Σκυλοφοβια!

Εχω φοβερο φοβο απεναντι στα σκυλια. Και πιο συγκεκριμενα στα αδεσποτα σκυλια. Ιδιως τα μεγαλα. Οταν ημουν 13 χρονων μου επιτεθηκε ενα στα ξαφνικα χωρις να του κανω τιποτα, και ως τοτε δεν τα φοβομουν καθολου. Απο τοτε ομως οποτε περπαταω και βλεπω σκυλια στο δρομο παθαινω αμοκ. Με πιανει κρυος ιδρωτας και νομιζω οτι θα μου επιτεθει. Εχει τυχει να παρκαρω καπου, να δω σκυλι εκει κοντα και να μην βγαινω απο το αυτοκινητο. Μου ειναι πολυ δυσκολο ολο αυτο. Με τα αλλα σκυλια δηλαδη αυτα που εχουν διαφοροι φιλοι μου στα σπιτια τους δεν το εχω αυτο. Απεναντιας παιζω μαζι τους και μ'αρεσει να τα χαιδευω.
Πως μπορω να το ξεπερασω?
Καμια συμβουλη? Εχει γινει πια ανυποφορο. Ιδιως οταν ειμαι με τον γιο μου δεν θελω να καταλαβει οτι τα φοβαμαι για να μην του το μεταδωσω.

Από μικρό παιδί μεγάλωσα με σκύλους, γάτες,κότες, καναρίνια, χελώνες και λοιπά ζωάκια. Ποτέ μου δεν φοβόμουν τους σκύλους, αδέσποτους και μη ως τα 9 μου όπου μία μέρα ένας σκύλος Αγίου Βερνάρδου μου χύμηξε με σκοπό να αποσπάσει μέσα από τα χέρια μου το κανίς-γκριφόν μου που το είχα σηκώσει ψηλά πάνω από το κεφάλι μου για να μην το φτάσει. Από την τσαντίλα του που δεν τα κατάφερε μου πάτησε μία δαγκωνιά στο πόδι και μου διαπέρασε το σημείο στην δεξιά μου φτέρνα όπου είναι ο αχίλλειος τένοντας. Αίμα, κακό, πόνος, όμως επέζησα. Από τότε όμως έμεινα και εγώ με την φοβία.

Εκείνο που κάνω όποτε βλέπω αδέσποτο σκυλί είναι να το παρατηρώ για να δω αν υπάρχει περίπτωση να εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά. Αν ναι τότε αποφεύγω να το κοιτώ κατάματα για να μην εκλάβει την δική μου στάση ως επιθετική και γίνει ακόμα πιό επιθετικό το ίδιο. Δεν σκύβω να έρθω στο ίδιο ύψος μαζί του και του μιλάω απότομα και κοφτά. Αν με πλησιάσει με σκοπό να με μυρίσει γλυκαίνω τον τόνο της φωνής μου και του δίνω το χέρι μου να το μυρίσει με την παλάμη προς τα κάτω, σαν να ετοιμάζεται για χειροφίλημα. Τέλος του λέω δυό γλυκές κουβέντες και απομακρύνομαι. Και ποτέ μα ποτέ δεν πηγαίνω κοντά σε αγέλη αδέσποτων διότι τότε λειτουργεί με την ψυχολογία της αγέλης και υπάρχουν πολύ αυξημένες πιθανότητες να μου χυμήξουν όλα μαζί και τότε κλάφτα Χαράλαμπε.

Μετά από 26 χρόνια και ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει πάντως.

Αν και δεν ειχα ποτε ασχημη εμπειρια απο σκυλι παντα τα αντιμετωπιζα με ιδιαιτερη καχυποψια...παρολο που ειμαι φιλοζωος και αγαπω τις γατες...και μεγαλωσα με ιστοριες τις Λασυ...και φυσικα αν συναντησω μια ομαδα αδεσποτων μεγαλοσωμων σκυλιων...ειδικα μες τη νυχτα και σε ερημια θα τρομαξω.
Θα μπορουσες να αγορασεις ενα ζωακι στο γιο σου ωστε να γινει φιλοζωος...δεν ξερω αν μπορεις...αλλα μια χελωνιτσα κατι τις.

