Σταματηστε να κρινετε και μαθετε να αγαπατε!!

ερωτηση: Γιατι πρεπει ολοι -ειδικα ομως τα μελη της οικογενειας μας η καποιος πολυ κοντινος φιλος- να ξερουν ακριβως τι μας χρειαζεται, τι ειναι αυτο που μας λειπει, τι μας ευχαριστει, τι οχι, τι κανουμε λαθος τι θελουμε και παντα εμεις δεν το ξερουμε? Το πιο ευκολο πραγμα στον κοσμο ειναι να κρινεις το διπλανο σου.. Να κατηγοριοποιεις την συμπεριφορα του συμφωνα με τον δικο σου ηθικο κωδικα - τον οποιο παρεπιπτοντος στις δυσκολες στιγμες ποτε δεν ακολουθεις- να περνεις το υφος του σοφου διδασκαλου και να ξεκινας την διαγνωση..
Επιτελους.. ξερω τι θελω, ξερω τι κανω και ειμαι χαρουμενη γι'αυτο! Γιατι πρεπει να απολογηθω?
Και πως μπορω να το δωσω σε εναν ανθρωπο να το καταλαβει χωρις να το παρερμηνευσει ως νευρα, διαθεση για καυγα ή κατι αλλο. Θεε μου τι στενομυαλα πλασματα που ειμαστε!!!!!! :mad:

Αν είσαι σίγουρη ότι ξέρεις τι θέλεις και νιώθεις χαρούμενη, το επόμενο βήμα είναι να μην νιώθεις πως πρέπει να απολογηθείς. Ίσως χρειάζεται απλά να απομακρυνθείς από τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Οι παρερμηνείες είναι συνήθως απλές 'προβολές' του εαυτού του... ή άλλοι φόβοι και άμυνες.

