ΑΝΥΣΗΧΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ

Γεια σας/ανυσηχω για τον αδελφο μου διοτι εμφανιζει καποια συμπτωματα που με τρομαζουν.οταν ηταν σε ηλικια 7 ετων ηρθε και μου ειπε οτι εχει στο μυαλο του ασχημες σκεψεις βρισιες κτλ κ οτι η σκεψη του τον αναγκαζουν να τις πει ενω αυτος αντιστεκεται.Επειδη εχω και εγω διαφορες αγχωδης εκδηλωσεις κρισεις πανικου κτλ..καταλαωα οτι επασχε απο ιδεοψ.νευρωση.θεωρησα σωστο να μην κανω καποια κινηση κ οτι θα τον βοηθουσα να το ξεπερασει χωρις να τον κανω να καταλαβει τι ηταν αυτο που περνουσε.κ οντος μετα απο καποιον καιρο εφυγε αυτο.Τωρα ειναι 10 ετων και εχει καποιους μηνες που ξαφνικα χανει το φως του ,ζαλιζεται,ιδρωνει,μετα απο λιγα λεπτα βλεπει μονο χρωματιστα και μετα μονο διαφορα χρωματιστα φωτακια οπως κοκκινα ,μπλε,πορτοκαλι,οπως μουτα περιγραφει.η μητερα μου ειναι αρνητικη να τον παει σε καποιον ειδικο οπωσ ηταν αρνητικη και σε εμενα στην παιδικη μου ηλικια που ειχα και εγω παρομοια προβληματα που πιστευω πωσ αν με προλαβαινε τοτε ισως να μην υπεφερα τωρα.Ετσι δεν θελω να αφησω τον αδελφο μου να υποφερει και αυτος.Αυτο που με προβληματιζει ειναι οτι αν πρεπειι να τον παω εγω σε καποιον ψυχολογο κρυφα αλλα και απο την αλλη δεν θελω να μαθει ο ιδιος τι του συμβαινει.ΘΑ με βοηθουσαν πολυ η γνωμες σας.ευχαριστω πολυ.

καλέ/ή μου, φοβάμαι οτι δεν μπορείς να κάνεις πολλά χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της μητέρας σου. της εχεις πει αυτο που πιστευεις για τη δικη σου περιπτωση; δηλ. οτι μπορουσες να την προλαβεις..

εσύ πόσων ετων εισαι;

Μαλλον ειναι 23 αρα ενηλικας συμφωνα με το 84 στο ονομα του...εσυ dream84 βλεπεις καποιο γιατρο για τα προβληματα σου?Αν ναι μηπως θα μπορουσες να συζητησεις μαζι του και για τον αδερφο σου?Αν οχι μηπως θα μπορουσες να πας σε ενα γιατρο και να του περιγραψεις την κατασταση?Μια επισκεψη δεν βλαπτει.
Εχεις καποια διαγνωσμενη παθηση και πιστευεις οτι την εχει και ο αδερφος σου?
Μπορεις να γινεις πιο αναλυτικος...ισως με την καταλληλη περιγραφη μπορει να βοηθησει καποιος ειδικος εδω...

Σε παιδίατρο τουλάχιστον τον πήγατε; Εδώ εμάς μας παραπονιέται τον τελευταίο μήνα για πονοκεφάλους και τον έχουμε πάει οφθαλμίατρο, παιδίατρο και αν συνεχίσει πάμε οδοντίατρο και για μαγνητική για να είμαστε σίγουροι.

.....μα ποσο ειναι το παιδι;μεχρι 18 αναλαμβανουν οι ψυχιατροι παιδιων,εφηβων[παιδοψυχιατροι ] αν ειναι ενηλικος τοτε σε ψυχιατρο ενηλικων!

