειναι η ζωη).

Δεν ψάχνω την αιτία για κάτι που πέρασε αλλά για κάτι που συνεχίζεται και δεν εννοώ φανταστικές φωνές.
Στο πρώτο και μοναδικό σε μεγάλη ένταση επεισόδιο οι φωνές ήταν πολύ δυνατές. Επίσης υπήρχε και διαστρέβλωση των λεγομένων του περίγυρου (άλλα έλεγαν, άλλα άκουγα ή μπορεί και όχι). Τις δύο πρώτες μέρες οι φωνές έρχονταν από παντού (από τον θόρυβο των αυτοκινήτων για παράδειγμα).
Επειδή βρισκόμουν σε μια ηλικία που είχα ένα υπόβαθρο σε γνώσεις, δεν φοβήθηκα, ούτε φαντάστηκα ότι είναι κάτι σατανικό (αν και θα μπορούσε να είναι), αλλά αναζήτησα γιατρό για να απαλλαγώ (δεν μπορούσα να φανταστώ την δυσκολία του να απαλλαγείς από μια βλακεία που ήρθε από το πουθενά). Επίσης μπορούσα να εκτιμήσω ότι βρισκόμουν σε κατάσταση έντονου στρες, στα άκρα δηλαδή.
Σήμερα ακόμη και με φαρμακευτική αγωγή μου παρουσιάζεται το φαινόμενο να ακούω (όχι δυνατές φωνές, περισσότερο σκέψεις), κρίσεις και εκτιμήσεις ατόμων με τα οποία συναναστρέφομαι (στον χώρο εργασίας, συγγενείς κλπ.). Περισσότερο το βράδυ όταν χαλαρώνω.
Το εξοργιστικό είναι ότι αυτά τα οποία \"φαντάζομαι ότι ακούω\", τα ακούω στην πραγματικότητα την άλλη μέρα από αυτά τα άτομα.
Επειδή τα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα εξακολουθούν να υφίστανται, στο χώρο εργασίας μου για παράδειγμα (δημόσια υπηρεσία) βιώνω μια άσχημη κατάσταση. Ακούω τους άλλους (οι μισθοί είναι ίδιοι) να μιλούν για ταξίδια, ιδιόκτητα σπίτια, αυτοκίνητα,ρούχα, διασκέδαση και δεν έχω τι να πω.
Το πιο πρόσφατο καψόνι εις βάρος μου (από συναδέλφους και συγγενείς, οι συνάδελφοι έχουν γνώση της οικονομικής και προσωπικής μου κατάστασης όχι γιατί το θέλουν αλλά γιατί μερικά πράγματα κυκλοφορούν για να περνάει η ώρα), είναι η προσπάθεια μετασχηματισμού μου σε παρθενόπη.
Και δώστου να μιλάνε για παρθενιές και για θεούσες και δώστου να θέλουν να φυλάξω τα παιδιά τους για να βγουν έξω (συγγενείς) και δώστου να σχολιάζουν το ντύσιμο (αν έβαλα ντεκοτλέ π.χ. όταν άλλες μεγαλύτερες από μένα τα έχουν πετάξει όλα έξω) και άντε από την αρχή να υποτιμάνε την νοημοσύνη μου (μου αρέσει η φυσική και παίρνω πτυχίο, αλλά η παρθενοπία, παρθενοπία) και άλλα μικρά και σωρευτικά.
Έγραψα έτσι γιατί όλο αυτό το γεγονός περί παρθενοπίας συνδέεται με την εξέλιξη της ασθένειας. Οι φωνές ή σκέψεις (ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή) πριν δύο-τρία χρόνια άρχισαν να μετασχηματίζονται σε ρήσεις περί παρθενοπίας (πριν ήταν ρήσεις περί αλητείας), πριν ακόμη ειπωθεί τίποτα από συναδέλφους (τότε είχα άδεια χωρίς αποδοχές).
Ακόμη και χωρίς αυτές τις νυχτερινές εξάρσεις \"διαβάσματος της σκέψης των άλλων\" (όχι ότι υπάρχει κάτι τέτοιο γι\" αυτό το έβαλα σε εισαγωγικά), η κατάσταση μου ανακατεύει τα έντερα.
Μερικές καταστάσεις δεν θεραπεύονται με φάρμακα.

Quote:

---

Μερικές καταστάσεις δεν θεραπεύονται με φάρμακα.

---

Και ομως στο συγκεκριμενο θεμα κανεις μεγαλο λαθος και αυτα που περιγραφεις δεν μου ειναι καθολου αγνωστα πιστεψε με.

Τι φαρμακα παιρνεις?

Abilify.

Ποσα mg? Εγω παιρνω 30 mg που ειναι το μεγιστο θεωρητικα.