Εμένα μου είχε συμβεί τελευταία ένα τέτοιο περιστατικό με έναν φίλο και ενώ συνήθως τα προσπερνάω και δεν χαλάω τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, αυτή τη φορά κατάλαβα πόσο κομπλεξισμό βγάζουν μερικά άτομα για άλλη μια φορά. Λίγο περιληπτικά πως πήγε. Στράβωσε το πράγμα με ένα κορίτσι(αρκετά ωραία κοπέλα), που στην αρχή έδειχνε ενδιαφέρον και μετά έκανε ότι νάναι. Εγώ ήμουν χάλια. Έτυχε να μου την πέφτουν και 2 κοπέλες τότε, που δεν μου άρεσαν καθόλου. Και μιά μέρα που μιλούσα με τον φίλο μου και κλαιγόμουν για την κατάσταση, άρχισε να μου λέει να κάνω κάτι με εκείνες που μου την έπεφταν για να ξεχαστώ. Του λέω όχι δεν μου αρέσουν κτλ δεν θέλω ούτε καν να τις κοροιδεύω για να με κυνηγάνε και να νιώθω γαμάτος. Ε και μετά άρχισε ένα παραλήρημα αυτού του ανθρώπου στο να βρω μια στα μέτρα μου και να αφήσω τις ωραίες γκόμενες γιατί δεν είναι για μένα γιατί είμαι άσχημος κτλ και μετά στο άκυρο πέρασε το θέμα στο ΠΟΣΟ πιο ωραίος είναι αυτός από μένα. Και μου εξηγιόταν πόση ώρα ότι δεν είμαι εγώ για ωραίες γυναίκες και τέτοια. Εγώ μένω παγωτό, δεν ξέρω τι να πω, λέω από μέσα μου "ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΛΕΕΙ ΑΥΤΟΣ ΤΩΡΑ". Τέσπα του το κόβω εκεί, ούτε τον κακοχαρακτηρίζω ούτε τίποτα. Δεν μαλώσαμε, ούτε τίποτα. Πάω σπίτι, συνειδητοποιώ τι σκατά έγινε. Με έπιασαν τρελά νεύρα, νεύρα τέτοια που θα του σάπιζα τη μούρη επιτόπου. Μου έφυγαν τα νεύρα και ηρέμησα. Το ότι έχω κάποια στάνταρ το παραδέχομαι. Δεν θα τα έλεγα όμως υψηλά, θα τα έλεγα συγκεκριμένα. Από κει και πέρα οι κοπέλες που κοιτάω, πάντα ήταν εμφανίσημες, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Δηλαδή, δεν ήταν κοπέλες που τις κοιτούσες από πάνω έως κάτω και δεν σε χαλούσε τίποτα, ούτε οι θεογκόμενες που τις κοιτάνε όλοι με τα κυάλια. Normal κοπέλες, λίγο άνω του μετρίου θα έλεγα. Από κει και πέρα, όμως, δεν μπορώ να καταλάβω την επίθεση του στο πρόσωπό μου και την σύγκριση που έκανε στο άκυρο. Ξέρω ότι δεν είμαι το πρώτο τεκνό που κυκλοφορεί και ούτε ψωνίζομαι. Όμως επίσης ξέρω πως έχω αρκετή πέραση έστω εμφανισιακά από ότι μου λένε οι γυναίκες δηλαδή, γιατί και εμφανίσιμη φάτσα έχω και είμαι πολύ γυμνασμένος, αντίθετα με το παλικάρι που μου έλεγε τις μαλακίες. Τέλοσπάντων, μετά έγιναν και κάποιες άλλες μαλακίες και με αυτόν τον άνθρωπο ξεκόψαμε. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι δεν πρέπει να δίνεις σημασία σε τέτοια σχόλια ή οτιδήποτε. Τα θέλω μας και οτιδήποτε μας ευχαριστεί είναι διαφορετικά για τον καθένα, από κει και πέρα οι κομπλεξικοί πάντα θα προσπαθούν να σε κρίνουν γιατί ζηλεύουν, έχουν κόμπλεξ, είναι ηττοπαθείς και άλλα πολλά. Δεν είναι κακό ένας φίλος να δώσει συμβουλές ή να κάνει κάποια κριτική, αρκεί να μην περάσει κάποια όρια και να μην προσβάλλει αυτά που σε αντιπροσωπεύουν. Και αν το κάνει άθελα του, καλά θα κάνει να ζητήσει συγγνώμη. Βλέπεις ανθρώπους που είναι ευτυχισμένοι με τα λίγα που έχουν και την μετριότητα, βλέπεις ανθρώπους που έχουν τα πάντα και είναι δυστυχισμένοι. Το τι θέλεις, σίγουρα το ξέρεις εσύ καλύτερα από όλους, και καλά θα κάνεις να κυνηγήσεις ότι νομίζεις πως θα σε κάνει ευτυχισμένη. Δεν χρειάζεται να δώσεις λογαριασμό σε κανένα, και μακριά από τους "μικρούς" και "στενόμυαλους" ανθρώπους, διότι είναι ψυχοφθόρα τσιμπούρια.

Quote:

