πώς είναι να μην νοιάζεται ούτε η ίδια σου η μάνα

Πώς είναι να μην νοιάζεται για σένα ούτε η γυναίκα που σε έφερε στον κόσμο....ούτε η ίδια σου η μάνα. Εγώ να είμαι μες στο σπίτι από το πρωί μέχρι το βράδυ και η μάνα μου να μην νοιάζεται. Να μην μου λέει να βγούμε μια βόλτα. Να μου λέει ψέμματα ότι δηθεν έχει να πάει επίσκεψη σε μία κυρία για να τρέχει στον παντρεμένο με τον οποίο πιθανολογώ από την συμπεριφορά της πως δεν είναι μόνο φίλοι. Να χαίρεται που είμαι χάλια και κλεισμένη μέσα....η ίδια μου η μάνα να χαίρεται με το χάλι μου. Ειλικρινά αν δεν είχα πρόβλημα θα την είχα χεσμένη, αλλά είμαι που είμαι χάλια με κάνει χειρότερα. Και όταν ακούει για φάρμακα και τέτοια το μόνο που την νοιάζει είναι πόσο κοστίζουν για να μην την χρεώσουμε.

Quote:

---

Originally Posted by skata

Πώς είναι να μην νοιάζεται για σένα ούτε η γυναίκα που σε έφερε στον κόσμο....ούτε η ίδια σου η μάνα. Εγώ να είμαι μες στο σπίτι από το πρωί μέχρι το βράδυ και η μάνα μου να μην νοιάζεται. Να μην μου λέει να βγούμε μια βόλτα. Να μου λέει ψέμματα ότι δηθεν έχει να πάει επίσκεψη σε μία κυρία για να τρέχει στον παντρεμένο με τον οποίο πιθανολογώ από την συμπεριφορά της πως δεν είναι μόνο φίλοι. Να χαίρεται που είμαι χάλια και κλεισμένη μέσα....η ίδια μου η μάνα να χαίρεται με το χάλι μου. Ειλικρινά αν δεν είχα πρόβλημα θα την είχα χεσμένη, αλλά είμαι που είμαι χάλια με κάνει χειρότερα. Και όταν ακούει για φάρμακα και τέτοια το μόνο που την νοιάζει είναι πόσο κοστίζουν για να μην την χρεώσουμε.

---

Μπορεί να σε νοιάζεται με τον δικό της τρόπο, μπορεί και να σκέφτεται πως άμα σου παρέχει τα πάντα θα μείνεις αδρανής γιά πάντα.
Καταλαβαίνω τον θυμό σου, όλοι μας σκεφτόμαστε κακά πράγματα όταν θυμώνουμε, αλλά "βάλ'τα κάτω" και ξανασκέψου τα με ηρεμία.

##


Όσο γιά την βόλτα της μαμάς σου, όπως και εσύ έτσι κι'αυτή έχει δικαίωμα στη χαρά. Δέ νομίζεις?

Δεν εννοούσα την οικονομική βοήθεια.....άλλωστε εγώ δεν έχω έξοδα. Απλά εγώ δεν βγαίνω ποτέ έξω παρά σπάνια. Και εκείνη κάθε εβδομάδα κ ούτε μία φορά δεν είπε να με πάρει μαζι της να ξεχαστώ λίγο που είμαι κλεισμένη από το πρωί ως το βράδυ σπίτι. Απλά χέστηκε. Κοιτάει μόνο την πάρτη της. Δεν την νοιάζει κανένας άλλος. Και ναι έχει δικαίωμα στην έξοδο...το ερώτημα είναι γιατί εγώ δεν έχω δικαίωμα στην έξοδο; Θέλει να βγαίνει και εγώ να κάθομαι να την περιμένω σπίτι. Δεν νοιάζεται. Και άμα της λέω για φάρμακα ή για ψυχιάτρους αρχίζει και φωνάζει και ουρλιάζει και λέει τι θες και πηγαίνει και τέτοια. Δεν έχω ούτε έναν άνθρωπο που να με νοιάζεται. Ούτε καν η μάνα μου δεν με νοιάζεται. Είμαι που είμαι χάλια με κάνει χειρότερα μου έχει σπάσει τα νεύρα.