και αν δεν σε βοηθαει δοκιμασε αλλο φαρμακο...ναι υπαρχουν παρενεργειες σε αλλα περισσοτερες απο το abilify (αναλογως και το ατομο βεβαια) αλλα νομιζω ειναι αστειες σχετικα με την ποιοτητα ζωης που μπορουν να προσφερουν.
Συμβουλεψου οπωσδηποτε τον γιατρο σου...ξυπνα τον απο το ληθαργο..βολεμα που εχει πεσει και πες του το και το τα φαρμακα δεν δουλευουν καλα.

Quote:

---

Δεν ψάχνω την αιτία για κάτι που πέρασε αλλά για κάτι που συνεχίζεται και δεν εννοώ φανταστικές φωνές.
Στο πρώτο και μοναδικό σε μεγάλη ένταση επεισόδιο οι φωνές ήταν πολύ δυνατές. Επίσης υπήρχε και διαστρέβλωση των λεγομένων του περίγυρου (άλλα έλεγαν, άλλα άκουγα ή μπορεί και όχι). Τις δύο πρώτες μέρες οι φωνές έρχονταν από παντού (από τον θόρυβο των αυτοκινήτων για παράδειγμα).
Επειδή βρισκόμουν σε μια ηλικία που είχα ένα υπόβαθρο σε γνώσεις, δεν φοβήθηκα, ούτε φαντάστηκα ότι είναι κάτι σατανικό (αν και θα μπορούσε να είναι), αλλά αναζήτησα γιατρό για να απαλλαγώ (δεν μπορούσα να φανταστώ την δυσκολία του να απαλλαγείς από μια βλακεία που ήρθε από το πουθενά). Επίσης μπορούσα να εκτιμήσω ότι βρισκόμουν σε κατάσταση έντονου στρες, στα άκρα δηλαδή.
Σήμερα ακόμη και με φαρμακευτική αγωγή μου παρουσιάζεται το φαινόμενο να ακούω (όχι δυνατές φωνές, περισσότερο σκέψεις), κρίσεις και εκτιμήσεις ατόμων με τα οποία συναναστρέφομαι (στον χώρο εργασίας, συγγενείς κλπ.). Περισσότερο το βράδυ όταν χαλαρώνω.
Το εξοργιστικό είναι ότι αυτά τα οποία \"φαντάζομαι ότι ακούω\", τα ακούω στην πραγματικότητα την άλλη μέρα από αυτά τα άτομα.
Επειδή τα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα εξακολουθούν να υφίστανται, στο χώρο εργασίας μου για παράδειγμα (δημόσια υπηρεσία) βιώνω μια άσχημη κατάσταση. Ακούω τους άλλους (οι μισθοί είναι ίδιοι) να μιλούν για ταξίδια, ιδιόκτητα σπίτια, αυτοκίνητα,ρούχα, διασκέδαση και δεν έχω τι να πω.
Το πιο πρόσφατο καψόνι εις βάρος μου (από συναδέλφους και συγγενείς, οι συνάδελφοι έχουν γνώση της οικονομικής και προσωπικής μου κατάστασης όχι γιατί το θέλουν αλλά γιατί μερικά πράγματα κυκλοφορούν για να περνάει η ώρα), είναι η προσπάθεια μετασχηματισμού μου σε παρθενόπη.
Και δώστου να μιλάνε για παρθενιές και για θεούσες και δώστου να θέλουν να φυλάξω τα παιδιά τους για να βγουν έξω (συγγενείς) και δώστου να σχολιάζουν το ντύσιμο (αν έβαλα ντεκοτλέ π.χ. όταν άλλες μεγαλύτερες από μένα τα έχουν πετάξει όλα έξω) και άντε από την αρχή να υποτιμάνε την νοημοσύνη μου (μου αρέσει η φυσική και παίρνω πτυχίο, αλλά η παρθενοπία, παρθενοπία) και άλλα μικρά και σωρευτικά.
Έγραψα έτσι γιατί όλο αυτό το γεγονός περί παρθενοπίας συνδέεται με την εξέλιξη της ασθένειας. Οι φωνές ή σκέψεις (ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή) πριν δύο-τρία χρόνια άρχισαν να μετασχηματίζονται σε ρήσεις περί παρθενοπίας (πριν ήταν ρήσεις περί αλητείας), πριν ακόμη ειπωθεί τίποτα από συναδέλφους (τότε είχα άδεια χωρίς αποδοχές).
Ακόμη και χωρίς αυτές τις νυχτερινές εξάρσεις \"διαβάσματος της σκέψης των άλλων\" (όχι ότι υπάρχει κάτι τέτοιο γι\" αυτό το έβαλα σε εισαγωγικά), η κατάσταση μου ανακατεύει τα έντερα.
Μερικές καταστάσεις δεν θεραπεύονται με φάρμακα.

---

Αυτες τις εμπειριες τις ειχα και εγω...νομιζω οτι ειναι αυτες που αποκαλουν οι γιατροι http://en.wikipedia.org/wiki/Delusion
και ναι εχουν εξαφανιστει απο τα φαρμακα ..μπορει να εμφανιζεται καμμια που και που αλλα και στους \"φυσιολογικους\" φανταζομαι θα εμφανιζονται που και που.
Βεβαια με κανεναν τροπο δεν θελω να το παιξω ειδικος απλως ειχα την εμπειρια που περιγραφεις...μπορει καλλιστα να ειμαι λαθος.

