δεν ξερω πως να το ονομασω

Καλησπέρα σε όλους.
Αυτο που μου συμβαινει δεν ξερω αν ειναι καταθλιψη, μελαγχολια, ελλειψη αυτοεκτιμησης, ψυχωση ή κατι αλλο. Είμαι 35 χρονών, γυναικα. Τον τελευταιο καιρο αντιμετωπιζω επαγγελματικα, αισθηματικα, προβληματα υγειας, έντονη αναζητηση, πανικο, αναγκη να μιλησω, μοναξια, προβλημα υγειας αγαπημενου προσωπου. Εκει λοιπον που ειμαι η χαρα της αισιοδοξιας για ολους, που δινομαι στην χαρα της ζωης, που ολοι θαυμαζουν ποσο δυνατη ειμαι μετα απο λιγο, οταν μενω μονη, κλαιω χωρις λογο, απεχθανομαι τον εαυτο μου, δεν θελω να κανω τπτ. εχω μια εντονη θλιψη αλλα ποτε μπροστα σε αλλους, γινομαι όμως ψυχωτικη απεναντι στους γνωστους μου. Αντιδρω ασχημα χωρις λογο, παραφρωνω, θυμωνω κ νομιζω πως δεν μπορει να με βοηθησει κανεις. Κ μετα παλι τα ιδια. Να τους κανω ολους να γελασουν, να νιωσουν καλα, να με αγαπησουν ξανα κ μετα μενω παλι μονη μου....κ δεν με αντεχω.....Δεν ξερω αν εχει σημασια αλλα εχω αρχισει να ξεχναω κατι που εγινε μολις πριν λιγο και νιωθω πως γινομαι ψυχαναγκαστικη γιατι συνεχεια φοβαμαι οτι κατι εχω ξεχασει ή δεν εχω κανει καλα.
Νιωθω οτι χρειαζομαι βοηθεια....

Quote:

---

Originally Posted by crysp

Καλησπέρα σε όλους.
Αυτο που μου συμβαινει δεν ξερω αν ειναι καταθλιψη, μελαγχολια, ελλειψη αυτοεκτιμησης, ψυχωση ή κατι αλλο. Είμαι 35 χρονών, γυναικα. Τον τελευταιο καιρο αντιμετωπιζω επαγγελματικα, αισθηματικα, προβληματα υγειας, έντονη αναζητηση, πανικο, αναγκη να μιλησω, μοναξια, προβλημα υγειας αγαπημενου προσωπου. Εκει λοιπον που ειμαι η χαρα της αισιοδοξιας για ολους, που δινομαι στην χαρα της ζωης, που ολοι θαυμαζουν ποσο δυνατη ειμαι μετα απο λιγο, οταν μενω μονη, κλαιω χωρις λογο, απεχθανομαι τον εαυτο μου, δεν θελω να κανω τπτ. εχω μια εντονη θλιψη αλλα ποτε μπροστα σε αλλους, γινομαι όμως ψυχωτικη απεναντι στους γνωστους μου. Αντιδρω ασχημα χωρις λογο, παραφρωνω, θυμωνω κ νομιζω πως δεν μπορει να με βοηθησει κανεις. Κ μετα παλι τα ιδια. Να τους κανω ολους να γελασουν, να νιωσουν καλα, να με αγαπησουν ξανα κ μετα μενω παλι μονη μου....κ δεν με αντεχω.....Δεν ξερω αν εχει σημασια αλλα εχω αρχισει να ξεχναω κατι που εγινε μολις πριν λιγο και νιωθω πως γινομαι ψυχαναγκαστικη γιατι συνεχεια φοβαμαι οτι κατι εχω ξεχασει ή δεν εχω κανει καλα.
Νιωθω οτι χρειαζομαι βοηθεια....

---

χωρισ πλακα εχεισ διαβασει πολλα στο ιντερνετ κ το κεφαλι σου εχει γινει πουρεσ δεν γινεται να τα εχεισ ολα αυτα ταυτοχρονα ασε τι νομιζεισ οτι εχεισ κ πεσ ενα χαρακτηριστικο παραδειγμα που να πιστευεισ οτι αντιπροσοπευει αυτο π εχεισ κ να σ πουμε πωσ μασ φαινεται ολο αυτο συμφωνα με τισ εμπειριεσ μασ απλα θα τα γραψεισ παω εκει νιωθω ετσι κανω αυτα ο αλλοσ κανει αυτα κλπ

Καλησπέρα crysp... Αν είσαι σε μια φάση ζωής που τίποτα μοιάζει να μην πηγαίνει καλά και από παντού ξεφυτρώνουν προβλήματα, είναι πολύ φυσικό να νιώθεις έτσι. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να 'ονομάσεις' αυτό που σου συμβαίνει, απλά να το αναγνωρίσεις και να προχωρήσεις σε αυτό που νιώθεις ότι χρειάζεται: να ζητήσεις βοήθεια. Προφανώς πιέζεσαι πάρα πολύ αυτό το διάστημα.