Αφάνεια..για πόσο ακόμα?

Καλησπέρα σας.

Ελπίζω να είστε όλοι όσοι επισκέφτεστε και συμμετέχετε στο forum καλά και να έχετε δύναμη. Αν και έχω κάποιους μήνες να συμμετάσχω ωστόσο πάντα σας σκεφτόμουν..
Τώρα γράφω γιατί πραγματικά έχω ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας αυτό που μου συμβαίνει. Πρόσφατα στη ψυχοθεραπεία μου ανακάλυψα το συναίσθημα της αφάνειας..είναι αυτό που νιώθεις ότι δεν είσαι ικανή να κάνεις μια φυσιολογική ζωή..πως όλα είναι δύσκολα για σένα. Νιώθεις θυμό γιατί πιστεύεις πως ότι και να κάνεις είναι μάταιο και οτι δεν αξίζει καν να το προσπαθήσεις..νιώθεις η σκιά άλλων ή αλλου και φοβάσαι πως οι επιλογές σου δεν αξίζουν γιατί δν αξίζεις εσύ ο ίδιος.Τα βάζεις με τον εαυτό σου και τους γύρω σου που δν είσαι αρκετή. Ξέρω πως όλο αυτό είναι μια αίσθηση που δν είναι πραγματικότητα και έχω κουραστεί πολύ να το ξέρω και να μην κάνω τπτ γιατί πάλι το θεωρώ ανώφελο.Συμμετέχω σε έναν φαύλο κύκλο..πως να βγω ρε γαμώτο?

θα ρωτουσα τι θεωρεις φυσιολογικη ζωή αρχικα.. ; καλησπέρα..

Ζωή χωρίς το άγχος της επίκρισης, με αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, με συνειδητότητα και εμπιστοσύνη ότι αυτό που κάνω είναι το καλύτερο για μένα..