Λατρεμένο μου σκατάκι καλημέρα!!!Καταλαβαίνω τον θυμό σου και απορρώ με μερικούς ανθρώπους που γίνονται γονείς νομίζοντας οτι κρατάει μόνο μερικούς μήνες.Πολλές φορές οι γονείς μας έχουν τα δικά τους προβληματα και θεωρουν πως εμεις δεν εχουμε ουτε τα μισά(και εδω που τα λεμε δεν ειναι ευκολο να μεγαλωνεις παιδια,να κρατας σπιτι κλπ)Έτσι λοιπόν, αρκούνται στο να μας προσφερουν τα πάντα από υλικά αγαθά και συνήθως στα προβληματα και στις ανησυχιες μας απομακρύνονται.
Εσυ ομως,ανεξαρτητως της μητερας σου που σιγουρα θα επρεπε να ειναι στο πλευρο σου σε αυτη τη δυσκολη στιγμη,πρεπει να σταθεις στα ποδια σου και να μη περιμενεις απο κανεναν να νοιαστει περισσοτερο για τη διαθεση σου απο εσενα την ιδια!Βγες μονη ή με καποια φιλη και μη νοιάζεσαι για τα σχόλια της μητερας σου για τα φάρμακα.Ισως πιστευει πως δε μπορουν να σε βοηθησουν και για αυτο αντιδρα ετσι.Έχεις μιλησει μαζι της?Γνωριζει πώς νιωθεις?
Πάρε τη ζωη σου στα χερια σου και μη περιμενεις να σου φερθει κανεις στοργικα και με κατανοηση απ τη στιγμη που δε γουσταρει να ασχοληθει καν βαθυτερα με το προβλημα σου.

Καλημέρα Fire!!!!
Ναι ξέρει πως νοιώθω αφού της το έχω πει και μάλιστα χθες τσακωθήκαμε, αλλά αυτή χέστηκε άρχισε να οδύρεται να υποτιμά το πως νοιώθω και να λέει πως και εκείνη λέει έχει ψυχιατρικά προβλήματα (που δεν έχει..μες στην τρελή χαρά είναι) αλλά δεν τρέχει στους ψυχιάτρους και να φωνάζει και να κατηγορεί και να μου λέει τι θες και πηγαίνεις. Τέλος πάντων εκείνη χέστηκε πήγε την βόλτα της και σημασία δεν έδωσε. Και αυτό που με πειράζει ακόμη είναι πως χαίρεται που εγώ είμαι χάλια. Χαίρεται για το χάλι μου. Θέλει εκείνη να καλοπερνάει και να τρέχει για βόλτες με τον παντρεμένο και εγώ να κάθομαι μέρα νύχτα σπίτι και να την περιμένω.

Καλημέρα σκατούλι! :p
Συμφωνώ απόλυτα και τον Κάρυ και με τη Fire! :)
Ο θυμός που έχεις για την μητέρα σου και που εξακολουθείς να τον συντηρείς, κάνει γενικότερα την κατάσταση πιό δύσκολη για σένα, γιατί και τις σχέσεις
σου με τους άλλους σαμποτάρει, αλλά το κυριότερο στρέφεται εναντίον σου κι είν' επόμενο πως αν δεν τα έχεις εσύ καλά με τον εαυτό σου δεν μπορείς δυστυχώς
να τα έχεις καλά με κανέναν κι έτσι παραμένεις αδρανής με μειωμένο το αίσθημα της αυτοπεποίθησης κι αυτοεκτίμησης. Αυτό που μπορεί να σε βοηθήσει
λίγο, είναι να δεχτείς πως οι γονείς μας κάνουν ό,τι μπορούν, σύμφωνα πάντα, μ' όσα τους έμαθαν οι δικοί τους γονείς και όσα "πήραν" απ' την κοινωνία
μέσα στην οποία γαλουχήθηκαν. Μακάρι να καταφέρεις κάποια στιγμή να ανεξαρτητοποιηθείς και να μείνεις μόνη σου.. Μέχρι τότε παρατήρησε τα λάθη που
έχουν γίνει και γίνονται και βρες τρόπο να τα συζητήσεις μαζί της. Και μην εγκαταλείψεις την ψυχοθεραπεία, γιατί το τραγικό είναι, ότι τις συμπεριφορές,
νοοτροπίες και τα κοινωνικά στερεότυπα των γονιών μας δυστυχώς ή ευτυχώς κι ασυνείδητα τα παιδιά τα αντιγράφουν. Προς το παρόν κι αφού δεν μπορείς
ν' απομακρυνθείς απ' το περιβάλλον της, αποδέξου την όπως είναι και πες με τον εαυτό σου το "τόσα ξέρεις, τόσα κάνει κι αυτή.." :)

