Ενα τελος ή μια καινουρια αρχη;

Καλησπερα σας.Ειμαι καινουριο μελος στην ομορφη παρεα σας.Διαβασα αρκετα απο τα θεματα και ετσι και εγω αποφασισα να γραψω το δικο μου προβλημα.Ειμαι στο τελος του 5ου ετους και χρωσταω παρα πολλα μαθηματα(γυρω στα 35...)
Καταρχιν για να ξεκινησω απο την αρχη την ιστορια... Μετα απο την επιπονη προσπαθεια μου(με κρισεις αγχους,ζαλαδες και εμετους) για την εισαγωγη στην σχολη της πρωτης μου επιλογης...επιτελους τα καταφερα!!Ενιω8α σχεδον ευτυχισμενη!!!Στο 1ο εξαμηνο που ηταν και η περιοδος προσαρμογης μακρια απο το σπιτι μου ερχεται ο ξαφνικος θανατος του μπαμπα μου στην δουλεια του.Επειδη δεν εβρισκαν την μαμα μου και ενω ημουν στην σχολη με πηραν τηλ στο κινητο και ακουω μια φωνη γυναικεια να μου λεει: "Ο μπαμπας σας πεθανε" Μετα λυποθημησα και οταν συνηλθα επρεπε να κατεβω για την κηδεια. 13 ωρες μεσα στο λεωφορειο για το ταξιδι.Ηταν απο τις πιο βασανιστικες ωρες της ζωης μου μαζι με την κηδεια. Μετα απο αυτο γυριζοντας την επομενη εβδομαδα στην πολη οπου σπουδαζω εκανα μηνες να συνελθω... Ειχα ψυχοσωματικα προβληματα με κρισεις πανικου.Καταφερα να τις ξεπερασω μονη μου χωρις την βοηθεια καποιου ψυχολογου.Μετα απο αυτο αναζητωντας μεσα μου καποιον "αντικαταστατη του μπαμπα μου" εμπλεξα με καποιον παντρεμενο για 3 χρονια.Μια δυσκολη περιοδος γιατι δεν μπορουσε να μου δωσει αυτα που εγω εμμεσα ζητουσα και εκει ηρ8ε η απογοητευση... Το αποτελεσμα ειναι οτι παρατησα την σχολη μου εδω και 3 χρονια,χωρις καμια επαφη με βιβλια σημειωσεις κτλ και φοβαμαι να ξαναρχισω να προσπαθω. Η απογοητευση στο επακρον.Ολη την ημερα καθομαι κλεισμενη μεσα στο σπιτι χωρις καμια δια8εση,εχασα ολους τους φιλους μου και να καθομαι να σκεφτομαι πως αφησα να εξελιχθουν ετσι τα πραγματα.Νοιωθω μονη,απελπισμενη με μονη συντροφια τον υπολογιστη μου,τις κρισεις αγχους και τις αυπνιες.Κοιμαμαι ελαχιστα. Και απο την αλλη την μητερα μου να περιμενει να παρω το πτυχιο για να την ελαφρυνω οικονομικα... Φοβαμαι να της πω την αληθεια, δεν θελω να δω την απογοητευση στα ματια της!!Δεν θελω να την στεναχωρησω λογω των προβληματων υγειας που αντιμετωπιζει.Απο την μια θελω να τα παρατησω ολα γιατι φοβαμαι να τα αντιμετωπισω να κανω την αρχη και απο την αλλη θελω να δωσω μια δευτερη ευκαιρια στον εαυτο μου αλλα δεν ξερω πως??Καθε βραδυ που κοιμαμαι λεω αυριο θα κανω την αρχη να παω στην σχολη αλλα το πρωι που ξυπναω με κυριευει φοβος,αγχος,πανικος,ιδρωνω και τα παραταω και κλεινομαι χειροτερα στον εαυτο μου.Δεν ξερω τι να κανω για να ξεφυγω απο αυτον τον εφιαλτη!! Ζητω την γνωμη σας...
Συγνωμη για το μεγεθος του κειμενου αλλα ηθελα να τα γραψω οπως τα αισθανομαι!!
Ευχαριστω!

Σ ευχαριστούμε που έγραψες.....

Λοιπόν ως λίγο παλιοτερη εδώ, θα σου πώ πως υπάρχουν αρκετά παιδιά εδώ που αντιμετωπίζουν περίπου ιδιο πρόβλημα με το δικό σου εφιάλτη όπως λες. Δεν είσαι μόνη σου...Προσωπικά πιστεύω ότι μάζεψες πολύ πόνο, άγχος, θλίψη και κουράστηκες πολυ...Υποθέτω πώς σ εχει κουράσει κ η αδράνεια σου...Και είναι λογικό να κουραστείς, ανθρωπος είσαι...Ας το παραδεχτείς, θα σου κάνει καλό..Βέβαια το θέμα είναι τί κανεις από δώ και πέρα...