---

Originally Posted by giwrgaras

Εμένα μου είχε συμβεί τελευταία ένα τέτοιο περιστατικό με έναν φίλο και ενώ συνήθως τα προσπερνάω και δεν χαλάω τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, αυτή τη φορά κατάλαβα πόσο κομπλεξισμό βγάζουν μερικά άτομα για άλλη μια φορά. Λίγο περιληπτικά πως πήγε. Στράβωσε το πράγμα με ένα κορίτσι(αρκετά ωραία κοπέλα), που στην αρχή έδειχνε ενδιαφέρον και μετά έκανε ότι νάναι. Εγώ ήμουν χάλια. Έτυχε να μου την πέφτουν και 2 κοπέλες τότε, που δεν μου άρεσαν καθόλου. Και μιά μέρα που μιλούσα με τον φίλο μου και κλαιγόμουν για την κατάσταση, άρχισε να μου λέει να κάνω κάτι με εκείνες που μου την έπεφταν για να ξεχαστώ. Του λέω όχι δεν μου αρέσουν κτλ δεν θέλω ούτε καν να τις κοροιδεύω για να με κυνηγάνε και να νιώθω γαμάτος. Ε και μετά άρχισε ένα παραλήρημα αυτού του ανθρώπου στο να βρω μια στα μέτρα μου και να αφήσω τις ωραίες γκόμενες γιατί δεν είναι για μένα γιατί είμαι άσχημος κτλ και μετά στο άκυρο πέρασε το θέμα στο ΠΟΣΟ πιο ωραίος είναι αυτός από μένα. Και μου εξηγιόταν πόση ώρα ότι δεν είμαι εγώ για ωραίες γυναίκες και τέτοια. Εγώ μένω παγωτό, δεν ξέρω τι να πω, λέω από μέσα μου "ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΛΕΕΙ ΑΥΤΟΣ ΤΩΡΑ". Τέσπα του το κόβω εκεί, ούτε τον κακοχαρακτηρίζω ούτε τίποτα. Δεν μαλώσαμε, ούτε τίποτα. Πάω σπίτι, συνειδητοποιώ τι σκατά έγινε. Με έπιασαν τρελά νεύρα, νεύρα τέτοια που θα του σάπιζα τη μούρη επιτόπου. Μου έφυγαν τα νεύρα και ηρέμησα. Το ότι έχω κάποια στάνταρ το παραδέχομαι. Δεν θα τα έλεγα όμως υψηλά, θα τα έλεγα συγκεκριμένα. Από κει και πέρα οι κοπέλες που κοιτάω, πάντα ήταν εμφανίσημες, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Δηλαδή, δεν ήταν κοπέλες που τις κοιτούσες από πάνω έως κάτω και δεν σε χαλούσε τίποτα, ούτε οι θεογκόμενες που τις κοιτάνε όλοι με τα κυάλια. Normal κοπέλες, λίγο άνω του μετρίου θα έλεγα. Από κει και πέρα, όμως, δεν μπορώ να καταλάβω την επίθεση του στο πρόσωπό μου και την σύγκριση που έκανε στο άκυρο. Ξέρω ότι δεν είμαι το πρώτο τεκνό που κυκλοφορεί και ούτε ψωνίζομαι. Όμως επίσης ξέρω πως έχω αρκετή πέραση έστω εμφανισιακά από ότι μου λένε οι γυναίκες δηλαδή, γιατί και εμφανίσιμη φάτσα έχω και είμαι πολύ γυμνασμένος, αντίθετα με το παλικάρι που μου έλεγε τις μαλακίες. Τέλοσπάντων, μετά έγιναν και κάποιες άλλες μαλακίες και με αυτόν τον άνθρωπο ξεκόψαμε. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι δεν πρέπει να δίνεις σημασία σε τέτοια σχόλια ή οτιδήποτε. Τα θέλω μας και οτιδήποτε μας ευχαριστεί είναι διαφορετικά για τον καθένα, από κει και πέρα οι κομπλεξικοί πάντα θα προσπαθούν να σε κρίνουν γιατί ζηλεύουν, έχουν κόμπλεξ, είναι ηττοπαθείς και άλλα πολλά. Δεν είναι κακό ένας φίλος να δώσει συμβουλές ή να κάνει κάποια κριτική, αρκεί να μην περάσει κάποια όρια και να μην προσβάλλει αυτά που σε αντιπροσωπεύουν. Και αν το κάνει άθελα του, καλά θα κάνει να ζητήσει συγγνώμη. Βλέπεις ανθρώπους που είναι ευτυχισμένοι με τα λίγα που έχουν και την μετριότητα, βλέπεις ανθρώπους που έχουν τα πάντα και είναι δυστυχισμένοι. Το τι θέλεις, σίγουρα το ξέρεις εσύ καλύτερα από όλους, και καλά θα κάνεις να κυνηγήσεις ότι νομίζεις πως θα σε κάνει ευτυχισμένη. Δεν χρειάζεται να δώσεις λογαριασμό σε κανένα, και μακριά από τους "μικρούς" και "στενόμυαλους" ανθρώπους, διότι είναι ψυχοφθόρα τσιμπούρια.

