Πως να φέρω την ηρεμία στη σχέση μας

Ύστερα από ένα χρόνο σχεδόν βρίσκομαι σε θέση να θέλω να γράψω στο forum ξανά. Αυτή τη φορά ανήκω στο 'Σχέσεις,σεξουαλικότητα' λόγω του ότι ξεκίνησα καινούρια σχέση τον περασμένο Αυγούστο - και σίγουρα δημιουργούνται διάφορα θέματα όταν ξεκινάει μια σχέση αλλά και στη συνέχεια όταν εξελίσσεται.

Θα ήθελα πολύ να είχα τη γνώμη σας πάνω στο δικό μου θέμα. Χρειάζομαι την άποψή σας αν είναι δυνατόν ! Είμαι ώριμο άτομο και μπορώ να κρίνω την κατάσταση αλλά θέλω να δω τι θα μου πείτε και σεις.

Είμαι 21 χρονών και το αγόρι μου 29. Είμαστε μαζί 9 μήνες και κάτι. Είμαστε πολύ ερωτευμένοι, από την πρώτη μέρα της γνωριμίας μας νιώσαμε δυνατή έλξη ο ένας για τον άλλον. Οι πρώτοι μήνες περάσανε σχετικά καλά στο σύνολο. Με εξαίρεση δύο περιπτώσεις όπου παραλίγο να χωρίσουμε (να με χωρίσει). Τα περιστατικά συνέβησαν 2 μήνες απ'όταν ξεκινήσαμε. (σημάδι ότι η σχέση δεν θα πάει καλά αν ξεκινάνε από τόσο νωρίς οι σκέψεις για χωρισμό;;;, από μέρους του)

Ωσπου συνέβη ένα τρίτο περιστατικό. Το οποίο 'στοιχειώνει' μέχρι τώρα ακόμη τη σχέση, ύστερα από 5 μήνες. Το περιστατικό είναι κάτι απ'τα κοινά που συμβαίνουν. Εψαξε το κινητό μου και είδε μηνύματα που είχα στείλει με κάποιον που έβλεπα πριν από αυτόν και του έλεγα πόσο μ'άρεσε μαζί του. ΔΕΝ το έλεγα γιατί δεν ήθελα πια το αγόρι μου και θα 'θελα να γυρίσω σε αυτόν. Λατρεύω το αγόρι μου !! Ηταν περισσότερο σαν να αναπολώ τα περασμένα χωρίς να εννοώ ότι κάτι θα κάνω με αυτό το πρώην αγόρι. Δε θα περιγράψω το πως χωρίσαμε ή και το πως τα ξαναβρήκαμε αλλά θέλω να εστιάσω στο μετά... Είναι λίγο εώς πολύ χάλια. Εχει χάσει την εμπιστοσύνη του, έχει γίνει καχύποπτος, ακόμα και σε ανούσια πράγματα (π.χ. ο τρόπος που έγραψα το email ήταν τυπικός 'σαν να το γράφεις σε άλλον'), με έχει κοροιδέψει ότι π.χ. έχει φύγει για πσκ με φίλους αλλά δεν έχει φύγει για να με τεστάρει με μνμ που είμαι και τελικά τι κάνω τώρα που -δήθεν- λείπει. (ακούγεται σαν τυπική συμπεριφορά σε αυτές τις περιπτώσεις) Και γω από την μεριά μου είμαι παρανοική !! Φοβάμαι μην με χωρίσει ξαφνικά, προσέχω πως θα γράψω (να του πω γλυκιές λέξεις για να μην νομίσει),θα απαντήσω γρήγορα το τηλ. για να μη νομίσει ότι είμαι με άλλον...Υπάρχει σύγχυση δηλαδή συχνά-πυκνά. Συγκρούσεις διότι μου 'το κοπανάει' συνέχεια, κλάμα πολύ και αγωνία από μέρους μου.. Η ψυχολογία μου ταράζεται απίστευτα. Σίγουρα όμως θέλουμε ο ένας τον άλλον τρελά! Αλλά όταν το θυμάται του βγαίνει όλο το φαρμάκι προς εμένα..

