μοναξιά...

Καλησπέρα σε όλους! Φαντάζομαι ότι για να είστε τέτοια μέρα σε τέτοιο forum και να διαβάζετε αυτά που σας γράφω ίσως με καταλαβαίνετε k να έχετε παρόμοια προβλήματα με τα δικά μου. Όταν λέω προβλήματα κάποιοι θα με βρίσουν: και υγεία έχω,και ούτε κάποιο ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα. Όμως το πρόβλημα μου για μένα είναι από τα χειρότερα που μπορεί ποτε να έχει κάποιος άνθρωπος.. Η μοναξιά... Είμαι 22 χρόνον και σπουδάζω σε μια σχολη που δεν μου αρέσει αλλα που πήγα γιατί δεν έπιασα αυτήν που ήθελα και δεν γινόταν να ξαναδώσω.. Με τι σχολη βεβαια τα πράγματα πάνε κατά διαόλου,πιο πιθανό είναι να καταστρεφόταν ο κόσμος στις 21-12 παρα να πάρο εγώ πτυχίο.. Το χειρότερο είναι ότι δεν έχω κάνει καθόλου φίλους.. Είναι και η σχολη μου γεμάτη με μονο κορίτσια και έτσι δεν μπόρεσα να βρω κάποια παρέα.. Να έχουμε κοινά και να περνάω καλά.. Με φίλους μου που κράτησα επαφή από το σχολειό αλλα χωρίσαμε σε διαφορετικές πόλεις λόγο σπουδών έχουμε πια αλλου είδους σχέσεις.. Δεν είμαστε τόσο κοντά όσο παλιά όπως είναι φυσικό και πιο πολύ θα μας χαρακτήριζα γνωστούς πλέον παρα φίλους.. Και τώρα που γυρίσαμε στην πόλη μας σπανια βγαίνουμε.. Όπως πχ και σήμερα που δεν χτύπησε καν το τηλέφωνο μου.. Νιώθω αφόρητη μοναξιά, δεν ξέρω αν μπορώ να το αντέξω άλλο.. Κλείνομαι σπίτι μου και όταν δεν με βλέπει κανεις κάθομαι k κλαίω.. Είμαι μόλις 22 και αισθάνομαι την κούραση και την απογοήτευση ηλικιωμένου.. Βλέπω άτομα με προβλήματα υγείας η που δεν έχουν ψωμί να φάνε και αισθάνομαι ακόμα χειρότερα αφού εγώ τα έχω αυτά και παραπονιέμαι.. Όμως αισθάνομαι ότι η ζωή μου είναι εντελώς άδεια..Δεν ξέρω πλέον τι να κάνω.. Όλα μου φαίνονται μαύρα και άσχημα.. Αυτά ήθελα να πω και να με ακούσει κάποιος.. Καλές γιορτές σε όλους σας!

Καλα ρε φιλαρα, στο θεο σου δηλαδη, γιατι πας σε μια σχολη που δε τη γουσταρεις? Ειναι δυνατον? Πως θα διαβασεις εκει μεσα? Τι δουλεια θα κανεις αυριο μεθαυριο? Ημαρτον ρε φιλε. Να στρωσεις τον κωλο σου κατω κ να δωσεις τη δευτερη χρονια. Ή τουλαχιστον περνα σε μια παρεμφερη. Ησουνα μικρος, ας εχανε κ ενα ετος, δενεγινε τιποτα προκειμενου να φτιαξεις την υπολοιπη ζωη σου. Βαριεσαι να διαβασεις? Και κοιτα να περασεις σε σχολη κοντα στον τοπο κατοικιας σου μπας κ μενεις στο πατρικο σου για να διευκολυνθεις να τελειωσεις. Μαλακιστηκες κατα τη γνωμη μου.

μάκη καλησπέρα!!καταρχάς μην απογοητεύσε δεν είσαι μεγάλος για να μην μπορείς να κυνηγήσεις το επάγγελμα που σου αρέσει!!και για να γίνει αυτό δεν είναι ανάγκη να είναι από τει ή αει υπάρχουν και ιδιωτικές σχολές!!τι ακριβώς είναι αυτό που θέλεις να σπουδάσεις;από ότι κατάλαβα πρέπει να είσαι στο 4ο έτος άρα αν τελειώνεις μπορείς να δώσεις κατατακτήριες σε αυτήν την σχολή που θες εφόσον θες και έχεις το κουράγιο να το πας έτσι!!και κάτι άλλο που αποδεικνύει η ιστορία αν αγαπάμε κάτι τόσο πολύ δεν είναι απαραίτητο να το έχουμε σπουδάσει κιόλας!!τώρα με το ζήτημα της μοναξιάς δεν είναι απαραίτητο να γίνεις φίλος με όλες τις κοπέλες άσε που αυτό μπορεί να βγει και σε καλό :p , αλλά αυτές οι 2-3 κοπέλες που ξέρεις μπορεί να έχουν 2-3 φίλους και πάει λέγοντας!!τώρα με τους παλιούς φίλους στην πόλη σου τους πήρες ένα τηλ όταν έφτασες μπορεί και αυτοί να νιώθουν το ίδιο και να κολλάνε να πάρουν τήλ κάνε το πρώτο βήμα ...πάρε ένα τηλ "πές ένα βρε Κώτσο δεν πάμε για κανά καφέ που έχουμε καιρό να τα πουμε" !!!μην φοβάσαι μπορεί και οι άλλοι να νιώθουν τα ίδια!!καλές γιορτές ....

