Η ερωτική μας ζωή έχει πεθάνει λόγω φαρμάκων

Καλημέρα σε όλους...μετά απο ακόμα μία άγρυπνη νύχτα. Είμαι νιόπαντρη με ένα μωράκι 6 μηνών. Ο άντρας μου υπέφερε από κρίσεις πανικού και αγοραφοβία κι επισκέφτηκε γιατρό που του έδωσε τα cipralex (τώρα παίρνει και xanax) από τον Απρίλη του 2012. Εκείνο τον καιρό εγώ ήμουν έγκυος και ήδη η σεξουαλική μας ζωή είχε πάρει την κατιούσα λόγω του ότι ο άντρας μου ήταν διστακτικός να κάνουμε έρωτα. Εγώ ποτέ δεν είχα κάποιο κόλλημα και πάντα τον παρακινούσα. Από τότε που άρχισε τα χαπια το κακό έχει παραγίνει. Πάντα δεν έχει όρεξη. Κάνουμε έρωτα μια φορά στις δέκα, για δέκα λεπτά με το ρολόι, χωρίς ποτέ να ενδιαφερθεί για τη δική μου ικανοποίηση. Του έχω εξηγήσει επανελλειμένα ότι δεν καλύπτομαι και με αποκαλεί σεξομανή και αχόρταγη. Περιττό να σας πω αυτούς τους 8 μήνες πόσα άκυρα έχω φάει, τι απόρριψη έχω νιώσει και πόσα βράδια με έχει βρει το χάραμα κλαίγοντας. Πλέον δεν κοιμόμαστε μαζί, μαλώνουμε κάθε μέρα για τα πάντα κι εγώ είμαι μες τα νεύρα, στη γκρίνια και το τσίτωμα που ούτε με λεξοτανίλ δεν ηρεμώ. Είμαι παντρεμένη ένα χρόνο μόλις και με πιάνει τρόμος αν πρόκειται να περάσω έτσι τη ζωή μου , ανέραστη και με έναν αδιάφορο σύζυγο, που βέβαια λέει πως με αγαπάει, άλλα εφόσον δεν υπάρχει το κρεββάτι στη ζωή μας, αυτόματα αποκλείονται οι αγκαλιές, τα φιλιά, τα χάδια, λόγω του ότι είναι πολύ εσωστρεφής και δε νιώθει άνετα να εκφράζει τα συναισθήματά του. Πεινάω....πεινάω συναισθηματικά πρωτα κι έπειτα σεξουαλικά. Του πρότεινα να πάρει τον γιατρό του και να του πει γιατρέ ή χάνω το γάμο μου ή μου αλλάζεις αγωγή. Θα μου πείτε ο άνθρωπος τραβάει το ζόρι του κι εσύ σκέφτεσαι το σεξ....Θα σας πω ότι εδώ και 6 μήνες επειδή θηλάζω δεν έχω κοιμηθεί πάνω από 4 ώρες σερί...ο άντρας μου πιθανότατα λόγω φαρμάκων κοιμάται 12-13 ώρες την ημέρα....δεν υπάρχει πουθενά, δεν με βοηθάει καθόλου....ευτυχώς έχω βοήθεια και θα μπορούσα να το καταπιώ άλλα ούτε σα γυναίκα δε με αγγίζει, δεν μου λέει μια καλή κουβέντα....Ενώ τον αγαπάω και θέλω να φτιάξουμε σωστά την οικογένειά μας, κάθε μέρα λέω θέλω να χωρίσω, θέλω να ζήσω ευτυχισμένα με κάποιον άλλον που θα βρω και θα με καλύπτει....Δεν είμαι λυσσάρα παιδιά, εδώ και 15 μήνες έχω να ικανοποιηθώ σα γυναίκα, μου έχει στρίψει η βίδα, θέλω τον άντρα μου πίσω....τί μπορούμε να κάνουμε με τα φάρμακα? τι εναλλακτική μπορεί να υπάρχει????