Πως μπορώ να φέρω την ηρεμία στη σχέση μας μετά από αυτό; Είναι πολύ δύσκολο; Αδύνατο μετά από κάτι τέτοιο; Τον παρακάλεσα για να είμαστε πάλι μαζί. Ταπεινώθηκα και εκείνος γύρισε γιατί με αγαπάει. Αλλά αυτό υπάρχει εκεί πάντα... Εσείς τι πιστεύετε; Θα ήθελα να σας ακούσω γιατί έχω προσπαθήσει να ηρεμήσω τα πράγματα αλλά κάνει κύκλους το θέμα και μένα μου στρίβει. ΔΕΝ θέλω να χωρίσουμε. Είναι αυτό που θέλω. Το ταίρι μου.

Ευχαριστώ.

Πολύ κουραστικό όλο αυτό που ζεις και πολύ ψυχοφθόρο. Παρόλο που έχουμε αρκετά χρόνια διαφορά έχω περάσει παρόμοιες καταστάσεις στην σχέση που έχω τώρα και μου πήρε πολύ χρόνο, προσπάθεια και υπομονή για να βρω μιά άκρη. Αυτό που έκανα εγώ ήταν εκτός από το να του δείχνω με κάθε δυνατό τρόπο ότι είναι ο ένας και μοναδικός για μένα όταν τον έβρισκα σε κατάσταση ηρεμίας να του ανοίγω κουβέντα μέσα από την οποία όχι μόνο να τον βεβαιώνω ότι είμαι εκεί για εκείνον αλλά να του δίνω να καταλαβαίνει ότι η δική του συμπεριφορά με στεναχωρούσε και με προβλημάτιζε χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι σκεφτόμουν να τον απορρίψω για αυτόν τον λόγο ή ότι δεν τον αγαπώ. Με πιό απλά λόγια εκτός από το να προστατεύω τα δικά του συναισθήματα και να μπαίνω συνέχεια στην λογική και την διαδικασία της ανύψωσης του δικού του εγώ του μίλαγα και για τα δικά μου συναισθήματα και για τον πόνο που μου δημιουργούσε η στάση του. Πίστεψέ με τις περισσότερες φορές το καταλάβαινε και ακόμα κι αν δεν μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά εκείνη την στιγμή και να μην βγάλει το παράπονό του στην πορεία αυτό δούλεψε στο μυαλό του με αποτέλεσμα τώρα να βρισκόμαστε σε πολύ καλό δρόμο και να έχει πλέον πειστεί ότι πράγματι είμαι δίπλα του και τον στηρίζω σε όλα επειδή τον αγαπώ αληθινά.

Δεν ξέρω κατά πόσο θα σε βοηθήσουν αυτά που σου έγραψα αν και το ελπίζω και το εύχομαι. Για ότι θελήσεις εδώ είμαστε.

Υπομονή και καλή δύναμη!

Σ\'ευχαριστώ πολύ Tass! Κάθε γνώμη και συμβουλή πάνω σε αυτό το θέμα είναι για μένα σημαντική.

Κάνω και γω το ίδιο. Τον διαβεβαιώνω με κάθε ευκαιρία ότι είμαι δικιά του και ότι μόνο αυτόν θέλω. Φαίνεται ότι θέλει χρόνο, προσπάθεια και υπομονή όπως λες. Και πρέπει να έχω ψυχική δύναμη κάθε φορά, διότι είμαι ένα πολύ ευαίσθητο άτομο και πάντα όταν πάει η κουβέντα εκεί δε μπορώ να κρατηθώ, κλαίω και οδύρομαι, αδυνατώ να κρατήσω μία στάση...και εκεί το χάνω, εύκολα πάντα λυγίζω..

Του δείχνω την στεναχώρια μου και πιστεύω ότι την βλέπει ξεκάθαρα. Στην αρχή είναι ψυχρός αλλά μετά μαλακώνει και δε θέλει να με βλέπει έτσι.

Τον θέλω. Τον θέλω κοντά μου. Γι\'αυτό δεν σκέφτομαι καν τη λύση χωρισμός. Αν και αυτός την έχει σκεφτεί γιατί έχει μάθει να βάζει τα πράγματα σε τάξη. Αλλά θέλω επίσης να του δείξω ότι δεν γίνεται με το παραμικρό να λες \'χωρίζουμε\'. Ανθρωποι που θέλουν να δείξουν \'σκληροί\' σε σχέσεις...μ\'εκνευρίζει αυτό... όταν
θέλεις να ζήσει η σχέση σου πρέπει να την φροντίζεις με κάθε τρόπο σε κάθε στιγμή. Γιατί να αφηνόμαστε στο έλεος των συγκρούσεων;

Συμφωνώ μαζί σου. Οντως δεν νοείται με το παραμικρό εμπόδιο να μπαίνεις στην διαδικασία του χωρίζουμε.. Δεν παραιτούμαστε έτσι εύκολα από αυτό που θέλουμε αλλά μένουμε και το παλεύουμε χωρίς εγωϊσμούς και κινήσεις απελπισίας.