---

Το ότι σε κρίνουν από ζήλια αναγνωριζουν με τον τροπο αυτο εμμέσως πλην σαφως την κατωτεροτητα τους εναντι σου (εν προκειμένω ο υποτιθεται φιλος σου τις επιτυχιες σου στις γυναικες σε συγκριση με τη δικη του αδυναμια στον τομεα). Το ότι αυτο το έχεις συνηδητοποιήσει και δεν περιμενεις κανεναν αλλο να σου το πει δειχνει ωριμότητα στο χαρακτηρα, το εχεις εμπεδωσει, αρα μενεις ανεπηρεαστος στην κακοβουλη κριτικη. Αμα το εχεις αναπτυξει αυτο η συαναστροφη μαζι τους δεν ειναι ψυχοφθορα επειδη απλα τους προσπερνας. Ψυχοφθορα ειναι όταν τους λαμβανεις υπόψη επειδη τοτε ουσιαστικα σε κατευθυνουν και σου μενει στο τελος η ζημια. Επειδη καποιοι εχουν παθει ζημια εξαιτιας τετοιας κριτικης όταν δεν ειχαν αναπτυξει ακομα αυτη την ωριμοτητα.
Αυτος σιγουρα δεν ηταν φιλος σου, ηταν απλα παρεα, ενας γνωστος.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Οι παρερμηνείες είναι συνήθως απλές 'προβολές' του εαυτού του... ή άλλοι φόβοι και άμυνες.

---

Πολύ σοφή κουβέντα αυτή..!!! Πολύς κόσμος (όπως και εγώ) δεν τα πάμε καλά με την κριτική των άλλων γιατί απ'ότι βλέπω όταν αρχίζει η κριτική περιστρέφεται συνήθως γύρω από κάποια standar που ο άλλος ή η κοινωνία έχει φτιάξει (???) και όχι γύρω από το τι και πως θέλεις να είσαι... οπότε δημιουργούνται κάποιες "προβολές" όντως που δείχνουν μια εικόνα σωστή, γαμάτη δεν ξέρω και εγω τι... o Wilhelm Reich είχε πει σε ένα δοκίμιο του: "Κοίτα τι γίνεται μέσα σου και όχι τι κάνει ο γείτονας. Να είσαι σίγουρος ότι αν το κάνεις αυτό ο γείτονας θα σε ευγνωμονεί"

(Συγχωρέστε με αν ξέφυγα από το θέμα)

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Το ότι σε κρίνουν από ζήλια αναγνωριζουν με τον τροπο αυτο εμμέσως πλην σαφως την κατωτεροτητα τους εναντι σου (εν προκειμένω ο υποτιθεται φιλος σου τις επιτυχιες σου στις γυναικες σε συγκριση με τη δικη του αδυναμια στον τομεα). Το ότι αυτο το έχεις συνηδητοποιήσει και δεν περιμενεις κανεναν αλλο να σου το πει δειχνει ωριμότητα στο χαρακτηρα, το εχεις εμπεδωσει, αρα μενεις ανεπηρεαστος στην κακοβουλη κριτικη. Αμα το εχεις αναπτυξει αυτο η συαναστροφη μαζι τους δεν ειναι ψυχοφθορα επειδη απλα τους προσπερνας. Ψυχοφθορα ειναι όταν τους λαμβανεις υπόψη επειδη τοτε ουσιαστικα σε κατευθυνουν και σου μενει στο τελος η ζημια. Επειδη καποιοι εχουν παθει ζημια εξαιτιας τετοιας κριτικης όταν δεν ειχαν αναπτυξει ακομα αυτη την ωριμοτητα.
Αυτος σιγουρα δεν ηταν φιλος σου, ηταν απλα παρεα, ενας γνωστος.

