Εμμονή με την περίοδο.

Καλησπέρα παιδιά και πάλι,

δυστυχώς η αρρωστοφοβία μου άρχισε πάλι και μου ξανά χτύπησε την πόρτα. Όχι στον βαθμό που είχα περιγράψει στο παλαιότερο θέμα που είχα φτιάξει (βλ. εδώ), αλλά αρχίζει και με ταλαιπωρεί πάλι. Θα σας πω ποιο είναι το πρόβλημά μου, δυστυχώς συμβαίνει αυτό που γίνεται συνήθως με όσους έχουν κάποια θέματα ψυχολογικής φύσεων, κουραστικά μεν για τους άλλους αλλά για αυτούς είναι υπαρκτά, αντιμετωπίζονται ως "έλα μωρέ ιδέα σου είναι".
Από τότε που πέρασα στο Πανεπιστήμιο, ή μάλλον η αρχή του κακού είναι οι πανελλαδικές εξατάσεις, από τότε άρχισε η περίοδός μου να γίνεται τελείως ανώμαλη, έπειτα ήρθε το Πανεπιστήμιο. Μία τελείως διαφορετική πραγματικότητα, ένας άλλος κόσμος που οπωσδήποτε χρειάζεται μιαν ανασύσταση του εαυτού μας για να ανταπεξέλθει. Το πρώτο έτος πέρασε έτσι, όχι επειδή δεν διάβαζα, τα είχα όλα διαβασμένα, ήταν το νέο σύστημα εξετάσεων, η παραπάνω ύλη, οι παραπάνω απαιτήσεις γενικότερα, τότε από το φθινόπωρο του (β' έτους) λόγω έντονου, εξουθενωτικού άγχους θα έλεγα, η περίοδος άρχισε να μου έρχεται νωρίς και η ροή μειωμένη. Τότε, ελέω αρρωστοφοβίας που έχω, πάει λέω "καρκίνος". Αυτό το βιολί συνεχίστηκε περίπου για 3 μήνες, μέχρι που με βαρέθηκα να αγχώνομαι και ο κύκλος ως δια μαγείας μου έστρωσε. Το επόμενο έτος, πάλι το ίδιο, την ίδια χρονική περίοδο, είχα άγχος ξανά και ο κύκλος μου έγινε πάλι έτσι για 3 περίπου μήνες, μόλις σταμάτησα να ασχολούμαι, έφτιαξε. Φέτος είμαι πάλι στα ίδια, αλλά φέτος έκανα και το εξής. Ενώ είχα έναν φυσιολογικό κύκλο και δεν θα έπρεπε να με απασχολεί κάτι, άρχισα να σκέφτομαι "φέτος δεν θα μου χαλάσει;", δηλαδή σαν να το περίμενα σαν να το προκαλούσα και τώρα είμαι πάλι στο στάδιο του διαλυμένου κύκλου. Ελπίζω να με βαρεθώ σίγουρα, γιατί δεν με αντέχω. Τώρα μου έχει καρφωθεί πως θα αδιαθετήσω πάλι πρόωρα και κάθε πέντε λεπτά πάω στην τουαλέτα και συγνώμη, σκουπίζομαι να δω. Έχει καταντήσει ψυχαναγκασμός τελείως και είμαι σχεδόν σίγουρη το προκαλώ εγώ στον εαυτό μου.

Δεν ξέρω τι με ενοχλεί περισσότερο, η άστατη περίοδός μου ή τα ψυχαναγκαστικά μου; Γιατί, σ'εμένα; Γιατί να μην μπορώ να σκέφτομαι όπως σκέφτονται όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι και βουλιάζω σε άσχημες σκέψεις; Δεν θα απαλλαχθώ ποτέ από αυτό μάλλον, θα πρέπει να μάθω να ζω με τον ψυχαναγκασμό μου και με την τρέλα μου.

