διαφορα καταθλιπτικα

Και εκει που ελεγα οτι θα κανω μια νεα αρχη, και πως τελος τα χαπια, οι ψυχολογοι, η κακη διαθεση...παλι επεσα στα ιδια...
γιατι να μη μπορω να ξεφυγω απο αυτη την απαισια κατασταση;
αυτο που πραγματικα θα ηθελα ειναι να γνωρισω καποιον που να περναει το ιδιο ακριβως με μενα, καποιος που θα ηταν φιλος μου και θα με καταλαβαινει απολυτα, θα το περνουσαμε μαζι ολο αυτο.
ολες μου οι γνωριμιες τους τελευταιους μηνες ειναι σκετη αποτυχια.
νομιζω τελικα πως μονο με καταθλιπτικα ατομα ταιριαζω. ή οχι;
φοβαμαι οτι θα φαω απορριψη απο ατομα μη καταθλιπτικα.
γενικα τα προσωπικα μου πανε χαλια.
σημερα ειχα πολυ ασχημη μερα. εκανα παρα πολλες αρνητικες σκεψεις. σκεφτομουν πολυ εντονα το παρελθον και με βασανιζε.
γιατι κανω τα ιδια λαθη;;; φταιει η καταθλιψη γι' αυτο;
αυτα...

Κι όλο πάλι στα ίδια γυρνώ
με κομμένα σπαθιά πολεμώ
αλλάζω χρώματα στον ουρανό
μήπως έτσι ξαναθυμηθώ

Κι όλο πάλι στα ίδια γυρνώ
όλο φεύγω κι όλο είμαι εδώ
χίλια κύματα ακολουθώ
μήπως έτσι ξαναγεννηθώ

Πολύ δύσκολα θα περνάς! Νομίζω οι περισσότεροι εδώ περίπου την ίδια κατάσταση βιώνουμε και τις ίδιες σκέψεις κάνουμε..

Θές να μας πείς συγκεκριμένα για το πώς περνάς και τι δυσκολίες σου δημιουργεί η κατάθλιψη;

γιατί ας πούμε να μη σε κάνει να νοιώθεις καλύτερα η σκέψη ότι ένα σωρό άνθρωποι εκεί έξω είναι το ίδιο και χειρότερα με σένα; κι ένα δεύτερο στέφανο να φτιάχναμε που περνάει ακριβώς αυτό που περνάει ο πρώτος στέφανος πάλι δε θα σε έκανε να νοιώσεις καλύτερα γιατί θέλουμε δε θέλουμε είμαστε ολομόναχοι στην υποκειμενική μας εμπειρία. κάποιος που είναι ή υπήρξε καταθλιπτικός μπορεί όντως, αν όχι να σε καταλάβει καλύτερα, τουλάχιστον να μη σε επικρίνει. αλλά γίνεται συνεχώς να περιμένουμε να παρουσιαστεί η αδερφή ψυχή μας ή να γίνει κάτι θαυμαστό στη ζωή μας ούτως ώστε να διώξουμε αυτήν την κατάρα από πάνω μας;

Φιλαράκι μεταξύ μας, τις χειρότερές σου φάσεις τις πέρασες μονάχος, δεν ήταν κανείς εκεί να σε συνεφέρει στις πιο αποπνιχτικές σου στιγμές ούτε να αναστήσει τις νεκρές σου μέρες. Πάλεψες ολομόναχος και για να είσαι εδώ σήμερα και να μας μιλάς σημαίνει ότι τα πήγες περίφημα. Ακόμα και όταν είσαι χώμα μην υποτιμάς το γεγονός ότι το επιβιώνεις όλο αυτό για τόσα πολλά χρόνια όντας μόνος. Είσαι περισσότερο δυνατός από όσο θέλεις να πιστέψεις.

Εγω φιλε μου επειδη βρισκομαι στην ακριβως την ιδια θεση με εσενα και επειδη κι εγω δεν αντεχω αλλο αυτη την κατασταση..
Θελω να ζησω...
Θα παω σε ψυχολογο να συζητησω να του πω τι με απασχολει...
Αυτος σαν ειδικος θα μ πει τι πρεπει να κανω...
Οταν θα εχω νεα θα σας ενημερωσω για το τι μου ειπε η αν μ εδωσε καποια φαρμακα...

Στεφανε σορρυ που επεμβαινω αν κ υπαρχει το ενδεχομενο να με βρισεις αλλα τεσπα, μηπως κακως εκανες τελικα που σταματησες τα φαρμακα? Διοτι απ ο,τι θυμαμαι δν ησουν ψυχολογικα κ στην καλυτερη φαση οταν τα διεκοψες.. Μηπως εστω θα ηταν καλο να κανεις ψυχοθεραπεια? (απλη συζητηση δλδ, χωρις χαπια, απλα λιγο να αλλαξει το σκεπτικο σου, διοτι εχει κολλησει στη μαυρη πλευρα καιρο τωρα..) δν ξερω μπορει να λεω κ ασχετα μια αποψη ειπα σκεψου το εσυ.. :)

lol πολυ ωραια απαντηση
lacrymosa ξεκινησα ξανα αγωγη και ψυχοθεραπεια.

Νομίζω η απόφαση που πήρες, να αρχίσεις πάλι την ψυχοθεραπεία και την αγωγή ήταν ίσως το καλύτερο που μπορούσες να κάνεις στη συγκεκριμένη φάση που είσαι.Θα έχεις υποστήριξη (έστω μη προσωπική) απο ειδικούς που είναι αρκετά σημαντικό.

Μακαρι να λυτρωθουμε ολοι μια μερα απο τη μαστιγα της καταθλιψης