Γειά σας παιδιά ...
Διαβάζω εδώ και πολύ καιρό το φόρουμ (4-5 μήνες) και μόλις σήμερα πήρα το θάρρος να κάνω λογαριασμό και να μοιραστώ τα προβλήματα μου μαζί σας μήπως και ανακαλύψω τελικά ποιος είμαι ...
Απο που να αρχίσω λοιπόν ... λοιπόν , είμαι 21 , με λένε ΨΨΨ (δεν έχει σημασία) και όσο παράξενο και αν ακουστεί δεν ξέρω ποιος είμαι , τι θέλω και γενικότερα θα με χαρακτήριζα σαν ένα περίπλοκο χαρακτήρα.
Δεν θα επικεντρωθώ τόσο στο παρελθόν , όσο στο παρόν που με απασχολεί και το μέλλον που με τρομάζει. Όσο χαζό και να ακουστεί (τουλάχιστον στα θέματα των άλλων μελών-φίλων που διαβάζω) έχω μια φοβία με τις κοπέλες , το αλκόολ , τη μοναξιά και μια νωχελικότητα που με χαρακτηρίζει τον τελευταίο καιρό. Και όλα αυτά θα έλεγα ότι συνδέονται μαζί και κάνουν ακόμα πιο περίπλοκο το πρόβλημα μου.
Αρχικά να πω ότι ο περίγυρος μου με θεωρεί πολύ καλό άτομο , κοινωνικό , με χιούμορ , χωρίς έννοιες-προβλήματα-άγχος , είμαι το πρότυπο του καλού φοιτητή που κάθε μέρα "γυρνάει" απο εδώ και απο εκεί , δεν πάει συχνά στη σχολή και παρόλα αυτά περνάει το 90% των μαθημάτων του με αυτό που λέμε "διάβασμα της προηγούμενης ημέρας".
Αυτά για τους άλλους ... τώρα όσο αφορά εμένα , λίγα απο τα παραπάνω ισχύουν ... έτσι όπως τα βλέπω εγώ δηλαδή.
Δόξα το θεό , θα έλεγα ότι μπορώ να προσαρμόζω τη συμπεριφορά μου ... δηλαδή ανάλογα το κοινωνικό περιβάλλον που είμαι ,αποκτάω και την ανάλογη συμπεριφορά (χαρούμενος ,λυπημένος, σοβαρός ,αστείος κτλ). Έτσι όλοι έχουν διαφορετική άποψη για εμένα , αλλά το τονίζω (και δεν ψωνίζομαι) ότι όλοι με έχουν σαν το "καλό παιδί".
Τώρα ... από που να αρχίσω βασικά ... Ας περιγράψω μια απλή μέρα μου και από εκεί νομίζω να "βγουν" στη επιφάνεια όλα όσα με προβληματίζουν.
Σηκώνομαι το πρωί , δεν πάω στη σχολή επειδή βαριέμαι/είναι 45' δρόμος και επειδή πιστεύω ότι οι καθηγητές δεν θα μου μάθουν τίποτα παραπάνω (ελάχιστα βασικά) που δεν μπορώ να μάθω μόνος μου. Έτσι κάθομαι σπίτι , ανοίγω το PC και μέχρι το βράδυ απλά χαζεύω μια οθόνη , δίχως στην πραγματικότητα να έχω κάτι να κάνω , απλά είμαι στις ίδιες σελίδες και χαζεύω. Παιχνίδια δεν παίζω , ταινίες δεν βλέπω και η ζωή εντός του σπιτιού περιλαμβάνει ότι μπορεί να σου προσφέρει ο υπολογιστής , το facebook/youtube και άλλα 2-3 site. Δηλαδή βαριέμαι και δεν έχω τι να κάνω. Αυτό λοιπόν , και ενώ είμαι 5-6-7-8 ώρες μπροστά απο μία οθόνη χωρίς να κάνω τίποτα στην ουσία , το βαριέμαι.
Έτσι το βράδυ , στις 9-10 καλή ώρα σαν και σήμερα και ενώ συνειδητοποιώ ότι δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση , αρχίζω το αλκόολ και μερικές φορές το χόρτο (ανάλογα αν υπάρχει) ώστε να ξεχαστώ , να ακούσω λίγο μουσική , να νυστάξω και να κοιμηθώ ώσπου να αρχίσει μια ίδια μέρα. Έτσι περνάω 5 στις 7 μέρες μου της εβδομάδας.
έχει τύχει δηλαδή να κάνω και 4-5 μέρες να δω άνθρωπο , ή απλά να δω κάτι το οποίο βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 5 μέτρων (όσο είναι το σπίτι μου δηλαδή πάνω-κάτω).