Γιατι δε της εξηγεις πως σε βοηθάει ο γιατρός?Οτι κανει κατι που εκεινη αποφευγει..να σε ακουει.Μπορεί να αδιαφορει οπως λες αλλα δε νομιζω να χαιρεται κιολας.Τι εναλλακτικη λυση σου προτεινει η ιδια?Να καθεσαι μονη σπιτι?Καταλαβαινω οτι εχεις περισσοτερες απαιτησεις απο εκεινη αλλα αν οπως λες εχει βαλει αλλες προταιρεοτητες στη ζωη της ίσως πρέπει να το κανεις και εσυ.

Σκατουλινι καλημερα.

Κατι τετοια ειχα ζησει κι εγω. Αλλα με πολυ καταπιεση. Ξερεις τι εκανα?? ΕΦΥΓΑ. Υπαρχει μια παροιμια που λεει «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του!» Δεν γνωριζω την ηλικια σου. Αλλα αν εχεις την δυνατοτητα να σταθεις στα ποδια σου καντο. Αν δεν μπορεις να το κανεις τοτε απλα κανε τη ζωη σου...βγες εξω και οσο μπορεις ΜΗΝ ασχολησε μαζι της. Ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολο αυτο που σου ζηταω, αλλα ειναι ο μονος τροπος. Παντα ολοι περιμενουμε απο την μανουλα μας να ειναι διπλα μας και να νοιαζετε μονο για μας αλλα δεν ειναι παντα ετσι. Η ζωη σου ειναι δικη σου υποθεση.!

Καλημέρα Μαρκελα.
Ναι καταλαβαίνω ότι ίσως έτσι έχει ''μάθει'' άλλα και πάλι δεν γίνεται να την ανέχομαι.
Fire ναι έχει άλλες προτεραιότητες στη ζωή της και εγώ έχω καταλάβει πως χαίρεται που είμαι χάλια. Μόνο που εκείνη έχει κάποιον να βγει...έχει και γκόμενο έχει και λίγες κοινωνικές παρέες. Εγώ δεν έχω τίποτα. Δεν έχω ζωή. Άρα δεν μπορώ να κάνω κάτι :(

Quote:

---

Originally Posted by Μαρία12

Σκατουλινι καλημερα.

Κατι τετοια ειχα ζησει κι εγω. Αλλα με πολυ καταπιεση. Ξερεις τι εκανα?? ΕΦΥΓΑ. Υπαρχει μια παροιμια που λεει «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του!» Δεν γνωριζω την ηλικια σου. Αλλα αν εχεις την δυνατοτητα να σταθεις στα ποδια σου καντο. Αν δεν μπορεις να το κανεις τοτε απλα κανε τη ζωη σου...βγες εξω και οσο μπορεις ΜΗΝ ασχολησε μαζι της. Ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολο αυτο που σου ζηταω, αλλα ειναι ο μονος τροπος. Παντα ολοι περιμενουμε απο την μανουλα μας να ειναι διπλα μας και να νοιαζετε μονο για μας αλλα δεν ειναι παντα ετσι. Η ζωη σου ειναι δικη σου υποθεση.!

---

Γεια σου Μαρία :)
Δεν μπορώ να φύγω. Δεν έχω τελειώσει την σχολή μου και έτσι όπως είμαι δεν πρόκειται να την τελειώσω ποτέ, αλλά η μάνα μου χέστηκε και για αυτό. Εκείνη να ναι καλά και εγώ χάλια και είναι εντάξει. Και να βγω έξω χωρίς παρέες δεν γίνεται. Να παίρνω μόνη μου τους δρόμους δύσκολο.

