Η κατάθλιψη ''περνάει''; Η κάθε τόσο θα παρουσιάζουμε και κάθε τόσο υποτροπές;
Ήθελα επίσης να ρωτήσω αισθάνεστε ''αλλόκοτοι'' διαφορετικοί, και άρρωστοι που έχετε κατάθλιψη;
Printable View
Η κατάθλιψη ''περνάει''; Η κάθε τόσο θα παρουσιάζουμε και κάθε τόσο υποτροπές;
Ήθελα επίσης να ρωτήσω αισθάνεστε ''αλλόκοτοι'' διαφορετικοί, και άρρωστοι που έχετε κατάθλιψη;
Δε νομίζω ότι περνάει ποτέ εντελώς.
Ένα άτομο που έχει την τάση να πέφτει σε κατάθλιψη, φαντάζομαι πάντα θα έχει αυτή την τάση, αφού είναι ένα άτομο που βλέπει τον κόσμο διαφορετικά.
Απλώς θα υπάρχουν εποχές που θα είναι καλύτερα και άλλες χειρότερα..
Συγκεκριμένα εμένα μου αρέσει να αισθάνομαι διαφορετικός..
Κατέληξα στο ότι μου αρέσει να είμαι μόνος, να μένω καθηλωμένος στο σπίτι, να κλαίω, να αισθάνομαι ότι δεν έχω στον ήλιο μοίρα, κτλ κτλ.
Στο κάτω κάτω δε μπορούμε να είμαστε όλοι ίδιοι, να μας αρέσει να βγαίνουμε έξω, να κάνουμε πλάκες, να περιτριγυριζόμαστε από φίλους κτλ.
Για να μη σου πω ότι ίσως μερικές φορές "καταθλίβομαι" επί τούτου, για να νιώθω "ξεχωριστός".
ΓΙα να πω την αλήθεια, "άρρωστος" δεν αισθάνομαι.
Αν αισθανόμουν άρρωστος φαντάζομαι θα έκανα κάτι γι'αυτό..
Φεύγει, φεύγει. Αρχικά σε πιάνει ολοένα και λιγότερο συχνά και έχεις αρκετό περιθώριο στο ενδιάμεσο να χτίσεις δύναμη. Επειδή έχεις δύναμη πλέον, όταν έρχεται η καταθλιπτική φάση την αγκαλιάζεις σαν αναγκαίο κακό, δεν την πολεμάς ούτε φρικάρεις, απλώς ενδίδεις και κάνεις υπομονή, ξέρεις ότι θα φύγει. Μετά έχεις δει το ίδιο μοτίβο να επαναλαμβάνεται τόσες φορές που βαριέσαι να ενδώσεις και κάνεις σκιπ τα περιττά πράγματα (μηρυκασμός, αυτοοικτιρμός και τα συναφή). Το βλέπεις τότε απλώς ως κακή διάθεση, κακή μέρα. Κι όταν πέφτεις είναι πια θλίψη και όχι κατάθλιψη. Και κάποτε φτάνει ίσως ο καιρός που θυμάσαι μόνο διανοητικά πώς είναι να έχεις κατάθλιψη, δεν μπορείς πια να το προσομοιώσεις. Το εύχομαι σε όλους.
Αν οφειλεται σε καποιο γεγονος,πρναει.Εχω αρκετα χρονια καταθλιψη,η οποια πυροδοτηθηκε απο εξωτερικο γεγονος(χωρισμος)και επεσα στον ακαταλληλο γιατρο που μου εγραφε τα xanax με την οκα.(τα xanax σε μακροχρονια χρηση προκαλουν η επιδεινωνουν την καταθλιψη) .Ακομα και λιγο αλκοολ,παλι την επιδεινωνει.Εχω παρατηρησει οτι επιρρεπεις στην καταθλιψη ειναι ανθρωποι που ηταν ανεκαθεν απλως μελαγχολικοι,ανθρωποι με τραυματικη παιδικη ηλικια.Παντως οταν μιλαμε για ενδογενη καταθλιψη,δηλαδη καταθλιψη χωρις κανενα απολυτως αιτιο,πραγμα σπανιοτατο,εκει τα πραγματα δυσκολευουν.Εχω παρατηρησει οτι την δεκαετια του 80(ειμαι52 χρονων)δεν ακουγαμε,ουτε υπηρχε καταθλιψη,ουτε αλκοολισμος.Μηπως φταιει ο συγχρονος τροπος ζωης,δηλαδη η απομονωση,που εφερε η χρηση υπολογιστων,video games, τα κινητα,και το lifestyle(oρος που στην εποχη μου δεν υπηρχε)δηλαδη για να εισαι οκευ πρεπει να εισαι καπως,να κανεις 'αυτα'τα πραγματα,να εχεις αυτα τα (περριτα)πραματα, κλπ.Λεω........Quote:
Originally Posted by lol
η καταθλιψη μετην καταλληλη θεραπεια ναι πιστευω οτι υποχωρει βεβαια ειναι αρκετα χρονοβορα αλλα θα εχει αποτελεσμα
συνηθως ο συνδυασμος φαρμακων και η γνωσιακη θεραπεια επιφερουν αποτελεσματα.
