Καλησπέρα,
είμαι κοπέλα 21 χρονών και παλεύω με την βουλιμία εδώ και 7 χρόνια. Έχω ύψος 1.57 και βάρος 58 κιλά.
Όλα ξεκίνησαν κάπου στα 14, όταν άρχισα να τρώω λίγο παραπάνω τα Σ/Κ μαζί με ποτό, είχα το ίδιο ύψος και από 46 κιλά πήγα 48 σε 5-6 μήνες. Ψίχουλα δηλαδή. Μια μέρα ο πατέρας μου κοιτώντας με με απωθητικό ύφος μου είπε "χοντρέλω έγινες". Από τότε άρχισα να κάνω στερητικές δίαιτες τύπου ένα τοστ πρωί, ένα το μεσημέρι και ένα το βράδυ. Μετά από μερικές μέρες έτρωγα την κουζίνα ολόκληρη. Αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Συνήθως τρώω κάπου 4000 θερμίδες, κάποτε και 6000. Δε νιώθω δυσφορία για να σταματήσω παρα μόνο όταν φτάσω αυτούς τους αρισθμούς. Μετά νιωθω ότι θα πεθάνω και ορκίζομαι ότι δε θα το ξανακάνω. Την επόμενη μέρα νιώθω εξίσου χάλια. Την δεύτερη με τρίτη μέρα ξανα απ'την αρχή. Προσπάθησα πολλές φορές να κάνω ισορροπημένη διατροφή με αρκετές θερμίδες για να μη νιώθω στέρηση αλλά και πάλι θα έχω βουλιμικό επεισόδιο 2-3 φορές τη βδομάδα. Το περισσότερο που άντεξα χωρίς βουλιμικό ήταν 10 μέρες μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια. Δεν έχω κάνει ποτέ εμετό γιατί δεν αντέχω το αίσθημα αυτό, νιώθω πως θα πεθάνω. Αν αντέξω όμως μπορεί να μην φάω για 1 μέρα μετά από επεισόδιο, ή θα κάνω 4-5 ώρες γυμναστική. Είμαι κοντή και έχω απίστευτα λεπτό σκελετό, γι'αυτό και αυτά τα 8-10 περιττά κιλά μοιάζουν τουλάχιστο με 15 περιττά. Έχω απομονωθεί κοινωνικά, δεν μου αρέσει κανένα ρούχο πάνω μου και νιώθω καλά μόνο όταν τρώω. Νιώθω πως υπάρχει κάτι βαθύτερο, κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα, ένα κενό που προσπαθώ να καλύψω αλλά δεν μπορώ να βρω και τί είναι αυτό γιατί στην τελική τίποτα δε μου λέιπει. Έχω μια όμορφη μεγάλη οικογένεια, σπουδάζω ιατρική, έχω την υγεία μου, δεν έχουμε κάποιο ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα όπως η πλειοψηφία του πληθυσμού κλπ. Δεν ξέρω τι φταίει ή δε θέλω να βρω τι φταίει. Δεν μπορώ να δω ψυχολόγο γιατί ναι μεν δεν έχουμε ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα αλλά ήδη τα έξοδα είναι πολλά.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας
dm
