Είμαι 25. Υπάρχει μέλλον?

(συγγνωμη που το αναδημοσιευω ...το είχα κάνει και πριν λίγες μέρες (για τους τακτικούς) αλλά το έσβησα. θα θελα ειδικα γνωμες μεγαλυτερων)

Με δυο λόγια παδιά , είμαι 25 . εχω σταματησει να ζω απ'τα 21 . Γενικά η κατάθλιψη άρχισε να με επηρεαζει απ'τα 16 . Δεν εχω νοιωσει ευτυχια παρα μόνο 2 χρονακια (ΚΑΙ ΚΕΙ ΣΧΕΤΙΚΉ , ποτε πληρης ) οταν ημουν σε μια τρελοπαρεα στα σχολικα χρονια , μεχρι ο καθενας να παρει τον δρομο του
Για να καταλαβετε απο αριστειο στο γυμνασιο , εμεινα χρονια στο λυκειο , καπως ετσι μπορεις να περιγραψεις και ολη μου τη ζωη

Και δεν ημουν ποτε μοναχικος , ντροπαλος , αντικοινωνικος ή ανικανος στην επαφη με τους τους ανθρωπους . Ακριβς τ'αντιθετο Ημουν ενας απο σας Κι ομως παντα νοιαζομουν και " εφτιαχνα " τους αλλους , εμένα ποτέ
( ειχα επιχειρησει να ξαναγραψω την ιστορια μου πριν κανενα χρονο σε παρομοιο φορουμ ( ασχετα αν καταφερα να ανοιξω και να αντικρισω τα σχολια μετα απο 4 μηνες) και μου ειχαν απαντησει οτι ολο αυτο το κοινωνικο χαροπο παιδι το εφτιαξα εγω . Δεν ημουν ποτε αυτος , εγεινα καποιος αλλος γι αυτο και καποια στιγμη αυτο κατερευσε και σηκωσα πετσέτα)
Αυτο ομως δειχνει οτι πραγματικα ηθελα κατι πολυ , το προσπαθησα . Τωρα θα μου πεις δε πα να γα%&^#* ... μεχρι τα 21 ηταν ? Ε .... Μεχρι εκει αντεξα

Εδώ και 3 χρόνια δεν βγαινω απ'το σπίτι . Έχω κόψει κάθε επαφή με φιλους συγγενεις κτλ δεν δουλευω , δεν βγαινω , αποφευγω να αισθανομαι , αποφευγω να ζω
Δεν εχω κανει σχεση ,( και δε νομιζω να ειμαι ασχημος , αλλα έλα μου ντε ? ) και αυτός ειναι ο βασικοτερος λόγος της μιζεριας μου . Δεν εχω αγαπηθει δλδ δεν εχω νοιωσει τι θα πει αυτο .
Τον εαυτό μου ποτέ δεν τον αγάπησα και ούτε θα το κάνω , δεν ειχα ποτε μου ονειρα , ουτε μεγαλους στοχους , ζουσα τις στιγμες , το παρον . Δεν με νοιαζουν ουτε τα λεφτα ουτε η καριερα ουτε η νεανικη μου αυτονομια ( που και υγιειης νεος να ειναι καποιος στην Ελλάδα δεν θα φευγει πλέον απ'το σπιτι του αν δεν παντρευτει πριν τα 40 ) Τι κανω λοιπον εκτος απ'το να επιβιωνω σερναμενος μεσα στους 4 τοιχους ? Δεν με ενδιαφερει τιποτα , δεν ονειρευομαι τιποτα , δεν εχω τρελα με τιποτα

Σε κεινο το διαστημα 21 - 24 είχα αυτο (που αν πηγαινα σε γιατρους θα ελεγαν μειζων ) αλλά πλεον ειμαι πολυ καλυτερα . Πλεον ομως εχω εμποδια οπως η κοινωνικη επανενταξη ( 3 χρονια , αποκτας αγοραφοβιες , χαμηλη αυτοεκτιμηση μπλα μπλα ) , εργασια ? ανεπαγγελτος και απο που αρχιζουμε? Αξίζει να αρχισουμε ? Αξιζει τοση προσπαθεια? Γενικα αξιζει να ζουμε ? οκ βαλτε α προσωπο


_______________________________________________



Τις μεγαλες παρεες τις βαρεθηκα , καθε μερα εξω σε πλατειες , μαγαζια , στεκια , νυχτα ... Μετά το σχολείο δεν ήξερα , δεν κατάλαβα πως να συνεχίσω . Κανεις δεν υπηρχε για μενα , να βοηθησει οταν χρειαζομουν ωθηση ( γονεις καλοι ανθρωποι αλλά παθητικοι ρε παιδι μου , το μηλο κατω απ'τη μηλια ) .... Δουλεια στη χωρα του βυσματος δεν ...