στη ψυχοθεραπεια ο στοχος της ειναι να μαθει το άτομο τη σχεση μεταξυ της σκεψης του, συμπεριφορας του και τα συναισθηματα του καθως οταν παραποιουνται οι σκεψεις ( ο λανθασμενος τροπος που αντιλαμβανομαστε τον ευατο μας, τον κοσμο και το μελλον) δημιουργηται η καταθλιψη. επειτα τα ατομα ενθαρυνονται να ακολουθησουν δραστηριοτητες ευχαριστες για αυτα και μετα μεσω ασκησεων στο σπιτι και με πειραματα προσπαθουν να εντοπισουν τις λανθασμενες τους σκεψεις και με λογικα επιχειρηματα να τις αμφισβητησουν!
Καποια τραυματικα γεγονοτα, λάθη, αποτυχιες, χαμενες ευκαιριες, αδικια κλπ στη ζωη του ατομου πιστευω πως αποτελουν την πηγη της καταθλιψης. Ολα αυτα τα συμβαντα πιστευω προκαλεσαν στο ατομο τα αναλογα συναισθημτα που με τον καιρο εξελίχθηκαν σε καταθλιψη. Αν προσπαθησει το ατομο να κανει πραγματα στη ζωη του που πιστευει ότι του αλλάζουν, τροποποιούν, βελτιωνουν την πηγη του κακου, με τα αναλογα συναισθηματα που θα συνοδευουν αυτη την επιτυχία, όλο αυτο πιστευω ειναι καλη μεθοδος θεραπειας.
ΤΙ ΒΛΑΚΕΙΑ ΕΙΠΕΣ!! ΕΛΕΟΣ!!! ΣΥΝΕΛΘΕ!!Quote:
Για να μη σου πω ότι ίσως μερικές φορές "καταθλίβομαι" επί τούτου, για να νιώθω "ξεχωριστός".
Φυσικα και περναει. Εκτος αν εισαι μαζοχιστης και χαζος σαν τον τιτανικ.
Κοίταξε να δείς..προσωπικά δε ξερω...θα σου πώ ότι εγώ το έπαθα αρκετες φορές με μεσοδιαστήματα 4-5 χρόνων μεταξύ τους..Ισως τη πρώτη φορά να μου δινανε θεραπεια να μη το ξαναπάθαινα...απλα δεν ειχε γινει διάγνωση και πέρασε μόνη της. Αμα σκεφτώ..το παθαίνω μετά απο μια αλλαγή..θα μου πεις αλλαγές γίνονται στις ζωές μας...δε ξέρω....η τελευταια ήταν μια μετακόμηση..που ποτέ μου εγώ δεν είχα κάνει με την οικογένεια μου και μάλιστα απο πόλη σε χωριό.Το έπαθα πέρσυ...υποτροπίασα μόλις σταμάτησα τα χάπια...δε με πάει καθολου το κλίμα εδω..μάλλον..κι ετοιμαζομαι να φύγω πάλι πίσω...Η διωχνεις την αιτία...ότ;αν εισαι έτσι...ή προσπαθεις να σκεφτείς τι σε ρίχνει κάθε φορά. Ο ίδιος σου ο εαυτός? Οι σκεψεις σου? Οι άλλοι με τη συμπεριφορά τους? Οι καταστάσεις επιβίωσης? Το πολύ στρεσάρισμα? κτλ... Αν το βρεις εκανες κατ εμε το μεγαλύτρο βήμα..έπειτα σε ψυχολόγο για να στο βγάλει απο μέσα σου Καλή σου τύχη!
Πολύ σωστά ioanni! Το παν είναι να μη τα πέρνουμε μέσα μας, οτιδήποτε καλό η κακό είναι για τους ανθρώπους..βέβαια υπάρχει σε λιγότερο βαθμό η σεροτονίνη που λένε σε εμας, αλλά, με την ανάλογη θεραπεια παλεύετε κι αυτόQuote:
Originally Posted by ioannis2
Κι εγω μεγάλη είμαι..δεν υπήρχε τίποτε στην εποχή μας τέτοιο...ήταν όλοι απλοί και τώρα?? Προ κρίσης ο ένας κοίταγε να έχει ποιό πολλά απο τον άλλο υλικά αγαθά..με αποτέλεσμα στρές γιατί λεφτά δεν είχαν όλοι.....οπότε στρες = ανακατωσούρα στον εγκέφαλο!!!Quote:
Originally Posted by vagpap
Εγώ αισθάνομαι ότι έχασα τη ζωή..έχασα μια εργασία...τη σχολή μου...το μεγάλωμα και τη χαρά των παιδιών μουQuote:
Originally Posted by Θεολόγος