Λολ μου θυμησες τα δικα μου. Εγω ειχα το αντιθετο , ενω ειχα σχεδον τελειο σταθερο κυκλο 34 ημερων απο την εικοστη μερα με επιανε αγχος οτι εχω μεινει εγκυος παρολο που οχι μονο επαιρνα μετρα αλλα το παρακανα κιολας.
Τεσπα στο θεμα σου τωρα , εχεις μονο αυτο το θεμα ή και αλλα? Aν σε απασχολει μονο αυτο και μονο λιγες φορες τον χρονο δεν θεωρω πως ειναι κατι σοβαρο.Αν ομως εχεις και αλλα θεματα τοτε θα μπορουσες να κανεις μια επισκεψη απο εναν ειδικο.

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Λολ μου θυμησες τα δικα μου. Εγω ειχα το αντιθετο , ενω ειχα σχεδον τελειο σταθερο κυκλο 34 ημερων απο την εικοστη μερα με επιανε αγχος οτι εχω μεινει εγκυος παρολο που οχι μονο επαιρνα μετρα αλλα το παρακανα κιολας.
Τεσπα στο θεμα σου τωρα , εχεις μονο αυτο το θεμα ή και αλλα? Aν σε απασχολει μονο αυτο και μονο λιγες φορες τον χρονο δεν θεωρω πως ειναι κατι σοβαρο.Αν ομως εχεις και αλλα θεματα τοτε θα μπορουσες να κανεις μια επισκεψη απο εναν ειδικο.

---

Όχι δεν έχω κάτι άλλο. Μόνο αυτό είναι, άγχος τρομερό για την περίοδο. Όλοι μου λένε (έχω και μία φίλη νοσηλεύτρια που έχει ασχοληθεί και με γυναικολογικά) μου λέει ότι είναι από το άγχος. Η αλήθεια είναι ότι συχνά πυκνά "ψάχνομαι" να βρω αρρώστιες και έπειτα νομίζω ότι τις έχω. Τα τελευταία χρόνια έχουν περάσει όλοι οι καρκίνοι από πάνω μου, λόγω των σκέψεων που κάνω. Μόλις με έντονη εσωτερική μάχη το παίρνω απόφαση να βάλω ένα φρένο στους ψυχαναγκάσμούς μου και δεν ασχολούμαι πια, φτιάχνει. Μπορεί το άγχος να επηρεάσει τόσο πολύ την περίοδο;


Σε ευχαριστώ για την απάντηση.

amylee οπως σου ειπα και χτες δεν θεωρω πως ειναι κατι σοβαρο μεχρι στιγμης , μπορει απλα το αγχος να σου βγαινει εκει .
Το οτι ψαχνεσαι για ασθενεις σιγουρα δεν ειναι οτι καλυτερο αλλα αν δεν σου δυσκολευει την ζωη ειναι οκ.
Αν ομως στο μελλον δεις οτι αρχιζει να σε επηρρεαζει περισσοτερο πχ τρεχεις καθε λιγο και λιγακι σε γιατρους ή απομακρυνεσαι απο τους φιλους σου και αποφευγεις τις υποχρεωσεις σου τοτε θα μπορουσες να επισκεφτεις ενα ειδικο κατα προτιμηση ψυχολογο.
Και μιας και εισαι και φοιτητρια να ξερεις οτι σε καθε σχολη υπαρχει ψυχολογος , αν ψαξεις λιγο στην κοινωνικη υπηρεσια της σχολης σου θα βρεις σχετικες πληροφοριες. Θα μπορουσε να σε βοηθησει.
Υπαρχουν και καποια απλα πραγματα που θα μπορουσαν να σε βοηθησουν να καταπολεμησεις το αγχος σου . Πχ το να γυμναζεσαι , οχι κατι εξτριμ ακομα και 20 λεπτα περπατημα ειναι οκ . Επισης οταν εχεις αγχωτικες σκεψεις ή συμπεριφορες (τσεκαρεις την περιοδο ή ψαχνεις για ασθενειες ) προσπαθησε να κανεις κατι αλλο ακου μουσικη, μιλα στο τηλεφωνο ,καθαρισε λγο το σπιτι μεχρι να σου φυγει . Προσπαθησε να μην ενδιδεις στους παρορμητισμους που εχεις , και αν ενδωσεις οκ μην χαλιεσαι απλα προσπαθησε να μην ενδωσεις παλι.