Moναξια και φοβος

Γεια σε ολους και πάλι! Ηθελα να μοιραστω κατι που με απασχολει καθημερινα τελευταια.

Μενω μονη μου και μολις νυχτωνει με πιανει ενα απεριγραπτο ανχος.. Νιωθω οτι δεν εχω κανεναν (σε ευκολη προσβαση) οτι κατι θα παθω και θα με βρουνε εδω..

Φυσικα ολα αυτα συνοδευονται απο τρελο ανχος και μου κλεινει ο λαιμος αρκετα νιωθω τοι χανομαι και ολα τα γνωστα.

Βασικα τωρα που το σκεφτομαι αυτος ο φοβος με εκανε να γραψω το προηγουμενο μυνημα αφου για να μην μενω μονη μου βγαινω εξω και ερχεται και η καταναλωση αλκοολ.

Φυσικα δεν βγαινω καθε μερα αλλα οταν νιωθω οτι δεν αντεχω βρισκω καποιον φιλο και παμε σε κανενα μπαρακι
Εχω βαρεθει παραπολυ με ολα αυτα που περναω καθημερινα
με εχουν κανει πολυ οξυθυμη.

Με το παραμικρο φουντωνω κ μου ανεβαινει κυριολεκτικα το αιμα στο κεφαλι.
Ελεος πια! Σε ψυχολογο πηγαινω ομοιοπαθητικη κανω ποτε θα δω καποια βελτιωση???