Στατος - Ι5 (μεσον , κλικες , ρουφιανεματα , φασισμος ,εμπόριο όπλων, βοηθεια βομβαρδισμου της πατριδας ολων αυτων που τωρα τους θελουμε νεκρους ή χωμενους σε στρατοπεδα - φυλακες , Τσοχατζοπουλοι , Μεημαρακηδες τοτε)
Ξερεις το συναισθημα ολοι προχωρανε , εσυ μενεις πισω . Γενικά κουραστηκα να προσποιουμαι , να δινω και να μην παιρνω . Ηθελα και θελω " κατι δικο μου " κατι για μενα κατι πιο προσωπικο , πιο ουσιαστικο . Κατι να γεμιζει τις μπαταριες μου που ολο και αδειαζαν για χρονια Προσπαθησα νομιζω αλλά δεν ...
Ε το καθε μερα στους δρομους έγεινε 2 , 3 φορες τη βδομαδα ( και όχι Σουκου που βγαινει ο πολυς κοσμος ) ... μετά βδομάδα παρά βδομάδα μεχρι που δεν σηκωνεις τηλεφωνα , τους αφηνεις ολους απ' εξω και βυθυζεσαι ....

Σωματικα καταφερα να βαλω 30 κιλα σε 1,5 χρονο .... και αλλα 10 στο υπολοιπο. Δλδ +40
Φετος εχασα τα 25 , ναι ξερω ... μπραβο μου και απεκτησα σκληρυσνη κατα πλακας ( αυτο μου ριξε ενα καλό χαστουκι ( γιατι λεμε υγεια πανω απ'ολα .... ) όχι οτι δινω καρφί για τα σωματικα αλλά οντως σε κανει να τη δεις αλλιώς

δυστυχως σκληρυσνη , υποθυρεοειδισμος ( και αυτό διεγνώσθη φέτος ) , κατάθλιψη είναι συγκοινωνούντα , το ξέρω ...
Φρόντισαν να με εφοδιάσουν καταλλήλως βλεπετε ... και γω τους έκανα τη χάρη και αφέθηκα .... πφφφφφφ

Πηγα σε ψυχιατρο μονο για τη γραφειοκρατεια του στρατιωτικου . Μου δωσε 6 μηνες zoloft , τα πηρα , δε καταλαβα ουσιαστικη διαφορα .Οταν ξαναπηγα μετά απο 1 χρονο (είχε ηδη αρχιζει η δυσκολη περιοδος) μου γραψε πιο ισχυρα λεγοντας μου θυμαμαι "αργησαμε" .... Δεν τα πηρα ποτε . Με τα νευρολογικα το τελευταιο χρονο παιρνω μινιτραν για να κοιμαμαι (παντα ειχα θεματακι με τον υπνο)

Για να σπασω λιγο το γραπτό λόγο ...η ζωή μου λέξη προς λέξη...Το ατυχημα παρ'ολιγο να γινει κι αυτο (2 σπασμενοι σπόνδυλοι και 4 μηνες εσώκληστος γονέας και μαντεψ'τε ποιος κουβαλησε το βαρος , τις αναγκες και τα νευρα του ασθενη) , στη θεση του βαζω τη νευρολογικη λαλακια που με δερνει ... (ξεχασα να πω οτι τελειωσα το σχολειο με το φοβερο 11 και διαγωγη κοσμια και οχι -οτατη γιατι πλακωθηκα με καθηγητη, μου καναν συνελευσεις , ξερετε καθονται ολοι σε εναν κυκλο γυρω γυρω σαν Θεοι-κρητες (ετσι μου μιλουσε και ενας &^%#$ ανθυπας στο στρατο οταν μου παιρνε συνεντευξη αλλα και σ'ολη τη διαρκεια,ευτυχως ημουν ψυχραιμος και πηγα για αναβολη ... αλλιως ακομη στα στρατοδικια θα ετρεχα) και συ να απολογησαι στη μεση σε μια καρεκλα . Σηκωθηκα και βαραγα γροθιές στις σιδερενιες πορτες, αποτελεσμα, δυο σπασμενα δαχτυλα του χεριου) Καπως ετσι τελειωσα το σχολειο .... γενικα με την εξουσια δεν ...