Εγω ειμαι 23 χρονων. Ναι τις μιλησα και προσφατα μαλιστα τις ειπα οσα δεν μπορεσα να τις πω τοσα χρονια τις χρεωσα οσα περναω εκλαψε εκεινη την στιγμη μου ζητησε συγνωμη που δεν μπορεσε να με καταλαβει τοτε, φυσικα ουτε και τωρα καταλαβαινει αλλα μεχρι εκει μεσα σε λιγες ωρες ξεχασε ολη την συζητηση .για να καταλαβετε οταν τισ ελεγα οταν ημουν 9 χρονων οτι εβλεπα φρικιαστικους ανθρωπους που δεν υπηρχαν με ελεγε φαντασιοπληκτη φοβιτσιαρα κτλ κ ετσι απο τοτε υπεφερα με τισ παραισθησεις μου σιωπηλα και μια φορα με πηγε σε παπα να με διαβασει αν ειναι δυνατον!εχω παει σε πολλους ψυχιατρους τα τελευταια 6 χρονια χωρις να εχω βοηθηθει απο κανεναν τους γιατι η μονη τουσ βοηθεια ειναι τα χαπια και εγω ειμαι κατα.αυτα που εχω εδω και 6 χρονια ειναι ιδεοψ.νευρωση για αυτο και ειπα οταν μου ανεφερε ο αδελφος μου τα συμτωματα οτι επασχε και ο ιδιος απο αυτο. Ευτυχος αυτο δεν με ταλαιπωρησε τοσο οσο οι κρισεις πανικου κ τασωματικα συμπτωματα .δεν παρακολουθουμε τωρα απο καποιον γιατρο για να μιλησω και για τον αδελφο μου .Ο αδελφος μου τωρα ειναι 10 χρονων.σκεφτομαι να τον παω πρωτα σε παιδιατρο που ειμαι σιγουρη οτι δεν θα τον βρουν κατι παθολογικο απο την αλλη σκεφτηκα οτι αν τον παω σε ψυχολογο σιγουρα θα πρεπει να γινονται και αλλες επισκεψεις με ποιο τροπο να το κανονιζω αυτο κ να μην ξερει η μητερα μου?Ειμαι σιγουρη οτι αν τον αφησω ετσι θα βγαλει στην πορεια κ αλλα πραγματα δεν θελω να φτασει εκει πρεπει να τον προλαβω με ποναει παρα πολυ γιατι ειναι σαν να βλεπω τον εαυτο μου στην ηλικια του εγω δεν ειχα κανεναν τοτε εκλαιγα και υπεφερα μονη μου αυτος θελω να ξερει οτι υπαρχω εγω ..ξερω οτι βασιζεται σε εμενα γιατι εγω τον μεγαλωσα ,εγω του εδωσα οσα δεν μπορεσε εκεινη..

Κατά τη γνώμη μου πρώτα πρέπει να αποκλείσετε παθολογικά αίτια. Αυτά που περιγράφεις δε μου φαίνονται να είναι αναγκαστικά ψυχολογικής φύσεως. Π.χ. δε θυμάμαι σε πιο ηλικιακό φάσμα τα παιδάκια έχουν την ροπή να λένε κακές λέξεις, αλλά νομίζω τα 7 που το ένιωσε ο αδελφός σου τον πιάνει. Οπότε μπορεί να είναι απολύτως φυσιολογικό αυτό που πέρασε. Ίσως να ένιωσε περισσότερο πιεσμένος από το σπίτι να μη τις λέει και για αυτό να ένιωσε περίεργα.

Τα συμπτώματα που αναφέρεις τώρα στα 10 του μπορεί κάλλιστα να οφείλονται σε ένα σωρό αιτίες π.χ. έλλειψη κάποιας βιταμίνης ή σιδήρου.

Φαντάζομαι ότι η μητέρα σου μπορεί να δεχτεί να επισκευτείτε έναν παιδίατρο για παθολογικές αιτίες. Τι στο καλό, αν ο μικρός είναι άρρωστος δεν τον πάει σε γιατρό; Φρόντισε να πάτε μαζί και να περιγράψεις κι εσύ αυτά που σου έχει πει μήπως ο μικρός ντραπεί εκείνη τη στιγμή. Αφού θα του κάνει εξετάσεις και αν αποκλείσει αιτίες που μπορεί να βρει ο παθολόγος ρωτήστε τον πως θα μπορούσατε να το ψάξετε περισσότερο. Φαντάζομαι ότι θα σας συστήσει να πάτε σε οφθαλμίατρο και ίσως και άλλους γιατρούς. Όταν θα τελειώσει ο κύκλος των γιατρών και είστε σίγουροι πια ότι δεν οφείλεται σε κάτι οργανικό, τότε θα ζητήσετε τη συμβουλή του παιδίατρου. Δεν είναι χαζοί (διαλέξτε κάποιον νέο παθολόγο κατά προτίμηση, οι παλιοί έχουν ίσως άλλα μυαλά), αν δουν ότι δεν εξηγούνται τα συμπτώματα τότε θα σας συστήσει να πάτε σε παιδοψυχολόγο. Ε, ελπίζω ότι μετά από προτροπή ειδικού η μητέρα σου θα εδεηθεί να σκεφτεί ότι πρέπει να πάτε σε ψυχολόγο.

Αυτά θα έκανα εγώ γιατί πρώτα θα ήθελα να είμαι σίγουρη ότι ο μικρός δεν έχει τίποτα οργανικό που μπορεί να κινδυνεύει κιόλας. Έχω κι εγώ μικρό αδελφό στην ηλικία του δικού σου αδελφού.

Αγαπητη dream,
σε καταλαβαινω απολυτα, εχω αντιμετωπισει και εγω κατι παρομοιον και πολυ χειροτερο με το παιδι μου που ειναι 7 τωρα (εχω γραψει σχετικα στο αναλογο θεμα).
Ο παιδοψιχιατρος μου ειπε οτι ειναι νευρωση. Δεν ειναι κατι σοβαρο αλλα θελει σιγουρα παρακολουθηση. Εγω πιστευα οτι ειχε κατι πολυ σοβαρο αλλα ευτυχως δεν ειναι.