Γράφεις: \"Απο την μια θελω να τα παρατησω ολα γιατι φοβαμαι να τα αντιμετωπισω να κανω την αρχη και απο την αλλη θελω να δωσω μια δευτερη ευκαιρια στον εαυτο μου αλλα δεν ξερω πως?\"

Υπάρχουν λύσεις, σίγουρα. Παντα υπάρχει μία λύση...Ξεκίνα από μικρά πράγματα και μη θέτεις τεράστοιυς στόχους που πρεπει να επιτευχθουν σε σύντομο χρονικό διάστημα.Δηλαδή, μη πεις ότι θα περάσω τώρα Χ μαθήματα, ενώ ξέρεις εκ των προτέρων ότι είναι αδύνατο.Θεσε εναν πιο ρεαλιστικό στόχο. Δες τί κρίνεις εσύ ως αμεσο πρόβλημα που θες να λύσεις...όχι ολα μαζί

Σε κάθε περίπτωση όμως, σκέψου σοβαρά αυτή τη φορά να πάρεις βοήθεια και απο τον έξω κόσμο, όχι μόνη σου. Από εναν ψυχολόγο είναι ίσως η καλύτερη λύση...Μπορείς να βγεις πιο δυνατή μεσα από όλη αυτή την ιστορία...Το πιστεύω:)

Η κατασταση που εχεις βρεθει εχει τη βασικη δυσκολια οτι περιεχει και πρακτικα προβληματα.Για παραδειγμα καταλαβα οτι δεν εχεις νεημερωσει τη μητερα σου για την κατασταση σου κ την πρόοδο σου στη σχολή.Αν ειναι ετσι,τοτε αυτα τα ψεματα σε επιβαρύνουν χειρότερα...Οταν βρεθηκα στη θεση σου,ενημέρωσα τον πατερα μου για το πως ακριβώς εχουν τα πράγματα,με τη βεβαιοτητα οτι οσο τραγικα και να ειναι,θα συμβαλει με υπομονη (αν οχι κατανοηση) και οικονομική ενισχυση για την ολοκληρωση της σχολής.Βεβαια αυτο δεν ξερω κατα ποσο θελεις ή μπορείς να το κανεις.Υπαρχει οικονομικο προβλημα ή φοβασαι για το πως θα αντιδρασει?

Οταν λυσεις αυτό και (ενδεχομένως) δεχτεις μια υποστήριξη απο τα κοντινα σου πρόσωπα θα εχεις κατι λιγοτερο να σε απσχολει...

Καλησπερα.Ευχαριστω για τις απαντησεις σας.Οχι η μητερα μου δεν το ξερει,νομιζει οτι εχω λιγα μαθηματα που χρωσταω για να παρω το πτυχιο.Φοβαμαι να της πω την αληθεια γιατι απο την μια ειναι αρρωστη και θα στεναχωρηθει πολυ και ισως επιβαρυνθει η υγεια της και απο την αλλη ειναι δυσκολα τα πραγματα απο οικονομικης πλευρας.Με πολλες στερησεις εφτασα μεχρι εδω..Πολλες φορες τα βαζω με τον εαυτο μου που αφησα να περασει τοσος χρονος μεσα στην αδρανεια και δεν σκεφτηκα τους κοπους της μητερας μου...Επειτα ερχεται θλιψη,απογοητευση στην συνεχεια κρισης αγχους κτλ...Θελω πολυ να προσπαθησω αλλα φοβαμαι οτι θα αποτυχω εχωντας χασει καθε επαφη με την σχολη και τα βιβλια και θα παει ακομα περισσοτερος χρονος χαμενος χωρις να εχω καταφερει τιποτα στην ζωη μου!!!Μηπως τελικα θα πρεπει να τα παρατησω και να βρω μια δουλεια??
Ειλικρινα δεν ξερω πως να το χειριστω και τι να κανω!!!Ειμαι απελπισμενη..!!
Ευχαριστω....

Μπορείς να κανεις οτι επιλέξεις.Στη θέση σου,θα εβρισκα μια χαλαρή απο πλευράς κουρασης δουλειά (ιδιαιτερα μαθήματα για παραδειγμα αν το nickname σου εχει να κανει με αυτο που σπουδαζεις) για να επιβαρύνεις λιγότερο τα οικονομικά της οικογένειας σου και ταυτόχρονα θα συνέχιζα μεχρι να τελειώσω.

Εσύ ξέρεις πολύ καλύτερα όλες τις παραμέτρους του προβλήματος σου,συζήτησέ το με δικούς σου ανθρώπους που σε γνωρίζουν καλά και πάρε την απόφασή σου.

Παντως μην αφήνεις αυτό το πρόβλημα να χρονίσει κι αλλο.Περιορισε καπως τα εξοδα σου (δεν ξερω τι εξοδα κανεις γι αυτο λεω πρεπει να το συζητησεις με καποιον που σε ξερει) και δες καποιον ειδικο.Καλό είναι να παρεις μια αποφαση που δε θα τη μετανιώσεις αργότερα,μη σκέφτεσαι την παραίτηση,να σκέφτεσαι μόνο τρόπους δραστηριοποίησης (προς πασα κατευθυνση)

Φιλικα.

