θεραπεία και ουσίες.

Καλησπέρα σας και ευχαριστώ τους υπευθύνους για τον χώρο που μου δίνεται ώστε να πω και εγώ κάποια πράγματα και ίσως να πάρω ιδέες και απαντήσεις.
Όπως ξαναείπα, Νίκος(27) εδώ. Και όσοι μπορείτε και έχετε όρεξη να απαντήσετε θα σας είμαι ευγνώμων γιατί τούτη τη στιγμή βρίσκομαι ανοιχτά του πελάγου και δεν έχει ούτε σανίδα να πιαστώ.



Τους τελευταίους μήνες λοιπόν τα πράγματα έχουν πάρει την κάτω βόλτα με πιο γρήγορους ρυθμούς απ'ότι συνήθως. Η δουλειά έχει πέσει, η διάθεση έχει πέσει, η λογική πάει βόλτα και το συναίσθημα κάνει πάρτυ, βρισκόμενο σε δέκα διαφορετικά σημεία ταυτόχρονα. Εννοώ πολλές εναλλαγές από λύπη σε χαρά(ή μάλλον σε ''κανονική'' διάθεση) και πρωτοκαθεδρία της απαισιοδοξίας,της λύπης και της μιζέριας στα συναισθήματα που νιώθω. Ε, αν προσθέσεις μέσα σε όλα αυτά και τις ΔΥΣΚΟΛΕΣ οικονομικές συγκυρίες που οι περισσότεροι βρισκόμαστε +το άγχος μιας δικής σου επιχείρησης(ναι, είμαι από τους έξυπνους που άνοιξαν δικό τους μαγαζί μέσα στην κρίση) + την μοναξιά της μεγάλης Αθήνας(είμαι από επαρχεία) έχεις ένα ωραιότατο έτοιμο κοκτεϊλ που μπορεί να σε οδηγήσει σε άσχημα μονοπάτια.

Έτσι, το μόνο πράγμα που ζητάω για να ηρεμήσω είναι η φούντα και το αλκοολ. Δεν είναι ότι όλα αλλάζουν και βρίσκομαι σε στάδια τεχνητής και παροδικής ευτυχίας(συμβαίνει και αυτό βέβαια). Τις μισές φορές επιλέγω να πιώ όσο πιο πολύ μπορώ για να νεκρώσω και να μην πονάω, να μην νιώθω τίποτα..να μην με αγγίζει κανένας.
Τις άλλες μισές με πιάνει μια θλίψη άλλο πράμα. Και ενοχές, πολλές ενοχές γιατί την ώρα που τα πίνω κάνω χοντρή αυτοκριτική στον εαυτό μου και ψειρίζω το κάθε τι που μου λέει ο καθένας. Ενοχές επίσης γιατί ξέρω ,πως την επόμενη μέρα ας πούμε, πάλι δεν θα ξυπνήσω έγκαιρα να πάω στην δουλειά μου ή θα έχω μειωμένη απόδοση και γενικά το ότι θα μπω στο τριπάκι να πιω κλεφτά και ένα τσιγάρο στα μουλωχτά ακόμα και στο μεσημεριανό μου διάλλειμα για να ηρεμήσω ήνα περάσει η ώρα. Όπως καταλαβαίνεις αγαπητό φόρουμ δεν μου αρέσει η πραγματικότητα νηφάλιος. Όχι ότι ναρκωμένος είναι πολύ καλύτερα αλλά τουλάχιστον δεν τρώγομαι με τα ρούχα μου, ξεχνιέμαι μερικές φορές και στην καλύτερη/χειρότερη των περιπτώσεων νεκρώνω και δεν νιώθω τίποτα. Το μετά είναι ένα θέμα δεν λέω, αλλά άμα έχεις μάθει από μικρός να θαυμάζεις τους αλκοολικούς και όσους ασχολούντε με ντρόγκια, δεν σε νοιάζει και πολύ. Ζεις το δικό σου αυτοκαταστροφικό ροκενρολ όνειρο.