---

Όχι πως έχω και τρομερές επιτυχίες, αλλά είμαι εμφανίσημος γενικά. Τέσπα, κολλητό φίλο σίγουρα δεν τον θεωρώ γιατί τους κολλητούς μου τους ξέρω από δημοτικό και 10+ χρόνια φιλία δεν νομίζω να χαλάσει και ποτέ. Με το συγκεκριμένο άτομο απλά κάναμε παρέα περίπου 1,5-2 χρόνια(και θα τον έβαζα στο πλαίσιο "φίλου" αφού ήμασταν αρκετά κοντά) εδώ που σπουδάζω, και στην αρχή μου φάνηκε ωραίος τυπάκος, απλά τους τελευταίους μήνες άρχισε να κάνει και να λέει πολλά περίεργα και πάντα στο τέλος εγώ προσπαθούσα να βγάλω το φίδι από την τρύπα να δω τι παίζει με την πάρτη του απέναντί μου και να το λύσουμε μέχρι που βαρέθηκα να προσπαθώ άλλο και ξεκόψαμε, χωρίς να μαλώσουμε εννοείται.

Quote:

---

Originally Posted by giwrgaras

Δεν είναι κακό ένας φίλος να δώσει συμβουλές ή να κάνει κάποια κριτική, αρκεί να μην περάσει κάποια όρια και να μην προσβάλλει αυτά που σε αντιπροσωπεύουν. Και αν το κάνει άθελα του, καλά θα κάνει να ζητήσει συγγνώμη. Βλέπεις ανθρώπους που είναι ευτυχισμένοι με τα λίγα που έχουν και την μετριότητα, βλέπεις ανθρώπους που έχουν τα πάντα και είναι δυστυχισμένοι. Το τι θέλεις, σίγουρα το ξέρεις εσύ καλύτερα από όλους, και καλά θα κάνεις να κυνηγήσεις ότι νομίζεις πως θα σε κάνει ευτυχισμένη. Δεν χρειάζεται να δώσεις λογαριασμό σε κανένα, και μακριά από τους "μικρούς" και "στενόμυαλους" ανθρώπους, διότι είναι ψυχοφθόρα τσιμπούρια.

---

Giwrgara συμφωνω..και στο οτι πρεπει να τηρουνται καποια ορια- ο αγραφος κανονας των ανθρωπινων σχεσεων σχεσεων- αλλα πιστεψε με για καποιους θα ηταν μεγαλη ευχαριστηση να τους παραβουν..

Ioannis2 αυτη η ωριμοτητα που λες απαιτει ισχυρο ψυχικο σθενος, αυτοπραγματωση και αυτοπεποιθηση...πραγματα πανω στα οποια θελω να πιστευω πως δουλευω και θα δουλευω.

Tingerbell Πολύς κόσμος (όπως και εγώ) δεν τα πάμε καλά με την κριτική των άλλων γιατί απ'ότι βλέπω όταν αρχίζει η κριτική περιστρέφεται συνήθως γύρω από κάποια standar που ο άλλος ή η κοινωνία έχει φτιάξει (???) και όχι γύρω από το τι και πως θέλεις να είσαι... αυτη ειναι η αρχη του κακου και απο κει ξεκιναει ολοι η δουλεια γυρω απο τους μηχανισμους αμυνας..

Quote:

---

Originally Posted by giwrgaras

..... Με το συγκεκριμένο άτομο απλά κάναμε παρέα περίπου 1,5-2 χρόνια(και θα τον έβαζα στο πλαίσιο "φίλου" αφού ήμασταν αρκετά κοντά) εδώ που σπουδάζω, και στην αρχή μου φάνηκε ωραίος τυπάκος, απλά τους τελευταίους μήνες άρχισε να κάνει και να λέει πολλά περίεργα και πάντα στο τέλος εγώ προσπαθούσα να βγάλω το φίδι από την τρύπα να δω τι παίζει με την πάρτη του απέναντί μου και να το λύσουμε μέχρι που βαρέθηκα να προσπαθώ άλλο και ξεκόψαμε, χωρίς να μαλώσουμε εννοείται.

---

Τους ωραιους τυπάκους να φοβασαι! Αυτους που η εξωστρεφεια, η πειστικοτητα και ο ενθουσιασμος τους παρασύρουν και τυφλωνουν ως προς τα υπόλοιπα του χαρακτηρα τους. Βλεποντας αυτα τα χαρακτηριστικα τους, κανεις το λαθος στην αρχη να τους δειξεις αρκετη εμπιστοσυνη, στην πορεια όμως, παρατηρωντας τη σταση τους εναντι σου και εναντι άλλων τους ανακαλύπτεις και τοτε ειναι που αρχιζεις να κρατας αποστασεις.

