απόψεις σχετικά με την αρρωστοφοβία

Θα ήθελα να ρωτήσω όλα τα μέλη ανεξαιρέτως σχετικά με την αρρωστοφοβία ή νοσοφοβία κάτι που με απασχολεί. Όλες οι απόψεις είναι ευπρόσδεκτες.
Πώς είναι δυνατόν να ξεπεράσει ένα άτομο την αρρωστοφοβία δεδομένου ότι σε όλο αυτό το "παράλογο" υπάρχει και μία "λογική"; Όταν αναφέρομαι στην"λογική" είμαι πολύ συγκεκριμένη, γιατί πολύ απλά αναλογίζομαι το πόσες περιπτώσεις ακούμε συχνά σχετικά με περιστατικά ξαφνικών θανάτων (οφειλόμενων σε ανακοπή καρδιάς, ανευρύσματα κ.λ.π.); Και δεν αναφέρομαι σε άτομα μεγάλης ηλικίας ή υψηλού κινδύνου, αλλά σε νέους.. Οι περισσότεροι τύποι καρκίνων, για παράδειγμα, ξαφνικά εμφανίζονται δε δίνουν προειδοποιητικά σημεία και όταν θα δώσουν σπάνια θα έχουν θετική πρόγνωση. Ίσως να είμαι υπερβολική σε όσα λέω δεδομένου ότι κανείς δε ξέρει τι θα του ξημερώσει, οπότε γιατί να μην ισχύει το ίδιο και στο συγκεκριμένο θέμα, όμως αναφορικά με τις ασθένειες μπορείς να το ψάξεις, μπορείς να το ελέγχεις, μπορείς να ελπίζεις ότι θα προλάβεις το κακό.. Σε ποιο σημείο σταματάει η λογική και αρχίζει η εμμονή....;

Υπάρχει κανείς που να ξεπέρασε αυτή τη κατάσταση...

Χμμμ... Σε αυτο εχεις ενα δικιο.... Τωρα τελευταια, επειδη τυχαινει να ασχολουμαι και με αθλητες, ολο και πληθαινουν τα προβληματα....κι ενω κανουν τοσο υγιεινη ζωη, προκυπτουν ενα σωρο προβληματα. Ασε που εχω αρχισει να σκεφτομαι μηπως κι εγω εχω κανενα προβλημα... Κατι ξαφνικοι πονοκεφαλοι, κατι ζαλαδες, κατι ναυτιες...και δεν ξερω αν φταινε τα χαπια η αν εχω κανενα ογκο...κανενα καρκινο...πριν λιγες νυχτες, ξυπνησα στα μεσα της νυχτας και δε μπορουσα να αναπνευσω, μουδιασαν τα ακρα μου και ενιωθα ενα πλακωμα στο στηθος. Απο τοτε εχω κατι ζαλαδες και πονοκεφαλο οταν ξυπναω...και μεχρι ποτε θα παιρνω πια παυσιπονα; Εχω αρχισει να φοβαμαι οτι εχω κατι, μεχρι και το ζαχαρο σκεφτηκα, το εμφραγμα ... Δεν ξερω αν οπως λες αυτο που περναω ειναι μια εμμονη που γινεται αρρωστοφοβια η κατι αλλο...

απίστευτο.. τόσο οικεία όσα λες... τα ίδια παθαίνω... χρόνια βέβαια.. αλλά τα ίδια.. και δε βοηθάνε και τα χάπια... έχω κάνει άπειρες εξετάσεις και πάντα αρνητικές, εκτός από μία φορά που η όλη διαδικασία του ψαξίματος κράτησε μήνες.. το περιβάλλον μου με θεωρούσε παράλογη μιας και δε βρισκόταν κάτι και τελικώς είχα σκωληκοειδίτιδα.. κρυφή.. η οποία εμφανίστηκε περίπου 7 μήνες μετά το αρχικό σύμπτωμα.. από τότε δε μπορώ να ηρεμήσω... πώς το παλεύεις εσύ;

Και τελικα; Εκανες την επεμβαση; Οι γονεις μου με λενε παραλογη και οτι ευχαριστιεμαι λενε να μου βρισκουν οι γιατροι κατι... Αλλα δεν ισχυει αυτο! Δε θελω να εχω κατι, ουτε αρρωστιες, ουτε ψυχολογικα, αλλα αφου τα νιωθω! Και μενα οι εξετασεις αιματος αν εξαιρεσεις τον αιματοκριτη επειδη εχω το στιγμα της αναιμιας, ειναι παντα καλες! Αλλα δεν εχω κανει παραπανω εξετασεις, οπως αξονικες, παρα μονο καποιους νευρολογικους ελεγχους, οι οποιοι βγηκαν καλοι. Οι γιατροι λενε οτι ειναι ψυχοσωματικα, αλλα αυτοι οι πονοκεφαλοι τελευταια με εχουν πεθανει! Ασε που αυτο το πλακωμα και τη δυσπνοια τα νιωθω πρωτη φορα....και δεν ξερω τι να κανω....γιατι που λεφτα για τετοιες ακριβες εξετασεις. Μου ειχαν προτεινει να ανω εισαγωγη στο νοσοκομειο και να μου κανουν τα παντα, αλλα δεν εχω χρονο για τετοια δυστυχως και η νοσηλεια ηθελε μια εβδομαδα!

