Originally Posted by
Lacrymosa
Ακου οταν ημουν πρωτη λυκειου ενας συμμαθητης μου (απο αλλο τμημα) αυτοκτονησε.. ηταν παιδι χαμηλων τονων, λιγομιλητος, δν διαβαζε, δν ειχε φιλους, ηταν δυσπροσιτος δλδ δν μπορουσε κανεις να του πιασε ευκολα κουβεντα.. κρεμαστηκε μια μερα τεσπα δν θα μπω σε λεπτομερειες δν ειναι εκει το θεμα, την επομενη μερα το μαθαμε εκλεισε το σχολειο μια μερα κ την αλλη μερα το 15μελες διοργανωσε κατι προς τιμην του, ειπε 2 πραγματα ο προεδρος του 15μελους μετα καθομασταν πισω κ συζητουσαμε κ γενικα το κλιμα ηταν βαρυ σαν πχ να καναμε καταληψη.. ορισμενα βλαμμενα ειχαν πει "ωραια χασαμε 2 μερες μαθημα" αυτο δν το σχολιαζω για προφανεις λογους, παμε παρακατω... προσπαθησα να αντιπαραβαλλω τον εαυτο μου με το παιδι αυτο.. σκεφτομουν δλδ οτι εκανα κ εγω κατι αναλογο, κ οτι μ καναν στο σχολειο οι συμμαθητες κατι αναλογο προς τη μνημη μου, οτι αυτοματα συγκινηθηκαν οι καθηγητες κ τα παιδια, οτι επεσε παγωμαρα κ προβληματισμος στο σχολειο κτλ.. μεχρι κ ποια φωτογραφια θα ειχα πανω στον ταφο μ σκεφτομουν... οταν περασε αυτη η φαση, συνειδητοποιησα οτι μαλακιες σκεφτομουν.. διοτι (κ σορρυ αν ακουστω σκληρη) κανεναν δεν θα τον νοιαξει ενα τετοιο γεγονος περισσοτερο απο καποιες ωρες (το πολυ..) δυστυχως ετσι οπως εχει γινει η κοινωνια ο καθενας κοιταει τη δουλεια του κ προς στιγμην μπορει να ευαισθητοποιηθει, αλλα μετα θα επανελθει στη ζωη του.. κ εμεις κλεισαμε 2 μερες, αλλα μετα συνεχισαμε κανονικα το σχολειο κ τη ζωη μας κ τις εκδρομες μας κ τα τεστ μας κ τις κοπανες μας κ ολα.. το παιδι το ειχαν ξεχασει ολοι.. δυστυχως.. δν ξερω με αυτο αν εβγαλες καποιο συμπερασμα, μπορει να ειναι κ ψιλοασχετο, απλα ηθελα να σου πω την εμπειρια μ κ πως το βιωσα εγω τοτε..