Με τη λογική λοιπόν, θεωρώ πως έχω καταντήσει ένας γραφικός στον κύκλο μου. Είμαι κόκκαλο πιο συχνά από όλους τους άλλους φίλους-γνωστούς μου, και οι κουβέντες μου αφορούν κυρίως ουσίες και λοιπά ή άλλα χαζά θέματα για να περάσω το προφίλ του βλάκα, του άνιωθου, του ανθρώπου που δεν τον αγγίζει τίποτα. Και εγώ μέσα μου λιώνω σιγά σιγά.

Η θεραπεία με τον ψυχολόγο βοηθάει σε ένα 10%. Απλά.
Μερικές φορές ''με πείθει'' για τις δυνάμεις μου και για 2-3 μέρες είμαι κομπλέ..ε μετά τα ξέρεις και εσύ αναγνώστη η κατρακύλα δεν έχει όριο... Νομίζω δεν με βοηθάει ιδιαίτερα, και ενώ ξέρω πως είναι ντάξει τύπος(τέτοιες εποχές μου κάνει φοβερές διευκολύνσεις ας πούμε ή όταν παρουσιάζεται ένα θέμα στο τέλος της συνεδρίας θα κάτσει αν είναι και λίγο παραπάνω να με ηρεμήσει ή να με συμβουλεύσει) δεν μπορώ να πω ότι τον θαυμάζω ας πούμε. Ή ότι τον έχω για τσακάλι. Δεν μπορεί να με καταλάβει είτε εμένα είτε την ''κουλτούρα'' των καταχρήσεων μου. Δεν ζητάω να την ευλογήσει προς Θεού, απλά να μην μείνει στο ξερό και στανταράκι που λένε όλοι οι ψυχοτέτοιοι ''το χασις σου κάνει κακό.να το κόψεις''...Πολλά ζητάω ε?

Η θεραπεία με τον ψυχίατρο είναι περίεργο θέμα.
Ενώ τον έχω ψηλά στην εκτίμηση μου και πιστεύω ότι μπορεί να δει στην ψυχή μου και να με καταλάβει ή να διαβάσει άλλα 2-3 πιθανά σενάρια που δεν έχω προλάβει να του τα πω, εγώ είμαι ξεροκέφαλος και συνεχίζω στα ίδια μονοπάτια. Μην με παρεξηγάτε δεν είμαι τελείως άχρηστος, δοκίμασα έπειτα από προτροπή του να μείνω χωρίς αλκόολ για 3 εβδομάδες(καλά παραπάνω μου είχε πει)...στον κόσμο ένιωθα αταίριαστος, το άγχος ήταν τεράστιο και εγώ δεν ξέδινα πουθενά. Το sex θα ήταν μια καλή λύση ή το γυμναστήριο δεν λέω... αλλά για το πρώτο, πλέον νιώθω ξένο σώμα τον μικρό στρατηγό πάνω μου και για το δεύτερο δεν παίζει χρόνος και κουράγια...


Αυτή τη φορά λοιπόν, ο ψυχίατρος μου άλλαξε την αγωγή(από velpine-centrac-ribex το γυρίσαμε σε minitran-neurobion-nozinan) και μου είπε κομμένες οι ουσίες και το αλκόολ υπερβολικά περιορισμένο. Έχω ξανακάνει απόπειρες να κόψω τα πάντα, μέχρι και το τσιγάρο, και για μια τριετία ήμουν σωματικά πολύ καλύτερα..γυμναζόμουνα, έτρωγα καλής ποιότητας φαγητό και είχα περισσότερη ενέργεια. Στον ψυχισμό όμως δεν είδα καμιά φανταστική αλλαγή, άγχος τότε-άγχος τώρα, φοβίες τότε-φοβίες τώρα..και γενικά όλα τα μπερδέματα του κεφαλιού μου δεν έφευγαν και ποτέ από κοντά μου. Ηρεμία δεν με θυμάμαι να βρίσκω ποτέ..εκτός ίσως από κάποιες φορές με την πρώην κοπέλα μου που αποτέλεσε όαση στη ζωή μου γενικά,αλλά έχει περάσει καιρός...