Λατρεύω τα σκυλιά!!! Είναι η αδυναμία μου....Από 5 χρονών έχω σκύλο και ότι άλλα ζώα μπορείτε να φανταστείτε...Δε φοβάμαι κανένα ! Ούτε τα αδέσποτα, είναι αξιογάπητα! Μην τα βλέπετε έτσι όπως έχουν καταντήσει..οι άνθρωποι φταίνε!

Οσο για τις φοβίες...δύσκολο πράγμα...δε φεύγει εύκολα... Και pleaseeee,μην το μεταδώσεις στο γιο σου, gramle μου..θα είναι μεγάλο λάθος!

Εγώ πάλι είμαι από τα άτομα που με βάζανε μπροστά οι φίλες μου για να απασχολήσω σκυλιά και να μπορέσουν να την σκαπουλάρουν από πίσω. Και έχω παρατηρήσει ότι τα σκυλιά μου έχουν κάποια αυξημένη αδυναμία, ίσως έχει να κάνει με τη μυρωδιά μου, ίσως με τη φιλική μου διάθεση προς αυτά.

Ίσως να έχει να κάνει και με τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Σκεφτόμουνα π.χ. ότι αν με δαγκώσουν θα τα δάγκωνα κι εγώ. Φαίνεται παράλογο το ξέρω, αλλά έτσι σκέφτομαι. Και αυτό με βοηθάει να μην τα φοβάμαι αφού νιώθω ότι δε μπορούν να μου κάνουν μεγαλύτερο κακό από ότι μπορώ να τους κάνω εγώ, άρα δε νιώθω αδύναμη μπροστά τους. Ίσως να σε βοηθήσει αν σκεφτείς τι θα έκανες σε περίπτωση που ένα σκυλί δάγκωνε το παιδί σου. Δε θα έβγαινε το ένστικτο της μάνας, δε θα οργιζόσουν τόσο πολύ που δε θα υπολόγιζες τίποτα αλλά θα έπεφτες με τα μούτρα πάνω στο σκύλο για να το εξουδετερώσεις; (τώρα θυμήθηκα μια φορά στα 11 μου που ένα σκυλί δάγκωσε τον αδελφό μου κι εγώ το κυνήγαγα να το δαγκώσω)

Σε περίπτωση αγέλης αδέσποτων είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα γιατί αλλάζουν οι ισορροπίες δυνάμεων. Όταν πάντως μου είχε τύχει ανάλογο περιστατικό, νύχτα, τα σκυλιά δείχνανε άγριες διαθέσεις και ήμουνα με μία φίλη μου, ντυμένες με φούστες και με ψηλοτάκουνα της λέω \"μη δείξεις φόβο, μην τα κοιτάς, μίλα μου σα να μη τρέχει τίποτα, θα περάσουμε κανονικά και με αυτοπεποίθηση αλλά όχι επιδεικτικά\". Δεν παρουσιάστηκε κανένα πρόβλημα.

Γενικά ακολουθώ την αρχή ότι πρέπει να δείξεις στο σκυλί πυγμή, να καταλάβει ποιος είναι το αφεντικό. (τα σκυλιά επειδή έχουν το ένστικτο της αγέλης ακολουθούν τον αρχηγό τους, και οι άνθρωποι το εκμεταλλεύονται αυτό παίρνοντας τη θέση του αρχηγού)

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ Aphelia...ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΞΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ. ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ ΤΑ ΦΟΒΑΣΕ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΤΟ ΕΧΑΣΕΣ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ.

Δεν θελω με τιποτα να του μεταδωσω τον φοβο μου, αρκετες φοβιες τον βασανιζουν.
Μια μερα πηγαμε οι δυο μας στον παιδιατρο. Παρκαρω το αυτοκινητο και με το που κατεβαινουμε βλεπω μπροστα μου ενα αδεσποτο λυκοσκυλο. Μου κοπηκαν τα ποδια. Νομιζα οτι θα εμενα στον τοπο απο τον φοβο μου. Του λεω \"Βασιλακη μπες λιγο παλιστο αυτοκινητο κατι ξεχασα!\". Μπαινουμε παλι στο αυτοκινητοκαι κανω πως ψαχνω μεσα στο ντουλαπακι του αυτοκινητου κατι. Το παιδι μου λεει \"μαμα, γιατι λες ψεματα? Φοβηθηκες το σκυλι γι αυτο ξαναμπηκαμε στο αυτοκινητο\".