Quote:

---

Originally Posted by makis87

Καλησπέρα σε όλους! Φαντάζομαι ότι για να είστε τέτοια μέρα σε τέτοιο forum και να διαβάζετε αυτά που σας γράφω ίσως με καταλαβαίνετε k να έχετε παρόμοια προβλήματα με τα δικά μου. Όταν λέω προβλήματα κάποιοι θα με βρίσουν: και υγεία έχω,και ούτε κάποιο ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα. Όμως το πρόβλημα μου για μένα είναι από τα χειρότερα που μπορεί ποτε να έχει κάποιος άνθρωπος.. Η μοναξιά... Είμαι 22 χρόνον και σπουδάζω σε μια σχολη που δεν μου αρέσει αλλα που πήγα γιατί δεν έπιασα αυτήν που ήθελα και δεν γινόταν να ξαναδώσω.. Με τι σχολη βεβαια τα πράγματα πάνε κατά διαόλου,πιο πιθανό είναι να καταστρεφόταν ο κόσμος στις 21-12 παρα να πάρο εγώ πτυχίο.. Το χειρότερο είναι ότι δεν έχω κάνει καθόλου φίλους.. Είναι και η σχολη μου γεμάτη με μονο κορίτσια και έτσι δεν μπόρεσα να βρω κάποια παρέα.. Να έχουμε κοινά και να περνάω καλά.. Με φίλους μου που κράτησα επαφή από το σχολειό αλλα χωρίσαμε σε διαφορετικές πόλεις λόγο σπουδών έχουμε πια αλλου είδους σχέσεις.. Δεν είμαστε τόσο κοντά όσο παλιά όπως είναι φυσικό και πιο πολύ θα μας χαρακτήριζα γνωστούς πλέον παρα φίλους.. Και τώρα που γυρίσαμε στην πόλη μας σπανια βγαίνουμε.. Όπως πχ και σήμερα που δεν χτύπησε καν το τηλέφωνο μου.. Νιώθω αφόρητη μοναξιά, δεν ξέρω αν μπορώ να το αντέξω άλλο.. Κλείνομαι σπίτι μου και όταν δεν με βλέπει κανεις κάθομαι k κλαίω.. Είμαι μόλις 22 και αισθάνομαι την κούραση και την απογοήτευση ηλικιωμένου.. Βλέπω άτομα με προβλήματα υγείας η που δεν έχουν ψωμί να φάνε και αισθάνομαι ακόμα χειρότερα αφού εγώ τα έχω αυτά και παραπονιέμαι.. Όμως αισθάνομαι ότι η ζωή μου είναι εντελώς άδεια..Δεν ξέρω πλέον τι να κάνω.. Όλα μου φαίνονται μαύρα και άσχημα.. Αυτά ήθελα να πω και να με ακούσει κάποιος.. Καλές γιορτές σε όλους σας!

---

Φίλε μην απογοητεύεσαι. Δυστυχώς είναι πολύς ο κόσμος που νιώθει μοναξιά. Προσπάθησε να κάνεις πράγματα που σε εκφράζουν, όπως για παράδειγμα γράψου σε κανένα γυμναστήριο, βγες μια βόλτα έξω για να ξεσκάσεις και να δεις λίγο κόσμο, ξεκόλλα γενικότερα από την αρρώστια του σπιτιού. Πρότεινε στις κοπέλες της σχολής σου μετά το μάθημα να πάτε για καφέ.

Το ότι ακολουθείς κάτι που δε σ' αρέσει είναι πολύ άσχημο. Αν είναι να κάνεις κάτι με το ζόρι, καλύτερα να μην το κάνεις καθόλου. Βρες κάτι που σου ταιριάζει και ακολούθησε το όνειρό σου, άλλωστε δε σε πήραν και τα χρόνια! ;)

μακη σε καταλαβαινω απόλυτα! εγω πήγα σε μια σχολή που δεν ήθελα και τα παράτησα το πρωτο χρόνο και έδωσα εκεί που ήθελα! τωρα ειμαι στη σχολή που θέλω, σπουδάζω μακριά από το σπίτι μου, δεν έχω ούτε εγω φίλες, σπίτι - σχολή ειναι η ζωή μου.
εσυ σπουδάζεις μακριά από τους δικούς σου?

