Τα κόμπλεξ και οι ανασφάλειές μου με κρατάνε πίσω!!
Καλησπέρα!! Είμαι 24 ετών και μόλις τώρα συνέρχομαι από μία μακροχρόνια και πολύ δύσκολη σχέση που με απάτησε, με πλήγωσε και με ταλαιπώρησε πολύ. Τελευταία όμως έγινε αυτό το ''κλίκ'' που λένε στο μυαλό μου και συνειδητοποίησα πως μπορώ να είμαι καλά και χαρούμενη και χωρίς αυτόν και δεν είναι ο μοναδικός άντρας στο κόσμο!! Δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου όμως.. Τα τελευταία 3 χρόνια έχω χάσει 50 κιλά. Με το πρώην αγόρι μου ήμουν από τότε που ήμουν αρκετά χοντρούλα μέχρι και τώρα που έχω χάσει τα κιλά, οπότε ήμουν εντάξει απέναντί του. Το πρόβλημα είναι πως λόγω του βάρους που έχω χάσει υπάρχει μια χαλαρότητα στο σώμα μου. Στη κοιλιά, στους μηρούς και φυσικά το πλούσιο στήθος έχει χαθεί. Δε νιώθω καθόλου άνετα με το σώμα μου. Βγαίνω έξω και επειδή με τα ρούχα δεν φαίνεται και τόσο και στο πρόσωπο δεν έχω κάποιο πρόβλημα, δεν υπάρχει περίπτωση να μη με φλερτάρουν. Και να πώ και την αλήθεια μου τελευταία έχω γνωρίσει κάποιον που με ενδιαφέρει πολύ. Δεν ξέρω όμως τι να κάνω. Νιώθω τόσο άσχημα, σκέφτομαι πως θα φτάσω στο κρεββάτι μαζί του ή με κάποιον άλλον και μόλις με δει χωρίς τα ρούχα θα ξενερώσει ή θα με κοροιδεύει από μέσα του κι έπειτα θα εξαφανιστεί. Με άντρες φίλους που το έχω συζητήσει μου λένε πως είμαι υπερβολική και σε καμία περίπτωση να μη το συζητήσω με τον άλλον γιατί θα τον ξενερώσω ενώ αν είμαι ακομπλεξάριστη δεν θα προσέξει και εκείνος τίποτα, Ωστόσο δεν το πιστεύω αυτό! Κυκλοφορούν τόσες κοπέλες με υπέροχα σώματα οπότε γιατί κάποιος να πάει μαζί μου που είμαι έτσι!!?? Πείτε μου τη γνώμη σας και αν έχετε κάποια απορία ρωτήστε με... Ευχαριστώ! :)