Είπαμε τα παιδιά μπορεί να είναι μικρά όμως δεν είναι χαζά.

Πάντως να ξέρεις πως ειδικά ένα λυκόσκυλο (ακόμα και αδέσποτο) είναι απίθανο να πειράξει είτε εσένα είτε το παιδί. Είναι από φύσης του πολύ προστατευτικά σκυλιά με τα παιδιά και εξαιρετικοί φύλακες, καθόλου επιθετικά.

Το σκυλι που ειπα οτι μου επιτεθηκε ηταν λυκοσκυλο. Γι\' αυτο και τα \'παιξα οταν το ειδα. Και χωρις να του κανω απολυτως τιποτα. Εκει που περπατουσα το βλεπω απο μακρυα να ερχεται κατα πανω μου. Στην αρχη νομιζα οτι απλα ετρεχε προς το μερος μου αλλά θα εστριβε. Δεν το εκανε ομως. Ηρθε κατευθειαν προς τα πανω μου και μου ορμηξε. Ισως να του θυμισα καποιον που του ειχε κανει κατι κακο. Δεν μπορω να το εξηγησω αλλιως.

Ισως. Ισως το συγκεκριμένο να είχε κάποιο πρόβλημα συμπεριφοράς. Ισως να μύρισε κάτι πάνω σου. Τι να πω... Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε όλους τους κανόνες υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.

Ισως. Εμενα ομως μου κοβονται τα ποδια! στην κυριολεξια. Μου ειναι αδυνατον να κανω την αδιαφορη, γιατι ολοι αυτο μου λενε να κανω για να μην μου ορμηξει.

Δεν ήταν και λίγο αυτό που σου συνέβει. Δούλεψέ το με τον εαυτό σου, είμαι σίγουρη πως μετά από ένα χρονικό διάστημα (όσο σου είναι απαραίτητο) θα καταφέρεις να το ελέγχεις καλύτερα.

Πάντα έλεγα ότι σκύλο δεν βάζω σπίτι μου λυπάμαι που το λέω αλλά γελούσα όταν έβλεπα να κάνουν μερικοί λες και είναι το παιδάκι τους.Αλλά μεγάλη μπουκιά φάε μεγάλη κουβέντα μην λές ποτέ.Ο άνδρας μου ζωόφιλος έως βλακείας μου έφερνε κατά καιρούς σκυλιά τα οποία πήγαιναν απο εκεί που ερχόντουσαν.Παράλληλα είχε κανει και τα παιδιά να αγαπούν ειδικά τα σκυλιά.Πριν 4 χρόνια έπαθε ενα καταθλιπτιό επεισόδιο η κόρη μου για πολλούς λόγους και ένας ήταν ερωτική απογοήτευση.Αρχισε να μου ζητάει σκυλάκι μόνο που το άκουγα σηκωνόταν η τρίχα μου.Να είχα αυλή μα στο διαμέρισμα τι να το κάνω.Βλέποντας την κατάσταση του παιδιού άρχισα να το σκέφτομαι.Ηταν Χριστούγεννα και μας είπε φαντάζομαι να μπαίνω στο σπίτι και να δω εωα σκυλάκι στο δέντρο με κόκινη κορδέλα.Παραμονη Χριστουγέννων πήγα στην Αθήνα να δούμε πως ήταν στολισμένη μιας και σάνια λόφω επαγγέλματος βρισκόταν μαζί μας.Μου λέει πάμε να δούμε κατι σκυλάκια στην οδό Αθηνάς.Μπήκαμε και είδαμε ένα πραφματικα ωραίο σκυλάκι έλεγα στον ιδιοκτήτη του pet shop ότι θέλουμε ενα ήσυχο για σπίτι.Αρχισε ο άνδρας μου ας κάνουμε το χατήρι του παιδιού αλλά κατα βάση το ήθελε και ο ίδιος.Εγώ καμμιά σχέση με ράτσες και δέχομαι να το πάρω το καλό σκυλάκι για σπίτι.Που να ξέρω τι με περίμενε.Αγοράσαμε ένα αρσενικό κόκερ σπανιέλ αγγλικό που σημαίνει πιο ζωηρό.Του βάλαμε κόκκινη κορδέλα και το αφήσαμε κάτω απο το δένδρο.Μόλις μπήκε η κόρη μου έγινε χαμός έρχεται και ο γιός μου πανηγύρια.Εγώ είχα παγώσει αλλά τι να κάνω προκειμένου να είναι καλά το παιδί μου και άλογο θα έβαζα στο σπίτι.Ο σκύλος έγινε σκύλαρος έφαγε τα πάντα κόντεψα να τρελλαθώ αλλά υπέμενα βλέποντας τα παιδιά χαρούμενα.Μετά 4 χρόνια του κάναμε εκπαίδευση με δάσκαλο γιατί δεν θέλει να πλησιάζω τα παιδια και με δάγκωσε αρκετές φορές.Τώρα ο σκύλος είναι μέλος της οικογένειας ακόμη και εγώ που με νευριάζει ολλές φορές όταν είμαι μόνη στο σπίτι του φωνάζω να κάτσει στα πόδια μου.Αισθάνομαι ηρεμία και συντροφιά άσχετα αν καμιά φορά μου έρχεται να το σκοτώσω απο τις βλακείες που κάνει.Το τι έχω τραβήξει να λερώνει να μην μας αφήνει να κοιμηθούμε και όλοι απορούν πως τον αντέχω.Πολλές φορές τον παίζω και κάνω και εγώ σαν παιδί μαζί του απορώ και εγώ γιατί και εγώ παρόλο την ταλαιπωρία μου έχω δεθεί μαζί του