Καλημέρα blondleo, αν πιστεύεις πως τα φάρμακα είναι ο πραγματικός λόγος της αποχής του συζύγου σου από το σεξ
τότε είναι καλύτερα να απευθυνθείς στον γιατρό σας και όχι στο φόρουμ.


Σε ό, τι έχει σχέση με φάρμακα είναι καλύτερα πάντα να ρωτάμε τον γιατρό.
Από την άλλη έχεις σκεφτεί ότι αυτή η περίοδος που ήσουν εγκυος κ έπειτα, δεν ήταν στρεσογόνος μονο για
σένα αλλά κ για τον σύζυγο σου το ίδιο, οπότε αυτό τον έκανε να πέσει κ σεξουαλικά.

Λες οτι εχετε ενα ετος παντρεμενοι. Ποσο καιρο γνωριζεστε μεχρι να παντρευτειτε? Και τι ηλικιες εχετε? Μηπως ειστε κατω απο 25?

Είμαι 32 και αυτός 28. Είμαστε μόλις 2 χρόνια μαζί γιατί με το που τα φτιάξαμε (γνωριζόμασταν πολλά χρόνια) στους δύο μήνες πάνω μου ζήτησε να αρραβωνιαστούμε και να κάνουμε μωρό. Στην αρχή δεν τον έπαιρνα σοβαρά μέχρι που έβλεπα ότι στράβωσε που δεν τον πίστευα. Φυσικά ήμουν ερωτευμένη μαζί του, φυσικά συναίνεσα. Όσο προσπαθούσαμε για παιδί όλα ήταν καλά....Γενικώς σα χαρακτήρας είναι τεμπέλης, ήθελε και λίγο παρακάλια....ποτέ δεν ξεκινούσε μόνος του....πάντα περίμενε να κάνω πρώτη κίνηση εγώ ή να του το ζητήσω απευθείας....Δεν ξέρω, το θεωρούσε υποτιμητικό , είχε καλομάθει από προηγούμενες σχέσεις του, τι να πω....Η εγκυμοσύνη ήρθε λίγο πριν κλείσουμε χρόνο σα ζευγάρι.Ζούσαμε μαζί, δεν ήμασταν γκόμενοι, πληρώναμε λογαριασμούς, είχαμε ήδη αρραβωνιαστεί....το παιδί το λατρεύει....βέβαια δεν ασχολείται καθόλου να με ξεκουράσει παρά μόνο αμα γκρινιάξω.... Δεν ξέρω τι να κάνω ρε παιδιά....κουράστηκα. Από τη μία μέχρι να τον πείσω να ζητήσει βοήθεια με έβγαλε την ψυχή (καθότι περήφανος και δεν παραδέχεται ποτέ ότι έχει πρόβλημα ή άδικο), από την άλλη αυτή η αγωγή βλέπω ότι δε μας βοηθάει σα ζευγάρι...εντάξει, κάνω υπομονή άλλα ξεκίνησε όλο αυτό από πιο πριν....Άντε πρώτα είχε δικαιολογία την εγκυμοσύνη. Τώρα κατευθείαν μου κοτσάρει τα χάπια...Δεν έχω όρεξη....ναι οκ δεν έχεις όρεξη άλλα τουλάχιστο ασχολήσου μαζί μου και πέσε κοιμησου αφού δεν θες....Δλδ αντε οργανικά δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις....δε βλέπεις ότι έχουν πάθει τα νεύρα μου από την @γ@μι@? Θα μιλήσω εγώ προσωπικά με το γιατρό του από Δευτέρα γιατί ο ίδιος δεν παίζει να κατεβάσει τα μούτρα του να πει ότι έχω πρόβλημα δεν ικανοποιώ τη γυναίκα μου....Θα ζητήσω δεύτερη γνώμη, θα κάνω ότι χρειαστεί....τον παντρεύτηκα από έρωτα, τον θέλω σεξουαλικά, δεν μπορώ να το αφήσω απλά να μας χωρίσει όλο αυτό. Και μη βιαστείτε να με κρίνετε....Δεν ξέρω αν έχετε φάει απόρριψη από τον άνθρωπό σας, εγώ δεν είχα φάει ποτέ και η σεξουαλική μου ζωή πάντα ήταν πολύ δραστήρια....μου κοστίζει και συναισθηματικά όλο αυτό....με γειώνει σα γυναίκα, μου πάει την αυτοπεποίθηση στα τάρταρα....