http://www.youtube.com/watch?v=7hZcxwc8xko

Ο τιτλος προφυτικος ? Δε ξερω θα δειξει , εχω λιγα αποθεματα ακομη (νοιμιζω)
Αρκεί να καταλαβω , να αντιληφθω τι θελω . Τι σκατα πρεπει να κανω , Γνώμες ? Βοηθεια?

εννοειται πως υπαρχει ελπιδα ....πρεπει οπωσδηποτε να ξανα βγεις εξω κ να επανενταχθεις στην κοινωνια εγω για 3 μηνες ειχα κλειστει στον εαυτο μου κ ξερω πως ειναι ...πραγματικα ειναι πολυ ασχημο σε αποξενωνει τελειως περνας σε μια αδρανεια που σε κανει να μην νιωθεις βεβαια θα μου πεις τι ειναι 3 μηνες στα 3 χρονια που εχεις αποξενωθει εσυ ...εγω οταν επανενταχθηκα ενιωθα μεγαλο φοβο αγχος πως θα ξανα αντικρυσω ατομα τι θα τους πω επαιρνα μια μεγαλη αναπνοη κ ξανα μπαινα στην πραγματικοτητα στην συνηθισμενη καθημερηνοτητα μου κ εβλεπα πως τελικα δεν ηταν τοσο τρομακτικο οσο το φανταζομουν βεβαια τωρα μετα απο 5 μηνες απομονωσης γτ τους επομενους μηνες που επανενταχθηκα στην πραγματικοτητα κ παλι δεν ζουσα γτ με ειχα κλεισει σε μια γυαλα κ δεν με ενοιαζε αν ημουν καλα γτ δεν ημουν καλα ε τον τελευταιο καιρο εχω σχεση με ενα παιδι κ με βοηθαει πολυ ξανα ζω με λιγα λογια... ωστοσο κ γω ακομα δεν εχω μιλησει σε καποια ατομα γτ ντρεπομαι δεν ξερω πως να τους ξανα αντικρισω αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα ....αυτο που θελω να πω ειναι να μην το πολυ σκεφτεσαι γτ στο μυαλο κ στην σκεψη φανταζει πολυ δυσκολο κ αγχωνεσαι χωρις λογο οι φοβοι μας μεγαλοποιουν καμια φορα πραγματα απλα ...τωρα επειδη εσυ εισαι κ καιρο αποξενωμενος καλο ειναι αρχικα που αποφασισες να επανενταχθεις καλο θα ειναι αν εχεις την οικονομικη δυναοτητα να ζητησεις την βοηθεια ενος ειδικου ...κ αν θελεις μπορεις να ξανα προπασπαθησεις να επικοινωνησεις με ατομα που μιλουσες παλια η να μιλας στα ξαδερφια σου η στα αδερφια σου αν εχεις .....δεν ειναι αργα προσπαθησε να βγεις απο ολο αυτο αρκει να το αποφασισεις πραγματικα ...εγω αυτους τους μηνες που κλειστηκα τελειως σπιτι μου μην κανοντας τιποτα νομιζω μου κανε πολυ κακο ....

Καταρχην thanks που μπηκες στον κόπο. Τους παλιούς φίλους τους ξεχνάω. Δεν χρειάζονται και ουτε έχω και σκοπό. Αυτό έγραψα θέλω κάτι πιο ουσιαστικό, και πιστεψε με οι φίλοι βγαίνω για καφέ, ποτό ή γήπεδο δε μου χρειαζονται
Δεν σκέφτομαι τον χαμένο χρόνο γιατί δεν έχει νόημα. Με τις επιλογές που είχα μάλλον ήταν μια διαδικασία που έπρεπε να περάσω. Τώρα έκατσα λιγότερο ή περισσότερο δε μ'απασχολει
το τρομακτικό δεν είναι τι εξηγήσεις θα δώσω ή τι θα πουν οι άλλοι ,δε με αφορά αλλά αν έχει νόημα να προσπαθείς χρόνια τώρα και να παίρνεις φάσκελα.Η ευτυχία θα έρθει ποτέ?