Quote:

---

Originally posted by giota
Πάντα έλεγα ότι σκύλο δεν βάζω σπίτι μου λυπάμαι που το λέω αλλά γελούσα όταν έβλεπα να κάνουν μερικοί λες και είναι το παιδάκι τους.Αλλά μεγάλη μπουκιά φάε μεγάλη κουβέντα μην λές ποτέ.Ο άνδρας μου ζωόφιλος έως βλακείας μου έφερνε κατά καιρούς σκυλιά τα οποία πήγαιναν απο εκεί που ερχόντουσαν.Παράλληλα είχε κανει και τα παιδιά να αγαπούν ειδικά τα σκυλιά.Πριν 4 χρόνια έπαθε ενα καταθλιπτιό επεισόδιο η κόρη μου για πολλούς λόγους και ένας ήταν ερωτική απογοήτευση.Αρχισε να μου ζητάει σκυλάκι μόνο που το άκουγα σηκωνόταν η τρίχα μου.Να είχα αυλή μα στο διαμέρισμα τι να το κάνω.Βλέποντας την κατάσταση του παιδιού άρχισα να το σκέφτομαι.Ηταν Χριστούγεννα και μας είπε φαντάζομαι να μπαίνω στο σπίτι και να δω εωα σκυλάκι στο δέντρο με κόκινη κορδέλα.Παραμονη Χριστουγέννων πήγα στην Αθήνα να δούμε πως ήταν στολισμένη μιας και σάνια λόφω επαγγέλματος βρισκόταν μαζί μας.Μου λέει πάμε να δούμε κατι σκυλάκια στην οδό Αθηνάς.Μπήκαμε και είδαμε ένα πραφματικα ωραίο σκυλάκι έλεγα στον ιδιοκτήτη του pet shop ότι θέλουμε ενα ήσυχο για σπίτι.Αρχισε ο άνδρας μου ας κάνουμε το χατήρι του παιδιού αλλά κατα βάση το ήθελε και ο ίδιος.Εγώ καμμιά σχέση με ράτσες και δέχομαι να το πάρω το καλό σκυλάκι για σπίτι.Που να ξέρω τι με περίμενε.Αγοράσαμε ένα αρσενικό κόκερ σπανιέλ αγγλικό που σημαίνει πιο ζωηρό.Του βάλαμε κόκκινη κορδέλα και το αφήσαμε κάτω απο το δένδρο.Μόλις μπήκε η κόρη μου έγινε χαμός έρχεται και ο γιός μου πανηγύρια.Εγώ είχα παγώσει αλλά τι να κάνω προκειμένου να είναι καλά το παιδί μου και άλογο θα έβαζα στο σπίτι.Ο σκύλος έγινε σκύλαρος έφαγε τα πάντα κόντεψα να τρελλαθώ αλλά υπέμενα βλέποντας τα παιδιά χαρούμενα.Μετά 4 χρόνια του κάναμε εκπαίδευση με δάσκαλο γιατί δεν θέλει να πλησιάζω τα παιδια και με δάγκωσε αρκετές φορές.Τώρα ο σκύλος είναι μέλος της οικογένειας ακόμη και εγώ που με νευριάζει ολλές φορές όταν είμαι μόνη στο σπίτι του φωνάζω να κάτσει στα πόδια μου.Αισθάνομαι ηρεμία και συντροφιά άσχετα αν καμιά φορά μου έρχεται να το σκοτώσω απο τις βλακείες που κάνει.Το τι έχω τραβήξει να λερώνει να μην μας αφήνει να κοιμηθούμε και όλοι απορούν πως τον αντέχω.Πολλές φορές τον παίζω και κάνω και εγώ σαν παιδί μαζί του απορώ και εγώ γιατί και εγώ παρόλο την ταλαιπωρία μου έχω δεθεί μαζί του