Δεν ξέρω γιατί τα γράφω αυτά και γιατί γράφω τόσα πολλά, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να μιλήσω σε κανέναν δικό μου για αυτά τα θέματα. Ντρέπομαι αλλά περισσότερο φοβάμαι. Είτε για τον εαυτό μου, είτε για τους άλλους... είμαι στο όριο, έχω τραβήξει ήδη την περόνη και περιμένω να δω που θα ρίξω τη χειροβομβίδα...δεν θέλω να παρεκτραπώ ή να κάνω κακό στον εαυτό μου παρολο που πολλές φορές έχω αυτοκτονικές ιδέες...μια ζωή με ηρεμία θέλω γαμώτο.


Αν δεν κουραστήκατε από το μεγάλο κείμενο και είστε σε όρεξη θα ήθελα να διαβάσω τις απόψεις σας. Πιστεύω θα με βοηθήσει.
Φιλικά, Νίκος.













(μια μικρή τελευταία παρένθεση-όταν είμαι νηφάλιος νιώθω ένα ζομπι χωρίς διάθεση-κουράγιο-δύναμη...γενικά όπως προείπα δεν μου αρέσει η πραγματικότητα νηφάλιος. Αν ψάχνετε απάντηση με τη λογική δηλαδή στο γιατί παίρνω ουσίες(φούντα-αλκόολ-μια στις τόσες κοκαϊνη) έχετε την απάντηση έτοιμη).
χελπ πιπολ!

κοιτα φιλε εγω σε διαβασα κ σε καταλαβα αλλα οταν μου λεσ οτι θαυμαζεισ τουσ αλκοολικουσ κλπ κατι παει λαθοσ μεσα στο κεφαλι σου
καπωσ πρεπει να το καταλαβεισ αυτο αλλιωσ νιωθεισ εσυ μεσα σου αλλιωσ φαινεται εξω σου αλλιωσ το παιρνει ο καθενασ που σε βλεπει το ενα δενει με το αλλο ομωσ δεν ειναι ανεξαρτητα
δηλαδη δε μπορω εγω να πω θα αρχισω να πινω τα παντα να γινω πρεζακι για να νιωθω καλα κ οι αλλοι εξω να μ βλεπουν κ να μ χεζουνε κ εγω να μη χαλιεμαι γτ πηρα την ουσια
δεν παει ετσι αυτο εγω λεω να μη φαινεται τιποτα δηλαδη να εχω μια φυσιολογικη οψη κ με τον εαυτο μου τα βρισκω δεν πειραζει θα κανω υπομονη θα κανω το ενα το αλλο θα βρω ακρη καπωσ ετσι παει για μενα αυτο

όταν λέω ''έχω μάθει από παιδί να θαυμάζω τους αλκοολικούς...κλπ κλπ'' εννοώ ότι η εικόνα ενός μεθυσμένου μου φέρνει στο μυαλό την ευτυχία και η εικόνα ενός τύπου που πίνει πολύ μου δείχνει δύναμη. ακούγεται ΠΑΙΔΙΚΟ το ξέρω, και με τη λογική δεν στέκει. ίσως είναι τα βιώματα ίσως προσπαθώ να δικαιολογήσω την δική μου ροπή προς τις καταχρήσεις και ψάχνω να βρω την ευτυχία στο μπουκάλι. ίσως παίζει κάτι άλλο.
από το υπόλοιπο ποστ δεν πολυέβγαλα νόημα αδερφέ. δεν ειρωνεύομαι,σορρυζ.

κοιτα φιλε δυναμη ειναι να πινεισ κ να τ αντεχεισ οχι να σε χαλαει το πωσ να πινεισ για να μη σε χτυπαει μαθαινεται απο σενα τον ιδιο μπορεισ να εκπαιδευσεισ τον εαυτο σου
στο αλλο μυνημα δεν εβγαλεσ ακρη αδερφε γτ εχω καμενο εγκεφαλο απο τα φαρμακα καποιεσ μερεσ το φερνω καποιεσ αλλεσ ειναι πιο δυσκολο τεσπα αυτο ειναι δικο μου θεμα