Eνα ενα να καταλαβω. Καταρχην γνωριζεστε λες απο παλια. Σχεση ομως προεκυψε τωρα. Ειχατε δηλ 2 μηνες σχεση κ τοτε αρραβωνιαστηκατε? Και μετα απο ποσο καιρο μπηκε το στεφανι? Δωσε μου δηλ να καταλαβω το χρονολογιο της σχεσης γτ εχω μπερδευτει.

Θα σε βοηθήσει τόσο πολύ το χρονολόγιο να βγάλεις συμπέρασμα? Ωραία, γνωριζόμασταν σα γνωστοί 9 χρόνια (ήταν κολλητός του πρώην αρραβωνιαστικού της αδερφής μου, δλδ για 5 χρόνια η αδερφη μου έκανε αρκετή παρέα μαζί του κι εγώ περιστασιακά), είχαμε σχέση 4 μήνες πριν αρραβωνιαστούμε, τα φτιάξαμε Χριστούγεννα και Νοέμβρη της επόμενης χρονιάς έμαθα ότι είμαι έγκυος. Σε βοήθησα? Στεφάνι μπήκε με πολιτικό περσι το Γενάρη λόγω αφίξεως μωρού (για να γλιτώσουμε συμβολαιογράφους κτλ). Εμένα όλοι αυτοί οι άριθμοί δε μου λένε τίποτα. Μείναμε μαζί από τις πρώτες 10 μέρες και είχαμε εξαρχής κοινό ταμείο. Νομίζω αυτό είναι το πιο ουσιαστικό, παρά αν τα είχαμε πέντε χρόνια και μέναμε εγώ στο σπίτι μου κι αυτός στο δικό του και βλεπόμασταν μονάχα για καφέ.

Παρεπιπτοντως ρώτησα κι έμαθα για το συγκεκριμένο γιατρό που τον κουράρει. Ο άνθρωπος είναι παθολόγος που ισχυρίζεται ότι έχει και πτυχίο ψυχιατρικής. Επίσης συνταγογραφεί φάρμακα για την καρδιά, ακτινογραφίες και τα λοιπα. Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα δηλαδή. Να προχωρήσω σε καταγγελία στον ιατρικό σύλλογο? Θεωρητικά δεν είναι παράνομο να είσαι παθολόγος και να δίνεις αντικαταθλιπτικά?

Ναι βρε το βρηκες, ο γιατρος φταιει που ο φιλος σου ειναι ασφαιρος. Κανε την καταγγελια και θα λυθει το θεμα. Ρε κοπελια, το οτι ο συζυγος σου αρνειται οτι υπαρχει προβλημα και λεει οτι εσυ φταις δε σου λεει κατι? Τεσπα, σε ρωτησα το χρονολογιο γτ μετα θα σε ρωτουσα αναμεσα στα αλλα ποτε του παρουσιαστηκαν τα ψυχολογικα θεματα αγοραφοβιας κ κρισεων πανικου και ποτε του παρουσιαστηκε το ασφαιρο.