ας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.. ναι σπουδάζω μακριά από τον τόπο που κατάγομαι.. το θέμα είναι ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα τόσο καιρό.. πολύ μοναξιά...και φοβάμαι ότι αρχίζω να την συνηθίζω,κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου.. δεν ξέρω τι μου συμβαίνει..δεν ξέρω τι να κάνω... είμαι πολύ ζορισμένος και δεν αισθάνομαι ότι έχω κάποιον να το μοιραστώ.. και να υπήρχε δεν νομίζω να με καταλάβαινε.. ούτε εγώ πια καταλαβαίνω τον εαυτό μου...

Δεν ξερω αν θα αισθανθεις καλυτερα αλλα εγω ειχα παρατησει τις σπουδες μου, γυρισα Ελλαδα και ολοι με περιφρονουσαν, επαθα καταθλιψη και ολοι οι φιλοι την κοπανησαν, η σχεση μου με παρατησε και τωρα υστερα απο εναμιση χρονο εξακολουθω να μην εχω κανεναν. Ουτε εμενα χτυπαει το τηλεφωνο μου πια, ουτε ζω το ονειρο μου, ουτε εχω σχεση, ουτε τιποτα. Απλα στο λεω για να διαπιστωσεις οτι αυτο που βιωνουμε ειναι φαινομενο και οχι μεμονωμενο περιστατικο. Πολλες φορες παω στην τραπεζα στο φουρνο και στο ταχυδρομειο με χαρα μονο και μονο επειδη θα ανταλλαξω με τους υπαλληλους τρεις κουβεντες.

Μην εισαι παθητικός στις σχεσεις, δλδ μην περιμενεις ενώ εισαι με το στομα κλειστο και απόμακρος να παρουν οι άλλοι την πρωτοβουλία διοτι απλά θα σε προσπερασουν με βαση αυτο που τους δειχνεις και εσυ θα καθεσαι να κλαις ότι δεν εισαι αρεστος. Μήπως τετοια ειναι η σταση σου? Γίνε ενεργητικος στις σχεσεις, παρε πρωτοβουλια, ανοιξε συζητησεις, δειξε πως σε ενδιαφερουν χομπι, να βγαζεις αισιοδοξια, χιουμορ και χαρα όταν εισαι με άλλους. Αν το κανεις αυτο μην περιμενεις να αλλάξει ριζικα η ζωη σου, διοτι φαινεται πως και εσυ όπως και αρκετοι αλλοι εδω δεν ειμαστε απο τους τυπους που το εχουν στο χαρακτηρα τους να ελκύουν κόσμο, οι αλλοι να επιδιωκουν τη φιλια τους και να μην σταματανε να κτυπανε τα τηλεφωνα, αλλά κάποιοι θα ανταποκριθούν και θα καλύψεις τουλαχιστο σε καποιο βαθμο το κενο και με τους υπολοιπους πιθανον να κερδισεις καλες γνωριμιες. Προϋποτιθεται να κοινωνικοποιηθεις.
Με τη σχολή σου δεν ειναι αργα αμα δε σ αρεσει, νοουμενου ότι εισαι σιγουρος για τον κλαδο σπουδων που θες να ακολουθησεις. Αν ειναι ετσι βαλε το γρηγορα στοχο και ξεκινα την προσπαθεια πχ με διαβασμα για να μπεις στη σχολη που θες, αλλά κάντο, μην μενεις στα παραπονα. Ταυτοχρονα για καθε ενδεχομενο μην εγκαταλειψεις τη σχολη σου, επειδη κατι ειναι κι αυτο, δεν ξερεις τι γινεται στο μελλον. Μπορει καποια στιγμη ν αλλάξεις γνωμη και να σ αρεσει ή να σου παρουσιαστουν καλες επαγγελματικες ευκαιριες.
Απ την αλλη, τοσα κοριτσια στη σχολή σου (αλλοι θα το ειχαν για προνομιο) γιατι δεν επιδιωκεις να φτιαξεις μια σχεση? με τον τροπο αυτο πάει έλυσες το θεμα μοναξιάς.

σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας...να στε καλά... κάνω προσπάθειες,έχω κάνει πολλές αλλα δεν βγαίνει τίποτα.. έχω βαρεθεί... γενικά... τα πάντα... δεν βρίσκω νόημα πια σε τίποτα...δεν ξέρω τι άλλο να κάνω...