Τώρα , απο την άλλη , τις άλλες 2 μέρες που θα πάω σχολή , θα δω λίγο κόσμο και θα κοινωνικοποιηθώ είναι τελείως διαφορετικές. Δηλαδή θα πάω σχολή , θα δείξω ότι είμαι ο τύπος που δεν έχει προβλήματα , δεν έχει άγχος για τίποτα και νιώθει φουλ γαμάτα , απλά και μόνο επειδή "ντρέπομαι" να ανοιχτώ στους άλλους. Να τονίσω ότι έχω χιούμορ και γενικά (θέλω να) κάνω τους άλλους που είναι μαζί μου να περνάνε ευχάριστα. Όμως , νιώθω πολύ μοναχικός όπως ανέφερα και παραπάνω. Επειδή πρόσφατα σχετικά (5-6 μήνες) βγήκα από μια μακροχρόνια σχέση (2.5 χρόνια) , όταν ήμουν με την κοπέλα μου κάναμε πράγματα μαζί , αράζαμε , και τώρα πλέον νιώθω ότι δεν είναι κανένας εκεί για εμένα. Ξέρω ότι αν πάρω 1-2 τηλέφωνα αμέσως θα βρω παρέα να βγω ... ή κάτι να κάνω ... αλλά το θέμα είναι ότι δεν θέλω ... είναι ότι όταν είμαι σπίτι βαριέμαι να κάνω τα πάντα , και ακόμα και να βγω μου φαίνεται τόσο "δύσκολο". Θέλω απλά να κάτσω σπίτι και να είμαι όλη μέρα σε μια κατάσταση μαστούρας , ώστε να μην σκέφτομαι τίποτα ... απλά αυτό δηλαδή.
Τώρα όσο αφορά τις κοπέλες που είπα στην αρχή ... είναι και αυτό ένα θέμα που με απασχολεί. Δηλαδή , όπως προανέφερα , θέλω να έχω πάντα κάποια κοπέλα που να είναι εκεί για εμένα .. να μπορώ να της ανοιχτώ επειδή έχουμε κάτι ξεχωριστό ... επειδή μπορώ ... και συνεπώς αυτό το συναίσθημα μου έχει δημιουργήσει κόμπλεξ όσο αφορά το αντίθετο φίλο. Ενώ δηλαδή στο δρόμο/καφετέριες/μπαρ/κλαμπ/κτλ βλέπω ότι με κοιτάνε κοπέλες και σε σημείο που με κάνει να νιώθω άβολα , δεν ξέρω πως να το προχωρήσω.
Οι κύκλοι μου δυστυχώς δεν μου δίνουν πολλές δυνατότητες όσο αφορά γνωριμίες με το αντίθετο φύλο και νιώθω πως ότι είναι να γίνει , πρέπει να το δημιουργήσω εγώ. Να πιάσω δηλαδή μια κοπέλα και αν της πω "Ξέρεις μου αρέσεις , θέλω να βγούμε κτλ κτλ). Αυτό θα έλεγα ότι είναι η ρίζα των προβλημάτων μου . Ότι δηλαδή θέλω κάποια κοπέλα στη ζωή μου για να μην νιώθω όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω. Επειδή όταν είχα κοπέλα ούτε έπινα πολύ , ούτε ένιωθα όλη τη μέρα στεναχωρημένος , ούτε ήμουν μίζερος και όλα αυτά.
Απλά επειδή "διστάζω" να μιλήσω σε κάποια , κάθε βράδυ νιώθω τον ίδιο "πόνο". Επειδή θα έλεγα ότι με ξέρω, αν φτάσω σε πολύ άσχημη κατάσταση (κάθε μέρα χειροτερεύω και νιώθω ότι κάνω κακό στον εαυτό μου όσο δεν πάει ,δηλαδή 5-6 καφέδες τη μέρα , φαγητό που καλύπτει το 1/10 όσων χρειάζομαι , αυπνίες , 1.5-2 πακέτα τσιγάρα τη μέρα, και αλκοόλ σχεδόν κάθε βράδυ) ίσως να ψάξω κάτι πιο βαρύ απο άποψη ναρκωτικών να δοκιμάσω και δεν το θέλω αυτό , ψάχνω να βρω κάποια λύση.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας ..
* τώρα που ξαναβλέπω το κείμενο :
1. Καλύπτει το 5% όσων ήθελα να πω
2. Μακάρι να είχα τόση έμπνευση και για τις εργασίες στη σχολή. χαχαχα
** ότι θέλετε με ρωτάτε παιδιά , καλοπροαίρετη κάθε απάντηση και γενικότερα μην διστάσετε να μου πείτε ότι θέλετε ... αυτό επιδιώκω κιόλας.