Quote:

---

Originally Posted by skata

Καλημέρα Μαρκελα.
Ναι καταλαβαίνω ότι ίσως έτσι έχει ''μάθει'' άλλα και πάλι δεν γίνεται να την ανέχομαι.
Fire ναι έχει άλλες προτεραιότητες στη ζωή της και εγώ έχω καταλάβει πως χαίρεται που είμαι χάλια. Μόνο που εκείνη έχει κάποιον να βγει...έχει και γκόμενο έχει και λίγες κοινωνικές παρέες. Εγώ δεν έχω τίποτα. Δεν έχω ζωή. Άρα δεν μπορώ να κάνω κάτι :(

---

Ναι μόνο που όσο δεν την αποδέχεσαι κι είσαι σε σύγκρουση συνεχώς μαζί της, είσαι δυστυχώς σε σύγκρουση συνεχώς και εσύ με τον εαυτό σου, γιατί είτε το θέλεις
είτε όχι και η μάνα μας αποτελεί κομμάτι του ψυχισμού μας! Να ρε συ, γιατί τελικά δεν μπορείς να προχωρήσεις κι έχεις πρόβλημα και στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Ναι μόνο που όσο δεν την αποδέχεσαι κι είσαι σε σύγκρουση συνεχώς μαζί της, είσαι δυστυχώς σε σύγκρουση συνεχώς και εσύ με τον εαυτό σου, γιατί είτε το θέλεις
είτε όχι και η μάνα μας αποτελεί κομμάτι του ψυχισμού μας! Να ρε συ, γιατί τελικά δεν μπορείς να προχωρήσεις κι έχεις πρόβλημα και στις διαπροσωπικές σχέσεις.

---

αυτό γίνεται τον τελευταίο χρόνο κυρίως..παλιά μια χαρά σχέση είχαμε.....το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να αλλάξω την κατάσταση
εγώ δεν έχω ζωή , δεν έχω παρέες δεν έχω τίποτα είμαι κλεισμένη στους 4 τοίχους...μόνο στην ψυχολόγο πάω 2 φορές το μήνα. Αυτη ειναι η ζωη μου :(
Δεν συγκρίνομαι μαζί της....ότι δεν νοιάζεται λέω και ότι κοιτάει την πάρτη της.

Quote:

---

Originally Posted by skata

αυτό γίνεται τον τελευταίο χρόνο κυρίως..παλιά μια χαρά σχέση είχαμε.....το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να αλλάξω την κατάσταση
εγώ δεν έχω ζωή , δεν έχω παρέες δεν έχω τίποτα είμαι κλεισμένη στους 4 τοίχους...μόνο στην ψυχολόγο πάω 2 φορές το μήνα. Αυτη ειναι η ζωη μου :(
Δεν συγκρίνομαι μαζί της....ότι δεν νοιάζεται λέω και ότι κοιτάει την πάρτη της.

---

Τώρα ήρθε λοιπόν η σειρά μου να σου πω, ότι αυτά που λες είναι άκυρα. Γιατί και ζωή έχεις, πλέον είσ' ενήλικη, και η μάνα σου καλά κάνει και κοιτάει και τον εαυτό της.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Τώρα ήρθε λοιπόν η σειρά μου να σου πω, ότι αυτά που λες είναι άκυρα. Γιατί και ζωή έχεις, πλέον είσ' ενήλικη, και η μάνα σου καλά κάνει και κοιτάει και τον εαυτό της.

---

ε τότε να μην μου τα πρήζει και να κριτικάρει τι κάνω και να ουρλιάζει επειδή πάω σε ψυχίατρο και για τα φάρμακα...είναι μάνα μόνο σε ότι την συμφέρει και σε όλα τα υπόλοιπα όχι;;; έτσι είναι το σωστό;
εγώ είμαι καταδικασμένη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να ζω και να υποφέρω;;; για ποιο λόγο;
Να ζήσετε εσείς που είστε καλά. Εγώ σε τι έφταιξα;

Κανε ρε τη ζωη σου όπως τη γουσταρεις.Χωρις να εχεις αναγκη κανεναν,κλεισε τα αυτακια σου στις κριτικες τους και βαλε στοχους.Αν δε τελειωσεις με τη σχολη σου πρωτα δε πας πουθενα οπως βλεπεις.Θα μεινεις εκει και θα σου τρωνε τη ζωη αυτες οι εντασεις και οι σκεψεις.Εισαι απελπισμενη και πρεπει να ηρεμησεις.Σκεψου τι πραγματικα θες στη ζωη σου και απλα παλεψε για αυτο.Και ασε τη μητερα σου..οταν θα θυμηθει πως εχει κορη θα ειναι αργα και θα πρεπει να ζησει με τις επιλογες της :)