Θα κάνω μια συζήτηση για τα φάρμακα αν μπορεί να γίνει αλλαγή.

Αυτο να κανεις ευχαριστω που με ακουσες...εγω προσωπικα για να αλλαξω ιατρικη αγωγη δεν εκανα απλως συζητηση...σχεδον το απαιτησα με εντονο υφος...και σταθηκα τυχερος.

Quote:

---

Originally posted by genesis
Αντιμετώπισα κάποια ψυχική διαταραχή στα 27 όταν είχαν προηγηθεί ποικίλες καταστάσεις (διάλυση οικογένειας με έξι παιδιά και οικονομικά προβλήματα σαν παιδί αυτής της οικογένειας, εγκατάλειψη σπουδών λόγω οικονομικών δυσκολιών στο εξωτερικό, αδυναμία έναρξης σπουδών στην Ελλάδα όπου εισήχθηκα με πανελλήνιες, εργασία σε ΝΠΙΔ με χαμηλές αμοιβές, αδυναμία εύρεσης συντρόφου).
Μπορεί αυτή η ψυχική διαταραχή να είναι αποτέλεσμα κοινωνικών παραγόντων και όχι η αιτία που δημιουργεί την κοινωνική απομόνωση?
Διάβασα μια ιστορία ψυχικά ασθενούς (με έναρξη της ασθένειας στα 17) και ειλικρινά λυπήθηκα γιατί κουβαλώντας το στίγμα (με την έννοια ότι ο εργοδότης γνώριζε το ιστορικό π.χ.), κατάφερε να σπουδάσει και να εργάζεται αλλά με χαμηλές αμοιβές που δεν του επέτρεπαν να αναβαθμίσει την ποιότητα ζωής του και θεωρούμενος σε κάθε βήμα ως ασθενής και εν δυνάμει επικίνδυνος.
Αυτή είναι μια διαφορετική περίπτωση εφόσον η ασθένεια χτύπησε σε πολύ τρυφερή ηλικία.
Αν έχει προηγηθεί όμως ένα ανακάτωμα της οικογένειας από συγγενικά πρόσωπα λόγω διάλυσης (για παράδειγμα επενέβησαν και έπεισαν την μητέρα μου να μην διαθέσει έστω και λίγα χρήματα για τις σπουδές μου, προσπάθησαν να περάσουν την φήμη ότι ο αδερφός μου έγινε έμπορος ναρκωτικών, ότι ο άλλος είναι gay κ.α.) με συνέπειες όχι τραγικές αφού κανείς δεν έγινε έμπορος ναρκωτικών ή έκανε έγκλημα, αλλά πιο ήπιες (τα αδέρφια μου με την ενθάρρυνση του περιβάλλοντος υιοθέτησαν τάσεις αιώνιων φοιτητών ή τεμπελιάς αδιαφορώντας για την οικονομική αιμορραγία, εγώ στερούμαι ενός αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου κλπ.), όλα αυτά συνηγορούν στην εμφάνιση ψυχικής ασθένειας?
Μπορεί στην καθομιλουμένη δηλαδή ένα άτομο να τα πάρει τόσο στο κρανίο σε σημείο που να αρχίσει να ακούει φωνές?
Σημειωτέον ότι οι φωνές στο επεισόδιο στην ηλικία των 27,αναφέρονταν σε διασυρμό με βιντεοσκόπηση ιδιωτικών στιγμών, από συγγενείς (είχα πράγματι μια σεξουαλική σχέση με άτομο που ήταν και μακρινός συγγενής αλλά γνωστός στον τόπο καταγωγής μου και στο σόι μου από την πλευρά της μητέρας μου). Κοινώς οι φωνές ισχυρίζονταν \"σε κάνουν ρεζίλι παντού για να μην καταφέρεις να έχεις ούτε προσωπική ζωή\".

---

Νομίζω ότι θα έχεις ενημερωθεί ότι αυτό αποτελεί ψυχωσικό επεισόδιο.Διορθώστε με αν κάνω λάθος.Keep εσύ ξέρεις καλύτερα.Η ψυχική διαταραχή λογικά είναι αποτέλεσμα κοινωνικών παραγόντων αλλά επιφέρει και επιπτώσεις στην προσαρμοστικότητα του ατόμου στα κοινωνικά πλαίσια.Η διαταραχή δηλαδή ήρθε από τα μηνύματα που δέχθηκε το άτομο από το περιβάλλον του αλλά και το πως τα επεξεργάστηκε και δημιουργεί προβλήματα στο άτομο όσον αφορά την προσαρμογή του στο κοινωνικό περιβάλλον.Σκέψου όμως ότι όλα πηγάζουν από τον εαυτό σου.Όπως προσπαθούσε να μου εξηγήσει η ψυχίατρος ο εαυτός κέντρο και τα υπόλοιπα περιστρέφονται.