Είναι άντρας μου δεν είναι ένας απλός γκόμενος. Δεύτερον δεν το ρίχνει σε μένα, απλά για να καλύψει την δική του ανορεξία δίνει μεγάλες διαστάσεις στη δική μου όρεξη. Νομίζω ένας ερωτευμένος άνθρωπος δεν είναι σεξομανής όταν θέλει να κάνει έρωτα με τον άνθρωπό του έστω 4-5 φορές την εβδομάδα, ή κάνω λάθος? Τα ψυχολογικά τα είχε πριν βρεθούμε μαζί κι επειδή έχω περάσει διαταραχή πανικού και το ξεπέρασα με συμπεριφορική-γνωσιακή ψυχοθεραπεία , τον παρακινούσα πάντα να το κοιτάξει γιατί έβλεπα ότι δεν ήταν καλά...Δε θέλησε τη λύση του ψυχολόγου, γιατί όπως σας είπα είναι τεμπέλης...προτιμούσε το μαγικό χαπάκι που θα τον κάνει δια μαγείας καλά...δεν είναι επικοινωνιακός, δεν διαννοείται ότι υπάρχει περίπτωση να πάει να πει σε έναν ξένο άνθρωπο ( ουτε καν σε δικό του) νιώθω έτσι, παθαίνω αυτό, σκέφτομαι το άλλο....δεν υπάρχει αυτό το πράγμα....μια ξαδέρφη του είχε πάρει τα συγκεκριμένα χάπια και μετά από οχτώ μήνες του είπε ότι συνήλθε και με την προτροπή της πήγε στον παθολόγο αυτόν που όμως λέει ότι έχει και πτυχίο ψυχιατρικής (δεν ξέρω αν το έχει δει κανείς αυτό το πτυχίο) και του έδωσε τα ίδια χάπια και τον έστειλε στην ευχή της παναγίας....η μόνη εξέταση που του κάνει κάθε φορά που πάει ο άντρας μου να του γράψει καινούρια χάπια είναι να του παίρνει την πίεση, να του κάνει καρδιογράφημα και να του λέει είσαι περδίκι, συνέχισε τα χάπια....Δεν ξέρω τι κάνουν οι ψυχίατροι, δεν έχω εμπειρία....άλλα κάτι δε μου κολλάει....Και για την τελευταία σου ερώτηση....μέχρι να μείνω έγκυος κάναμε σεξ μέρα παρά μέρα....μετά όλο και πιο αραιά με την πρόφαση της εγκυμοσύνης και πλέον εδώ και μήνες μόνο όταν φτάνω στο σημείο να κλαίω από νεύρα και παράπονο....Είμαι αξιολύπητη, το ξέρω, άλλα επαναλαμβάνω, τον θέλω και μου λείπει...δεν ήταν τόσο χάλια τα πράγματα....κάτι μπορώ να κάνω για να τα καλυτερέψω....δεν μπορώ?

Δηλαδη απο τοτε που ξεκινησε τα φαρμακα η συχνοτητα ποια ειναι? μια φορα το μηνα ας πουμε?

Δεν κάθομαι να μετρήσω....αραιά...πολύ αραιά....και πάντα μετά από παράπονα, γκρίνιες και τα λοιπά....κάνω υπομονή άλλα όσο να ναι από ένα σημείο και μετά όλα εξαντλούνται....το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς λένε....παρακαλάω μία, δύο τρείς, ε πόσο πια, μια χαρά γυναίκα είμαι στα ντουζένια μου....τι να κάνω?

Quote:

---

Originally Posted by blondleo

.. τον παρακινούσα πάντα να το κοιτάξει γιατί έβλεπα ότι δεν ήταν καλά...Δε θέλησε τη λύση του ψυχολόγου, γιατί όπως σας είπα είναι τεμπέλης...προτιμούσε το μαγικό χαπάκι που θα τον κάνει δια μαγείας καλά...δεν είναι επικοινωνιακός, δεν διαννοείται ότι υπάρχει περίπτωση να πάει να πει σε έναν ξένο άνθρωπο ( ουτε καν σε δικό του) νιώθω έτσι, παθαίνω αυτό, σκέφτομαι το άλλο....δεν υπάρχει αυτό το πράγμα....