... αν πω ότι ζεις την καθημερινότητά μου δε θα είμαι υπερβολική.. τα ίδια μου έλεγαν και μου λένε... αν έχεις ασφάλεια μπορείς να τις κάνεις τις εξετάσεις η αξονική π.χ. δε χρειάζεται νοσηλεία.. Αν και αν θες τη γνώμη μου επειδή πέρασα αυτή τη φάση μη μπεις στη διαδικασία.. μια αξονική ισούται με 100 έως 400 ακτινογραφίες ανάλογα την περιοχή... Μόνο τις ανησυχίες σου θα ηρεμείς τίποτα άλλο.. θα ξυπνήσουν πάλι.. Όσο για τη νοσηλεία με βεβαιότητα μπορώ να σου πω, πως για ένα πλήρες τσεκ απ χρειάζεσαι νοσηλεία μιας μέρας σε ιδιωτικό νοσοκομείο (το κόστος ποικίλλει και δεν καλύπτεται από καμία ασφάλεια, εκτός αν έχεις δικό σου γιατρό και βάλετε κάποια άλλη αιτιολογία προκείμενου να καλύψετε ένα ποσό). Απλά κανονίζεις τη συγκεκριμένη μέρα με το νοσοκομείο και πραγματοποιούνται όλες οι εξετάσεις.. Το έκανε μία γνωστή μου και το ξέρω σίγουρα ότι γίνεται..
Κάνεις ψυχοθεραπεία; Αν ναι τι είδους;

Εξαιτίας του αδιάγνωστου πόνου έκανα μέσα σε 5 μήνες τα εξής: 4 αξονικές, 1 μαγνητική, 1 γαστροσκόπηση, 1 κωλονοσκόπηση, άπειρες αίματος, άπειρους υπερήχους.. Μέσα σε αυτούς τους μήνες άκουσα τα απίστευτα για νόσο του κρον για ελκώδη κολίτιδα για γυναικολογικά για χολή χίλια πράγματα.. Τα δύο πρώτα κιόλας αν τα πάθεις τελείωσε η ζωή σου δε ζεις απλά.. Δεν είναι όπως ο καρκίνος ή κάποια άλλη ασθένεια σοβαρή αλλά δε μπορείς να ζήσεις φυσιολογικά. Ένας γιατρός μόνο είπε ότι ίσως είναι σκωληκοειδίτιδα αλλά δε φαινόταν πουθενά, οπότε δε γινόταν να μπω χειρουργείο μόνο και μόνο για μία υποψία.. Στο μεταξύ παθαίνω και μια ίωση της εποχής και λόγω ακατέβατου πυρετού και αδυναμίας χορήγησης αντιβίωσης με τη μορφή χαπιών, χρειάστηκα εισαγωγή σε νοσοκομείο για να γίνει ενδοφλεβίως και οι ................. να μη του χαρακτηρίσω καλύτερα μία λέξη δε φτάνει με κράτησαν μέσα μέρες λέγοντας μου ότι δε ξέρουν τι έχω μόνο και μόνο για να πάρουν τα λεφτά από την ασφάλεια... Καταλαβαίνεις ότι είχα τρομοκρατηθεί.. με έναν αδιάγνωστο πόνο με πυρετό με τους γιατρούς να μη μου λένε τι είχα... Τραγική η κατάσταση.. Με πίεσαν να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία σε συνδυασμό με χάπια η οποία με κράτησε από το να μην ξεφύγω εντελώς... Συνέχιζα να πονάω αλλά με είχαν πείσει ότι εγώ τα προκαλώ όλα μέχρι που μία μέρα ξαφνικά έπαθα κρίση σκωληκοειδίτιδας και μπήκα χειρουργείο ευτυχώς το πρόλαβα πριν γίνει περιτονίτιδα... Τόσους μήνες δεν ήμουν τρελή... όντως πονούσα.. πώς μπορώ να επανέλθω στο φυσιολογικό λοιπόν όταν γίνονται όλα αυτά και φυσικά όσα ανέφερα στο αρχικό μήνυμα;

Είναι δυνατόν οι γονείς μας και γενικά το περιβάλλον μας να θεωρεί ότι γουστάρουμε να μας βρίσκουν κάτι ή να τρέχουμε στους γιατρούς...; δε μπορώ να καταλάβω...