εγω πλέον εχω συμβιβαστεί με το γεγονός οτι σπουδάζω μακριά, οτι κολλητες δεν θα κάνω ( ειμαι ανοιχτη βέβαια σε νεα δεδομένα ) πλεον φροντιζω μονο να διαβαζω να περασω τα μαθηματα της σχολής και να τελιωνω και περναω καλά μονη μου..βλέπω τηλεοραση, καθομαι στον υπολογιστη, μαγειρευω...

Το σέβομαι αλλα εμενα δεν μου αρέσει μια τέτοια ζωή..το λέει και η λέξη, z w η ,ζω... το να είσαι συνεχεια μέσα στο σπίτι, να βλέπεις τηλεόραση να είσαι στον υπολογιστή..είναι ζωή? εγώ το κάνω και δεν μου αρέσει.. και δεν το θέλω.. να μην έχεις κανέναν να μιλήσεις? να μην έχεις κανέναν να ενδιαφέρεται για σένα? εγώ δεν θέλω τέτοια ζωή και υποφέρω που είμαι έτσι..

και εγω υπέφερα και καθε μερα επι δυο χρόνια εκλαιγα συνεχεια ωσπου μεσω υπολογιστη γνωρισα κάποιον και εκανα σχεση εξ αποστασεως βεβαια και ετσι παλι μονη μου ειμαι!!!
αφου λοιπον δεν αντεχεις προσπάθησε να κανεις παρεες, εγω δεν κολλάω στις παρεες γιατι δεν ειμαι και πολυ του εξω και των κλαμπ εσυ αν εισαι ειναι πιο ευκολο να κολλησεις. πηγαινε γυμναστηριο, εγω ειχα παει δεν καταφερα να γνωρισω κάποιον.....δεν ξερω τι άλλο εγω πάντως εχω δοκιμασει ολα αυτα και κατέληξα οτι οι φιλιες ειναι πολυ δυσκολες και δυσκολα θα βρεις καποιον να ενδιαφερεται πραγματικά για σενα πλην απο τους δικούς σου...

τι να σου πω... σε καταλαβαίνω που είσαι απογοητευμένη gt κι εγώ περνάω τα ίδια.. αλλα εμενα δεν μου αρέσει αυτή η κατάσταση και ελπίζω με κάποιον τρόπο να αλλάξει.. εσένα σε βλέπω συμβιβασμένη με την ιδέα.. εδώ λίγα χρονια που είμαι έτσι κοντεύω να τα παίξω,πως θα περάσει μια ζωή έτσι? εσύ πως βλέπεις την δικη σου?

αναγκαστικα συμβιβάστικα! δε λεω ειναι παρα πολυ δυσκολο και ακομη και τωρα υπαρχουν μερες που δεν αντεχω και καθομαι και κλαιω γτ δεν εχω κανένα..το ξέρω οτι ειναι παρα πολυ ασχημο!!!να φαντστεις κανω ονειρα και ζω για την επομενη φορα που θα παω στη πολη μου να ειμαι με ατομα, αν παθω κατι να ειναι καποιος εκει, να βγω μια βολτα με την αδερφη μου και οχι μονη μου σαν την αδικη καταρα...
τωρα που γυρισα απο τις γιορτες εκλαιγα ολη μερα αλλα μετα σκεφτηκα οτι δεν οφελει πουθενα οσο και να κλαιω και να χτυπιεμαι η κατασταση δεν αλλαζει. κανω οτι μπορω διαβαζω,μαγειρευω,τηλεορασ η,υπολογιστης και οταν πεθαινω απο μοναξια βγαινω εξω και παω σουπερμαρκετ ή μια βολτα!!παντως να ξερεις σε καταλαβαινω απολυτα! 2 χρονια δεν μπορουσα να χωνεψω τη μοναξια που βιωνω..φετος εχω αρχισει να συμβιβαζομαι....παντως αμα θες οτι δηποτε μπορεις να μου στειλεις και προσωπικο μηνυμα!!:)

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Καλα ρε φιλαρα, στο θεο σου δηλαδη, γιατι πας σε μια σχολη που δε τη γουσταρεις? Ειναι δυνατον? Πως θα διαβασεις εκει μεσα? Τι δουλεια θα κανεις αυριο μεθαυριο? Ημαρτον ρε φιλε. Να στρωσεις τον κωλο σου κατω κ να δωσεις τη δευτερη χρονια. Ή τουλαχιστον περνα σε μια παρεμφερη. Ησουνα μικρος, ας εχανε κ ενα ετος, δενεγινε τιποτα προκειμενου να φτιαξεις την υπολοιπη ζωη σου. Βαριεσαι να διαβασεις? Και κοιτα να περασεις σε σχολη κοντα στον τοπο κατοικιας σου μπας κ μενεις στο πατρικο σου για να διευκολυνθεις να τελειωσεις. Μαλακιστηκες κατα τη γνωμη μου.

---

...ελεος κεράσι..:ΡΡΡ (παρόλα αυτά συμφωνώ σε όλα).