Printable View
Αλλος ενας χρονος περασε και μας αφησε τις καλες και τις ασχημες στιγμες του. Ας κρατησουμε τα θετικα και ας κοιταξουμε μπροστα για αλλη μια φορα.
Καθε ανθρωπος λειτουργει ως αυτονομη μοναδα , εχει το δικο του τροπο σκεψης , την δικη του μανδικη λογικη , τις δικες του εμπειριες πυο συλλεξε μεσα απο την παροδο του χρονου... Εχει ομως και διαφορετικο τροπο εκφρασεως , καθε ανθρωπος εκφραζεται με τον δικο του τροπο ... Εσεις πως εκφραζεστε?
Η εικόνα μου ή ο τρόπος εκφρασής μου αλλιώς έχει τη μορφή ενός κουδουνιού..όταν πάω προς τα κάτω χτυπάει το κουδουνακι κ ανεβαίνω προς τα επάνω αυτόματα..δεν ήμουν έτσι κ δεν εγινα έτσι σε μια μέρα..εψαχνα πάντα μια δύναμη να ακουμπήσω πάνω της να κρατηθώ απο αυτή κ να της εναποθέσω ολα αυτά που με βάραιναν κ δεν με αφηναν να κάνω βημα μπροστά..κ τη βρήκα κ ενιωσα τόση πληρότητα μα τόση πληρότητα που ξαφνικα αρχισα να χαμογελάω ποιο συχνα ..η ζωή είναι ενα ταξίδι κ πολύ μικρη για να ασχοληθώ με τι μέσον θα ταξιδέψω..απλα απολαμβάνω τη διαδρομή..οχι οτι πάντα βλεπεις ηλιους κ φεγγάρια,εχει κ κάτι μπόρες κ κατι σκοτάδια ..αλλα ακριβως εκει χτυπάει το κουδουνάκι ....
χμμμ...εμενα μαρεσει να ανοιγω ολα τα χαρτια μου στο τραπεζι....θα μιλησω στον αλλον με την ιδια ευκολια και για τα προττερηματα μου και για τα μειονεκτηματα...απλα χωρις υπερβολες...και δεν με νοιαζει αν σχηματισει λαθος εντυπωση...ειμαι οτι ειμαι κι οποιος δεν μπορει να το δεχτει...δεν κραταμε κακιες..
καποτε φοβομουν τα παντα...τωρα οχι πια...
δεν πιστευω σε τιποτα...και δυστυχως ουτε ελπιζω σε τιποτα...αρα το συμπερασμα ειναι η ατελειωτη ευθεια του κλινικα νεκρου χεχε
επισης μαρεσει να διακωμωδω τα παντα ακομα και τα πιο σοβαρα πραγματα...ειδικα τα πιο σοβαρα...γιατι η ζωη ειναι ενα παραλογο γελοιο αστειο....
κι οποιος την παιρνει σοβαρα...ή θα βγαλει πολλα λεφτα.ή θα του βγει κ@@@ς στο τζαμπα τρεξιμο :)
Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να εκφραστούμε πάντα.
Και μάλλον εκεί αρχίζει και η δυσκολία στην επικοινωνία
με τους άλλους.
Ο τρόπος έκφρασης διαφέρει ανάλογα και με το συναίσθημα
που θέλουμε να εκφράσουμε κάθε φορά.
π.χ. μπορεί να θέλω να εκφράσω το θυμό μου
και ν' αντιδράσω σε μια προσβολή, να βρίσω, να πλακώσω τον άλλον,
αλλά τελικά το εκλογικεύω και καταπίνω τη γλώσσα μου
ή κάνω διάλογο
μέχρι να μαζευτούν πολλά και να φερθώ ακραία για να εκτονωθώ.
Έχω ένα πρόβλημα με την έκφραση γενικότερα.
Όχι απαραίτητα με το θυμό.
Σαν να 'χω στραμπουλήξει το... το... το... το... το... το...
να το! Το ξανάπαθα!
Η εκφραση ειναι δυσκολο πραγμα... Πρεπει ομως να το κανεις ... Η επικοινωνια ειναι η γραμμη που ενωνει