χμμ κοιταξε δυστυχως η ζωη ετσι ειναι κ πιστεψε με το ξερω καλα περα απο αυτο που επαθα εχω χασει κ τον αδερφο μου ...ξερω γω τι να πω κ γω ειμαι λιγο δυσπιστη για το αν η ευτυχια θα ερθει καποτε ...ωστοσο ναι αξιζει να προσπαθουμε να ζουμε ...μμμ λες κτ πιο ουσιαστικο οπως? δλδ τι θα ηθελες να βρεις να βιωσεις να γευτεις ?η ζωη εχει τα καλα της κ τα κακα της δυστυχως πρεπει να μαθουμε να ζουμε με αυτα ...καταπιασου απο κατι μην αφηνεσαι μην κλεινεσαι ...δεν καταλαβα τωρα βγαινεις εξω ?η εισαι κλεισμενος στο σπιτι σου 3 χρονια?αα και δεν ειμαι μεγαλυτερη :p ειμαι μικρουλα 20 ειμαι

Α,ωραία κάπου στην ηλικία σου πέταξα πετσέτα :)
Αδερφό ε? Σκατά, Λογικά είναι το μόνο χτύπημα που αν δεχθώ θα με τελειώσω επί τόπου.τεσπα
Ουσιαστικό ? Ανθρώπινη σχέση κάτι ουσιαστικό όμως σχέση ή και φίλος κάτι να με τραβήξει απ'το σκοτάδι
Και μετά ενδιαφέρον για τη ζωή . Εργασία (δεν συμβιβάζομαι με τον χαμάλη, βαρέθηκα αυτό το ρόλο) ή χόμπυ. Λόγο ύπαρξης. Ουσία ...
Πίστεψε με υπάρχουν μέρες που διψάω και θα έκανα πολλά να προσπαθήσω,υπάρχουν κι αλλες που δε βρήσκω κανένα νόημα,μόνος δρόμος η αδράνεια
Για καφέ ή απλά βόλτα έχω να πάω απ'τον Νοεμβριο του 09 θυμάμαι. Βγαίνω μόνο για δουλειές και να δω τις ασπρες ποδίτσες των γιατρών. Μόλις πριν λίγες μερες βγήκα στις 1 τη νύχτα να περπατήσω κανένα 2ωρο. Με τράβηξε η νύχτα και η βροχή

εισαι καλυτερα με την ασθενεια σου ??χμμ κατι πρεπει να κανεις δυστυχως δεν γινεται δια μαγειας να βγεις απο την αποξενωση τοσων χρονων ...νομιζω πως αυτο που επιθυμεις πολυ ειναι μια κοπελα που να σε βοηθησει σε ολο αυτο μια κοπελα καλη κ που θα εχει υπομονη ...παντως μην τα παρατας ρε συ ανασκουμπωσου και παμε παλι στην χαζη καθημερινοτητα της ζωης :p

Καλύτερα είμαι,μικραίνουν οι εστίες στο χαζοκέφαλο μια μέση περιπτωση ειμαι(αν και ειναι νωρις) αλλά τύφλωση,αναπηρία μερική ή ολική τρεμουλα μουδιασματα ποιο9ς μπορεί να τ'αποκλήσει? Καλά γίνονται πειραματικά πράγματα,χαπια που λογικά με τους σημερινούς ρυθμούς θα προλάβω κάποια μόνιμη θεραπεία.Αλλά ούτε και για τα σωματικά δεν δίνω καρφί
Αυτό είναι το θέμα πως να σηκωθώ?Και πίσεψε με ούτε λεφτά ονειρεύομαι,ούτε καριέρα ούτε τίποτα ματαιόδοξο. Αυτή τη καθημερινότητα που λες αλλά όταν δεν έχεις νοιώσει έστω και λίγο την ευτυχία ,να σου γεμίσει τις μπαταρίες ... και να χεις να πορεύεσαι ...