---

Μήπως καλό θα ήταν ν' απευθυνθείς αρχικά εσύ σε ειδικό για να σε καθοδηγήσει πως θα μπορούσες να χειριστείς την κατάσταση.. Ίσως έτσι ταρακουνηθεί..
Τώρα μάλλον δεν παίρνει στα σοβαρά όσα πολύ καλά του λες, αλλά αν σε δει αποφασισμένη.. μπορεί κι αυτός να σκεφτεί ότι τα περιθώρια στενεύουν
κι έχει ευθύνη για την όποια κατάληξη θα έχει η σχέση σας..

Κάτι άλλο που θα μπορούσες να του πεις είναι ότι τα όποια φάρμακα δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του, οπότε θέλοντας και
μη κάποια στιγμή θα πρέπει να δει τι θα κάνει.. δηλ θα παίρνει φάρμακα εφ' όρου ζωής ή θα κοιτάξει ν' αντιμετωπίσει τα θέματά του;
Σαφώς και το πρώτο είναι το εύκολο, ενώ το δεύτερο απαιτεί δουλειά και θα πρέπει να επιλέξει.

δε μου λεσ μπλοντεο κανει τωρα κατι που δεν εκανε παλια δηλαδη αυτο το χαρακτηρα που δειχνει τον ειχε κ παλια???

Quote:

---

Originally Posted by elis

δε μου λεσ μπλοντεο κανει τωρα κατι που δεν εκανε παλια δηλαδη αυτο το χαρακτηρα που δειχνει τον ειχε κ παλια???

---

Ήταν πάντα έτσι κλειστός, σοβαρός, όταν ξεκίνησε η σχέση μας ήδη είχε δύο χρόνια που τον βασάνιζε αγχώδης διαταραχή και προσπαθούσε να το ξεπεράσει μόνος του....Γενικώς από την αδερφή μου άκουγα τι καλό παιδί και τί καλό παιδί....είχα δλδ τις καλύτερες εντυπώσεις για το χαρακτήρα του....Μετρημένος, όχι σαχλοκούδουνο...τις μετρούσε τις κουβέντες του, άλλα στις αρχές τουλάχιστο έδειχνε μια τρυφεράδα που με κέρδιζε....Δλδ και ο Γιαγκούλας να είσαι, υποτίθεται ότι στον άνθρωπό σου κατεβάζεις όλες τις άμυνες...αν όχι όλες τις περισσότερες..... Δέχτηκε μετά από απειλές για διαζύγιο να πάμε μαζί σε κάποιον ψυχολόγο....και θέλω να πάω κι εγώ ακριβώς για να με κατευθύνει πώς πρέπει να τον αντιμετωπίζω και να του συμπεριφέρομαι για να το κάνω πιο εύκολο γιαυτόν. Ελπίζω να δούμε κάποιο φώς, αλλιώς το διαζύγιο είναι μονόδρομος.... Αυτό που θελω να ρωτήσω είναι από άτομα που έχουν πάρει φαρμακευτική αγωγή, γιατί εγώ όπως σας είπα το ξεπέρασα αλλιώς, άλλαξε η συμπεριφορά τους τόσο πολύ? Κι εγώ ήμουν ένα τέρας όσο διαρκούσαν οι κρίσεις πανικού μου....τέρας λέγοντας από την άποψη ότι οι γύρω μου έπρεπε να κάνουν πολλή υπομονή μαζί μου γιατί ήμουν σα μωρό....άλλα δεν ξέρω τι γίνεται με τα φάρμακα....

γεια σου !

Εμενα προσωπικα με βοηθησαν πολυ τα φαρμακα στις κρισεις πανικου . και δεν αλλαξε καθολου η συμπεριφορα μου .. αλλα μαζι με ψυχοθεραπεια βελτιωθηκε θα ελεγα..

οταν λες οτι ησουν σαν μωρο στις κρισες τι εννοεις και με τι τροπο τις ξεπερασες ..??