Αυτά τα 6 χρόνια που πήγαινες εσύ σε ψυχιάτρους ήξερε η μαμά σου ότι πήγαινες ε?Τι έλεγε?Σου έλεγε να σταματήσεις?
Ισως να μην ήθελε να παραδεχτεί ότι είχες πρόβλημα,όπως και τώρα δεν θέλει να παραδεχτεί ότι και ο αδερφός σου έχει παρόμοιο πρόβλημα.
Πες της ότι θα αναλάβεις εσύ να τον πηγαίνεις στον παιδοψυχίατρο και να μιλάς μαζί του για το τι έχει ο μικρός,αφού εκείνη δεν θέλει να ασχοληθεί.Ακόμα κι αν φέρνει αντιρρήσεις εσύ να επιμένεις ότι θα είναι για το καλό του και ότι θα κάνεις ότι μπορείς για να τον βοηθήσεις.

Θα συμφωνήσω με την Aphelia. Η μητέρα σου, μπορεί να αρνηθεί να πάει το παιδί σε παιδοψυχίατρο/παιδοψυχολόγο, δύσκολα όμως θα αρνηθεί να το πάει σε έναν παιδίατρο. Από κει και πέρα, τις κατευθύνσεις που θα δώσει ο παιδιατρος, πιθανότατα θα αναγκαστεί να τις ακολουθησει.

Εύχομαι όλα να πάνε καλά.

οπως λεει ο dodoni!αυτος θα δει κ θα παραπεμψει!

Οτι πρεπει να παει σε παιδιατρο πρωτα αυτο ειναι σιγουρο,ομως ξερω οτι θα πει σιγουρα ο γιατρος οτι πρεπει να παει σε παιδοψυχολογο .Οταν με παρακολουθησε κ εμενα ψυχιατρος κ θελησε να δει τον πατερα μου κ τα αλλα μου αδελφια μου ειπε πως και ο μικρος χρειαζεται παρακολουθηση. Οσο για την μητερα μου ακομα κ για τον παιδιατρο τον αμμελει γυρισε και μου ειπε οταν βρει χρονο θα τον παει... εν το μεταξυ το παιδι εχει πολλους μηνες που παρουσιαζει αυτα τα συμπτωματα.. το προβλημα ειναι οτι εγω δεν ζω μαζι τις για να μπορω να ελεγχω και το παιδι ο πατερας μου δεν μπορει να κανει κατι δεν του εχω μιλησει για αυτο γιατι ακομα και να του μιλουσα δεν θα μπορουσε να κανει κατι διοτι αντιμετωπιζει προβλημα αλκολισμου. Και οπως ειπατε πως η μητερα μου δεν θελει να το παραδεχτει ειναι οντος ετσι . Για εμενα ηξερε πως πηγαινα σε ψυχιατρο και μου ελεγε οτι αυτα ειναι βλακειες κ οτι ειναι στο χερι μου να γινω καλα. Πασχει κ ο πατερας μου απο νευρωση και απο οτι φαινεται κληρονομησαμε το προβλημα εγω και ο μικρος.φυσικα αυτο η μητερα μου δεν μπορει να το παραδεχτει.Η ΜΟΝΗ λυση ειναι τελικα να την βαλω στην θεση τις με το να τισ αγριεψω διοτι μονο οταν νευριαζω μαζι τις συμφωνει απο φοβο μην ακουσει βαριες κουβεντες .αυτο που δεν θελω ομωσ να συμβει ειναι να οτι μετα απο αυτο δεν θα εχω καμια επαφη μαζι τις κ δεν θελω να φτασω σε αυτο το σημειο.

μπορεις ισως να τησ το φερεις μαλακα, πχ ασε ρε μανα, τον παω εγω αφου δεν προλαβαινεις εσυ.

Γιατί να μην έχετε καμία επαφή μετά?Επειδή θα της μιλήσεις ξεκάθαρα και θα της πεις πράγματα που μάλλον δεν θα της αρέσουν δεν σημαίνει και ότι δεν θα μιλήσετε ξανά.Αν ήταν ετσι εγώ με τη μαμά μου θα έπρεπε να μην μιλάμε καθόλου,με τόσους καυβγάδες και βαριές κουβέντες που έχουμε ανταλλάξει.Μερικές φορές όμως μόνο έτσι καταλαβαίνουν (αν καταλάβουν κι όλας δηλαδή).Εμένα η μαμά μου τη μία κλαίει και λέει ότι έχει καταλάβει τα λάθη της και έχει ματανιώσει και την άλλη μου λέει ότι εγώ φταίω για ότι έπαθα και ότι εκείνη δεν ευθύνεται.

Ακριβως ετσι ειναι κ η δικια μου μητερα Dalia. Οποτε πρεπει να τισ τα χοσω για αλλη μια φορα.