Να πω και κάτι άλλο. Το ότι είδε κάποια μυνήματά σου στο κινητό δεν του δίνουν το δικαίωμα να σε κατατάσει αυτόματα σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία ιδιαίτερα από την στιγμή που η συμπεριφορά σου γενικότερα δεν του έχει δώσει τέτοια δικαιώματα. Και για να πούμε και του στραβού το δίκιο, με ποιό δικαίωμα ο ίδιος έψαξε το δικό σου κινητό; Αν εσύ έκανες το ίδιο στο δικό του εκείνος πως θα αντιδρούσε; Τον έχεις ρωτήσει επ΄αυτού και αν ναι τι σου έχει απαντήσει;

Πολλές φορές βλέπουμε εκείνα που θέλουμε να δούμε είτε γιατί έτσι μας βολεύει είτε γιατί κρύβονται δικά μας απωθημένα από πίσω. Από κει και πέρα όμως είναι και δική του ευθύνη το να ηρεμήσει και να σκεφτεί τα πράγματα κάπως πιό λογικά χωρίς να βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα. Εφόσον εσύ είσαι διατεθιμένη να μείνεις και να παλέψεις για αυτή την σχέση καλώς πράττεις, όμως το σημείο συνάντησής σας θα πρέπει να βρίσκεται ανάμεσά σας, στην μέση ακριβώς και όχι πιό κοντά σε εκείνον ή σε εσένα. Δεν είναι εύκολο να κρατάς τις ισορροπίες σε μία σχέση αντιθέτως θέλει κόπο και προσπάθεια όμως η ανταμοιβή αξίζει.

Δείχνεις άνθρωπος με ανοιχτό μυαλό και ζεστή καρδιά και είμαι βέβαιη πως αυτό το έχει εκτιμήσει και είναι και ο λόγος που βρίσκεται ακόμα κοντά σου και όχι γιατί εσύ \"ταπεινώθηκες\" όπως έγραψες. Από αυτά που περιγράφεις προσωπικά καταλαβαίνω πως βρίσκεται στην φάση που βγάζει τον εγωϊσμό του. Υπομονή και θετική σκέψη και θα δεις πως θα ξημερώσει η μέρα εκείνη που θα σου φερθεί όπως θέλεις και όπως το έχεις ονειρευτεί. Αν πάλι όχι τότε θα δεις τι θα κάνεις.

Οσο για το ότι είσαι ευαίσθητη και το δείχνεις αυτό δεν είναι μεμπτό, αντιθέτως πρέπει να είσαι ο εαυτός σου και αυθεντική γιατί μόνο τότε θα μπορέσεις να λειτουργήσεις σωστά και με τρόπο που θα σε κάνει να νιώθεις σε αρμονία με αυτό που είσαι και αυτά που σε εκφράζουν.

Keep your chin up girl!

Αχ! Δεν τόλμησα καν να εστιάσω στο θέμα \'γιατί κοίταξες το κινητό μου\'. Παραλίγο. Η μάλλον, κάπως πήγα να το πω, δε θυμάμαι γιατί μέσα στην απελπισία μου να τον κερδίσω πίσω έκανα και έλεγα ότι να \'ναι. Αλλά μάλλον θα έλεγε, πάλι καλά που το κοίταξα γιατί αλλιώς δεν θα μάθαινα. Θα μου έλεγε \'βγαίνεις και από πάνω\'. Κατά τα λεγόμενά του, δεν έχει ξαναψάχνει κινητό κοπέλας του και φαίνεται να λέει αλήθεια. Τώρα δε μπορώ να αντιδράσω στο γιατί κοίταξες το κινητό μου (αλλά ακόμα αναρωτιέμαι πως στο καλό βρήκε την ευκαιρία...) αλλά κοιτάω να \'καθαρήσω\' αυτό που έχει καθήσει πάνω μου. Σαν να έχω εγώ το φταίξιμο. \'Εσύ φταις που τώρα τσακωνόμαστε, εγώ δεν άξιζα κάτι τέτοιο\' Το έχει κάνει ένα τεράστιο ζήτημα, έτσι το παρουσιάζει κάθε φορά. Θέλω να δει παραπέρα. Θέλω να ξεφύγει από το λούκι με ένα σκατομήνυμα που είδε και να προχωρήσουμε. Τον έχω διαβεβαίωσει ότι τον θέλω αληθινά, δεν παίζω μαζί του. Οσο δεν πάει παραπέρα τόσο πέφτω και γω σε αυτά τα σκ.... Αγανακτώ, γιατί είναι κάτι ασήμαντο μπροστά σε άλλα πράγματα, μένουμε μέσα στον μικρόκοσμο μας και δε ξεφεύγουμε. Προσπαθώ να τον κάνω να δει μέσα απ\'τα δικά μου μάτια και να φέρω την ισορροπία. Δύσκολο... αλλά ελπίζω όπως λες να ξημερώσει αυτή η μέρα που θα μου φερθεί όπως θέλω.
Με τη γνώμη σου και την συμβουλή σου παίρνω δύναμη, ευχαριστώ!!