Quote:

---

Originally Posted by Kortha

...
Ioannis2 αυτη η ωριμοτητα που λες απαιτει ισχυρο ψυχικο σθενος, αυτοπραγματωση και αυτοπεποιθηση...πραγματα πανω στα οποια θελω να πιστευω πως δουλευω και θα δουλευω.

Tingerbell Πολύς κόσμος (όπως και εγώ) δεν τα πάμε καλά με την κριτική των άλλων γιατί απ'ότι βλέπω όταν αρχίζει η κριτική περιστρέφεται συνήθως γύρω από κάποια standar που ο άλλος ή η κοινωνία έχει φτιάξει (???) και όχι γύρω από το τι και πως θέλεις να είσαι... αυτη ειναι η αρχη του κακου και απο κει ξεκιναει ολοι η δουλεια γυρω απο τους μηχανισμους αμυνας..

---

Όντως η χαμηλη αυτοπεποιθηση σε κάνει ευαλωτο στην κακοβουλη κριτικη. Ως προς το σχολιο σου προς την Tingerbell, εξαρταται τι αυτογνωσια/αυτοεπίγνωση απεκτησες στο τι και πως θελεις να εισαι, η οποια θα πρεπει να συνοδευεται απο την αναλογη αυτοπεποιθηση για να μπορεις να προχωρησεις. Κι αυτο το αποκτας κυριως μεσα απο την τριβη σου στη ζωη, αλλα και απο το επιπεδο νοησης του ατομου. Τα στανταρ της κοινωνιας και των αλλων ειναι θεμα επιπεδου παιδειας του ατομου (κοινωνικης πρωτα μεσα απο την τριβη στη ζωη) αλλά και διακρισης για να μπορεις να τα αντιληφθεις και να τα κρινεις επειτα χωρις τις υποδειξεις των αλλων για να αποφασισεις τελικα αν τα αποδεχεσαι ή όχι. Η αποκτηση ωριμοτητας ειναι ψυχικο σθενος. Ολο αυτο το σκηνικο πιστευω πως αποτελει τους μηχανισμους αμυνας.

Ο Βούδας λέει: Κοιτάς την αγκίδα που έχει ο άλλος στο μάτι και δεν βλέπεις το δοκάρι που έχεις στο δικό σου....

Quote:

---

Originally Posted by Πετρος007

Ο Βούδας λέει: Κοιτάς την αγκίδα που έχει ο άλλος στο μάτι και δεν βλέπεις το δοκάρι που έχεις στο δικό σου....

---

Συμφωνώ, αλλά το να στέκεσαι και λίγο κριτικά απέναντι στον άλλο δέν βλάπτει. Μόνο συγκαβατικός είναι αυτός που νιάζεται γιά την πάρτη του. Η αληθινή αγκαλιά περιέχει και νοιάξιμο και άμα νοιάζεσαι γιά τον άλλον και δέν θές να παιδεύεται θα χρειαστεί να του πείς και λόγια σκληρά. Άμα συγχέει αυτά τα λόγια με τις αληθινές σου προθέσεις είναι κάτι που θα χρειαστεί να ξεμπερδέψει μέσα του, όμως

Quote:

---

Originally Posted by carry

Συμφωνώ, αλλά το να στέκεσαι και λίγο κριτικά απέναντι στον άλλο δέν βλάπτει. Μόνο συγκαβατικός είναι αυτός που νιάζεται γιά την πάρτη του. Η αληθινή αγκαλιά περιέχει και νοιάξιμο και άμα νοιάζεσαι γιά τον άλλον και δέν θές να παιδεύεται θα χρειαστεί να του πείς και λόγια σκληρά. Άμα συγχέει αυτά τα λόγια με τις αληθινές σου προθέσεις είναι κάτι που θα χρειαστεί να ξεμπερδέψει μέσα του, όμως

---

Αχ! τι εικόνα μου έφερες τώρα......