χμμ ξερεις κτ το τι δεν δινεις καρφι για τπτ ειναι φυσικο επακολουθο της αδρανειας της αποξενωσης γιατι στην ουσια σταματας να ζεις ....δεν μπορει καποια στιγμη στο παρελθον να μην ενιωσες εστω κ λιγη ευτυχια δεν εννοω απο καποια κοπελα εννοω απο καποιο φιλο απο τους γονεις σου τα αδερφια σου αν εχεις ,οικογενεια σου γενικα ...σιγουρα θα χεις κ χαρουμενες στιγμες ανακαλεσε στιγμες σκεψου λιγο πιο θετικα κ μην σκεφτεσαι συνεχεια τα αρνητικα ...ξανα αρχισε να ζεις κ οταν το κανεις αυτο καπου ισως στο μελλον μπορει κ στο κοντινο μπορει κ στο μακρινο ποτε δεν ξερεις η ευτυχια θα ξανα ερθει ...τωρα θα πεις σου ακουγονται πολυ ονειρικα αυτα στην φαση στην οποια βρισκεσαι ετσι μου φαινονταν κ μενα οταν ειχα κλειστει στον εαυτο μου δεν με ενοιαζε τπτ απολυτως δεν ονειρευομουν τπτ δεν ενιωθα τπτ δεν με ενοιαζε αν ημουν καλα απλα περιφερομουν με ειχα κλεισει σε μια γυαλα πιστευοντας πως ετσι δεν θα με πληγωσει κανενας κ δεν θα πληγωσω κ κανεναν ομως δεν ηξερα το ουσιωδες οτι ετσι απλα δεν ζουσα ...βεβαια εγω μετα ξανα ξεκινησα την σχολη κ καπως ξανα ενταχθηκα στην καθημερινοτητα ετσι αποτραβηχτηκα απο ολο αυτο το κλεισιμο που σε μενα προσωπικα νομιζω μου κανε κακο ...

Το απλουστεύεις(ή μπορεί να το κανω εγώ περίπλοκο δε ξέρω) .Ναι είχα 2 καλά χρόνια αλλά κι αυτά μπορεί να ήταν λάθος μη ξέρωντας ποιος είμαι,αν είμαι πραγματικά αυτός,αν είναι έτσι αυτά που επιθυμώ(φαντάζομαι κουβέντα για ψυχοθεραπεια αυτη)
Τέλος πάντων είναι αλλιώς. Μάλλον θέλω και πρέπει να ξεχάσω το παρελθόν και όχι να κάνω επανασύνδεση. Είναι άλλο 3 μήνες ,άλλο 3(κοντα 4 πια) χρόνια.Βάλε και την ηλικιακή ωρίμανση. Είναι άλλο τα 20 άλλο τα 25. μεγαλώνει το χάσμα.στις μικρες ηλικιες Όλα είναι μεταβλητές χωρίς μια σταθερή στη ζωή σου. Που να τη βρω τη σχολή πχ? Εδώ δε με ενδιαφέρει τίποτα. Γι αυτο είπα όλοι ανήκαν κάπου για να στυριχτούν. Από μια ποδοσφαιρική ομάδα μέχρι μια πανεπιστημιακή . Να βγω εκεί 'εξω στο καρναβάλι με τη μάσκα και να προσπιούμαι? Το έκανα κι αυτό και μάλλον αυτό μου έκανε κακό εμένα. Άλλη μια φορά να μ'αρνηθώ και δεν θα αντέξω ....

ναι δεν αντιλεγω εχεις δικιο αλλο 3 μηνες αλλο τοσα χρονια κ οσο και ηλικιακα ναι μπορει να εχεις δικιο σε αλλη φαση εισαι στα 20 σε αλλη στα 25αλλα βιωματα αλλοι οι λογοι που κλειστηκε ο καθενας δεν θελω σε καμια περιπτωση να κανω συγκριση.. απλα θελω να πιστευω πως παντα υπαρχει ελπιδα κ ελπιζω μια μερα να βρεις την ευτυχια που θελεις :)

Να'σαι καλά πάντως :)