κ γω θα σου λεγα πανε σε κανενα ψυχολογο γιατι κι αυτες οι κρισει ο,τι κ να αποφασισεις να κανεις...
σου ευχομαι να ξαναπροσπαθησεις
Η καταθεση των οπλων ειναι η ευκολη λυση
μια λυση που μπορει να την μετανιωνεις μια ζωη

κατεληξα γραφιστας το επαγγελμα που μου ταιριαζει αλλα ημουν τυχερη μιας κ διεκοψα μικροβιολογια,κοιν προνοια,comics εχασα πολυτιμο χρονο αν σκεφτεις οτι κι εγω διεκοψα αρχικα τη γραφιστικη για καθαρα προσωπικους λογους

Ναι ένας ψυχολόγος δεν θα βλάψει.....Δυστυχώς οι κρίσεις δεν φεύγουν εύκολα....και από μόνες τους...

geia sou, quantum.katalaveno pos niotheis.prin 10 xronia exasa kai ego ton mpampa moy.kai ekeinos pethane stin douleia tou.to 1999 parousiastikan oi protes kriseis panikoy kai katelixa tora meta apo 10 xronia na to paro apofasi na pao se psychologo.itan i kaliteri apofasi pou pira.
eixa katantisei na eimai ena neyriko atomo me tromeri apaisiodoxia kai para ma para polla neyra.to agxos eixe arxise pleon na kanei aisthiti tin parousia tou me somatika simptomata ta opoia me eferan kai stin porta tou psychologou.
min to kathistereis des kapoion eidiko.tha se voithisei poli.den thelo na se apogoiteyso alla oso to afineis i katastasi tha xeirotereyei kai otan to agxos xtipaei sto soma paei na pei oti kati den paei kala kai prepei na diorthothei.
kali dinami.

mina

Αγαπητη quantum... αν κρινω απο το nickname σου... εισαι φοιτητρια σε μια πολυ δυσκολη σχολη. Να ξερεις απο πρωτο χερι;)... οτι ο μεσος χρονος αποφοιτησης ειναι τα 7,5 ετη και το 4 ειναι απιαστο ονειρο. Απο την εμπειρια μου μπορω να σε βοηθησω στο πως να ξεκολλησεις απο τη στατικη κατασταση των σπουδων σου και μονο.... Ξεκινα απο κατι ευκολο που χρωστας. Αλλαξε τοπο διαβασματος. Πηγαινε στο αναγνωστηριο του πανεπιστημιου σου, οπου θα δεις εκατονταδες παλιους και νεους φοιτητες να παλευουν με τον ιδιο τροπο. Θεσε εναν εφικτο στοχο. 2-3 μαθηματα ευκολα για αρχη. Στην επομενη εξεταστικη βαλε μεσα και ενα δυσκολο μαθημα στο προγραμμα. Ετσι θα μπορεσεις να επαν-αποκτησεις την επαφη με την σχολη σου και πιστευω οτι θα την ξαναγαπησεις οπως οταν περασες σε αυτη.
Και οπως η ιδια διαπιστωσα οι καθηγητες δεν ειναι ολοι γουρουνια... χαχαχα... βρες καποιον που φαινεται καλος και πηγαινε μιλησε του. Ζητα του βοηθεια για να σε κατευθυνει με το διαβασμα σου. Μπορεις να ζητησεις να σου αναθεσουν καποια εργασια με την οποια θα παρεις bonus ωστε ενα 4αρι να γινει προβιβασιμο 5! Ειναι μεγαλη υποθεση κακα τα ψεμματα....

quantum ότι έγινε έγινε και δεν αλλάζεί ομως μπορείς να κάνεις καλύτερο το μέλλον. Απ΄ ότι κατάλαβα δεν έχείς πολλούς συγγενείς ούτε και αδέλφιά , αυτό που συναίβει με τον πατέρα σου και όπως συναίβει ήταν πολύ βαρύ για σένα και δεν υπήρχε κάποιος να το μοιραστείς . Σίγουρα εξ΄ αρχής θα σου έκανε καλό η επαφή με κάποιον ειδικό όμως δυστυχώς την θέση του ειδικού , του φίλου , του πατέρα που σου έλειπε την πήρε ένας ανθρωπός μάλλον ακατάληλος για σένα.
Αντιμετώπισε την ζωή με ρεαλισμό, κάνε μικρά βήματα όπως σου έγραψαν και οι προηγούμενη, ανέλαβε τις ευθύνες σου, δέξου τα λάθη σου. Δεν έχεις μόνο εσύ προβλήματα, όλοι έχουμε. Η ζωή έχει σκαμπανεβάσματα για όλους, υπάρχουν και χειρότερα. Αφού ξέρεις το σωστό κάντο.
ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΩΡΑ
Όλοι όσοι σε γνωρίσαμε μεσα απο το forum περιμένουμε.