just out of curiosity... που λένε και οι άγγ λοι αν λέω άν γινόταν το ανάποδο(να βρεις εσύ παλιά σμς ή και ε μαίλς απο άλλη ) πώς θα ένιωθες απέναντί του και απέναντι στη σχέση σας;

Ωχ...
Είχε γίνει παρόμοιο περιστατικό, μάλλον όχι ακριβώς το ίδιο, αλλά εν πάση περιπτώσει μου είχαν γεννηθεί τα ίδια συναισθήματα σαν του φίλου σου. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική βέβαια αλλά θα σου πω τι έγινε στη συγκεκριμένη.

Η κοπέλα αυτή μου την είχε σπάσει από την αρχή οπότε την είχα σουτάρει αλλά ξαναγύρισε. Είχα πληγωθεί/τσαντιστεί από τη συμπεριφορά της. Βέβαια δεν τρελενόμουνα κι όλας γι\' αυτό και την πρώτη φορά που της είπα γειά χαρά ήμουν ήρεμος γιατί πραγματικά δεν αντεχόταν. Απλά. Ήταν πασιφανές. Τελείωσε.
Γυρνώντας όμως εκείνη, δυστυχώς, ενεπλάκην συναισθηματικά μαζί της τελικά... (διότι άνθρωποι είμαστε, όχι από ατσάλι)
Μετά συμβαίνει μια παρόμοια, όχι ακριβώς η ίδια φάση και ποιός είδε το θεό και δεν το φοβήθηκε. Χαμός. Κλάμματα από την κοπελιά... ακριβώς το ίδιο σκηνικό. Δεύτερο σουτ, δεύτερος γυρισμός από \'κείνη.
Τελικά απεμπλακήκαμε από αλλήλους αφότου είχαμε γίνει μαλιά κουβάρια. Πάντως στη δική μου περίπτωση, κι αν μου στοίχισε ψυχολογικά (γι\' αυτό έλεγα ρε γμτ μακρυά) το ξεπέρασα γρήγορα και οφείλω να πω ότι αυτή δεν ήταν η αιτία του χωρισμού. Κάτι παρόμοιο με το δικό σου δηλαδή, αν κι εγώ δεν ψάχνω κινητά. Απλά ασυμφωνία χαρακτήρων που φαινόταν από την αρχή. Προσπαθήσαμε αλλά το γαμησαμε και πέθανε.
Αυταααα!
Εύχομαι να είναι διαφορετικά στη δική σου περίπτωση και να υπάρχει αρκετή έλξη/αγάπη για να κρατήσει.

Helena,
με αυτή σου την ερώτηση είναι σαν να μου μιλάει ο ίδιος...

Ειλικρινά, δε ξέρω πως θα ένιωθα από την στιγμή που δεν είμαι εγώ στη θέση του αλλά επειδή προσπάθησα να μπω στη θέση του και να δω πως θα ήμουν εγώ...μπορώ να πω ότι θα γινόμουν καχύποπτη και θα μου βγαίνανε κακίες κατά διαστήματα. Οπως κάνει ο ίδιος. Αλλά δε νομίζω να του ζήταγα να χωρίσουμε γιατί τον αγαπάω πολύ, απλά θα έμενα με μια πίκρα.

Θα προσπαθούσα να δω το θέμα με ανοιχτό μυαλό και όχι να αφήσω να καταστρέψει τη σχέση μας διότι από την αρχή πίστεψα στη σχέση αυτή.

Και πάλι όμως δε μπορώ να πω με σιγουριά...προσπαθώ όμως να το δω και από τη δική του μεριά.