Πω πω ταλαιπωρια.... Παλι καλα που σε προλαβανε στο τελος! Ασε, κι εγω αυτο λεω στους γονεις και μαλιστα καμια φορα δισταζω να τους μιλησω γιατι ξερω απο τωρα την αντιδραση τους...αλλα και τι να κανω; Τωρα μαλιστα που μενω και στο εξωτερικο ειναι ακομη πιο περιπλοκα τα πραγματα... Για την αξονικη εχεις δικιο, ειναι πολυ ακτινοβολια....αλλα και τι να κανω με τους πονοκεφαλους; Αποφασισα για αρχη να κοψω οτιδηποτε περιεχει τυραμινη, οπως τα τυρια, τα γιαουρτια, κτλ γιατι προκαλουν ημικρανιες απ οτι ξερω...

Ειχα περασει παλια το σταδιο της νοσοφοβιας και πλεον μπορω να πω πως το ξεπερασα, τουλαχιστον σε τεραστιο βαθμο...
Ενα αποτελεσματικο "τεχνασμα" για να το ξεπερασει καποιος ειναι να σκεφτει πως δεν υπαρχει 100 τοις εκατο σιγουρος τροπος να ξερουμε καθε μερα που ξημερωνει τι εχουμε και τι μπορει να παθουμε.
Αν κανουμε τις βασικες εξατασεις ανα λογικα διαστηματα, ειμαστε αρκετα εξασφαλισμενοι.Αν καποιος ξεπερασει την καθιερωμενη συχνοτητα εξετασεων, καπου εκει μαλλον τελειωνει η υγιης προληψη κι αρχιζει η εμμονη.
Οπως επισης και το επιμονο ψαξιμο στο διαδικτυο γυρω απο τις αρρωστιες, το πιθανοτερο ειναι να αγχωσει και να μπερδεψει χειροτερα καποιον επιρρεπη στη νοσοφοβια.Κι οταν αγχωνομαστε, αυξανονται και τα ψυχοσωματικα συμπτωματα, και συχνα νομιζουμε πως ειναι οργανικα.Εχω παρατηρησει πως μονο οταν ειμαι νηφαλια νιωθω το αισθημα της σωματικης ευεξιας...

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Πω πω ταλαιπωρια.... Παλι καλα που σε προλαβανε στο τελος! Ασε, κι εγω αυτο λεω στους γονεις και μαλιστα καμια φορα δισταζω να τους μιλησω γιατι ξερω απο τωρα την αντιδραση τους...αλλα και τι να κανω; Τωρα μαλιστα που μενω και στο εξωτερικο ειναι ακομη πιο περιπλοκα τα πραγματα... Για την αξονικη εχεις δικιο, ειναι πολυ ακτινοβολια....αλλα και τι να κανω με τους πονοκεφαλους; Αποφασισα για αρχη να κοψω οτιδηποτε περιεχει τυραμινη, οπως τα τυρια, τα γιαουρτια, κτλ γιατι προκαλουν ημικρανιες απ οτι ξερω...

---

Έχεις ασφάλεια στον εοπυυ; Αν ναι, κλείσε ένα ραντεβού όχι σε μονάδα υγείας, αλλά σε ιατρείο όπου ο γιατρός είναι συμβεβλημένος. Έχει διαφορά γιατί θα σου δώσει σημασία στο ιατρείο σε αντίθεση με τις μονάδες υγείας που σε ξεπετάνε. Ακόμα καλύτερο, θα ήταν αν γνώριζες ή σου συστήσουν κάποιον. Δε θα πληρώσεις απολύτως τίποτα αν πας σε συμβεβλημένο. Θα εξηγήσεις την κατάσταση και θα σε παραπέμψει εκείνος αν χρειάζεται να κάνεις κάτι.

Τη φάση των πονοκεφάλων την πέρασα κι εγώ και φυσικά έκανα αξονική η οποία δεν έδειξε τίποτα. Η νευρολόγος στην οποία πήγα μου είπε ότι είναι κρίση ημικρανίας (τίποτα σοβαρό αλλά επώδυνο). Έχει ιστορικό ημικρανιών κάποιος από την οικογένειά σου; Συνήθως είναι κληρονομικό. Ένα τεστ που μπορείς να κάνεις μόνη σου (μου το είπε η νευρολόγος). Τη στιγμή που θα νιώσεις να σε πιάνει πονοκέφαλος πάρε αμέσως παυσίπονο, πριν δυναμώσει. Εάν περάσει ή μειωθεί είναι ημικρανία κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό. Επίσης, οι ημικρανίες κρατάνε από μία ώρα έως μερικές μέρες. Μπορείς όμως να ενημερωθείς από τον ειδικό.