---

Φιλη Giota οταν αρχισα να διαβαζω αυτο σου το μυνημα , νομιζα οτι το εγραψε η γυναικα μου ...:)
Περιπου τα ιδια συναισθηματα με εσενα ειχε και τα τελευταια 5 χρονια εχουμε ενα σκυλακι που το αγαπαει τοσο πολυ , κοιμαται στο κρεβατι μας (ειναι μικρο , 4 κιλα ) και για να μην πολυλογω το εχει πλεον σαν παιδι της ..:D

Quote:

---

Originally posted by Tass
Από μικρό παιδί μεγάλωσα με σκύλους, γάτες,κότες, καναρίνια, χελώνες και λοιπά ζωάκια. Ποτέ μου δεν φοβόμουν τους σκύλους, αδέσποτους και μη ως τα 9 μου όπου μία μέρα ένας σκύλος Αγίου Βερνάρδου μου χύμηξε με σκοπό να αποσπάσει μέσα από τα χέρια μου το κανίς-γκριφόν μου που το είχα σηκώσει ψηλά πάνω από το κεφάλι μου για να μην το φτάσει. Από την τσαντίλα του που δεν τα κατάφερε μου πάτησε μία δαγκωνιά στο πόδι και μου διαπέρασε το σημείο στην δεξιά μου φτέρνα όπου είναι ο αχίλλειος τένοντας. Αίμα, κακό, πόνος, όμως επέζησα. Από τότε όμως έμεινα και εγώ με την φοβία.

Εκείνο που κάνω όποτε βλέπω αδέσποτο σκυλί είναι να το παρατηρώ για να δω αν υπάρχει περίπτωση να εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά. Αν ναι τότε αποφεύγω να το κοιτώ κατάματα για να μην εκλάβει την δική μου στάση ως επιθετική και γίνει ακόμα πιό επιθετικό το ίδιο. Δεν σκύβω να έρθω στο ίδιο ύψος μαζί του και του μιλάω απότομα και κοφτά. Αν με πλησιάσει με σκοπό να με μυρίσει γλυκαίνω τον τόνο της φωνής μου και του δίνω το χέρι μου να το μυρίσει με την παλάμη προς τα κάτω, σαν να ετοιμάζεται για χειροφίλημα. Τέλος του λέω δυό γλυκές κουβέντες και απομακρύνομαι. Και ποτέ μα ποτέ δεν πηγαίνω κοντά σε αγέλη αδέσποτων διότι τότε λειτουργεί με την ψυχολογία της αγέλης και υπάρχουν πολύ αυξημένες πιθανότητες να μου χυμήξουν όλα μαζί και τότε κλάφτα Χαράλαμπε.

Μετά από 26 χρόνια και ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει πάντως.

---

μη τα φοβαστε για αυτο σας την πεφτουνε ....τωρα βεβαια αν στην πεσει αγιου βερναρδου,λυκοσκυλο η κανενας καυκασος .....ΜΠΕς ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ A.S.A.P!!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑ



http://petz-kavkazskaiaovtcharka.blogspot.com/2008/11/n.html


τα σκυλια ειναι καλα παιδια ;)