Ας πάμε όμως στην πραγματικότητα και ας ασχοληθούμε με αυτή παρά να γίνονται υποθέσεις.
Στην περίπτωσή μας, με μένα δημιουργήθηκε θέμα και αυτός είναι επηρεασμένος. Στη συνέχεια επηρεάζομαι και γω γιατί ανησυχώ κάθε λίγο και λιγάκι. Προσπαθώ να λύσω το πρόβλημα, όπως και αν είναι ...γιατί θέλω να είμαστε καλά. Γιατί πιστεύω σε μας και δε θέλω να τον χάσω. Θα γίνω λιώμα αλλά δε θα τον αφήσω.

Αλέξανδρε,

μάλιστα...Είναι διαφορετική η κάθε περίπτωση, όντως..

Είσαι φαίνεται και συ από αυτούς που δεν τα σηκώνουν κάτι τέτοια και λένε πάει, τέρμα.

Δεν είναι ότι δεν ταιριάζουμε. Ταιριάζουμε και με το παραπάνω γι\'αυτό και γω τον θέλω ακόμα περισσότερο. Περνάμε ευχάριστα. Εχουμε χαβαλέ.

Δεν θέλω να περάσει η ιδέα ότι οι κοπέλες κάνουν κάτι στραβό ως συνήθως. Εχω ακούσει από αντροπαρέες να λένε για τις κοπέλες, \'και πως μου φέρθηκε έτσι, και μπλα μπλα μπλα\' ...

Και κάθε άνθρωπος έχει τον χαρακτήρα του, τις ιδιαιτερότητές του. Πιστεύω σίγουρα ότι με θέλει για αυτό που είμαι. Λατρεύουμε ο ένας τον άλλον και το ξανατονίζω ότι στο θέμα αγάπης δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη. Είμαστε full ερωτευμένοι..

Αλλά του την έσπασα..........και η κατάσταση γίνεται ψυχοφθόρα ώρες ώρες. Θέλω να το σώσω το θέμα γιατί δεν αξίζει όταν θέλουμε ο ένας τον άλλον τόσο.

Σαν να είναι κάτι το φτιαγμένο. Εγινε κάτι; Α! εδώ τσαντιζόμαστε και χωρισμός. Λες και έτσι πρέπει να γίνεται πάντα. Σαν να είναι κανόνας, ότι πρέπει έτσι να αντιδράσουμε. Είναι σαν να έχει περάσει αυτή η συμπεριφορά που έρχεται αυθόρμητα...με κεράτωσε; τότε τον/την χωρίζω. Δε ξέρω...απλά κάνω μια τέτοια σκέψη.

Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνετε αυτό;

Σαν να ακούω τον εαυτό μου μοιάζει... Τους ίδιους προβληματισμούς και τις ίδιες σκέψεις έκανα και εγώ. Και σε μένα είχε την μανία να ψάχνει το κινητό μου. Μάλιστα το προηγούμενο το έσπασε κιόλας και πέταξε στα σκουπίδια την κάρτα για να μην έχω πιά τα τηλέφωνα των γκόμενών μου (!;!) και να μην μιλάω με τους φίλους και τις φίλες μου για αυτά που περνάω μαζί του, πράγμα που δεν έκανα ούτως ή άλλως γιατί δεν ήθελα να μου πουν όλοι το αυτονόητο που θα ήταν \"χώρισέ τον!\". Κι όλα αυτά μπροστά στο 6χρονο κοριτσάκι μου ή και μπροστά στον δεκάχρονο γιό του που αν μη τι άλλο δεν έφταιγαν σε τίποτα να βιώνουν τέτοιες καταστάσεις. Με έφτασε πολλές φορές στα κλάμματα, στην απελπισία, στο βρίσιμο, στο να επιθυμώ να τον δω μέχρι και νεκρό.. Ομως όταν πέρναγε η ένταση και καθόμασταν κάτω και το κουβεντιάζαμε έβλεπα πως υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να διασωθεί από όλο αυτό και τούτο επειδή κάθε φορά που και ο ίδιος ηρεμούσε παραδεχόταν πως το σφάλμα ήταν από μεριάς του λόγω της μεγάλης του ανασφάλειας. Αυτή βέβαια είναι η δική μου περίπτωση. Στην δική σου δεν ξέρω πως αντιδρά μετά από την κόντρα που σου κάνει, το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι θα περάσει ακόμα κάμποσο χρονικό διάστημα όπου θα σου βγάζει πικρίες και εγωϊσμούς. Το θέμα τελικά δεν είναι τόσο το τι κάνει εκείνος (άλλωστε είναι δική του η επιλογή του πως θα αντιδράσει) αλλά το πως νιώθεις εσύ μέσα από αυτό και το πόσα είσαι ακόμα διατεθιμένη να δεχτείς και να ανεχτείς προκειμένου να τον πείσεις και να τον κρατήσεις κοντά σου. Η αγάπη είναι πολύ μεγάλο πράγμα, τόσο προς τον άλλον όσο και προς τον εαυτό μας. Σε παρακαλώ μην το ξεχάσεις .