Οι ημικρανίες έχουν και ψυχολογικά αίτια, αν αγχώνεσαι ή νευριάζεις, σφίγγουν τα νεύρα ασυναίσθητα με αποτέλεσμα να προκαλείται ο πόνος. Εμένα με βοήθησαν πολύ τα ήπια αντικαταθλιπτικά που παίρνω, τρομερά στο θέμα των πονοκεφάλων. Δε θυμάμαι πότε πόνεσε τελευταία φορά το κεφάλι μου σκέψου.

Αυτόν το δισταγμό τον είχα κι εγώ. Μπορείς να μιλήσεις σε κάποιο μέλος της οικογένειάς σου που είναι πιο κοντά σου και να εξηγήσεις την κατάσταση και να πάτε σε κάποιον ειδικό μαζί. Μην το περνάς μόνη σου..

Raffaella πως το ξεπέρασες; Ο λόγος που ξεκίνησα το θέμα είναι μάθω πως ο καθένας από σας το παλεύει ή το ξεπέρασε.. Όσο για το τέχνασμα, αν το σκεφτώ νομίζω ότι θα κολλήσω περισσότερο.. Συμφωνώ απόλυτα γι' αυτό που λες με τις εξετάσεις αλλά και τα άρθρα στο ίντερνετ (καμμένη είμαι από αυτό).
Τι εννοείς νηφάλια;
Τελικά που τελειώνει η λογική και που ξεκινάει η εμμονή;

Quote:

---

Originally Posted by bubbling

Raffaella πως το ξεπέρασες; Ο λόγος που ξεκίνησα το θέμα είναι μάθω πως ο καθένας από σας το παλεύει ή το ξεπέρασε.. Όσο για το τέχνασμα, αν το σκεφτώ νομίζω ότι θα κολλήσω περισσότερο.. Συμφωνώ απόλυτα γι' αυτό που λες με τις εξετάσεις αλλά και τα άρθρα στο ίντερνετ (καμμένη είμαι από αυτό).
Τι εννοείς νηφάλια;
Τελικά που τελειώνει η λογική και που ξεκινάει η εμμονή;

---

Σχετικα με το πώς το ξεπερασα, επαιξε βασικο ρολο και το οτι απο ενα σημειο και μετα απλουστατα "βαρεθηκα" να ασχολουμαι αλλο με το τι μπορει να εχω και να παθω.Και μονο το αγχος που μου προκαλουσε αυτη η διαδικασια ηταν το μονο που σιγουρα με εβλαπτε και σωματικα.Ειχε φτασει να μου φαινεται αστεια η τοση ενασχοληση.
Στις εμμονες ειμαι γενικα επιρρεπης και δεν μου εχουν σταματησει τελειως ως τωρα, αλλα τουλαχιστον η συγκεκριμενη σταματησε.
Οταν λεω πως μονο οταν ειμαι νηφαλια εχω αισθημα σωματικης ευεξιας, εννοω τις οσες φορες καταφερνω να αδειαζει απο εμμονες το μυαλο μου, τοτε ειναι και το σωμα απαλλαγμενο απο τα αγχωδη συμπτωματα, και καταλαβαινω ξεκαθαρα οτι ηταν ολα ψυχοσωματικα...

Quote:

---

Originally Posted by Raffaella

Σχετικα με το πώς το ξεπερασα, επαιξε βασικο ρολο και το οτι απο ενα σημειο και μετα απλουστατα "βαρεθηκα" να ασχολουμαι αλλο με το τι μπορει να εχω και να παθω.Και μονο το αγχος που μου προκαλουσε αυτη η διαδικασια ηταν το μονο που σιγουρα με εβλαπτε και σωματικα.Ειχε φτασει να μου φαινεται αστεια η τοση ενασχοληση.
Στις εμμονες ειμαι γενικα επιρρεπης και δεν μου εχουν σταματησει τελειως ως τωρα, αλλα τουλαχιστον η συγκεκριμενη σταματησε.
Οταν λεω πως μονο οταν ειμαι νηφαλια εχω αισθημα σωματικης ευεξιας, εννοω τις οσες φορες καταφερνω να αδειαζει απο εμμονες το μυαλο μου, τοτε ειναι και το σωμα απαλλαγμενο απο τα αγχωδη συμπτωματα, και καταλαβαινω ξεκαθαρα οτι ηταν ολα ψυχοσωματικα...

---

σ'ευχαριστώ για το μήνυμά σου.. Νομίζω κατάλαβα τι θες να πεις.. Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να νιώθει ότι δε πάει άλλο... Αλλά ίσως δεν είναι αρκετό..

Γενικα, στην καταπολεμηση των εμμονων βοηθα πολυ το να ασχολουμαστε με πραγματα που μας αρεσουν.Ετσι αποδεσμευεται σιγα σιγα το μυαλο απο φοβικες σκεψεις...