Γιαννη ...την ουσια που αναζητας δεν γινεται να την βρεις παρα μοναχα μεσα σου...τα πραγματα και οι καταστασεις ..ακομα και οι ανθρωποι ισως...δεν εχουν για μας παρα μονο την ουσια και την σημασια που τους δινουμαι εμεις....
ειναι σαν να προσπαθεις να βρεις το κεντρο βαρους...καπου πιο εξω απο σενα ...αλλα αυτο οπως καταλαβαινεις δεν ειναι δυνατον...εσυ εισαι το κεντρο...εσυ δινεις νοημα στα πραγματα ακομα και τα πιο απλα....
υπαρχει ενα πολυ ομορφο βιβλιο του Βολταιρου...ο καντιντ ..αλληγορικο ...ο ηρωας αναζητα να βρει το νοημα και την ουσια της ζωης γυρνωντας και μπλεκοντας σε περιπετειες σε ολο τον κοσμο...και στο τελος καταληγει στο συμπερασμα....πως η ουσια ειναι να σκαλιζουμε τον κηπο μας....

οσο για την ευτυχια...τι νομιζεις οτι μπορει να ναι; αν δεν ανοιξεις χωρο μεσα σου να την δεχτεις...μπορει να μην το μαθεις ποτε...

γιαννη σου εστειλα pm.

Καθε λεπτό που περνάει είναι μέλλον Καθε ανάσα που παίρνεις είναι μέλλον. Καθε χαμόγελο σου είναι μέλλον, καθε χαμόγελο ενος μικρού παιδιού ''ήρωα'' είναι μέλλον!!!

Eγω απο τότε που επιασα τη κιθάρα και άφησα το νου μου να ασχολείται με κατι, αρχισα να χαμογελαω λιγο... Δε θα αναφερθω στους προλαλήσαντες.. Ως καταθλιπτικός εγω χρόνια και αυτοκαταστροφικός και των άκρων χαρακτήρας, εχω να πω, πως απλα μια μέρα ξύπνησα και αφου ότι εκανα στη ζωη μου μαλ@κι3ς απλα μια μέρα ειπα ΟΚ ΤΕΛΟΣ. Αρκετα να μιζεριάζω. Ετσι ξεκίνησα τη κιθαρα... Με τις κοπελες και γω δεν εχω τη καλυτερη σχέση, αλλα οκ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ? (Πλακίτσα!!!)

Φίλε η ζωη είναι ωραία, ειτε με γυναικες, ειτε με μοναξιες είτε με κατι άλλο... Εμεις οι καταθλιπτικοι ειμαστε αγκαλίτσες και θέλουμε πάντα κάποιον διπλα μας να μας αγαπαει και να μας αγκαλιαζει γι αυτο και πρεπει να χαμογελαμε σα να ειμαστε παιδιά!!! Αμα θες τη γνώμη μου βγες εξω μια βολτα σε μια παραλία, μονος ή με παρέα. Κοιτα τη θάλασσα ή τα αστερια... χασου στην ομορφια του ουρανού. Οταν κλείνει τα ματια ταξιδευε κάπου που μόνο εσυ θες να πας...

Για μενα δυστυχισμένοι ειναι οσοι εκεινοι που δε βρήκαν κατι που αγαπάνε πολυ. Ενα χομπι ίσως, μια ενασχόληση ή κατι άλλο...
Και το σημαντικο δεν ειναι τα χρηματα (γιατι ετσι ολοι χάλια θα ήμασταν!!! :p :o ) αλλά τα μικρα πράματα που δίνουν νόημα.. Ακομα και λεφτα να μην υπαρχουν αν έχεις κατι να σε γεμίζει, τοτε ΟΚ...

Δε ξέρω αλλα εγω σκέφτομαι ατομα ανάπηρα ή παιδια με καρκίνο κλπ και λεω μέσα μου: "Για κάτσε ρε... αυτα χαμογελάνε και γω ειμαι μουτζούφλης και δε μου λείπει τίποτα?'' . Και μετα χαμογελαω γιατι ξέρω ότι η ζωή ειναι ωραία

Οσον αφορα τη σκλύρυνση κατα πλάκας δε μπορω να εκφέρω γνώμη, παντως νομιζω οτι με φαρμακα μενει στασιμο γιατι παλαιότερα δε το γλίτωνε καποιος αρα εισαι ΟΚ αν το προσέχεις νομίζω. Κοιτα φίλος... εχω μανα με πολλα προβληματα υγειας και ειναι κατω απο 50... αλλα χαμογελάει... Μηπως να κάνεις το ίδιο? ασε που αμα χαμογελας υγιαίνεις και το σώμα σου??