Εμένα δεν έχει την μανία να ψάχνει το κινητό αλλά το έκανε μία φορά... Γιατί δε ξέρω, τι ακριβώς του μπήκε στο μυαλό..Επειδή ίσως μίλαγα με άτομα στο κινητό κατά καιρούς, αγόρια-φίλοι μου. Η ίσως επειδή του είχα πει ότι πριν από αυτόν, είχα ιστορίες με αρκετούς και αυτά του μείνανε.

Στην περίπτωσή σου Tass, αυτό είναι πιο ακραίο.. Να πετάξει την κάρτα και να σπάσει το κινητό. Τι αντίδραση και αυτή!

Ναι, έχεις δίκιο και το βλέπω..θα περάσει και άλλο διάστημα με αυτόν να βγάζει πίκρες και εγωισμούς. Απλά εύχομαι να αντέξει η σχέση μας. Ξέρεις γιατί; Γιατί τον θέλω ειλικρινά και πιστεύω έχω βρει κάποιον που να έχει όλα όσα θέλω...Σαν να είναι ιδανικός. Είναι στα μέτρα μου. Το ίδιο λέει και αυτός. Οτι είμαι στα μέτρα του.

Επίσης, σταμάτησα να λέω σε άλλους τι γίνεται με μας γιατί όπως και με σένα θα μου πούνε \'χώρισε\'. Ηδη πήρανε κάποια πράγματα στραβά μαζί του οι δικοί μου άνθρωποι. Αλλά δεν είναι έτσι, και ούτε με έχει για το π*δ**α !! Με καμία δύναμη!

Εχω γίνει ασ\'τα να πάνε. Με το κινητό που λέγαμε, όταν είμαι σπίτι του καμιά φορά ούτε στο μπάνιο δεν πάω γιατί νομίζω ότι θα ψάξει πάλι! Αν και σβήνω τα μηνύματα. Μηνύματα που είναι εντελώς φιλικά αλλά για να μην πάρει τίποτα στραβά εκείνος εγώ τα σβηνώ. Τι να κάνω; Μου δημιουργούνται νευρώσεις. Καμιά φορά, στέλνω σε κάποιο φίλο μήνυμα και πιστεύω ότι με κάποιο τρόπο θα πάει σε αυτόν!

Προσπαθώ να τα βρω με μένα πρώτα και να χαλαρώσω από όλα αυτά. Μου είναι δύσκολο. Είναι κολλημένο το μυαλό μου. Είναι παρανοικό, εντελώς.

Ευχαριστώ που συμμετέχεις σε αυτό εδώ. Μου δίνει βοήθεια. :)

Και εγώ σε ευχαριστώ με την σειρά μου που με ευχαριστείς!

Τις ίδιες ακριβώς νευρώσεις που περιγράφεις είχα και εγώ. Να φανταστείς ότι στο μπάνιο εγώ το κινητό το έπαιρνα μαζί μου και γενικώς το κράταγα στα χέρια μου σαν πολύτιμο φυλαχτό γιατί είχα α κ ρ ι β ώ ς τους ίδιους φόβους. Αποτέλεσμα; Τα έκανα στην τελική χειρότερα τα πράγματα γιατί του έβαζα ιδέες με την συμπεριφορά μου και τον έκανα ακόμα πιό παρανοϊκό. Ασε, τι τα θες τι τα γυρεύεις. Κάποια στιγμή δεν άντεξα και ένα βράδυ του έκανα ακριβώς ότι μου έκανε δλδ πήρα το κινητό του και αφού βρήκα την λίστα με τις επαφές του άρχισα την ανάκριση του ποιός είναι αυτός και ποιά είναι αυτή και τι μύνημα είναι τούτο. Τσαντίστηκε πάρα πολύ αλλά εγώ επέμεινα και όταν τελείωσε το σκηνικό τον ρώτησα \"Πως σε έκανε αυτό να αισθανθείς;\". \"Αδικημένος γιατί δεν σου έδωσα κανένα δικαίωμα να κάνεις κάτι τέτοιο\" μου απάντησε. \"Το ίδιο ακριβώς αισθάνομαι και εγώ όταν μου το κάνεις και μάλιστα όταν και εγώ δεν σου έχω δώσει κανένα δικαίωμα και αν δεν σε έχω πείσει μέχρι τώρα με την συμπεριφορά μου είτε προσέλαβε ιδιωτικό ντετέκτιβ να με παρακολουθεί είτε φύγε από την ζωή μου γιατί δεν ταιριάζουμε.\" Μετά από αυτό ηρέμησε κατά πολύ και αυτά τα περιστατικά διακοπήκαν. Τώρα μπορώ και αφήνω το κινητό και μπροστά του ανοιχτό και δεν νιώθω καμμία ενοχή γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται.