Quote:

---

Originally Posted by carry

Συμφωνώ, αλλά το να στέκεσαι και λίγο κριτικά απέναντι στον άλλο δέν βλάπτει. Μόνο συγκαβατικός είναι αυτός που νιάζεται γιά την πάρτη του. Η αληθινή αγκαλιά περιέχει και νοιάξιμο και άμα νοιάζεσαι γιά τον άλλον και δέν θές να παιδεύεται θα χρειαστεί να του πείς και λόγια σκληρά. Άμα συγχέει αυτά τα λόγια με τις αληθινές σου προθέσεις είναι κάτι που θα χρειαστεί να ξεμπερδέψει μέσα του, όμως

---

Νομίζω πάντως πως μερικές φορές είναι χρήσιμο να ακούμε το περιεχόμενο των όσων μας λένε, ανεξάρτητα από τις προθέσεις. Μερικές φορές η πρόθεση είναι νοιάξιμο και διάθεση για προσφορά. Άλλες φορές η πρόθεση μπορεί να είναι να μας πληγώσουν, να μας υποτιμήσουν, να βλάψουν. Άλλοτε πάλι να υπάρχει μόνο απερισκεψία κι αδιαφορία. Κι άλλοτε, απλά δεν ξέρουμε ποια είναι η πρόθεση... κι αυτό που νομίζουμε ότι ξέρουμε, να είναι στην πραγματικότητα μόνο μια δική μας προκατάληψη ή προβολή.

Γι' αυτό, κάποιες φορές είναι καλό να ακούμε και να αξιολογούμε αυτά που μας λένε, χωρίς να τα απορρίπτουμε μόνο και μόνο επειδή δεν εμπιστευόμαστε έναν άνθρωπο ή τις προθέσεις του. Το 'τι' πραγματικά συμβαίνει μπορεί να μας βοηθήσει ως προς την αυτογνωσία και την αυτοβελτίωση. Το 'ποιος και γιατί' μας το λέει, είναι κάτι διαφορετικό.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Νομίζω πάντως πως μερικές φορές είναι χρήσιμο να ακούμε το περιεχόμενο των όσων μας λένε, ανεξάρτητα από τις προθέσεις. Μερικές φορές η πρόθεση είναι νοιάξιμο και διάθεση για προσφορά. Άλλες φορές η πρόθεση μπορεί να είναι να μας πληγώσουν, να μας υποτιμήσουν, να βλάψουν. Άλλοτε πάλι να υπάρχει μόνο απερισκεψία κι αδιαφορία. Κι άλλοτε, απλά δεν ξέρουμε ποια είναι η πρόθεση... κι αυτό που νομίζουμε ότι ξέρουμε, να είναι στην πραγματικότητα μόνο μια δική μας προκατάληψη ή προβολή.

Γι' αυτό, κάποιες φορές είναι καλό να ακούμε και να αξιολογούμε αυτά που μας λένε, χωρίς να τα απορρίπτουμε μόνο και μόνο επειδή δεν εμπιστευόμαστε έναν άνθρωπο ή τις προθέσεις του. Το 'τι' πραγματικά συμβαίνει μπορεί να μας βοηθήσει ως προς την αυτογνωσία και την αυτοβελτίωση. Το 'ποιος και γιατί' μας το λέει, είναι κάτι διαφορετικό.

---

Συμφωνω. Το προβλημα όμως ειναι αμα το ατομο εχει χαμηλη αυτοεκτιμηση. Τοτε προϋποθετει συνειδητοποίηση του οτι τρεφει χαμηλη αυτοεκτιμηση για το ατομο του. Αλλιως δε θα μπορει αυτη την κριτικη να την αντικρισει υποβοηθητικα και παραγωγικά για το ατομο του. Ειναι πιο ασφαλης απεναντι στην κριτικη αμα πρωτα ο ίδιος ξέρει που στέκει.

Ναι Γιάννη, έχεις απόλυτο δίκιο. Μια στοιχειώδης επίγνωση του τι μας συμβαίνει, είναι προϋπόθεση για να εισπράξουμε μια εποικοδομητική κριτική ή για ν' αντιμετωπίσουμε μια αλήθεια.