Eλπιζω να πάνε ολα καλα ρε φίλος!!!
Και μη στεναχωριεσαι!!! :)

Ευχαριστώ,ε...για την απάντηση,να σται καλά...

Nflu έχω βρει ουσία σε πράγματα και ανθρώπους εδώ και χρόνια . Και πίστεψε με πάντα είχα χόρο για την ευτυχία,αυτό θέλω να πω,προσπάθησα,έτρεξα από δω από κει,ανοίχτηκα σε πράγματα (θα μου πεις ποτε στα(παιδικα) 20? στα 20 ... Μόνο? μονο, δεν έχω αλλη δυναμη)
Είναι αλήθεια ομως οτι τον εαυτό μου ποτέ δεν τον αγάπησα. Δεν κατάλαβα ή δεν μου το μάθαν ενδεχομένως. Δεν ασχολήθηκα ποτέ σοβαρά
Θα μου πεις αυτο ειναι η ζωη μια συνεχης αναζήτηση(εδω θα σου πω οτι προτειμω το θάνατο γιατί είναι τόσο άδικο,ναι να ψάχνεις και τη γη ολάκαιρη για να καταλήξεις κάπου αρκεί να κάνεις στάσεις,να ξαποσταίνεις . Μπορείς να το πας ποτέ με τη μία? Έλα μου που εγώ δεν έχω κάνει ούτε μια στάση Και αυτό επαναλαμβάνω είναι πολύ άδικο ... Και επαναλαμβάνω δεν εννόησα ποτέ για στάση ένα κωλόχαρτο πτυχίο, μια καριέρα ή κάτι φανταχτερό και ματαιόδοξο (γιατί τα βλέπω αυτά γύρω μου και τρελένομαι περισσότερο)

Devil κάπως έτσι και γω μ'ενα πρωινό αλλά το πρώτο βήμα για μένα ήταν να εξωτερικεύσω ολο αυτό ,γι αυτό και σας γράφω(πριν λίγους μήνες ούτε που θα τολμούσα)
Τώρα για το πόσο η ζωή είναι ωραία .... Εμένα μάλλον για ζυγαριά μου μοιάζει.Το θέμα είναι όσο προσθέτεις πράμα να γέρνει προς τη μια πλευρά . Τη πλευρά των θετικών(+) . Ε η δική μου ακούμπησε πάτο απ'την αλλη . Και βρες μου εσύ θετικό βάρος
Καλός ο περίπατος(και μενα μου αρέσει) και σαν τελική λύση βλέπω να φεύγω απ'τη μπουρδελούπολη αυτή , όπως είπες για να βλέπω και τη θάλασσα και όλες τις ομορφιές αλλά αυτό δεν δίνει παρά μόνο λίγες ώρες γαλήνης, μετά ..
Ναι, έχεις δίκιο για την κιθάρα αλλά έλα μου που εγώ δεν έχω ούτε καν κάτι που να πλησιάζει ... Ό,τι όμορφο συναντούσα ,πάντα δανεικό και φτιαγμένο από άλλους ,ποτέ κάτι δικό μου.
Για την σκληρυσνη έχεις δίκιο ελέγχεται αρκεί να κάνεις εξετάσεις κάθε τόσο. Εντάξει μη τρελαθούμε δεν είναι τοσο άσχημο αλλά ξέρεις τα παιδιά που ανέφερες, η άγνεια είναι μορφή ευτυχίας. Για τους υπόλοιπους με θέματα υγείας,νομίζω οτι αν είχες ή έχεις πράγματα να ακουμπήσεις, το αντέχεις,ανταποκρίνεσαι. Για την αναπηρία μόνο συμφωνώ(εγγεφαλική,σωματικ ή) είναι όντως πολύ άσχημο(μάλλον ό,τι χειρότερο)/ Ό,τι καλύτερο για τη μητέρα να σου πω

Εγώ δεν ξέρω αν ελπίζω,μάλλον ελπίζω για το μικρό της ηλικίας και μόνο δλδ