Είναι μεγάλο λούκι να περνάς κάτι τέτοιο και αφόρητα δύσκολο και περισσότερο είναι η στεναχώρια του να βλέπεις τον άλλον να κυνηγάει την ουρά του επί της ουσίας και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για να τον σταματήσεις.... Συνέχισε πάντως να μιλάς για αυτό τουλάχιστον με μας, έτσι θα ξαλαφρώνεις κάπως και θα παίρνεις κουράγιο για να κάνεις υπομονή εφόσον αυτό επιλέξεις να κάνεις. Αγάπη θέλει και εκείνος και αποδοχή όπως όλοι, απλώς στο ζητάει με λάθος τρόπο. Κάποια στιγμή πίστεψέ με θα ηρεμήσει και θα καταλάβει.

Με ξελαφρώνει που μπορώ και στα λέω και εσύ με τη σειρά σου μου αφηγήσε παρόμοια περιστατικά..

Συμβαίνουν...ειδικά αυτά που αισθανόμαστε εσύ και εγώ...αυτές οι νευρώσεις, οι παρανοικές σκέψεις και κινήσεις..είναι μεγάλο θέμα.

Μακάρι να πάνε όλα καλά...να σταματήσουν οι υποψίες, να σταματήσουν οι κακίες του, να σταματήσω και γω να ανησυχώ και να τρελαίνομαι κάθε λίγο και λιγάκι. ΜΑΚΑΡΙ, θα είναι λύτρωση..

Εχω να σου αφηγηθώ διάφορα...

Η σχέση μου είναι ένα από τα διάφορα που με απασχολούν αυτόν τον καιρό.

Αυτό που κοιτάω τώρα είναι να δω τι θα κάνω με την ψυχολογία μου. Γιατί με τις νευρώσεις που έχω, δεν είμαι καλά. Και χάρις σε αυτές δημιουργούνται και τα υπόλοιπα στη σχέση. Δεν είσαι υγιής, δε σκέφτεσαι καλά, δημιουργείς θέματα, νομίζεις διάφορα...πρέπει να το κοιτάξω σοβαρά, γιατί το συναντώ και στην καθημερινότητά μου...σε πολλά πράγματα...έχει καταντήσει αηδία...φτιάχνω σενάρια με το μυαλό μου..επαναλαμβάνω κάτι..αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, πέρα από αυτό που άνοιξα για τη σχέση.

Πράγματι το να πλάθεις σενάρια είναι κάτι που όντως έχει αντίκτυπο και στην σχέση σου αλλά και στην ζωή σου. Το ένα είναι αλληλένδετο με το άλλο. Δεν νιώθω καλά άρα δεν λειτουργώ καλά στην σχέση μου. Δεν είμαι καλά στην σχέση μου άρα δεν λειτουργώ καλά γενικότερα. Πόσο σε καταλαβαίνω, δεν μπορείς να φανταστείς. Ακριβώς έτσι ήμουν και εγώ και ακόμα το παλεύω, είναι στιγμές που με πιάνει το παράπονο και λέω γιατί Θεέ μου, τι σου χρωστάω, αρκετά δεν έχω τραβήξει μέχρι τώρα, δεν δικαιούμαι και γω λίγο ηρεμία και γαλήνη στην ζωή και στην σχέση μου; Από την άλλη όμως βλέπω μακροχρόνια ότι ακόμα και η σύγκρουση εκείνη που με έκανε κουρέλι και ένιωσα ότι δεν μπορώ να κάνω άλλο βήμα τελικά ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει γιατί με οδήγησε παρακάτω και με έφερε πιό κοντά στον εαυτό μου και σε αυτά που βαθύτερα μέσα μου θέλω να βελτιώσω. Ουδέν κακόν αμιγές καλού λέγανε κάποτε οι πρόγονοί μας και τελικά όσο κι αν με πονάει η διαδικασία και όσο κι αν εκείνη την ώρα θέλω να την αποφύγω βλέπω στο τέλος πως μου έκανε καλό γιατί όπως λένε ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιό δυνατό.

Σε νιώθω Kelly, σε νιώθω όπως νιώθω τον ίδιο μου τον εαυτό και μέσα από αυτά που γράφεις μπορώ και διαβάζω ανάμεσα στις γραμμές και πίσω από τις λέξεις σου όλα εκείνα που και μένα με απασχολούν κι όσο εγωϊστικό κι αν ακουστεί χαίρομαι που δεν είμαι μόνη μου γιατί έτσι νιώθω πιό φυσιολογική.

Συνέχισε να τα βγάζεις από μέσα σου, μην τα κρατάς, κάποια στιγμή ίσως καλό θα ήταν να αναζητήσεις την βοήθεια και κάποιου επαγγελματία για να σε ακούσει και να σε βοηθήσει να βγάλεις κάποια πράγματα που κρύβονται ακόμα πιό βαθιά. Οτι κι αν κάνεις πάντως να ξέρεις πως οι απορίες σου, οι νευρώσεις σου, οι φοβίες σου, όπως θες πες το είναι κομμάτι σου και να μην σε φοβίζουν. Καμμιά φορά χρειάζονται και αυτές για να μας δείχνουν προς ποιά κατεύθυνση να βαδίσουμε...

Οσο για αυτά που έχεις να αφηγηθείς να ξέρεις ότι είμαι εδώ να τα ακούσω, όλα όσα θέλεις να μοιραστείς μαζί μου.

Χρειάζομαι κάποιον να τα μοιραστώ !! Και χαίρομαι που υπάρχεις :))

Δεν βρίσκω κάποιον με τέτοιο κοινό πράγμα τόσο εύκολα...

Ξεκίνησα εχτές το θέμα της σχέσης μου αλλά ποιος ασχολείται με τις σχέσεις των άλλων; Βαθύτερα όμως υπάρχει το ζήτημα των συναισθημάτων, των νευρώσεων, που θέλω να φέρω στην επιφάνεια για συζήτηση, επίσης...Γιατί πολλά πράγματα όπως είπαμε ξεκινάνε από αυτά που υπάρχουν μέσα μας, στο μυαλό και στην ψυχή μας και βγαίνουν έξω και δημιουργούν τα γεγονότα που γεμίζουν την καθημερινότητά μας..

Καμιά φορά χάνω το νόημα...ξεκινάω και γράφω..και θέλω να πω..θέλω να πω...πως να τα πω με λέξεις όμως...Σε ποιον να τα πω και ποιος θα με νιώσει...

Πέρσι έβλεπα ψυχολόγο γιατί είχα άλλο πρόβλημα.. με είχε πιάσει κατάθλιψη..έτσι και ήρθα στο forum. Επαιρνα αντικαταθλιπτικά...Εκανα μια ζωή μίζερη...ξυπνούσα και ένιωθα σκ***

Φέτος δεν νιώθω έτσι...έκανα περισσότερους φίλους, έκανα καινούρια σχέση..αλλά κάτι πάντα με απασχολεί, πάνταααααα, η μελαγχολία υπάρχει πάντα...το άγχος..

Οταν δεν είμαι καλά και οι άλλοι το βλέπουνε μου λένε χαλάρωσε..και το λένε τόσο εύκολα και γω αναρωτιέμαι, γιατί είμαι εγώ η μίζερη και η αγχωτική ενώ οι υπόλοιποι φαίνεται να είναι χαλαροί...μα καλά, αυτοί τι κάνουν και είναι έτσι; Και όλο λές, έχω πρόβλημα, κάποιο πρόβλημα έχω, το βλέπω στον ευατό μου... πολλές φορές δεν χαίρομαι, άμα έφερνες έναν καθρέφτη μπροστά μου, θα έβλεπες μία πεσμένη φάτσα..μα καλά τι έχω εγώ;

Και όλο σκέφτομαι....σκέφτομαι....σκέ φτομαι..σκέφτομαι...